“ห๊ะ เธอเป็นเด็กนายไม่ใช่หรอไปทำอะไรตรงนั้นกันเล่า”อาร์ตได้แต่งุง ก่อนจะถูกผู้เป็นนายเรียกให้เข้าไปในห้องทำงาน“ไอ้อาร์ต เกิดอะไรขึ้นกันทำไมวันนี้ในร้านดูเสียงดังฮือฮายิ่งกว่าทุกวัน”“เอ่อมีพีอาร์มาใหม่ครับนาย”“อ๋อ คงแจ่มเลยละสิ”“อะเอ่อ”อาร์ตตะกุกตะกักจะให้ตอบว่าอะไรดีละ ถ้าตอบไปแล้วนายรู้ว่าเป็นใครคงไม่พ้นถูกกระทืบเป็นแน่เผลอ ๆ คงไม่แคล้วถูกไล่ออกเป็นแน่“มึงจะตะกุกตะกักทำไมว่ะ”“เอ่อ คือคุณน้ำฟ้าหนะครับนาย”“อะไรนั่นมันเมียกู”ก่อนที่จะฉุกคิดขึ้นมากรามแกรงก็บดกันแน่น หน้าตึงขึ้นมาทันที“มึงอย่าบอกนะว่าน้ำฟ้าคือพีอาร์คนใหม่”“คะครับ”“แม่งหาเรื่อง ไปเลยมึงไปบอกพี่พนาทำยังไงก็ได้ห้ามให้ใครหน้าไหนจับตัวเมียกู ”“ครับ ๆ”คล้อยหลังลูกน้องเสือก็สืบเข้าไปยังกระจกเพื่อมองหาแม่ตัวดี พลันสายตากวาดไปเห็นร่างเย้ายวนที่สวมใส่ชุดทั้งรัดแน่น ทั้งสั้นจู๋ กำลังวาดลวดลายยั่ยยวนกลางเวที มือแกร่งกำแน่น กรามแกร่งถูกบดจนขึ้นเป็นสันนูน“แม่ตัวดี โดนแน่! กล้าไปเต้นยั่วยวนผู้ชายอื่นถามผัวแบบเขารึยัง ให้ตายเถอะ! พ่อจะจับล่อจนฟ้าเหลืองให้ไม่ไปเที่ยวเร่เปิดเนื้อโชว์หนังให้ใครต่อใครได้เห็นอีก ฮึ่ย!”อาร์ตอด
เสือที่รู้สึกตัวตื่นมาในตอนสายของวัน ตาคมหรี่ลงเมื่อแสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงเข้าตาคมอย่างจัง ก่อนที่ตาจะเสมองร่างบางที่ตนนอนกกกอดมาทั้งคืน พลันปากหนายกยิ้มขึ้นอย่าพอใจอดที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนใสของสาวเจ้าไม่ได้“อื้อ จะนอน”น้ำฟ้าพลิกหลบหนวดแหลมที่ทิ้มหน้าตนไปอีกด้าน“น่ารักจริง ๆ”ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปไล่จูบตามลาดไหล่เนียนจนพอใจก็ ผละไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น เสร็จแล้วก็ออกไปห้องทำงานจัดการสั่งลูกน้องให้ไปสืบว่าน้ำฟ้ามีเรื่องจำเป็นอะไรต้องใช้เงินจนต้องเอาของออกมาขาย และมาทำงานเปลืองเนื้อเปลืองตัวนุ่งน้อยห่มน้อยที่ร้านของตน ซึ่งทำให้เขาโกธรเป็นอย่างมากแต่ก็เลือกที่จะใจเย็นที่สุดจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตนอีกแล้ว และจะไม่ยอมให้เธอต้องห่างจากเขาแม้วินาทีเดียวตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าขาดเธอไม่ได้ ‘ยัยน้ำฟ้า ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ของเขา’ คิดถึงตรงนี้และย้อนคิดไปถึงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็หัวเราะน้อย ๆ ออกมากับความตลกของโชคชะตาของเขาและเธอ“อื้อ ปวดชะมัด ซี๊ด”น้ำฟ้ารู้สึกร่างกายผ่านการใช้งานมาอย่างหนักราวกับโดนของหนักทุบเข้าที่เอวบางของเธออ
“ครับคุณแม่!”“เจ้าตัวดี บอกมานะเอาลูกสาวเขาไปกกไว้ที่ไหน หน็อยเอาเงินฉันมาใช้หนี้ฉันหรอฮ่ะ! ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ ถึงกับยอมเสีย 10 ล้านนี่! รีบพาเธอมาหาพ่อกับแม่เลยนะ แม่อยากเห็นหน้าลูกสะใภ้แล้วล่ะ ”“โธ่! คุณหญิง นึกว่าเรื่องอะไร ตกใจหมดเลย”เสือที่กำลังไล้นิ้วไปมาบนแขนกลมกลึงเนียนนุ่มของน้ำฟ้าที่หลับพริ้มอยู่บนตักแกร่งของตนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“ครับ ๆ ได้ครับคุณหญิง ไว้ว่าง ๆ ผมพาเข้าไปนะครับ”หลังวางสายเสืออดที่จะหัวเราะกับความตื่นเต้นของมารดาไม่ได้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมแก้มนุ่มใสหนัก ๆ พร้อมฟัดไปมาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว“อื้อ อย่ากวน”น้ำฟ้ารู้สึกราวมีอะไรเปียกชื้นมายุ่มย่ามกับแก้มของตนจึงพลิกตัวไปอีกด้านก่อนจะยกมือขึ้นเกี่ยวกอดเอวสอบอย่างไม่รู้ตัว“อื้ม! กรอด ยัยแม่มดขนาดหลับยังก่อกวนฉันได้นะ ฮื้ม”เสือกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ปวดตุบ ๆ ที่บริเวณกึ่งกลางกายแกร่ง ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มหนุ่มพักใหญ่ก่อนจะใช้ฟันคมงับกัดเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว…..“น้ำฟ้า ๆ ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว”“อื้ม อื้อ เมื่อยชะมัด”“มานี่เร็วเข้า”น้ำฟ้าวาดขาลงจากเตียงทั้งที่ไม่ลืมตา ก่อนที่จะปรือตาน้อย ๆ เ
“เสือ เดี๋ยวสายแล้วหยุดก่อนคนบ้า! ฟ้าจะโกธรแล้วนะ”“ครับ ๆ พอแล้วครับ ม๊วฟ ฮื้ม”ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องเสือฉุกคิดขึ้นได้ว่าข้าวของของหญิงสาวที่ตนให้ลูกน้องไปกวาดซื้อกลับมายังอยู่อีกห้องจึงจับจูงน้ำฟ้าให้เดินไปดูเผื่อมีของจะเอาไปที่มหาวิทยาลัยด้วยน้ำฟ้าเดินตามไปยังทิศทางที่เสือจับจูงอย่างงง ๆ ก่อนจะเบิกตากว้างวิ่งถลาเข้าไปจับดูข้าวของที่วางกองอยู่บนเตียง“มาอยู่นี้ได้ยังไงกัน ทุกชิ้นเลย เสือ”น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเสือพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม“อื้ม ฉันว่ามันคงสำคัญกับเธอเลยตามไปซื้อมาเก็บไว้”เมื่อได้ฟังคำตอบน้ำฟ้าถึงกับน้ำตาซึม ถลาลงจากเตียงวิ่งไปกอดร่างหนาแน่น ก่อนจะผละแล้วเขย่งเข้าขึ้นจูบปลายคางหนา แล้วรั้งคอเสือให้ลงมารับจูบหวาน ๆ จากเธอเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะคะ อื้ม อ๊า หือ”เสือปลดมือน้ำฟ้าออกจากคอก่อนจะก้มกระซิบชิดปากอิ่ม ส่งยิ้มกรุ่มกริ่มบาดใจน้ำฟ้าเป็นการทิ้งท้าย“พอก่อนคนดี เดี๋ยวไม่ได้ไปเรียนกันพอดี”สิ้นเสียงเขาเป็นน้ำฟ้าที่เขินอายเสียเอง หน้านวลแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่มือใหญ่จะคว้าฉวยข้อมือเล็กเดินประคองโอบเอวออกไปไม่หางณ มหาวิทยาลัยร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเ
แปะ แปะ แปะ!“นี่หล่อน! เธอควรไปเรียนการแสดงนะ เกรดน่าจะสูงเชียว ตอแหลได้ใจฉันจริง จริง หึ! ”แพรวาที่มองดูอยู่นานอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปพูดกับนาเดียร์“นี่แก!’“หยุด! ถ้าเธอกล้าตบแฟนฉัน ไม่รับประกันนะว่าศพเธอจะสวยรึป่าว ”ฟาร์มที่เห็นสาวเจ้าง้างมือเตรียมตบแฟนสาวของตนก็เข้าไปบังร่างเธอไว้ทันทีก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมขู่เจ้าตัวออกไป“กรี๊ด ไอ้พวกโง่!”นาเดียร์กระทืบเท้ากรีดร้องแหลมสูงก่อนจะเห็นซ้ายหันขวาก็เห็นแต่คนที่หัวเราะยิ้มขบขันให้ตนจึงรีบก้มคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินแกมวิ่งออกไปอย่างอับอาย“เสือ”“หื้ม ว่าไงครับ!”เมื่อขึ้นมาบนรถหรูน้ำฟ้าจึงเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาอย่างทนไม่ไหวที่เสือเอาแต่เงียบและตั้งหน้าตั้งตาขับรถไม่พูดไม่จา“เธอเป็นแฟน...”“อดีต! ช่างเถอะอย่าพูดถึงคนอื่นเลย”ทันทีที่รถจอดที่ลานจอดรถพิเศษของคนโดหรูของตน ร่างสูงรีบวาดเท้าลงจากรถอ้อมไปเปิดประตูให้ร่างบาง และเหมือนน้ำฟ้าจะโอ้เอ้ไม่ทันใจเขาแขนแกร่งจึงเข้าช้อนอุ้มร่างบางขึ้นในอ้อมแขน“ว๊าย คนบ้าทะทำอะไร”น้ำฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัว มือวาดโอบกอดรอยลำคอหนาอย่างตกใจ“เธอช้าอ่ะ ฮื้ม”เสืออดที่จะก้มหน้าลงไปหอมฟัดแก้มหอมนุ่ม ของน้ำฟ้าไปมาอย
"เฮ้อออ" ฉันเป่าปากอย่างเซ็ง ๆ หลังเลื่อนโทรศัพท์ไปเห็นรูปที่เขาถ่ายคู่กัน เงาในหน้าจอโทรศัพท์มันสะท้อนออกมาให้เห็นว่าเธอไม่มีทางคู่ควรกับเขา"น้ำฟ้า หาแกเจอสักที ""อุ้ย ตกใหมดเพื่อนบ้านี่""เย็นนี้ว่าไงจ๊ะเพื่อนสาว ไปตื๊ด ๆ กันป่ะ"แพรวาพูดพลางขยิบตาใส่น้ำฟ้า ที่จริงน้ำฟ้าไม่ใช่เด็กเรียนอะไรนักหรอก แต่ก็พอเอาตัวรอดได้ เธอออกจะชอบเที่ยวชอบสังสรรค์ด้วยซ้ำ เพราะมันเป็นช่วงเวลาที่ช่วยคลายความทุกข์ในใจให้ทุเลาลงได้ และทุกครั้งที่ออกไปเที่ยวกลางคืนเธอจะชอบทาครีมที่มันช่วยอำพรางให้ผิวเธอดูขาวขึ้นยามเมื่อโดนแสงจากในผับ เธอเป็นคนชอบแต่งตัวโป๊ เธอรู้ว่าเธอจะดูดีได้เฉพาะตอนกลางคืนเวลาไปเที่ยวเท่านั้นด้วยแสงสีในผับประกอบกับครีมที่พอกไปทำให้สามารถดูดีได้ มันเป็นความสุขเพียงค่ำคืน เพราะเช้ามาเธอก็ต้องกลับมาเป็นยายดำตับเป็ดเหมือนเดิม เพื่อนร่วมชั้นต่างก็เอาปมด้อยเธอมาล้อ จนตอนนี้มันไม่มีผลแล้วเพราะเธอชินชาเสียแล้ว แต่โชคยังเข้าข้างยัยดำตับเป็ดคนนี้ที่มีเพื่อนสาวแสนดีแพรวา เพื่อนสาวที่ช่วยปลอบโยนยามเธอท้อแท้"อืมว่าแต่เราจะไปผับไหนดี""โห ยัยแพรวแกไม่น่าถาม""ผับ L ทั้งใจจ๊ะ"น้ำฟ้าอมยิ้มตอบเพื่อ
“ฮึก ฮึก ฮือ” น้ำฟ้าสะอื้นในอก เสตามองเพดาน มือสองข้างกำแน่นชื้นไปด้วยเหงื่อ มองเขาอย่างตัดพ้อ นี่หรอผู้ชายที่เป็นรักครั้งแรก นี่หรอผู้ชายที่ยอมมอบกายให้เขา เธอควรคิดได้ตั้งนานแล้วน้ำฟ้าว่าเธอไม่คู่ควรกับเขา น้ำฟ้ายัยคนโง่เง่า ตะโกนด่าตัวเองในใจอย่างกล่ำกลืน"มองอะไร ออกไปได้แล้ว!"เสือเปิดเปลือกตาขึ้น เห็นยัยดำจ้องอยู่ ก็อารมณ์เสียทันที เขาไม่เสียสายตาไล่มองผู้หญิงตรงหน้าด้วยซ้ำ ผิวดำแดด หยาบกร้าน แค่คิดก็โมโหตัวเอง เมื่อคืนถ้าไม่เพราะยาบ้านั่นเขาคงเอาไม่ลง“ฮึก นะนายจะไม่ใจร้ายเกินไปหรอ ยังไงฉันกะก็ ฮึก เป็นของนายละแล้วนะ ฮือ ฮึก”ตากลมสวยเอ่อไปด้วยน้ำตาจนสายตาที่พยายามจ้องมองชายที่ตนยินดีมอบกายมอบใจให้นั้นจะพ่นวาจาทำร้ายจิตใจเธอได้ขนาดนี้ น้ำฟ้าพยายามเค้นเสียงที่แหบแห้งของตนออกมาด้วยความยากลำบาก "ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอว่ะ ห่ะ!"มือหนาคว้ามือบางมากำแน่นด้วยความโมโหที่ต้องพูดหลายรอบกับคนที่ไม่อยากเสวนาด้วย แถมเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของเธอยังทำให้เขานั้นหงุดหงิดเป็นอย่างมาก"ปล่อยนะ! เจ็บ ปล่อยๆ"ร่างบางหน้าเหยเก มือบางอีกข้างพยายามแกะมือหนาที่กำแน่นที่ข้อมือบางออก"หึ คิดว่าฉันอย
น้ำฟ้านั่งจ้องทางเข้าผับอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อไหร่เพื่อนเธอจะมา เธออยากออกไปจากที่นี้ ให้เร็วที่สุด ใจเธอบอบช้ำเกินที่จะอยู่ที่นี่ได้"แพรว แพรว " น้ำฟ้าเสียงเพื่อนเสียงเบา"ยัยฟ้า ใครทำแก ทำไมสภาพแกเป็นแบบนี้"เเพรวมองเพื่อนด้วยความสงสาร โธ่ยัยฟ้าเอ๊ย! ทำไมเพื่อนเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย"ยัยฟ้าบอกฉันมา ใครทำแก ฉันจะไปเอาเลือดหัวมันออก"แพรวตะโกนถามน้ำฟ้าด้วยความโกธร ตาแดงก่ำ กลั้้นน้ำตาไม่อยู่ ด้วยความสงสารเพื่อนรักจับใจ"แพร..ฮึก..แพรว พาฉันออกไปจากที่นี่ที"[คอนโดน้ำฟ้า]"แพรว ขอบใจมากนะ ถ้าฉันพร้อมไว้ฉันจะเล่าให้ฟัง ตอนนี้ฉันขออยู่คนเดียวก่อน..ได้มั้ย" น้ำฟ้าพูดด้วยเสียงสั่นเครือแพรว จำใจพยักหน้า โผเข้ากอดเพื่อนรักอย่างงเป็นห่วง"สูด.. ฟังฉันนะฟ้า แกจำไว้นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันยังอยู่ข้างแกเสมอ ฉันรักแกนะ ถ้ามีอะไรก็โทรมาหาฉันนะ""อือ ขอบใจแกมากนะแพรว" น้ำฟ้ามองเพื่อนรักด้วยความขอบใจ"ฉันไปก่อนนะ ไว้ตอนเย็นจะแวะซื้อข้าวมาให้""อือ ขอบใจนะ"คล้อยหลังเพื่อนรัก น้ำฟ้าปิดประตูแล้วลู่ตัวลงตามประตูร่างบางสะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร พลันคำพูดทุกคำของเขาเเว๊บเข้ามาในสมอง มันตอกย้ำความโง
แปะ แปะ แปะ!“นี่หล่อน! เธอควรไปเรียนการแสดงนะ เกรดน่าจะสูงเชียว ตอแหลได้ใจฉันจริง จริง หึ! ”แพรวาที่มองดูอยู่นานอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปพูดกับนาเดียร์“นี่แก!’“หยุด! ถ้าเธอกล้าตบแฟนฉัน ไม่รับประกันนะว่าศพเธอจะสวยรึป่าว ”ฟาร์มที่เห็นสาวเจ้าง้างมือเตรียมตบแฟนสาวของตนก็เข้าไปบังร่างเธอไว้ทันทีก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมขู่เจ้าตัวออกไป“กรี๊ด ไอ้พวกโง่!”นาเดียร์กระทืบเท้ากรีดร้องแหลมสูงก่อนจะเห็นซ้ายหันขวาก็เห็นแต่คนที่หัวเราะยิ้มขบขันให้ตนจึงรีบก้มคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินแกมวิ่งออกไปอย่างอับอาย“เสือ”“หื้ม ว่าไงครับ!”เมื่อขึ้นมาบนรถหรูน้ำฟ้าจึงเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาอย่างทนไม่ไหวที่เสือเอาแต่เงียบและตั้งหน้าตั้งตาขับรถไม่พูดไม่จา“เธอเป็นแฟน...”“อดีต! ช่างเถอะอย่าพูดถึงคนอื่นเลย”ทันทีที่รถจอดที่ลานจอดรถพิเศษของคนโดหรูของตน ร่างสูงรีบวาดเท้าลงจากรถอ้อมไปเปิดประตูให้ร่างบาง และเหมือนน้ำฟ้าจะโอ้เอ้ไม่ทันใจเขาแขนแกร่งจึงเข้าช้อนอุ้มร่างบางขึ้นในอ้อมแขน“ว๊าย คนบ้าทะทำอะไร”น้ำฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัว มือวาดโอบกอดรอยลำคอหนาอย่างตกใจ“เธอช้าอ่ะ ฮื้ม”เสืออดที่จะก้มหน้าลงไปหอมฟัดแก้มหอมนุ่ม ของน้ำฟ้าไปมาอย
“เสือ เดี๋ยวสายแล้วหยุดก่อนคนบ้า! ฟ้าจะโกธรแล้วนะ”“ครับ ๆ พอแล้วครับ ม๊วฟ ฮื้ม”ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องเสือฉุกคิดขึ้นได้ว่าข้าวของของหญิงสาวที่ตนให้ลูกน้องไปกวาดซื้อกลับมายังอยู่อีกห้องจึงจับจูงน้ำฟ้าให้เดินไปดูเผื่อมีของจะเอาไปที่มหาวิทยาลัยด้วยน้ำฟ้าเดินตามไปยังทิศทางที่เสือจับจูงอย่างงง ๆ ก่อนจะเบิกตากว้างวิ่งถลาเข้าไปจับดูข้าวของที่วางกองอยู่บนเตียง“มาอยู่นี้ได้ยังไงกัน ทุกชิ้นเลย เสือ”น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเสือพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม“อื้ม ฉันว่ามันคงสำคัญกับเธอเลยตามไปซื้อมาเก็บไว้”เมื่อได้ฟังคำตอบน้ำฟ้าถึงกับน้ำตาซึม ถลาลงจากเตียงวิ่งไปกอดร่างหนาแน่น ก่อนจะผละแล้วเขย่งเข้าขึ้นจูบปลายคางหนา แล้วรั้งคอเสือให้ลงมารับจูบหวาน ๆ จากเธอเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะคะ อื้ม อ๊า หือ”เสือปลดมือน้ำฟ้าออกจากคอก่อนจะก้มกระซิบชิดปากอิ่ม ส่งยิ้มกรุ่มกริ่มบาดใจน้ำฟ้าเป็นการทิ้งท้าย“พอก่อนคนดี เดี๋ยวไม่ได้ไปเรียนกันพอดี”สิ้นเสียงเขาเป็นน้ำฟ้าที่เขินอายเสียเอง หน้านวลแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่มือใหญ่จะคว้าฉวยข้อมือเล็กเดินประคองโอบเอวออกไปไม่หางณ มหาวิทยาลัยร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเ
“ครับคุณแม่!”“เจ้าตัวดี บอกมานะเอาลูกสาวเขาไปกกไว้ที่ไหน หน็อยเอาเงินฉันมาใช้หนี้ฉันหรอฮ่ะ! ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ ถึงกับยอมเสีย 10 ล้านนี่! รีบพาเธอมาหาพ่อกับแม่เลยนะ แม่อยากเห็นหน้าลูกสะใภ้แล้วล่ะ ”“โธ่! คุณหญิง นึกว่าเรื่องอะไร ตกใจหมดเลย”เสือที่กำลังไล้นิ้วไปมาบนแขนกลมกลึงเนียนนุ่มของน้ำฟ้าที่หลับพริ้มอยู่บนตักแกร่งของตนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“ครับ ๆ ได้ครับคุณหญิง ไว้ว่าง ๆ ผมพาเข้าไปนะครับ”หลังวางสายเสืออดที่จะหัวเราะกับความตื่นเต้นของมารดาไม่ได้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมแก้มนุ่มใสหนัก ๆ พร้อมฟัดไปมาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว“อื้อ อย่ากวน”น้ำฟ้ารู้สึกราวมีอะไรเปียกชื้นมายุ่มย่ามกับแก้มของตนจึงพลิกตัวไปอีกด้านก่อนจะยกมือขึ้นเกี่ยวกอดเอวสอบอย่างไม่รู้ตัว“อื้ม! กรอด ยัยแม่มดขนาดหลับยังก่อกวนฉันได้นะ ฮื้ม”เสือกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ปวดตุบ ๆ ที่บริเวณกึ่งกลางกายแกร่ง ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มหนุ่มพักใหญ่ก่อนจะใช้ฟันคมงับกัดเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว…..“น้ำฟ้า ๆ ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว”“อื้ม อื้อ เมื่อยชะมัด”“มานี่เร็วเข้า”น้ำฟ้าวาดขาลงจากเตียงทั้งที่ไม่ลืมตา ก่อนที่จะปรือตาน้อย ๆ เ
เสือที่รู้สึกตัวตื่นมาในตอนสายของวัน ตาคมหรี่ลงเมื่อแสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงเข้าตาคมอย่างจัง ก่อนที่ตาจะเสมองร่างบางที่ตนนอนกกกอดมาทั้งคืน พลันปากหนายกยิ้มขึ้นอย่าพอใจอดที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนใสของสาวเจ้าไม่ได้“อื้อ จะนอน”น้ำฟ้าพลิกหลบหนวดแหลมที่ทิ้มหน้าตนไปอีกด้าน“น่ารักจริง ๆ”ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปไล่จูบตามลาดไหล่เนียนจนพอใจก็ ผละไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น เสร็จแล้วก็ออกไปห้องทำงานจัดการสั่งลูกน้องให้ไปสืบว่าน้ำฟ้ามีเรื่องจำเป็นอะไรต้องใช้เงินจนต้องเอาของออกมาขาย และมาทำงานเปลืองเนื้อเปลืองตัวนุ่งน้อยห่มน้อยที่ร้านของตน ซึ่งทำให้เขาโกธรเป็นอย่างมากแต่ก็เลือกที่จะใจเย็นที่สุดจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตนอีกแล้ว และจะไม่ยอมให้เธอต้องห่างจากเขาแม้วินาทีเดียวตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าขาดเธอไม่ได้ ‘ยัยน้ำฟ้า ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ของเขา’ คิดถึงตรงนี้และย้อนคิดไปถึงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็หัวเราะน้อย ๆ ออกมากับความตลกของโชคชะตาของเขาและเธอ“อื้อ ปวดชะมัด ซี๊ด”น้ำฟ้ารู้สึกร่างกายผ่านการใช้งานมาอย่างหนักราวกับโดนของหนักทุบเข้าที่เอวบางของเธออ
“ห๊ะ เธอเป็นเด็กนายไม่ใช่หรอไปทำอะไรตรงนั้นกันเล่า”อาร์ตได้แต่งุง ก่อนจะถูกผู้เป็นนายเรียกให้เข้าไปในห้องทำงาน“ไอ้อาร์ต เกิดอะไรขึ้นกันทำไมวันนี้ในร้านดูเสียงดังฮือฮายิ่งกว่าทุกวัน”“เอ่อมีพีอาร์มาใหม่ครับนาย”“อ๋อ คงแจ่มเลยละสิ”“อะเอ่อ”อาร์ตตะกุกตะกักจะให้ตอบว่าอะไรดีละ ถ้าตอบไปแล้วนายรู้ว่าเป็นใครคงไม่พ้นถูกกระทืบเป็นแน่เผลอ ๆ คงไม่แคล้วถูกไล่ออกเป็นแน่“มึงจะตะกุกตะกักทำไมว่ะ”“เอ่อ คือคุณน้ำฟ้าหนะครับนาย”“อะไรนั่นมันเมียกู”ก่อนที่จะฉุกคิดขึ้นมากรามแกรงก็บดกันแน่น หน้าตึงขึ้นมาทันที“มึงอย่าบอกนะว่าน้ำฟ้าคือพีอาร์คนใหม่”“คะครับ”“แม่งหาเรื่อง ไปเลยมึงไปบอกพี่พนาทำยังไงก็ได้ห้ามให้ใครหน้าไหนจับตัวเมียกู ”“ครับ ๆ”คล้อยหลังลูกน้องเสือก็สืบเข้าไปยังกระจกเพื่อมองหาแม่ตัวดี พลันสายตากวาดไปเห็นร่างเย้ายวนที่สวมใส่ชุดทั้งรัดแน่น ทั้งสั้นจู๋ กำลังวาดลวดลายยั่ยยวนกลางเวที มือแกร่งกำแน่น กรามแกร่งถูกบดจนขึ้นเป็นสันนูน“แม่ตัวดี โดนแน่! กล้าไปเต้นยั่วยวนผู้ชายอื่นถามผัวแบบเขารึยัง ให้ตายเถอะ! พ่อจะจับล่อจนฟ้าเหลืองให้ไม่ไปเที่ยวเร่เปิดเนื้อโชว์หนังให้ใครต่อใครได้เห็นอีก ฮึ่ย!”อาร์ตอด
“วันนี้น้ำฟ้าไปไหนมาบ้าง”วัชรพลนั่งยกเหล้าขึ้นดื่มตั้งแต่หัววัน ก่อนจะถามถึงข่าวน้ำฟ้าจากลูกน้องที่ตนนั้นให้ตามเฝ้า หลังจากวันที่ตนหักหายน้ำใจของเธอวันนั้นเขาก็ไม่สามารถข่มตาหลับอย่างสนิทได้เลย หลับตาทีไรเห็นแต่ภาพใบหน้าที่อาบชุ่มไปด้วยน้ำตาและเนื้อตัวที่สั่นเทาราวกับลูกนกของเจ้าตัว และแม้แต่ที่มหาลัยจากที่แต่ก่อนจะถูกสายตากลมโตของเจ้าหล่อนเฝ้ามองวันนี้กลับเมินกันเสียได้ มันน่าน้อยใจนัก พอได้กันแล้วก็คิดจะทิ้งกันรึไงยัยแม่มด“คุณน้ำฟ้าหลังแยกจากเพื่อนเธอก็ไปห้างครับเห็นหอบของเข้าไปร้านรับจำนำของแบรนด์เนมครับ”“ฮึ ร้านจำนำของแบรนด์เนมหรอ ” วัชรพลขมวดคิ้วมุ่น น้ำฟ้าไปร้านจำนำ ไปทำไมกันเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัยจึงไม่รอช้า รีบรายงานต่อทันที“เจ้าของร้านบอกว่า เจ้าของต้องการขายเพราะเดือดร้อนเรื่องเงินครับ”“เดือดร้อนเรื่องเงิน”เมื่อได้รู้ในสิ่งที่ร่างบางทำก็สะบัดมือเบา ๆ เป็นการบอกลูกน้องว่าเขานั้นต้องการอยากอยู่คนเดียว น้ำฟ้าเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องเอาข้าวของออกมาขายเลยหรอ“เดี๋ยวรวิชช์ ไปซื้อของที่น้ำฟ้าเอาไปขายมาไว้ให้หมด”“เอ่อ ครับนายน้อย”“หึ! มีผัวรวยขนาดนี้ทำไมเจ้าตัวไ
ณ ผับ Lสองสาวสวมใส่ชุดนักศึกษารัดรูป ทรวดทรงองค์เอวเย้ายวน ใบหน้าหวานปนเซ็กซี่สวมแว่นดำเดินอยู่ด้านหน้าของร้านก่อนแพรวาจะเป็นฝ่ายกดโทรหาแฟนหนุ่มอย่างฟาร์มให้ออกมาหาตน งานนี้คงต้องพึ่งเขาแล้วล่ะก่อนที่แพรวาจะไม่ลืมกำชับว่าห้ามบอกเล้าเรืองนี้ให้เพื่อนเขาคนอื่น ๆ ฟังอย่างเด็ดขาด“นี่มันเรื่องอะไรกัน”ฟาร์มเมื่อมาถึงก็เอ่ยถามแฟนสาวอย่างงง ๆ“เอ่อ คือพอดีน้ำฟ้าเดือดร้อนมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินหนะเธอ ซึ่งมันจำนวนเยอะมาก ๆ”แพรวาตรงเข้ากอดแขนแฟนหนุ่มก่อนจะพูดถึงเหตุผลที่เธอเรียกเขามาที่นี่“ก็นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องนี้บอกเราก็ได้จะเท่าไหร่กัน”แฟนสาวตนนี่ก็ทำคล้ายไม่รู้รึเช่นไรว่าเขาเป็นถึงลูกชายเพียงคนเดียวของแม่เลี้ยงเมืองเหนือพิณนาราเชียวนะ“10 ล้าน! หนะฟาร์ม”“ห๊ะ! สะสิบล้าน”ฟาร์มตกใจกับจำนวนที่มากถึงสิบล้านบ้านนี่เจ้าหล่อนจะเอาเงินไปทำอะไรมากมายถึงเพียงนั้นกันเล่า สิบล้านนั่นน้อยที่ไหนกัน“แล้วเธอจะเอาไปทำอะไรตั้งมากมายขนาดนั้นกัน เรามีไม่ถึงอ่ะ ช่วยได้เต็มที่แค่หนึ่งล้านนะ”“ไม่เป็นไรฟาร์มขอบใจนะ แค่ฟาร์มช่วยเราเข้าทำงานที่นี่ได้ก็พอ”“นี่! อย่าบอกนะว่าจะมาเป็นเด็กร้านไอ้เสือ ถ้างั
น้ำฟ้าคิดไม่ตกว่าเงินมากมายถึง 10 ล้านบาทนั้นจะหาจากที่ไหนได้ในเวลาเพียง 1 เดือน ได้แต่นั่งทอดถอนหายใจไปมาอย่างท้อแท้ก่อนจะลุกทยอยขนเอาข้าวของเครื่องประดับที่มีอยู่ออกมาเพื่อจะนำไปขายในวันพรุ่งนี้“น้ำฟ้ากลับมารึยัง”“มาแล้วครับนายน้อย แต่ท่าทางดูไม่สู้ดีนัก”พนาไม่รู้ว่าตนนั้นจะรายงานเกินหน้าที่ไปมากรึไม่แต่ด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยากเศร้าสร้อยของเธอที่ฟังจากลูกน้องรายงานมานั้นก็ทำให้นึกสงสารไม่ได้“เป็นอะไร!”วัชรพลเมื่อได้ฟังรายงานจากลูกน้องก็นึกเป็นห่วงน้ำฟ้าขึ้นมาจึงกดต่อสายหาแม่คนเจ้าน้ำตาที่ก่อกวนจิตใจตนจนไม่เป็นอันทำอะไรมาทั้งวัน แต่กลับต้องหงุดหงิดจนหัวเสียเมื่อพบว่าเจ้าตัวนั้นคงบล็อกเบอร์ตนซะแล้ว เมื่อเปลี่ยนมากดเปลี่ยนเข้าโซเชียลทันที ก่อนจะกดทักทั้งไลน์ ไอจี เฟสบุ๊ค“ให้ตายเถอะ! น้ำฟ้าจะเอาอย่างนี้ใช่มั๊ย เหอะใครสนใจเธอกัน”เสือขว้างปาโทรศัพท์ไปที่โซฟาตัวยาวอย่างอารมณ์เสีย วันนี้ไม่มีอะไรได้ดั่งใจเลยสักอย่างสินะ เมื่อทนความหงุดหงิดงุ่นง่านไม่ไหวอีกต่อไปจึงตรงไปคว้าเหล้ายกกรอกเข้าปากเพื่อหวังจะช่วยดับอารมณ์โมโหของตนลงได้บ้าง“เอิ๊ก น้ำฟ้า! ขอโทษ ยัยบ้าได้ฉันแล้วจะทิ้งรึไงกัน
เสียงโทรศัพท์ที่แผดเสียงดังนับสิบรอบได้ในที่สุดก็แน่นิ่งไป ส่วนผู้เป็นเจ้าของนั่นนอนนิ่งน้ำตาไหลแช่น้ำอุ่นเพื่อบรรเทาอาการเมื่อขบของร่างกายอยู่ในเวลานี้ จนน้ำฟ้ารู้สึกว่าร่างกายเริ่มทุเลาความเมื่อยขบลงบ้างแล้วจึงลุกพยุงกายออกจากอ่างจากุชชี่หากแต่แรงสะอื้นน้อย ๆ ยังคงมีอยู่ ก่อนจะกระแทกลมหายใจหนัก ๆ ออกมาพอหัวโล่งทีไรความคิดกลับหวนไปนึกถึงเขาทุกทีสินะ! น้ำฟ้าคนโง่นับจากวันนี้จะไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วยอีกต่อไป ในเมื่อไม่เห็นค่ากันงั้นก็สู้ถอยกลับมารักตัวเองไม่ดีกว่าหรือ หึ! ปากบางเหยียดยิ้มอย่างนึกสมเพชตนเองเป็นยังไงล่ะความรักที่ไขว้คว้าหา เจ็บดีมั๊ยละน้ำฟ้า! วันนี้โง่ให้พอ! เท้าก้าวเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าวันนี้น้ำฟ้านึกอยากกลับบ้านขึ้นมาไม่อยากอยู่ในห้องคนเดียวในตอนนี้และไม่อยากรบกวนเพื่อนอย่างแพรววาจึงเลือกที่จะกลับบ้านไปหาบิดามารดาเสียดีกว่า มือที่กำลังรูดไม้แขวนเสื้อเพื่อหาเสื้อตัวโปรดอยู่นั้นพลันชะงักกึก! เมื่อสายตาปะทะกับเสื้อยืดและเสื้อเชิ้ตของวัชรพลอยู่สองสามตัว มือเรียวละจากเสื้อตัวโปรดเปลี่ยนไปกระชากดึงเสื้อผ้าของ วัชรพลออกมาแทน ก่อนจะเดินไปกวาดเอาน้ำหอมและบรรดาข้าวของ