PUMANHIK ng sala sina Vhendice at Eddie dala ang dalawang malalaking traveling bags at iba pang gamit ni Safhire. Senenyasan ng binata ang kanyang bodyguard na itabi muna pansamantala sa isang sulok ang mga bagahe."Welcome back, Haydees!" Nag-echo sa buong living room ang maawtoridad na boses ni Athrun habang bumababa ng carpeted grand staircase. Along with him are Ghaile and Leih.Bahagyang ikiniling ni Vhendice ang ulo. "It's good to see you, chairman." He advanced forward."Good to see you too. I'm glad you're well and safe.""My apologies, Chairman. I wasn't able to visit you in Manila.""I've heard you're busy. It's nothing. You know, I've never expected to see you again clearly like this after being fell under the state of coma," wika ng chairman.Napatingin siya kina Ghaile at Leih na parehong nanonood lamang. Seryoso ang anyo ng dalawa lalong-lalo na si Leih na nanatiling nasa mga mata ang pinipigil na poot para sa kanya. Hindi pa rin pala siya nito napapatawad dahil sa pagka
MULA sa bumubukas na pinto ng bathroom ay iniluwal si Safhire na katatapos lamang nag-half bath. Nilapitan ng dalaga ang dalawang traveling bags na hinatid kanina ng head servant kasama na ang iba pa niyang gamit na dinala ni Vhendice. Binitbit niya ang isa sa mga iyon at dinala sa kama. Binuksan niya ang bag at tumambad sa kanya ang baril na ginamit niya sa firing lesson. Mayroon ding dalawang magazine ng bala at isang note. Kinuha niya ang baril, kinargahan ng bala at ibinaba sa kama. Sinilip niya ang note.Honey,Your firing lesson is not yet complete. Continue practicing and next time try the moving targets. If you still need my assistance, I'm just around."VhendiceWho needs his assistance? Kinuyumos ni Safhire ang papel. Ang lalaking iyon! Napakabalasubas!! Hindi man lang nag-sorry. Kumuha siya ng jeans mula sa bag at hanging blouse. At nagbihis. Nag-ayos siya ng sarili sa harap ng tokador. Maputla pa rin siya. Inabot niya ang make-up set at naglagay ng kunti sa kanyang mukha.
"I THINK THEY'RE HERE," pahayag ni Ray na nakatayo sa harap ng floor to ceiling window ng drawing room at nakasilip sa malawak na bakuran ng mansion. Apat na itim na van ang magkakasunod na dumating at huminto malapit sa malaking fountain sa gitna ng bakuran. Mula sa mga iyon ay nagsisipagbaba ang mahigit sa dalawampung kabataang lalaki na magkakaiba-iba ang sinusuot na school uniform."We'll wait for them here," sagot ni Athrun."Most of them were just kids. Hindi ako makapaniwala. You've brought them together within two years?" Pumihit si Ray at sumandal sa tinted glass window."Sapat lang ang panahong iyon. May tumulong din naman sa akin para mahanap ko sila. Ang iba ay referral mula sa Federal Bureau.""Lahat ba sila ay orphan?""Hindi. Ang iba sa kanila ay may mga magulang. They lived under difficult circumstances and some of them even went to a juvenile prison.""You know, you've done something amazing in your idle time here," komento ni Ray na humahanga sa nagawa ng bunsong ka
HINDI naiwasan ni Ray si Shannon na tumalon mula sa swing at pabalyang yumakap sa kanya. "Hey, what are you doing?" Nakangiting kinarga niya ang dalagita at ibinalik sa swing. "I thought you go with Athrun.""I asked him if I can come but he told me to stay here." Sumimangot ito.Tumango siya at inugoy ang swing."Ray, I think Papa's mad at me." Himutok ng dalagita."Mad at you? What makes you say that?""He never talked to me since we arrived yesterday.""He's just too busy. Athrun doesn't talk to you either even if he had ample free time.""It's different. Athrun is sick and he needs rest.""But it doesn't mean he can't talk. Why would you want to talk to Papa, anyway?" He pinched her pretty upturned nose.She giggled. "I would like to ask him that I 'll stay here with Athrun.""You do have the guts to tell me you wanted to be with him than going back with me to America? Hindi ko alam na ayaw mo na pala akong makasama." Pangongonsensya niya rito."No! It's nothing like that. Athru
MARAHANG pinisil ni Ray ang balikat ni Athrun. Tumingin sa kanya ang kapatid. A faint smile formed on his lips. Nakikita niya ang pagod sa asul nitong mga mata at naalala ang pag-uusap nila ng ama noong nagdaang gabi. Goodness! How can he ever do what his father told him? Just thinking of making Athrun hate him is tearing him apart. Hindi niya kayang saktan ang kapatid. Athrun loves their beautiful princess so much."Are you okay?" tanong niyang nag-aalala.Tumango lamang ito at binawi ang paningin. Ipinukol sa malawak na race course. It's obvious he is not okay, but then, forcing him to go home now will be useless. He would never listen."I saw both of them practicing the other day. They're pretty good." Nagbukas siya ng mapag-uusapan para aliwin ito."They're both skilled riders." Sang-ayon ng binatilyo. "I want them to win this debut competition.""You're quite fond of them," komento niya."They're good people. In spite of their past, they fought hard and tried their best to recove
MAY kausap sa telepono si Zedrick nang pumasok si Ray. His father gestured for him to sit down on the couch and wait. Tumango siya at tinungo ang mahabang corner sofa.Limang minuto pa at natapos din ang pakikipag-usap ng Papa niya sa kliyente. Agad itong bumaling sa kanya."You wanna discuss something?" tanong nito."Yeah," tumayo siya."Must be very important that it had to bring you here. You hated this place if memory serves.""I'll do what you want. But in one condition." Lumapit siya sa desk at dinampot ang picture frame na naglalaman ng picture nilang tatlo nina Athrun at Shannon."Name it." Naniningkit ang mga mata ni Zedrick. He knew his father never ever liked to be manipulated by stupid conditions."Let me marry Shannon when she grew up. Ibigay mo siya sa akin," he declared."You're crazy," napapailing na sabi ni Zedrick."You know me. Hindi ko gagawin ang gusto mo kung wala akong mapapala." Nakipagsukatan siya sa ama. Hindi niya mabasa kung anong nasa isip nito ng mga sand
AGAD natanaw ni Safhire si Ray. Nakasandal ito sa hood ng sasakyan at kumakaway sa kanya. On his other hand is a bouquet of white roses. Nginitian niya ang binata at kinawayan din. Pati mga kaibigan at kasamahan niyang nurses sa hospital ay nakikikaway pa."Sigurado ka bang walang kapatid 'yang fiancé mo? Kahit na hindi kasing-guwapo niya okay na basta't sweet at thoughtful," kinikilig na sabi ni Mariloue na alam niyang malaki ang crush kay Ray. Minsan natutuwa siya na naiinis. Sa hospital na iyon ang daming attracted sa binata, kahit 'yong may mga asawa na gusto pa rin magpapansin at panay ang pa-cute tuwing pumupunta roon si Ray o kaya'y sinusundo siya."Wala nga. Only child siya," sagot niya. Kahit ang alam niya ay may kapatid si Ray at nasa ibang bansa."No wonder, napunta sa kanya lahat ng kaguwapuhan at kagandahan ng kanyang mga magulang. Tapos pinag-isa kaya hayan ang resulta, nakakabaliw," sabat ng baklang si Nikko.Ngumiti si Ray sa kanila. Nagtilian ang mga kasamahan ni Saf
MAGKAKASUNOD lamang na dumating sa peak ng Mt. Melendres sina Vhendice at Ray. Tulad ng napagkasunduan pagpatak ng alas-siete ay gagawin nila ang race. "Kailangan ko pa bang ipaliwanag kung ano ang sudden death match?" tanong ni Vhendice."There's no need for that. Kahit hindi ako professional racer sa mountain pass, naiintindihan ko naman kung ano iyan.""Alright, let's start in three minutes.""Vhendice, will you give me a favor?""Like what?"Hinugot ni Ray ang wallet at kinuha sa loob ang isang picture. Ibinigay kay Vhendice. "She is my fiancée. Safhire Magdalene. If anything bad will happen to me in this race, I want you to protect her. I'm sending into your e-mail some of the relevant accounts about her personal background.""Why me?""Sa iyo ko lang siya pwedeng ipagkatiwala.""Are you planning to lose this match? Huwag kang magkakamali. Sinabi ko na sa iyo, kapag sinadya mong magpatalo, may kalalagyan ka sa akin.""Ang bilis gumana ng utak mo. I said just in case.""You cert