Patuloy lang kaming kumain nasa tabi ko naman si Diego. He said wala naman siyang work today, so he will stay with me daw muna dito sa bahay or mamasyal kami kahit saan. At syempre kinilig naman agad ako sa sinabi niya. “ So, how was your sleep, Diego ? ” biglang tanong ni Dad. I frozed for a minute. I was about to open my mouth when Diego spoke up, “ It was all good, Tito. I didn't know that Caroline is— ” bigla akong kinabahan sa pag-hinto niya at tumingin sa akin. Bigla ko naman hinawakan ang kamay niya na nasa thighs niya, at ngumiti ng hilaw. “ Malakas humilik, ” aniya at tumawa. Tumawa na rin si Dad. “ Did I? ” takang tanong ko kasi hindi ko naman alam kung humihilik ba ako o hindi. How would I know, wala naman akong kasama matulog.“ Yes, baby. Sobrang lakas, pero masarap naman siya pakinggan. ” bulong niya sa akin.Bigla akong na blangko sa sinabi niya. I looked at him, and saw him grin, he meant moaning? What the..“ Wag ka nga magbiro d’yan, ” wika ko. Tumawa na naman s
Lahat naman sila ay sabay na napalingon sa gawi namin ni Diego. Hawak hawak niya pa rin ang kamay ko. Umupo na muna kami at maya maya pa ay dumating na ang manager na may dalang mga boxes. “ Good morning, Mr. Solise. Ito po ang mga jewelry na pinahanda ninyo sir. ” wika ng manager. “ Good. You may leave now! ” utos nito. Medyo kinabahan naman ako sa pananalita ni Diego, at lalo na sa akto nito. He seems cold, and a little bit intimidating. Para akong naninibago sa kanya. Napansin ko din ang pananahimik niya kanina, at dahil sa excitement ko ay hindi ko na nagawa pa na mangulit sa kanya. “ Baby, is there something wrong? ” mahinahon kong tanong.Tumingin siya sa akin at ngumiti. “ Sorry, if I make you worry. Okay lang ako, baby. May kaunting problems sa company, ” sagot naman niya.“ Okay, just tell me if you have a problem, so I can relieve you, uhmm.. mga iisipin.. ” nahihiyang salita ko at umiwas ng tingin. “ Talaga ba? Pwede na uli mamayang gabi? ” naninindig balahibo ko sa ba
Bakit pakiramdam ko ay lumulutang ako? Nasaan ba ako? Para akong nasa himpapawid. Ang sarap naman sa pakiramdam, sana ganito palagi. I feel safe.“ Hey, silly girl. We are home, ” sino ang nagsasalita? Ang sarap naman sa tenga pakinggan. “ When will you keep pretending that you're asleep, ha? Baka gusto mo dilaan nalang kita ng magising ka, ” malanding wika nito. Sino ba itong malandi na ito? Didilaan? Oh! What are you waiting for, dilaan mo ang kepay ko.“ Talaga lang ha, sige.. hinahamon mo talaga ako ah, ” parang naging seryoso ang tono ng boses nito. Nagulat ako at biglang nabuhayan ng dugo. At saka ko lang napagtanto kung sino ang nagsasalita. Minulat ko ang aking mga mata at nakita si Diego na nakahubad na. Lantaran sa harapan ko ang mahaba, at matambok nitong kayamanan. “ Bakit ka nakahubad? ” nagtataka na tanong ko sa kanya. Ngumisi lang siya, at parang nilalandi ako. “ Para gisingin ka, ” aniya at dahan-dahan na gumapang sa kama.“ Pero bakit kailangan mag hubad? ” natata
Nabilaukan ako sa sariling laway dahil sa kanyang sinabi. He stopped the car, and gently tapped my back. Is this for real, he really said I love you sa akin? “ You really said it? ” naiiyak kong salita.“ I am serious, babe. I did love you, I can feel that I have loved you. That I am starting to love you, ” seryosong saad nito.Umupo ako ng maayos at pinahiran ang luha ko. Totoo na talaga to, mahal na niya ako? Hindi ko alam pero parang totoo talaga siya sa sinabi niya. Ganun lang ba kabilis para mahalin ako ni Diego? Hindi ko alam pero may doubt sa puso ko, or maybe I am just denying this feeling. “ Totoo ba yan? Diego, to be honest ayaw kong ipipilit mo sarili mo sa akin ha. We know naman in the first plac— ” hindi ko na natapos ang sabihin nang iharang niya ang hintuturo niya sa bibig ko. “ Sshh.. I am happy to be with you. This is not an arranged marriage, anymore. Because we love each other, and I can love you even more. Hindi ka mahirap mahalin, you are kind, humble, a wife
“Did you just come just from my mouth? Hmm.. Babe,” He said.My body shuddered when I came. Hinihingal akong umupo sa kanyang pusonan at kahit basang basa ang aking pang-ibaba ay wala akong pakialam. Nanghihina ang tuhod ko kaya muntik na akong mawalan ng balanse, mabuti na lang at agad akong nahawakan si Diego. Ngayon ay nakayakap na siya sa akin. “Sinadya mo yun no?” pabiro niyang salita.“Hindi ah, nakakawala lang talaga ng Lakas eh,” sagot ko sa kanya. He planted small kisses on my back. Yumuko ako and see his thing poking my womanhood. I grin and hold his manhood, and start penetrating it. He groaned from behind. I lifted my hips, and slowly positioned myself to welcome him inside. I heard him cursing but I needed to be filled inside so I put his manhood in my wetness. I heard him groan when I felt the tip, and slowly slid myself down. “Ah…shit,” he cursed while groaning. Dahan-dahan na akong gumalaw sa ibabaw niya ng makapag-adjust ako sa laki niya. I can hear my wetness as I
Bigla akong tumakbo sa kanyang bisig at naramdaman ang init ng kanyang yakap. Hindi ko alam pero parang pamilyar sa akin ang pakiramdam na ito. Mas lalo kung sinubsob ang aking mukha sa kanyang bisig. “Napaka-gandang bata, the last time I saw you was..,10 years ago. You were just sixteen when we first met, and then now.. you are going to marry my grandson,” malumanay at puno ng sinseridad ang kanyang boses. Ang sarap sa pakiramdam. Hindi ko maalala na nagkita na kami dati. Wala akong maalala simula noong naaksidente ako. I was sixteen at that time, I was high school when I was hit by a car on my way to house. Wala naman kasi akong taga hatud sundo dati. Si Yaya Anne, sabay kami na pupunta sa school dati, siya lagi kong kasama nun. Pero na aksidente ako..“Do you not remember me? It's understandable if you didn't remember me, or your lolo Franco.” she said with her sincere smile. Tiningnan ko ang lolo Franco na sinabi niya, and there I saw an old man sitting beside Diego. Tahimik la
THIRD PERSON POVHindi niya maiwasan na purihin ang sarili habang nakatitig sa salamin. While wearing her backless white gown. She wore a crown that matched her gown, and a veil. Her makeup was light, and simple. She's already beautiful so hindi na niya kailangan pang maglagay ng makeup. “Are you happy?” biglang tanong ni Andrea, her step-mom na nasa kanyang likuran. “Yes, Tita. Sobrang saya po,” she replied politely. Andrea didn't show any reaction, but Caroline knows. She knows that her Tita Andrea isn't a bad person. “Tita?” mahinahon niyang tawag sa kanya at nilapitan ito, “Thank you, I know that we are not in a good terms, but.. I want to say, sorry. Sorry for my behavior, disrespect towards you," malumanay niyang salita kay Andrea na hindi makapaniwala sa narinig.“Are you for real?” hindi makapaniwala na wika ni Andrea kay Caroline. “Tita, this is real. It's not a prank, a joke, or anything. I am sorry,” hinawakan niya ito sa kamay. Caroline saw how her face softened. “Diba
Six months have passed… Six months na simula nung makasal kami ni Diego. And sa six months na yun ay marami ang nagbago sa buhay ko, marami akong kailangan e-adjust. I learned so much about household chores, sa pagluluto. Diego's favorite foods, and his DOES and DON'T.Kadarating ko lang sa opisina ko nang makasalubong ko si Dina. I am still working, but I need to get home before 7pm. Maaga din minsan umuwi si Diego, para sabay kaming mag hapunan. Wala kasi kaming kasama sa bahay, kami lang dalawa. Ako kasi nagluluto kapag hindi ako pagud.“Morning, Bes.” salubong niya sa akin. “Nasa loob na Ang nga files n kailangan mong pirmahan,” aniya.“Okay, thank you.” tugon ko naman. Bumalik na siya sa kanyang pwesto, at ako naman ay nag timpla na muna ng kape. Matapos kong mag pirma ng mga files ay tinawag ko si Dina. I feel like I want to eat apple pizza today. With a lot of cheese.“Yes, ma'am.” natatawang salita niya.“Bumili ka nga apple pizza with lot of cheese, and pineapple,” walang g
NAGING maayos na ang takbo ng lahat. Si Caroline ay malapit na rin manganak sa baby boy nila ni Raven. Si Raven naman ay hindi pa rin makaalis sa organization niya, pero hindi naman siya peni-pressure ni Caroline na umalis at hinayaan na lang muna ito. Successful din ang operation ni Diego, pero under observation pa rin siya. Si Dina ay may bagong negosyo na sa Canada, at naging okay naman ang pamumuhay nila ni Diego doon. Mas naging malapit at nakilala ng dalawa ang isa't-isa. Pero kahit ganun pa man ay guilty pa rin sila sa nagawang kasalanan nila kay Caroline. Happily married na rin si Diego at Dina. "Babe? Sumasakit ang tiyan ko, manganganak na ata ako," ngumingiwi ang mukhang salita ni Caroline. "Ha? Masakit na ba? Sandali kukunin ko lang ang sasakyan." Natataranta at nagmamadaling salita ni Raven at mabilis na tumakbo palabas ng bahay. "MANGANGANAK NA ASAWA KOOOOOOOO!" Biglang sigaw ni Raven. Natataranta naman ang mga tao sa bahay at hindi alam ang gagawin na para bang
NATULALA ang magkapatid sa narinig. Hindi kasi nila alam at wala talaga silang alam kung ano na ang nangyayari dahil sa nagtatago talaga sila sa malayo upang hindi sila mahanap ng mga pulis. No cellphone. Wifi. Tv. Namuhay sila na walang kahit anong koneksyon, ngunit dahil may pera pa silang nadadala ay mabilis din silang nakakagalaw. Hanggang sa isa sa kanila ang nagdesisyon na bumaba at harapin ang mga magulang, at maghigante. Sinisisi nila ang mga magulang sa nangyari sa kanila. Pati na rin si Diego na ngayon ay kinaharap ang sakit. "What do you mean, Dad? May sakit si Diego?" gulat na sambit ni Stiffany. Maalalang ginapos pa nila ang kapatid sa bahay niya. May saksak ng kutsilyo. "Yes. Nalaman namin nung ginapos, at sinaksak niyo siya at iniwan sa bahay niya na duguan. Dahil dum ay ayaw niyang magpadala sa hospital, pero dahil hindi nakinig si Caroline at Raven ay dinala pa rin nila ito sa hospital. And dun namin nalaman na may tumor pala siya." Mahabang paliwanag ni Edgar
Tumulo na rin ang luha ni Caroline at napahagulgol. Raven just let her cry out loud. Alam niyang hindi pa nito nailalabas ang kung ano man ang nasa loob niya. He wants her to be free from pain, doubts, and self-pity. “Just let it out, babe. Iiyak mo lahat, ilabas mo rin ang lahat ng masasakit na nangyari sa'yo. Pero huwag mong kaawaan ang sarili mo. Hindi mo kasalanan kung bakit mo naranasan ang lahat ng mga pinagdaanan mo. I am here now, babe. I am here to support you no matter what.” “Mahal kita, higit pa sa buhay ko. Please, trust me and lean on me.” Mahigpit na niyakap ni Caroline si Raven habang patuloy pa rin sa pagluha. "When I met you, hindi ko maisip na sa'yo ko pala mararamdaman ang pagmamahal na buo. Tinanggap mo ako despite everything. You didn't judge me, you even helped me. You made me grow strong. Kaya salamat, babe. It is because of you that I overcame it all. Dahil sa pagmamahal mo sa akin. Pagmamahal na walang humpay." "I am happy to hear that from you,Babe.
Maayos ang lahat. Naging matagumpay ang sorpresa, at labis na napasaya si Caroline. Hindi rin maalis ang ngiti sa kanyang mukha habang nagkukuwentuhan sila ni Atacia. Ngunit, nalungkot din siya nang malaman na nakunan pala si Atacia at inabuso ang kapatid ng dating asawa nito. Habang tumatagal daw ang kanilang pagsasama ay nagbago ang ugali ng asawa ni Atacia at madalas na siyang sinasaktan, dahilan kung bakit siya nakunan. Mabuti na lamang at nakapag-divorce sila sa ibang bansa. Limang taon din nagtiis si Atacia sa piling ng mapang-abusong asawa. Ngayon, malaya na siya at abala sa trabaho sa isang kumpanya sa Canada, kung saan niya rin nakilala ang bago niyang kasintahan. Habang nagkukuwentuhan pa rin sina Atacia at Caroline, lumapit naman ang Daddy ni Caroline kay Raven. "Anong balak mo, iho?" tanong ni Mr. Frowline, bigla siyang sumulpot sa tabi ni Raven, ikinagulat naman nito. "Kanina pa kasi kita napapansin na parang kinakabahan ka," dagdag pa nito. "Tito, g-gusto ko na sana
“Surpresa!” sabay-sabay na sigaw ng lahat nang buksan ni Caroline ang pinto. Napaatras naman siya, tila nagulat sa dami ng mga taong nagkakantahan at nagpapalakpakan sa sala. Hindi naman maiwasan ni Caroline ang matuwa, dahil ang iba sa mga bisita ay mga empleyado niya. At kumpleto rin ang kanyang pamilya,.maliban Sa isang tao. Sa gitna ng lahat, si Raven ay nakangiti habang may hawak na ang bunso nilang anak na si Venus.“You thought we forgot, didn’t you?” Raven said with a teasing smile.Bago ang kaganapan, sobrang abala si Caroline sa kumpanya dahil nagkaproblema sila sa isang investor. Dahil sa tindi ng kanyang pagka-busy, hindi na niya namalayan ang paglipas ng mga araw. Isang buwan na pala ang nakalipas, at maraming nangyari sa panahong iyon.Si Diego at Dina ay pumunta na sa ibang bansa para sa operasyon ni Diego. Masaya naman si Caroline dahil sa wakas ay magagamot na ang dati niyang asawa. Para kay Dina naman, magsisimula na ito ng negosyo sa ibang bansa. Tinulungan sila ni
Alam kong may konsensya pa rin si Dina hanggang ngayon, at ako rin naman. Hindi mawala sa isip ko ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. Sobrang dinurog ko siya. Hindi ko nga alam kung paano ako makakabawi sa kanya. "Uhm... ano ba ang susunod nating hakbang? Paano natin mapapasaya si Caroline? Wala akong maisip na pwedeng gawin..." litong sabi ko. "Paano kung ayain natin sina Raven at Caroline mag-date? Sa tingin ko magandang ideya 'yun, di ba?" masiglang mungkahi ni Dina habang nag-iisip pa. "Sa tingin mo, okay lang sa kanya? Hindi kaya siya magalit?" tanong ko nang may pag-aalinlangan. Hindi ko rin kasi masyadong kilala si Caroline, lalo na't hindi naman kami nagtagal. Nakilala ko lang naman si Caroline noon nung sinabi sa akin ni Dad na siya ang papakasalan ko. Dahil sa maganda siya at napakamasipag na babae. Agad rin nahulog ang loob at puso ko sa kanya. Pero nagloko pa rin ako sa kanya. She's the perfect woman na sana, kaso isang akong tanga kaya ngayon wala na siya sa akin.
Mabilis kong iminulat ang aking mga mata, at agad na bumungad sa akin ang puting kisame at amoy ng ospital. Nakakasulasok ang amoy, at ayoko nito. Paano ako napunta sa lugar na 'to? Kasama ko lang si Mamay kanina; baka naman naghahallucinate lang ako. Pero nasa kwarto lang talaga ako ngayon at hindi sa ospital. Ibinaling ko ang aking ulo sa kaliwa at tumingin sa paligid. Nasa ospital nga talaga ako. Pero anong ginagawa ko rito? "Babe, you're finally awake. Thank goodness," bungad na sabi ni Raven. "Pinag-alala mo ako. Sorry..." umiiyak na sabi ni Raven. Kunot-noo ko siyang tinitigan. Ano ba ang problema? "Why are you crying?" mahina kong tanong. “Nasa ospital ka, babe. Hindi ka nagising kagabi, kaya nag-alala ako. Lahat kami nag-alala. Pasensya na, sorry kung napaiyak kita ulit.” “Bakit ka nagso-sorry? Wala ka namang ginawang mali, ah...” tanong ko. “Mamay told me. Umiiyak ka raw, at sobrang sama ng loob ko. Alam ko kasi kung bakit ka umiiyak kahapon. Akala mo siguro may k
[CAROLINE] Bumuhos na naman ang aking mga luha. Kakaayos lang namin, pero may nalaman na naman ako. Bakit ganito? Bakit parang pinaglalaruan ako ng tadhana? Gusto ko lang naman na maging maayos kami, kahit na pinagtaksilan nila ako. Pero bakit hanggang ngayon, patuloy pa rin ang pagsisinungaling? Bakit ganito? Agad akong pumasok sa kotse at humagulgol. Pilit kong inaayos ang lahat—sinubukan kong tanggapin at patawarin sila. Binigay ko ang gusto nila para maayos na. Kahit labag sa loob ko, ginawa ko, para kahit papaano'y maibsan ang bigat ng dinadala ko. Bakit ba ang hirap magpakatotoo? "Why do I have to experience this? Gusto ko nang maayos ang lahat sa amin, tapos bigla na lang malalaman ko na ang murderer ng asawa ko noon ay ang kabit niya pala? This is so frustrating!" Dapat ba akong maawa kay Diego? Pero siguro sapat na itong mga nalaman ko. Tama na ang kadramahan. Gusto nilang magsama, sige, hahayaan ko na sila sa buhay nila. Ibibigay ko na at magpopokus na lang ako sa buhay k
Nagulat si Caroline sa paghingi ng basbas ni Diego sa kanya. She felt something touch her heart, at pakiramdam niya'y napawi ang sakit na kanyang nararamdaman. Hindi sakit at selos ang nararamdaman niya ngayon, kundi saya sa kanyang puso. The way humingi si Diego ng basbas sa kanya ay para bang sigurado na siya kay Dina—na para bang ito ang babaeng habang buhay niyang mamahalin.Tears streamed down her cheeks. Tiningnan niya ang kalagayan ni Dina na wala pa ring malay at pagkatapos ay tumingin kay Diego, na para bang sinasabi, "Please, let us be happy together.""C-Caroline, sorry. Please, don't cry. H-hindi na kita tatanungin tungkol sa bagay na 'yon. I am sorry, masyado lang ata akong desperado," he said in panic as he held Caroline's hand.Akala ni Diego ay galit pa rin si Caroline sa kanilang dalawa. Alam ni Caroline na hindi madaling maghilom ang sugat na dinulot nila."Maybe giving them a chance isn't bad, right?" sa isip ni Caroline.Pinahiran niya ang kanyang mga luha, at mahi