LIKE 👍 COMMENT 💬
“David, ano ‘to, ha?” Galit na binagsak ni Freya ang files na dumating sa kanyang opisina kanina. “Akala ko ba pumapayag ka na hindi na natin kailangan makipag-cooperate sa Evans Company? Kung gano’n ay ano ito? We are going to cooperate with that… arghhh! No, I cannot!” “Look, Freya. This is not about you or him. It’s about our company. Hindi ko rin naman gusto na maka-trabaho si Alexander Evans because of what he did to you. But we must set aside our personal issues. Kailangan nating isipin ang kumpanya, ang ikauunlad nito.” Tumayo ang binata ang humawak sa balikat ni Freya. “Come to think of it. Evans Industry are well known when it comes to Artificial Intelligence business. We must grab this opportunity to cooperate on their company. We need them, Freya.” Nakahinga ng maluwag si David ng makitang kumalma na si Freya. “I’m sorry for being selfish, David. Tama ka kailangan natin makipag-partnership sa kanila for collaborate research and development. Arghh! Hindi ko lang talaga
Bumuntong-hininga si Alexander. Sobrang nagsisisi siya siya sa hindi pagpapakita ng effort no’n. Pero wala na siyang magagawa, babawi nalang siya. Tinitigan ng lalaki si Freya na tahimik na kumakain, hindi na siya nito tinapunan ng tingin. Mukhang masama pa rin ang loob nito. Pasimpleng tumingin si Freya sa kaharap. Nasamid siya ng makitang nakatingin si Alexander sa kanya. “A-anong tinitingin-tingin mo?” Nagkibitbalikat si Alexander bago sumagot. “Uhm, nothing.” Nothing daw? Lihim na umirap si Freya sa lalaki. Hindi naman mapigilan ni Alexander ang ngumiti. Unti-unti na siyang nasasanay sa kasungitan ni Freya. Habang kumakain ay tinitigan niya ang babae, kamukhang-kamukha talaga ito ni Rose. Angelic ang mukha, napakaganda. Gandang hindi niya malimutan. Nilapag ni Alexander ang utensils sa mesa. “Hindi ko kinakain ang dala mong mga pagkain noon dahil hindi ko sila gusto, Freya. In fact, I want to eat them. Heto na naman sila sa pagbabalik-tanaw sa nakaraan. Nilapag ni
Tatlong oras ang tinagal ng operasyon kay Freya. Nang makita nina Alexander at David na lumabas si Raven sa OR ay nilapitan nila ito. “S-she is safe.” Masayang balita ni Raven. Kanina pa siya nagpipigil ng iyak habang inooperahan si Freya. Hindi na siya nagpigil ngayon, umiyak na siya nang umiyak habang nakayakap sa kaibigang si David. Sanay si Raven na mag-opera ng pasyente, ngunit iba pala kapag kakilala mo at mahalagang tao sayo ang nasa ilalim ng operasyon… doble ang pressure na naramdaman niya. Takot na takot siya kanina, lalo na nang makita niya kung gaano kalaki ang sugat sa ulo ni Freya. Pinigilan ni Raven si Alexander ng papasok sana ito sa kwarto. “Hindi ka pwedeng pumasok, Mr. Evans, prone sa bacteria si Freya kaya hindi pwedeng pumasok. Kailangan niya pang mailipat ng kwarto. Alam kong nag-aalala ka pero kailangan natin sumunod sa regulations ng hospital.” Nakakaunawa naman na tumango si Alexander. Naghintay siya na mailipat si Freya ng kwarto, nagpalit muna siya ng
Dumilim ang mukha ni Alexander. “Sana inisip niyo iyan bago kayo pumunta dito at nanggulo. Ngayon pumili ka, Olivia… pipirma ka ngayon sa divorce paper na ito o wala kang makukuha sa akin maski piso?” Nabigla sina Raven at David sa narinig. Kung gano’n ay divorce paper pala ang kailangan pirmahan ni Olivia. “Hindi ako papayag na maghiwalay kayong dalawa—ano ang ginagawa mo, Olivia?!” Nanlaki ang mata ni Vina ng makitang pinirmahan ito ng manugang. “P-Pasensya na, mommy. P-Pero kailagan ko ng pera… h-hindi biro ang isang bilyon.” “Tumigil ka!” Sinubukang agawin ni Vina ang divorce paper kay Olivia ngunit maagap itong inilayo ng babae. “Nahihibang ka na ba? Akala ko ba mahal mo ang anak ko? Olivia, mag isip ka bago magpadalos-dalos sa desisyon!” “Mommy, please! Pinipili ko lang kung ano sa tingin ko ay makikinabang ako sa ngayon kaya pakiusap huwag mo akong pakialamanan!” Desperadang inabot ni Olivia ang divorce paper kay Alexander. “Ito ang gusto mo, hindi ba? Pwes, ipagkak
Kanina pa nakakunot ang noo ni Alexander habang nakatingin kay Rose na nakaupo sa katapat niyang upuan. Naka-cross arms pa ang paslit, at nakanguso na nakatingin sa kanya. Simula ng dumating ito kasama si Raven ay hindi ito nagsasalita. Hindi mapigilan ni Raven ang mapangiwi. Naalala niya ang sinabi ng inaanak sa kanya kanina. “I hate daddy uncle. Mommy told me he moved in America to live here with his family kaya po hindi niya ako dinadalaw. He broke his promise to me.” Natampal ni Raven ang noo. Mukhang nagsinungaling si Freya upang mailayo si Rose sa ama nito. Tumikhim si Alexander upang kunin ang atensyon ni Rose, pero umingo lang ang bata at nakangusong binaling ang mukha sa kabilang gilid. Ang yaya naman ni Rose ay nahiya sa inasal ng alaga, ngunit kilala niya ang alaga, hindi ito kikilos ng ganito kung walang dahilan. “Rose… hmm, are you angry?” Hindi nakatiis na tanong ni Alexander sa bata. Noong isang araw lang ay buhat pa niya ito habang umiiyak, subalit ngayon ay
“David, nakakahiya naman sa inyo. Sigurado ka ba na ayos lang na dito muna kami ng anak ko?” Tanong ni Freya habang nililibot ng tingin ang isang modular house na nasa harapan. Narito sila ngayon bahay-bakasyunan ng pamilya ni David nito sa probinsya. Pansamantala ay dito na muna sila titira ni Rose. Tumigil muna siya sa pagtatrabaho upang pagtuunan ang kaligtasan nilang mag ina. Tumikhim si David, napansin na Freya na parang pinagpapawisan ito at hindi makatingin ng diretso sa kanya. Parang may kakaiba sa kilos ng binata. “O-oo naman, Freya. Feel free to use this house. Sabi nga niya—i mean, sabi ko nga… pwedeng-pwede kayo dito ni Rose. Malakas kayo sa kanya… este sa akin hehe.” Kumunot ang noo ni Freya. “May problema ba, David? Napansin ko kasi parang hindi ka mapakali at pinagpapawisan ka? Masama ba ang pakiramdam mo?” Tinawag ni Freya si Raven. “Tingnan mo nga ‘tong si David, mukhang hindi maganda ang pakiramdam.” Siniko ni Raven si David at lihim na pinanlakihan ito ng ma
Maagang gumising si Freya upang magwalis sa bakuran na halos mapuno ng mga tuyog dahon. Bukod sa naglalakihang mga puno, mga nagtataasang damo ay wala na siyang ibang makita na mga iba pa. Wala man lang mga halaman upang magbigay ng magandang view sa kapaligiran. Mukhang napabayaan ng module house na ito. Kumunot ang noo ni Freya ng makitang bukas ang bintana ng katabing bahay. Mukhang nari’yan na ang kapitbahay niya na magsisilbing tourguide niya sa lugar. Pagkatapos ni Freya magwalis ay nagluto na siya ng almusal para kay Rose. At bilang pagbati at paggalang ay nagluto siya ng pasobrang pancake para ihatid sa kapitbahay niya. “Eat well, anak. Sandali lang ha, ihahatid ko lang ‘to sa kabila.” Paalam ni Rose sa anak. Dala ang platong may laman na pancake ay kumatok si Freya sa katabing-bahay niya. Dahil matagal magbukas ng pinto ang kapitbahay niya ay nagbaba na muna siya ng tingin sa ibaba ng pinto. Sakton pagkabukas nito ay bumungad sa kanya ang maputi at malaking paa. “Good
Hindi magawang sumagot ni Alexander dahil tama si Freya. Naging matapang ito noon para sa kanya. Nagagawa nitong ngumiti sa kabila ng pasaring ng kanyang ina at ibang tao… nagagawa nitong tumingin sa kanya na para bang hindi ito nasasaktan… tiniis at kinaya lahat ni Freya noon… samantalang siya ay naging isang malaking duwag. “Hindi ko kailangan ng duwag na katulad mo. Hindi ka namin kailangan sa buhay namin ng anak ko, Alexander… hindi ko kailangan ng lalaking may asawa na balak pang sirain ang reputasyon ko. Kung inaakala mo na mabobola mo ako para maging mistress mo ay nagkakamali ka! Mas gugustuhin kong tumandang walang asawa kaysa ang pumatol sa may asawa at maging kabet ng hudas na kagaya mo— s-sandali, ano bang ginawa mo?!” Ani Freya ng biglang hilahin ni Alexander ang kanyang kamay. “B-bitiwan mo nga ako—“ Hindi mapigilan ni Freya ang lalong maluha ng isuot ni Alexander sa kamay niya ang pamilyar na singsing sa kanyang daliri. Hindi niya makakalimutan ang singsing na ito. I