LIKE 👍 COMMENT
HINDI PWEDE na hindi sila magkausap ni Steve. Pagkakataon na ito ni Aika upang makausap na din ang binata. Hindi siya makapaniwala sa ginawang aksyon kanina ng binata. Hindi ganito ang pagkakakilala ni Aika kay Steve. Hindi ito ang klase ng tao na basta nagpapadala sa damdamin, kabaliktaran ng aksyon na ginawa nito kanina. “Steve!” nasaktan siya ng tabigin ni Steve ang kamay niya ng hawakan niya ito. “Ano bang nangyayari sayo? You're not supposed to do that, especially in public. Lasing ka ba- “Stop following me, Aika.” asik ni Steve sa dalaga. “Alam mong hindi ko magagawa ang gusto mo- “Of course! Hindi mo gagawin dahil wala ka naman ginawa kundi pestehin ang buhay ko!” galit na hinarap ni Steve si Aika. kahit ano ang gawin niyang takas ngayon ay alam ng binata na huli na. Dahil makatakas man siya ngayon sa dalaga, alam na nang mommy nito kung saan siya tumutuloy. Lumipat man siya, matutukoy parin kung nasaan siya dahil sa pagsubaybay niya kay Hazel. “Bakit kasi hindi mo pa ak
Parang dinudurog ang puso ngayon ni Hazel habang umiiyak siya dito sa park. Hindi siya makapaniwala sa nakita niya. Nasiraan kasi sila ng sasakyan sa tapat ng isang bar. Sakto na pagkababa nila ay nakita niya si Frank kasama ang ate niya. Nakayakap pa ang ate niya mula sa likuran ni Frank. Akala niya dala lang ng pagod at pagkamiss kaya nakita niya ito. Ilang araw na kasi niyang iniiwasan si Frank. Gusto lang naman niyang magpahinga sa nakakapagod na relasyon nila dahil nasasaktan na siya. Pero nakita niya itong napatingin sa kanya at halata pang nagulat. Mukhang hindi nito inaasahan na mahuhuli at makikita niya. Akala niya si Steve ang dadating dahil ito ang tinawagan niya pero nagulat siya na si Frank ang nasa harapan niya ngayon. “It’s too dark here. Umuwi na tayo.” Hinila niya ang kamay mula rito. “Ayoko. Hindi ako sasama sayo kaya bitiwan mo ako.” Bumuntong-hininga ito. “Please, Hazel. Magpapaliwanag ako pag uwi—“ “At anong sasabihin mo? Na hindi mo sinasadya na nagki
“Salamat nga pala, kuya Steve ha. Pasensya ka na dahil ikaw ang tinawagan ko. Wala kasi akong choice, ayoko kasi na malaman ng mga kaibigan ko na umiiyak ako.” “Don’t mention it, Hazel. I’m glad you called me. Saka ano, basta para sayo, nakahanda akong dumating kahit anong oras.” Kung sana ganito din siya kahalaga kay Frank. Habang lulan ng kotse ni Steve ay walang ginawa si Hazel kundi ang umiyak. Mahal na mahal niya si Frank pero kinukuwestiyon niya ang sarili niya. Tama ba na magtiis pa siya gayong paulit-ulit na siya netong sinasaktan? Gusto lang naman niyang malaman kung mahal ba siya nito. Pero mukhang siya lang ang nag iisip nun. “Ano ang plano mo ngayon? Wala ka na ba talagang balak na balikan siya?” Sa isang coffe shop muna sila tumuloy ni Steve para magkape. Alas 4 na. Pero hindi siya dinadalaw ng antok. Mahapdi na ang mata niya dahil sa kakaiyak niya. “Hindi ko alam…” malungkot na tumingin siya sa labas ng glass wall. Naiiyak na naman siya. Hindi miya akalain
“Cheers! Para sa bagong bahay at bagong buhay ni Hazel!” Daig pa niya ang nakabili ng bahay sa sinabi ni Giselle. Hindi niya tuloy mapigilan ang mapangiwi. Narito sila ngayon sa bago niyang inuupahan kasama sila Toni, Giselle at Tes. Celebration daw nila ito dahil nakalipat na siya. Gusto man mag inom ng mga ito ay hindi pwede dahil may event sila mamayang alas 8 ng gabi at hindi pwede pumasok ng lasing. Noong umuwi si Toni at sabihin niya dito na lilipat na siya ay pinigilan siya nito. Pwede naman daw siya mag extend na manatili sa bahay neto pero tumanggi siya rito. Nakakahiya kasi dito. Pagkahatid sa kanya nito at ni Steve ay nagpaalam din ang binata na aalis na. May kailangan daw itong asikasuhin. Panay ang sabi nila ng CHEERS kahit juice lang ang iniinom nila kaya naman panay din nila ang tawa. Dahil sa mga kaibigan niya kahit papano ay nakalimutan niya ang tungkol kay Frank. “So, ano ang plano niyo after niyong lumipat dito?” Tanong ni Tes. “Ang ibig kong sabihin. Mag
“Dad.” Nag angat ng tingin si Samsung ng marinig ang boses ng anak. Ipinatawag nito si Steve dahil may kailangan itong sabihin sa anak. Kumunot ang noo ni Steve ng makita ang files reports na binigay sa kanya ng daddy niya. Ang lahat ng ito ay may kinalaman sa ina ni Hazel. “Ano ang ibig sabihin nito, dad? Hanggang ngayon ay hindi ka parin tumitigil sa paghahanap ng ibang impormasyon tungkol sa mommy ni Hazel?” Ito ang madalas na ikatampo ng mommy niya rito. Matagal na panahon na ang lumipas, namatay na ang babae ngunit hindi ito tumitigil sa pag ungkat sa buhay ng babae na unang minahal nito. Napatiim ang bagang ni Steve ng makita ang baso sa mesa nito na may alak. Wala na talaga itong pag asa na tumigil sa pag inom. Workaholic at alcoholic parin ito hanggang ngayon. Narinig ng binata noon sa ina na nagsimula ito noong tumanggi ang mommy ni Hazel na magpakasal sa kanyang ama sa kabila ng kasunduan ng kani-kanilang pamilya. “Alam natin pareho na may pamilya ang ama ni H
Pagod na pagod sila ngayong araw dahil halos alas kwatro ng madaling araw natapos ang trabaho nila. Mabuti nalang at nagdagdag ng bagong tauhan si Sir Aeros kaya gumaan ang trabaho nila. Lumalaki na kasi ang Catering Service company nito kaya kailangan na ng karagdagang tao ngayon. “Hazel, ano? Sasama ka sa amin mamayang alas 7? Wala naman tayo pasok bukas kaya pwede tayo mag inom at magpuyat.” “Hoy, Tes. Wag mo nga igaya sayo si Hazel na lasenggera! Baka mamaya masanay ‘yan at matulad sayo.” Inirapan ni Tes si Rade. “Lasenggera agad? Wow, ha. Di ba pwede na niyaya lang si Hazel dahil baka gusto niyang sumama? Ano, Hazel? Sasama ka ba?” Muling taong nito sa dalaga. “Hindi ako pwede mamaya. May lakad kasi kami ni kuya Steve.” Kakain sila sa labas ni Steve dahil magbabayad na daw ito sa utang na LIBRE sa kanya. Tumanggi siya pero mapilit ito at meron daw ito isang salita. May sasabihin din daw ito sa kanya. Alas sais na sila natapos sa pagliligpit kaya mag aalas 7 na sila b
“Good evening, Sir and Ma’am, this way, please.” Magalang na salubong sa kanila ng staff ng restaurant na mag aassist sa kanila. Tumatawang pinalo ni Hazel si Steve ng kumuha ito ng red roses sa waiter na dumaan at nilagay sa tenga niya. “Nakakahiya, ano ka ba!” Baka mamaya ay mayron may arise ang rosas na kinuha nito. “Hindi nila mapapansin, isa lang naman.” Nagtaas-baba ang dalawang kilay na dahilan nito. Habang nililibot niya ng tingin ang paligid ay hindi niya maiwasan na hindi mahiya. Sa mumurahin niya lang kasi ito nilibre. Pinakain pa niya ito ng fishball at kikiam. “Don’t you like it here? Kung gusto mo lumipat tayo sa ibang restaurant. What do you prefer? Japanese restaurant, or American?” “Naku, hindi. Nahihiya lang kasi ako dahil mukhang sobrang mahal ng mga pagkain dito. Walang-wala to sa pagkain na nilibre ko sayo.” Napanguso siya ng tumawa ito. “Anong nakakatawa? Tama naman ang sinabi ko ah. Malay ko bang sumakit pala ang tiyan mo sa pagkain na binili ko sayo
Gusto niyang isipin na hindi totoo ang narinig niya, na sinasabi lang ito ng ate niya para saktan siya. Hinintay niyang sabihin ni Frank ‘na wag maniwala sa kapatid niya’ ngunit hindi nito ginawa. “Paano nagawa sayo?” Puno ng sarkarmo na tumawa si Yassie. “Hindi mo na kailangan itanong, Hazel. Kailangan ko pa bang ulitin? Kasasabi ko lang… bobò at uto-uto ka kasi. Akala ko pa naman tatagal ka, pero hindi pala. Ang dali mong nahulog sa bitag namin ni Frank— “Damn it, will you shut up!” Hindi nakatiis si Steve sa pang iinsulto nito sa dalaga. “Pwede ba, wag kang makialam?! Sino ka ba sa akala mo? Bakit? Inuuto mo rin ba ang babaeng ito?” Tiningnan ni Yassie si Hazel mula ulo hanggang paa. “Well, hindi kita masisisi… uto-uto naman kasi talaga ang babaeng ‘to.” “Wag niyo akong igaya sa inyo ng gag0 mong nobyo na manggamit!” Gusto man na saktan ni Steve si Frank, nanaig ang pag aalala niya kay Hazel na ngayon ay tulala habang lumuluha. Ginamit ito ng sariling kapatid para magkaana
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k