LIKE 👍 COMMENT
Pinahid ni Steve ang dugo sa gilid ng kanyang labi. Mula sa kalayuan, nakasunod siya kay Hazel na ngayon ay walang tigil sa pagluha. Ngayong araw dapat niya gustong sabihin sa dalaga ang totoo, ngunit nagdesisyon siyang ipagpaliban muna ito. Kumuyom ang kamao ng binata. Paano nagawa ni Frank at ni Yassie na paglaruan si Hazel ng ganito? Malayo ito sa inakala niya na ginawang panakip-butas ang dalaga ng mga ito. Mas masahol pa sa hinala niya ang ginawa ng mga ito sa dalaga. Isang oras… dalawang oras.. Hindi na tanda ni Hazel kung gaano kalayo ang nilakad niya. Wala siyang madamang pagod kundi puro sakit lamang. Nang makakita ng bench ay umupo ang dalaga na hilam ng luha ang mukha. Hindi niya alintana ang mga taong may pagtataka o awa na tumitingin sa nakakaawa niyang pag iyak. Tumingin siya sa panyo na inabot sa kanya ni Steve. Hindi niya alam na sinundan pala siya nito. Mukhang malubha ang pag aaway nito at ni Frank dahil putok ang gilid ng labi at isang kilay nito. “Salamat…
BATID NI STEVE ng mga sandaling ito na wala ng makakapigil sa matanda. Kilala niya si Lolo Henry, hindi na ito mapipigilan pa sa ngayon. Tumiim ang bagang ni Steve ng maabutan si Aika na naghihintay sa labas ng pad niya. Nalaman na pala nito kung nasaan siya. Nagliwanag ang mukha nito ng makita siya. “Steve! I’m glad you’re home!” nawala ang ngiti sa labi nito ng itulak ito ng binata palayo. “Hindi pa ba malinaw sayo ang lahat, Aika–” “Oo, Steve! Hindi pa rin malinaw sa akin ang lahat!” wala na ang malumanay at magaan na awra ng dalaga na madalas na ipakita nito kay Steve at sa iba pa. “Sa tingin mo papayag ako na mapunta ka sa kahit sino? No, Steve! Akin ka lang kaya gagawin ko ang lahat para mapasakin ka. Kung hindi ka mapupunta sa akin ay hindi ka rin mapupunta sa iba.” “You’re unbelievable!” “Yes, I am, Steve! At hindi mo alam ang kayang gawin ko makuha ko lang ang gusto ko.” makahulugan na wika ni Aika bago umalis ng may matagumpay na ngiti sa labi. ‘THANK YOU, GI
“Well, no, bițch. Pero ikaw, kilalang-kilala ko!” Sigaw nito sabay hampas ng bag sa mukha niya. “How dare you steal him from me! Malandi ka! Mang aagaw ka!” Sigaw ni Aika Sigurado dala ng nainom at sakit ng hampas nito ay hindi nakontrol ni Hazel ang sarili niya. Gumanti siya dito ng hampas. Paulit-ulit niyang hinamapas ang sling bag niya sa mukha ng kaharap. “Mang aagaw?” Natawa siya na parang nahihibang na. Wala siyang inaagaw… wala siyang ginawan ng masama kaya ang kapal ng mukha ng babaeng ito na pagbinatangan siya ng mang aagaw. Muli niya itong hinampas ng sling bag sa mukha. “Ito ang bagay sayo!” KANINA PA NAGHIHINTAY si Steve kay Hazel kasama si Lolo Henry. Ngunit dalawang oras na ay wala parin ito. Ngayon lamang nahuli ang dalaga sa usapan nila kaya hindi ng binata na maiwasan na hindi mag alala. “Nag aalala ako kay Hazel, Steve. Mabuti pa ay puntahan mo siya.” Ani ng matanda na may pag aalalang nakabalatay sa mukha. “Masusunod po, Lolo.” Ani Steve bago uma
Napahawak si Hazel sa ulo. Napakasakit ng ulo niya ng magising siya. Para itong binibiak. Nagmamadali siyang tumakbo si banyo at sumuka. Teka… ang huling natatandaan niya kagabi ay… nagkita sila ni Frank sa presinto at.. Nanlaki ang mata niya ng maalala na hinalikan siya ni Steve. At dahil gusto niyang gantihan si Frank… tinugon niya ang halik nito. “Hindi!!!!” Napatalon sa gulat si Toni na ngayon ay nagtitimpla ng kape para sa kanila. “Mabuti naman at gising ka ng babae ka. Marami kang kailangan ipaliwanag sa akin. At hindi ako aalis hanggat hindi ka nagkukwento sa akin.” Tiningnan pa siya nito na parang sinasabi na wala na siyang kawala. Napasabunot siya sa buhok. Pakiramdam niya ay lalong sumakit ang ulo niya. Siya at si Steve… nag kiss? Pagkaupo niya ay inabutan siya ni Toni ng isang tasa ng kape. Saka lang niya napansin na nasa bahay pala sila nito. Mukhang dito siya dineretso nito kagabi. “Akala ko si Steve Montenegro ang secret boyfriend mo… yun pala si Sir
Samantala… nanlalamig si Arcellie habang nakatingin sa kanyang ama at sa babaeng kasama nito na kamukhang-kamukha ni Harley. Nang matanggap ng babae ang report ay nagmamadali itong bumalik ng bansa upang malaman kung tama ang report na natanggao niya sa mga tauhan. “H-hindi… tiyak ako na kamukha lamang ni Harley ang babaeng iyan! Hindi ito maaari!” Nagmamadali na nilisan ni Arcellie ang lugar. Hindi siya makapaniwala nakita ng mismong mga mata niya. Ito ba ang tinutukoy ni Aika na kamukha ni Harley? Negative ang results ng DNA ayon sa kanyang anak kaya bakit hindi parin pinuputol ng kanyang ama ang ugnayan nito sa babaeng ‘yon? Hindi kaya? “Ahhhh! Hindi!” Naisahan sila! Natitiyak ni Arcellie na naisahan sila ng mga ito at pinalabas lamang na hindi ito ang anak ni Harley. Bakit? Dahil alam ng kanyang ama na masasaktan ito sa kamay niya? “You’re a cunning man, Steve! Alam kong kayo ni Ranz ang nagplano nito! Ahhh!” Ang lahat ng mahawakan ni Arcellie ay kanyang pinagtatapo
Tinitigan ni Hazel ang picture ng nanay niya. Hindi siya makapaniwala na kamukhang kamukha niya pala ang nanay niya. Parang iisang tao lang silang dalawa. At ang higit na nakakahulat—mayaman pala ang nanay niya, malayo sa sinasabi nila Yassie na bayarang babae ang nanay niya. Pinahid niya ang luha niya at niyakap ang litrato nito. Hindi man lang niya ito nakita at nakasama ng matagal. Kung hindi siguro itong maaga nawala ay hindi siya magiging kaawaawa at mabibilanggo ng matagal ng papa niya. Hindi sana siya maghahangad ng pagmamahal ng kanyang ama. Walang patid ang pagluha niya habang nakahiga. Umuwi muna siya kasi gusto niyang mapag isa… masyadong maraming nangyari sa kanya nitong nakaraan. “Ano? Nagkita kayo ng Lolo mo?!” Magkakatabi na umupo sina Tes, Giselle at Toni sa harapan niya ng banggitin niya ang tungkol sa lolo niya. “Teka. Akala ko ba wala ka ng ibang kamang anak bukod sa papa mo at sa bruha mong kapatid?“ “Iyon din ang alam ko. Kaya nga nagulat ako dahil may kam
Hindi mabura ang ngiti sa labi ni Hazel ng lumabas siya ng silid ng lolo niya. Akala niya ay hindi sila magkakasundo agad dahil hindi naman sila nagkasama ng matagal, pero mali siya. Kahit na hindi sila matagal na nagkasama ay agad nilang napalagayan ng loob ang isa’t isa. Malayo sa pamilya ng papa niya—matagal niyang nakasama ang mga ito ngunit hindi niya naramdaman ang ganito. Napakagaan ng dibdib niya… masaya siyang kasama ang lolo niya. Gano’n yata kapag pareho niyong tanggap ang isa’t isa.. wala kang mararamdaman na bigat ng kalooban. "HAZEL." Huminto si Hazel ng marinig ang boses ni Steve. “K-kuya Steve…” Noon naman ay hindi siya nakakaramdam ng pagkailang, pero simula ng halikan siya nito ay naiilang na siya sa binata. Bumuntonghininga si Steve. Agad na napansin ng binata ang pagkailang sa mukha ng dalaga ng makita siya. “About the kiss—“ "K-kalimutan mo na 'yon, Kuya Steve. Wala naman ibang ibig sabihin yon para sakin. A-Ang totoo ay hinayaan lang kita dahil gusto
“What if sa Korea tayo magpakasal? How about Paris? Japan? Ano sa palagay mo?” Nang hindi kumibo ay Frank ay padasko na umupo si Yassie sa upuan na nasa harapan ng nobyo. “Babe, naman. Kanina pa ako nagsasalita pero parang hindi ka naman nakikinig. Daig ko pa ang nakikipag usap sa hangin. My god, Frank… makipag-cooperate ka naman. Baka nakakalimutan mo na hindi lang ako ang ikakasal!” Nanatiling nasa dokumentong nasa harapan ang paningin ni Frank. Bumuga ng hangin si Yassie bago nilapitan si Frank, kanya itong minasahe sa balikat. “Babe, it’s been 5 years since we planned this wedding. Bakit hindi natin pareho bigyan ng time ang pag-prepara ng kasal nating dalawa? Hindi ito basta event lang sa buhay natin, babe. It’s more than important than anything because it’s our wedding—“ “Will you please shut up, Yassie? Can’t you see I’m busy? Wala akong panahon sa ibang bagay ngayon maliban sa negosyon. Now go and don’t disturb me for a while.” Taboy ni Frank sa dalaga. Inalis ng bi
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k