LIKE 👍 COMMENT
“Frank, nakikinig ka ba sa akin?” untag ni Yassie sa nobyo ng mapansin na tila malalim ang iniisip nito. “Uhm. What is it?” Nakadama ng inis si Yassie. Kanina pa siya nagsasalita pero mukhang hindi ito nakikinig sa mga sinasabi niya. “Tell me, Frank. Sino ba ang iniisip mo? Wag mo sabihin sa akin na si Hazel ‘yan?” sa loob ng halos walong taon ng kanilang relasyon ay hindi nagkaganito si Frank sa tuwing magkasama sila. Dapat ay nasa kalagitnaan na sila ng mainit na p********k lalo na’t kanina pa niya ito hinihimas-himas. Subalit walang talab ang ginagawa niya. Simula ng ungkatin niya ang kapatid ay hindi na ito nagsalita. At ito ang ikinaiirita niya. Tumingala si Yassie sa nobyo ng tumayo ito sa kama. “Saan ka pupunta?” she tried to grab his hand, pero tinabig nito ang kamay niya. “Babe…” “Nakalimutan kong may gagawin pa pala ako, Yassie. Go home now, I will call you later.” Inis na tiningnan ng dalaga ang pinto na nilabasan ng binata. Para saan pa ang pagbobook niya ng hotel
NAKANGITING pinagmasdan ni Hazel ang sarili niya sa salamin. Masigla ang awra niya hindi katulad nong nakaraan. Siguro ay dahil okay na sila ni Frank. Tatlong araw na rin simula ng magkaayos sila. At sa loob ng tatlong araw na ‘yon ay napansin niya na naging extra sweet sa kanya ang binata. Siguro ay bumabawi ito sa kanya dahil sa nangyari netong mga nakaraang buwan. “Hazel, maganda ka na, okay. Ako ang nahihilo sa kakaikot mo eh.” Kumakamot sa ulo na sabi ni Gladys habang tinitirintas ang buhok niya. “Ayan, bagay na bagay sayo. Lalo kang gumanda.. yun nga lang ay lalo kang naging mukhang bata. Sabagay, bata ka pa nga pala. Hazel, umamin ka nga. May date ka ba ngayon?“ “W-wala ah.” Nagdududang tiningnan ni Gladys ang dalaga. “Wala? Eh halos baliktarin mo ang closet para lang makahanap ng susuotin. Saka nagpatali ka pa ng buhok at kilig na kilig. Di mo ako maloloko no. Alam kong may date ka.” Pinigilan ni Hazel ang pagsilay ng ngiti sa labi. Kaya naman lalong nagduda ang ting
Napasinghap si Hazel sa gulat ng biglang sinuntok ng kadarating lang na si Frank ang kuya niya. “Kuya! Frank, tama na!” niyakap niya si Frank sa bewang para pigilan ito pero masyado itong malakas kaya natabig siya at natumba sa sahig. Nagdilim ang paningin ni Yael. “Gago ka!” tumayo ito at gumanti ng suntok. Nagpambuno ang dalawa at nagpalitan ng suntok. At ilang sandali pa ay hindi na nakaganti ng suntok si Yael, nakalugmok na ito sa sahig at dumadaing sa sakit. “Bitiwan mo ako, Frank! Ano ba!” gustong lapitan ni Hazel ang kuya niya pero hinawakan siya ni Frank ng mahigpit sa braso at hinila palayo. “H-Hazel, w-wag kang maniniwala sa kanya…” rinig niyang sabi pa ng kuya niya habang namimilipit sa sakit ng sikmura. “K-kuya…” awang-awa siya sa kuya niya. Wala naman itong ginawang masama para saktan ng ganito ni Frank. Pagdating sa kwarto ay padaskol siyang binitiwan ng binata. “Bakit mo bunugbog si kuya, Frank? Sana hinintay mo muna ang paliwanag namin. Hindi naman siya nandito
“HINDI PARIN UMUUWI SI HAZEL, SIR.” Nag isang linya ang kilay ni Frank sa sagot ni Fatima ng tanungin niya ito tungkol sa dalaga. Halos madurog ang cellphone niya sa diin ng pagkakahawak niya ng hindi nito sagutin ang tawag niya. “Fvck!” Napalundag sa gulat si Joemar ng ibato ng binata ang cellphone nito dahilan para mabasag ito. Maging sila Fatima, Gladys at iba pang naroon ay nahintatakutan na napaatras sa gulat. Tatlong araw na simula ng manggaling si Yael dito. At tatlong araw na din na umiiwas sa kanya si Hazel. Hindi ito matanggap ni Frank dahil sanay siya na ang dalaga ang palaging lumalapit sa kanya. Hindi kaya kasama nito ang lalaking nakita niyang kasama nito noong nakaraan? Lalong uminit ang ulo ni Frank sa naisip. “Damn! Ano ba ang nangyayari sa akin?!” Isip-isip ng binata. Pagkasakay ng kotse niya ay pinasibad niya ito paalis. Baka kailangan lang niya mag unwind para mahimasmasan siya. Pagdating sa bar ay kasabay niyang dumating ang mga kaibigan na sina F
HINDI PWEDE na hindi sila magkausap ni Steve. Pagkakataon na ito ni Aika upang makausap na din ang binata. Hindi siya makapaniwala sa ginawang aksyon kanina ng binata. Hindi ganito ang pagkakakilala ni Aika kay Steve. Hindi ito ang klase ng tao na basta nagpapadala sa damdamin, kabaliktaran ng aksyon na ginawa nito kanina. “Steve!” nasaktan siya ng tabigin ni Steve ang kamay niya ng hawakan niya ito. “Ano bang nangyayari sayo? You're not supposed to do that, especially in public. Lasing ka ba- “Stop following me, Aika.” asik ni Steve sa dalaga. “Alam mong hindi ko magagawa ang gusto mo- “Of course! Hindi mo gagawin dahil wala ka naman ginawa kundi pestehin ang buhay ko!” galit na hinarap ni Steve si Aika. kahit ano ang gawin niyang takas ngayon ay alam ng binata na huli na. Dahil makatakas man siya ngayon sa dalaga, alam na nang mommy nito kung saan siya tumutuloy. Lumipat man siya, matutukoy parin kung nasaan siya dahil sa pagsubaybay niya kay Hazel. “Bakit kasi hindi mo pa ak
Parang dinudurog ang puso ngayon ni Hazel habang umiiyak siya dito sa park. Hindi siya makapaniwala sa nakita niya. Nasiraan kasi sila ng sasakyan sa tapat ng isang bar. Sakto na pagkababa nila ay nakita niya si Frank kasama ang ate niya. Nakayakap pa ang ate niya mula sa likuran ni Frank. Akala niya dala lang ng pagod at pagkamiss kaya nakita niya ito. Ilang araw na kasi niyang iniiwasan si Frank. Gusto lang naman niyang magpahinga sa nakakapagod na relasyon nila dahil nasasaktan na siya. Pero nakita niya itong napatingin sa kanya at halata pang nagulat. Mukhang hindi nito inaasahan na mahuhuli at makikita niya. Akala niya si Steve ang dadating dahil ito ang tinawagan niya pero nagulat siya na si Frank ang nasa harapan niya ngayon. “It’s too dark here. Umuwi na tayo.” Hinila niya ang kamay mula rito. “Ayoko. Hindi ako sasama sayo kaya bitiwan mo ako.” Bumuntong-hininga ito. “Please, Hazel. Magpapaliwanag ako pag uwi—“ “At anong sasabihin mo? Na hindi mo sinasadya na nagki
“Salamat nga pala, kuya Steve ha. Pasensya ka na dahil ikaw ang tinawagan ko. Wala kasi akong choice, ayoko kasi na malaman ng mga kaibigan ko na umiiyak ako.” “Don’t mention it, Hazel. I’m glad you called me. Saka ano, basta para sayo, nakahanda akong dumating kahit anong oras.” Kung sana ganito din siya kahalaga kay Frank. Habang lulan ng kotse ni Steve ay walang ginawa si Hazel kundi ang umiyak. Mahal na mahal niya si Frank pero kinukuwestiyon niya ang sarili niya. Tama ba na magtiis pa siya gayong paulit-ulit na siya netong sinasaktan? Gusto lang naman niyang malaman kung mahal ba siya nito. Pero mukhang siya lang ang nag iisip nun. “Ano ang plano mo ngayon? Wala ka na ba talagang balak na balikan siya?” Sa isang coffe shop muna sila tumuloy ni Steve para magkape. Alas 4 na. Pero hindi siya dinadalaw ng antok. Mahapdi na ang mata niya dahil sa kakaiyak niya. “Hindi ko alam…” malungkot na tumingin siya sa labas ng glass wall. Naiiyak na naman siya. Hindi miya akalain
“Cheers! Para sa bagong bahay at bagong buhay ni Hazel!” Daig pa niya ang nakabili ng bahay sa sinabi ni Giselle. Hindi niya tuloy mapigilan ang mapangiwi. Narito sila ngayon sa bago niyang inuupahan kasama sila Toni, Giselle at Tes. Celebration daw nila ito dahil nakalipat na siya. Gusto man mag inom ng mga ito ay hindi pwede dahil may event sila mamayang alas 8 ng gabi at hindi pwede pumasok ng lasing. Noong umuwi si Toni at sabihin niya dito na lilipat na siya ay pinigilan siya nito. Pwede naman daw siya mag extend na manatili sa bahay neto pero tumanggi siya rito. Nakakahiya kasi dito. Pagkahatid sa kanya nito at ni Steve ay nagpaalam din ang binata na aalis na. May kailangan daw itong asikasuhin. Panay ang sabi nila ng CHEERS kahit juice lang ang iniinom nila kaya naman panay din nila ang tawa. Dahil sa mga kaibigan niya kahit papano ay nakalimutan niya ang tungkol kay Frank. “So, ano ang plano niyo after niyong lumipat dito?” Tanong ni Tes. “Ang ibig kong sabihin. Mag
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k