Sa loob ng marangyang at malawak na mansyon ng mga Evans, nagsiksikan ang mga bisita, pawang mga kilalang personalidad at mga mahahalagang tao sa bansa. Ang malaking bulwagan, na pinalamutian ng mga mamahaling kristal na chandelier at mga gintong estatwa, ay nagsisilbing perpektong lugar para sa pagtitipon. Ang mga pader ay natatakpan ng mga mamahaling pintura, habang ang sahig ay gawa sa makintab na marmol. Ang hangin ay puno ng halimuyak ng mga bulaklak, at ang musika mula sa isang live orchestra ay nagbibigay ng eleganteng ambiance sa lugar. Lahat ay naghihintay sa pormal na anunsyo tungkol sa nalalapit na kasal ng binata, ang kilalang anak ng pamilya sa bansa, ang mga Evans.
"Raven, gawin mo akong pinakamaganda ngayong gabi. Gusto kong hindi maalis ni Alexander ang tingin sa akin kapag nakita niya ako," pakiusap ni Freya kay Raven, ang kanyang matalik na kaibigan na siyang nag-aayos sa kanya ngayon upang mas maging maganda at kaakit-akit. Mahinahon na natawa ang kaibigan si Raven at may panunudyong sinagot siya. "Huwag kang mag-alala, Freya, sigurado naman ako na ikaw ang pinakamaganda sa paningin niya kahit hindi ka mag-ayos. Saka kailan ka pa naging ganyan kaduda sa ganda mo? Nasaan na ang 'Freya' na mataas ang self-confidence pagdating sa mga bagay-bagay?" Kinagat ni Freya ang labi upang pigilan ang pag-alpas ng ngiti sa labi. Tama si Raven. Hindi siya naging ganito kaduda sa sarili at taglay niyang ganda. May tiwala siya sa lahat ng bagay na kanyang ginagawa at sa sarili niya, ngunit hindi pagdating kay Alexander. Kapag ito ang usapan, nawawala siya sa sarili at hindi makapag-isip nang tuwid. Ang epekto nito sa kanya ay kakaiba at hindi maipaliwanag ang eksaktong pakiramdam. Katulad ngayong araw... ang araw na ito ay nagmistulang kakaiba sa kanya. Sa sobrang saya niya, para siyang lumulutang. Hindi niya maipaliwanag ang kanyang nararamdaman. Ang alam lang niya ay napakasaya niya at walang salitang makapaglalarawan ng kanyang emosyon. Ito na ang araw na matagal na niyang hinihintay: ang anunsyo tungkol sa kanilang nalalapit na kasal ni Alexander Evans. Ang thirty-year-old niyang fianće, ang CEO ng Evans Industry. Nakangiting tiningnan niya ang repleksyon niya sa salamin. Suot ang V-neck black long dress, litaw ang maputi at makinis niyang kutis na kumikinang sa tama ng liwanag ng mga ilaw. Pinili niyang magsuot ng kulay itim dahil ito ang paboritong kulay ni Alexander. Gusti niyang sa kanya lamang ito titingin... gusto niyang sa kanya lamang ang atensyon nito buong gabi. "Relax ka lang, Freya, okay? Tingnan mo ang sarili mo, anumang sandali ay para kang hihimatayin sa kaba. Ikaw ba talaga ang kaibigan ko?!" Napapangiti at napapailing na sabi ni Raven. "Iba talaga ang nagagawa ng pag ibig." Tukso pa nito. Tumingin siya sa salamin. Namumutla siya sa labis na kaba at saya. "Masisisi mo ba ako? Sino ba'ng hindi? Pangarap ko ito matagal na at ngayong araw ay magkakatotoo na." Sa salamin nakikita niya pa ang pagkinang ng kanyang mga mata dahil sa labis na kaligayahan. Inalalayan ni Raven ang kaibigan na bumaba ng hagdan upang maghintay na sa ibaba. Nang makita ng ina ni Alexander si Freya ay umismid ito at inikutan ng mata ang dalaga. Bakas ang pagkadisguto sa mukha nito kasama ang kaniyang asawa. Mahinang siniko ni Raven si Freya. "Wag mo nang pansinin ang magulang niya. Ang fiance mo ang intindihin mo. Na'riyan na siya!" Nagliwanag ang mukha ni Freya. Pero ang kaligayahan sa puso niya ay parang kandilang nalusaw, kasabay ng pagkabura ng ang kanyang ngiti nang dumating si Alexander nang hindi nag iisa. The famous actress Olivia was draped in his strong arms. As they walked, a smile played on her lips, and they acted intimately in front of the crowd. Alexander's handsome face remained emotionless as he walked with Olivia. Dumaan ang binata ng hindi tinapunan ng tingin si Freya, nilagpasan siya ng lalaki na para bang isang hangin. Sumikip ang dibdib ni Freya. Nanlalamig siya. Sa gitna, tumayo ang dalawa... sa mata ng babaeng kasama nito, si Olivia, ay nakabalatay ang walang katumbas na kaligayahan na kanina ay nasa kanya pa. "Good evening, ladies and gentlemen," Alexander said, his voice flat and his expression emotionless. "Tonight, I have a joyous announcement to share." Kinuha ng binata ang kamay ng babae, hinalikan ito sa harapan ng lahat. "Olivia and I are getting married. We are thrilled to celebrate this special moment with all of you and look forward to sharing our love and commitment together." Pagkatapos ng anunsyo, si Olivia mismo ang tumingkayad upang halikan ang labi ni Alexander. Hindi lang ang katawan ni Freya ang namanhid sa kanyang nakita at narinig, maging ang puso at isip niya. Kumalat agad sa paligid ang bulungan. Lahat ay nabigla dahil hindi si Freya, kundi si Olivia ang pinakilala ni Alexander sa lahat. Siya dapat ang kasama ni Alexander... siya dapat ang nasa kanyang tabi... pumatak ang mga luha ni Freya. Sobra siyang nasasaktan... Sa gitna ng karamihan, nakikita niya ang mga nakangiting mukha ng mga tao na tila walang kamalay-malay sa sakit na nararamdaman niya. Ang kanilang mga tawanan ay parang mga karayom na tumutusok sa puso ni Freya, nagpapaalala sa kanya ng kanyang pagkapahiya at pagkabigo. Ang bawat tawa at pagbati ng lahat sa dalawa ay parang pangungutya sa kanya. Ang sakit! Ang mga kulay ng mga damit ng mga tao, ang mga nakangiting mukha, ang mga masayang pag-uusap, ang mga kulay ng mga bulaklak na nakapalibot sa kanya ay tila nagiging malabo, at ang mga tunog ng musika ay tila nagiging isang malakas na ingay... nabibingi si Freya sa matinding sakit. Kanina, nagbibigay kulay at kasiyahan lalo sa kanyang paligid ang mga magagandang kulay ng ilaw ng mga chandelier, pero ngayon ay para siya nitong binubulag... nanlalabo ang mata niya, wala na siyang makita... basta ang tanging nadarama niya nalang ay walang katapusang sakit. Hindi matanggap ng isip at puso niya ang nangyayari. Pakiramdam niya ay tinraydor siya ng lahat. Walang tigil sa pag agos ang luha ni Freya. Sobrang naninikip ang dibdib niya, hindi masukat na sakit ang nararamdaman niya. "B-bakit, Alexander?" Malinaw at maayos ang kasunduan nito at ng kanyang magulang. Nagkakaunawaan silang dalawa katulad ng normal na magkasintahan... kaya bakit ito ginawa ni Alexander sa kanya? Ano ang dahilan ng binata para ipahiya ako at saktan ng ganito sa harapan ng lahat?"Teka... anong ibig sabihin nito?!" Galit na tanong ni Raven habang nakakuyom kamao. "Alexander, anong kalokohan na ito? Bakit siya ang papakasalan mo gayong ang kaibigan ko ang fiance mo? Paano ang kaibigan ko?! Ano, bitiwan mo ako, Freya, ano ba!" Angal ni Raven nang hilahin siya ni Freya palayo sa nagkukumpulang mga bisita. "R-Raven, n-nakikiusap ako... gusto ko nang umuwi!" Garalgal ang boses na pakiusap ni Freya. Saka lamang kumalma si Raven nang makita ang kanyang luhaan at nakakaawang mukha. Wala pa ring patid ang kanyang pagluha, pati ang labi niya ay nanginginig sa matinding sakit. Ang kaninang masaya at maliwanag niyang aura ay napalitan ng hindi masukat na lungkot. "F-freya..." awang-awa si Raven na nakatingin kay Freya. Alam niya kung gaano kamahal ng kanyang kaibigan si Alexander. Simula ng mamatay ang magulang ni Freya ay sa lalaki na umikot ang buhay nito. Kaya alam ni Raven na sobra itong nasasaktan ngayon. Awang-awa na yumakap si Raven kay Freya para damayan it
Five years later... "Kailangan mong ayusin ang problemang 'to, Alexander! Huwag mong kalimutan na may obligasyon ka!" Pinilig ni Alexander ang ulo saka nilagok ang lamang alak ng hawak na baso. Paulit-ulit niyang naririnig ang boses na ‘yon sa kanyang isip. Ang boses ng kanyang madrasta, paulit-ulit itong nag-uutos at nagdidikta sa mga bagay na kailangan niyang gawin, na para bang isa pa rin siyang bata na kailangan pasunurin. Hindi maipinta ang mukha na nilibot niya ang tingin sa paligid. Nakakabingi ang ingay sa paligid, isa ito sa dahilan kaya hindi siya mahilig dumalo sa ganitong klase ng events. Maingay, nakakairita. Bilang CEO at tagapagmana ng Evans Industry, ang nangungunang kumpanya sa larangan ng Artificial Intelligence. May mabigat na obligasyon si Alexander na kailangan patunayan. Hindi lamang sa pamilya niya, kundi sa buong mundo. Kilala man bilang maraming napatunayan at narating, para sa kanya, kulang pa ang lahat ng natamo niya, gusto pa niyang umunlad. Lumapit
Hindi nagsalita si Alexander pagkatapos sabihin ni Freya iyon. Nanatiling nakapinid ang labi nito habang ang malamig na mata ay nakatingin sa kanya. Katulad noon, hindi mabasa ni Freya ang emosyon sa gwapo nitong mukha, o maging ang naglalaro sa isipan nito. Kaya hindi masabi ni Freya kung nagulat ba ito, o hindi sa ginawa niyang pagsagot. Pero sigurado siya sa isang bagay—hindi ang pagkikita nilang ito ang makakapagpalabas ng emosyon ng ex-fiance niya. Hindi ni Freya namalayan na nakakuyom na pala ang kamao habang nakikipaglaban ng tingin sa lalaking kaharap. Pinilit ng dalaga na tatagan at ipakitang hindi siya apektado sa muli nilang pagkikita. Subalit nagsisimula na siyang makadama ng sakit at galit. Lahat ng masasakit na alaala na dinulot ni Alexander sa kanya ay dumaloy na at rumagasa na parang tubig sa bilis. 'Galit ako sa kanya!' Sigaw ng utak niya. Naghahatid kay Freya nang inis ang katotohanan na kailangan ng Wilson Company ang kooperasyon ng Evans Industry upang mapagan
Nahahapong sumandal si Freya sa pintuan ng mapakasok sa kanilang bahay. Ang bigat ng dibdib niya... hindi naman niya gustong saktan si David, pero hindi rin naman niya gusto itong paasahin. Mas mabuti nang tapatin niya ito sa katotohanan kaysa ang paniwalain na kaya niyang bigyan ito ng pag-asa at lugar sa puso niya. Humiga siya sa kama pagkatapos maligo. Hindi niya mabilang kung ilang beses siyang bumuntong-hininga. Bawat hininga ni Freya ay parang nagdadala ng mabigat na pasanin. Inaasahan naman niya na magkikita sila ni Alexander sa event, sa katunayan ay hinanda niya ang sarili na makaharap ang lalaki. Subalit hindi pala iyon gano'n kadali katulad ng inaakala niya. Totoo nga ang kasabihan na kahit ano pa ang gawing limoy sa sakit o nakaraan ay babalik at maaalala mo pa rin ito. Mapait na ngumiti si Freya ng maalala ang unang araw na nakita at minahal niya si Alexander... alaalang naging isang bangungot para sa kanya noon. NAPAHINTO SI FREYA SA PAGLABAS ng gate ng makitang may
Kanina pa nakatingin si Alexander sa telepono. Simula ng makauwi siya ay hindi siya mapalagay. Hindi siya dapat magpaapekto sa pagkikita nila ni Freya dahil limang taon na ang nakalipas simula nang natapos ang relasyon nilang dalawa pero heto siya, hindi mapakali simula ng makita itong muli. "Damn it!" Pinukpok nito pinukpok ang kamao sa mesa. Nakakadama siya ng pagkairita na hindi naman dapat. Ang curiosity ni Alexander na gustong malaman kung talaga bang may relasyon sila ni Mr. Wilson ay napakalakas. Nagtatalo ang isip at puso niya ngayon kung tatawagan ba ito o hindi. Gusto ng isip niya na hayaan na ang nakita, sinasabi din nito na hindi na mahalaga 'yon. Pero ang puso niya ay salungat sa gusto ng isip niya. Gusto nitong malaman kung tunay nga na may namamagitan sa mga ito at nagmamahalan ba talaga ang dalawa. Biglang naglaro sa kanyang isipan ang masayang pag-uusap ng dalawa... ang ngitian at yakapan nila. Malapit sila sa isa't isa at halatang palagay ang loob ni Freya sa lala
"Ihatid mo ako sa Wilson's Building, Ted. May kailangan akong pagbigyan ng mga prutas na 'to." Agad na utos ni Alexander rito nang makasakay nang sasakyan. Pinigilan ng matanda ang magpakita ng gulat ng makita ang hawak na box ng kanyang amo. Tumango siya at sumunod na lamang. "Yes, Sir." Sagot ni Ted bago pinaandar ang sasakyan. Panay ang taktak ni Alexander ng daliri sa kahon na hawak. Mukhang naparami ang binili niyang cherry para kay Freya. Samantala, hindi mapigilan ni Ted ang mapatingin sa rear view mirror upang tingnan ang amo. Sa loob ng limang taon ay ngayon lamang nakita ng matanda na muling ngumiti ang amo. "Narito na tayo, Sir." Tumingala si Alexander sa Wilson's Company. Ang kumpanyang ito ay itinatag lamang noong nakaraang taon, ngunit mayroon itong malaking potensyal para sa pag-unlad. Isa ito sa dahilan kaya gusto ng lalaki na makipag-cooperate sa kumpanya. Ngunit dahil nadala siya ng matinding damdamin, nag-alok siya na bilhin ito, na ikinasama ng loob ni Freya.
Kumunot ang noo ni Freya ng makatanggap ng mensahe mula sa yaya ng anak niya. May lalaki daw na naghihintay sa kanya sa opisina. Nabanggit pa ng babae na pamilyar ang lalaki. Sino naman kaya ito. Bumaling si Freya sa kanyang secretary at nagtanong after ng meeting. "Rina, may bisita ba ako pagkatapos ng tanghalian? Hindi ba wala akong appointment pagkatapos ng meeting na 'to?" Tumango agad ang babae at magalang na sumagot: "Opo, Ma'am, wala po kayong meeting, o anumang appointment pagkatapos ng meeting na ito. Pero may plano kayo ngayong araw na hindi pwedeng kalimutan. At iyon ang pangako ninyo kay Rose na mamamasyal kayo sa park ngayong araw." "Oo ng pala," natampal ni Freya ang noo. Muntik na niyang makalimutan ang pinangako niya sa pinakamahalagang tao sa buhay niya. Masyadong naging abala ang araw niya nitong mga nakaraang araw.m kaya wala na siyang panahon sa anak niya. Nang makita ni Rina sa ekspresyon ng amo ay agad siyang nagkomento. "Hindi dapat malaman ni Rose na nakal
"Ma’am Davis, siya ba ang ama ni Rose?" Usisa ni Rina ng makaalis na si Alexander. Pekeng ngumiti si Freya. "Hindi siya ang daddy ni Rose." Pagsisinungaling niya. Para sa kanya, wala nang ama ang anak niya. Ayoko nang masaktan si Rose balang araw. Iyon ang iniiwasan niyang mangyari. "Siya nga pala. Kapag pumunta siya dito uli sabihin mo na nasa meeting ako. Kung mapilit siyang maghintay sa akin, bahala ka nang magdahilan para maitaboy siya." Ang isang Alexander Evans ay gustong itaboy ng kanyang boss? Nagtataka man ay sumagot ng magalang ang secretary ni Freya. "Yes, ma'am." Bumuga si Freya ng hangin para gumaan ang kanyang dibdib. Hindi niya gustong humarap sa anak niya na mainit ang ulo. "I'll go ahead, Rina. Naghihintay na sa akin si Rose." Pagkatapos magpaalam ay umalis na agad siya. Pero bago makaalis ay nakasalubong niya si David. Nang makita ng binata ang mukha niya ay agad na nahalata nito na hindi maganda ang mood niya. "Nakita ko si Alexander sa labas ng building ngay