KATULAD ng sinabi ni Marius sa akin, sinubukan niyang maging marahan.
Totoo naman iyon, naging marahan ang paggalaw nito pero naroroon parin ang panunukso. Lalo nang maramdaman ko ang ari niya na nasa unahan na ng aking pagkababae.
Hindi pa man iyon tuluyang nakakapasok ay ramdam ko na ang hindi maipaliwanag na sensasyon at masarap sa buong katawan ko.
Hanggang sa unti-unti, nararamdaman ko na ang tila ba humihiwang sakit sa ibabang bahagi ng aking katawan.
Masyadong malaki at makisig ang pagkalalaki ni Marius at iyon ang isa sa mga dahilan kaya naging mas masakit ang nararamdaman ko. Nanginginig ang mga kamay na kumapit ako sa kaniyang mga braso habang patuloy ito sa tila ba panliligaw sa pagkababae ko upang tuluyan iyong makatuloy doon.
"M-Marius," ang nasambit ko kasunod ang isang mahinang paghikbi. Hindi ko narin napigilan ang pag-agos ng aking mga luha dahil sa habang tumatagal ay lalong nagtutumindi ang sakit na nararamdaman ko.
Noon ako niyuko ni Marius saka hinalikan sa aking mga labi.
Isang mapusok at malalim na halik na masasabi kong kahit papaano ay nakabawas ng kaunti sa nararamdaman kong paghihirap sa ibabang bahagi ng aking katawan. Hanggang sa tuluyan na nga niyang nagawang isakatuparan ang gusto nitong mangyari.
Hindi niya pinakawalan ang mga labi ko. Habang patuloy siya sa ngayon ay marahan nang paglalabas-masok sa akin ay nanatiling mariin at maalab ang paraan ng paghalik niya sa akin. At doon natuon ng husto ang atensyon ko. Kaya naman sa huli ay hindi ko narin namalayan ang tuluyang pagbilis ni Marius sa ibabaw ko.
Napansin ko na lamang iyon nang maramdaman ko ang biglang masarap na init na parang humagod sa akin paitaas at iyon ang naging dahilan ng pagkawala ng mabining ungol sa aking mga labi.
Hinihingal ako nang pakawalan ni Marius ang mga labi ko.
"You okay, baby?" sa pagitan ng magkakasunod na penetrations ay iyon ang naitanong niya sa akin habang nasa mga mata nito ang maliliit na apoy ng matinding paghahangad na alam kong para sa akin.
Noon ko hinaplos ang pawisan niyang mukha saka ko hinila ang kaniyang batok para sa isang simpleng halik. Pagkatapos, nang bumitiw siya sa akin ay noon ako nagkaroon ng pagkakataon para sumagot.
"Yes, I'm okay," sagot ko sa kanya saka ngumiti.
Parang iyon lang ang hinihintay ni Mairius na marinig mula sa akin dahil noon na nga naging agresibo ang mga paggalaw nito. At kasabay niyon ay ang tuluyan na ngang pagkawala ng magkakasunod na ungol na malayang nanunulas sa mga labi ko.
"Oh my god, it's so big, mmnnnn..." ang tanging nasabi ko dahil sa matinding sarap na nararamdaman ko nang mga sandaling iyon.
"Oh baby you're so tight and I love it, I love your tightness," sagot naman sa akin ni Marius habang ipinagpapatuloy nito ang mabibilis at malalalim na ulos na nararamdaman kong tumatama sa sa ibabang parte ng aking puson. At iyon ang nagbibigay sa akin ng nakakabaliw na magkakahalong kaligayahan at hindi maipaliwanag na sensasyon.
"Sam, I want to hear more of you, please," si Marius nang sandali akong magpigil sa pagpapakawala ng ingay.
Napalunok ako dahil sa tindi ng panunuyo ng lalamunan ko.
At kasabay ng paglunok kong iyon ay ang biglaang pagpasok naman ni Marius sa akin. Hindi pa ito nakuntento doon. Muli nitong hinila ang pagkalalaki nito na nararamdaman kong nanatiling matigas.
Tila iyon bakal na galit na galit.
Pero sa lahat ng bakal masasabi kong ito ang pinakagusto ko. Pero hindi ko kayang aminin ang lahat ng iyon kay Marius. Tama nang naiisip ko na lamang ang lahat ng ito. Dahil kahit ganitong nararamdaman ko sa sarili ko na hahanap-hanapin ko na ang bagay na ganito sa pagitan naming dalawa. Hindi ko parin makakayang aminin sa kaniya ang totoo at tungkol doon.
Napatili ako nang binigla niya ang muling pagpasok sa akin. "Oh shit, ano bang ginagawa mo? My goodn---!"
Parang walang narinig na diniinan pa nito ng husto ang pagkakabaon ng mismong sandata nito hanggang sa kaibuturan ng aking pagkababae. Sa paraan na napaangat pa ng husto ang puwitan ko dahil sa naging paggalaw niyang iyon.
"Sam, oh Sam. Tell me, gusto mo ba ito?" tanong niya niyuko ako saka tinitigan ng tuwid sa mga mata. "baby, napakaganda mo, hindi ko maipapangako na hindi ko na gugustuhing ulitin ito, kasama ka," pagpapatuloy niya saka ako muling hinalikan.
At muli katulad kanina, kasabay ng mariin na halik na iyon ay ang isang nanamang mas malalim na paghampas ni Marius sa aking pagkababae.
Mas malalim kaysa ginawa nito kanina. At hindi lamang iyon isang beses. Ginawa iyon ni Marius ng magkakasunod. Tatlong malalalim at buo habang ang pang-apat naman ang tuluyang nagpasigaw sa kaniya.
Isang malalim at makapangyarihang ulos na idiniin pa nito ng husto kaya ako parang wala sa sariling impit na nagsisigaw kasabay ng matinding panginginig ng buo kong katawan.
Napakasarap, sa paraan na hindi kayang ipaliwanag ng kahit anong salita. Nararamdaman ko ang matinding pag-iinit ng aking buong mukha. Alam kong namumula na iyon pero wala aking pakialam. Gusto kong magpatuloy si Marius sa ginagawa niya kahit pa nararamdaman ko ang unti-unting panghihina ng buo kong katawan. Nasa kalagitnaan na ako at ayokong mabitin. Gusto ko pa, gusto ko pang angkinin niya ako. At ayokong tumigil siya sa ginagawa niya sa akin.
Hindi ko maintindihan kung bakit ako nagkakaganito ngayon.
Parang nawawala ako sa sarili ko.
O baka normal lang ito sa mga ganitong sitwasyon?
"Baby," si Marius na bumulong sa akin kasabay ng matinding paghahabol ko ng hininga.
"Oh please, don't stop, keep going," ang pakiusap ko saka ko ikinapit ang braso ko sa leeg niya para mariin itong halikan.
Sa sinabi kong iyon ay mabilis na bumitiw si Marius sa pagkakahalik sa mga labi ko. Hinugot niya mula sa loob ko ang kaniyang sandata saka pagkatapos ay binago ang posisyon ko.
Hinawakan niya ang dalawang binti ko saka nito pinagkrus ang mga iyon at pagkatapos ay isinampay sa kanan nitong balikat. Hinintay ko ang susunod niyang pagkilos para lang pinong mapadaing nang maramdaman ko ang muli niyang pagpasok sa akin sa ganoong klase ng posisyon.
Napakasarap.
Ang totoo kulang ang salitang iyon para ipaliwanag ang totoong klase ng pakiramdam na mayroon ako nang mga sandaling iyon.
Iyon ang first time ko kung tutuusin pero sa kabila nang sakit na naramdaman ko kanina, ang lahat ng iyon ay madaling pinawi ni Marius.
Wonderful pain, iyon ang totoong nararamdaman ko. At hindi ko siya gustong tumigil. Kaya naman hindi na ako nagtaka pa sa sumunod kong nasabi dahil doon.
"Oh please bilisan mo, gusto ko pa," pakiusap ko saka malakas na napasinghap pagkatapos.
Hindi siya nagsalita at sa halip ay ginawa na lamang niya ang gusto ko. Hanggang sa unti-unti ay naging mapangahas na siya sa lahat ng paglabas at pagpasok niya sa akin.
Ang pakiramdam na para akong nalulunod ay hindi ko kayang ikaila nang mga sandaling iyon. Nanatiling pikit ang aking mga mata dahil iyon lang ang kaya kong gawin. Feeling ko maging ang mga talukap ko ay hindi ko na magawang ibukas dahil sa labis na kaligayahan na paulit-ulit na inihahampas ni Marius sa pagkababae ko nang mga sandaling iyon.
Hanggang sa hindi nagtagal, naramdaman ko na mula sa loob ko ang hindi maipaliwanag na iyon na tila ba malapit nang sumabog.
"Oh shit, mukhang malapit na ako, my god I don't even know what that wonderful sensation means!" anas ko saka muling napaungol habang kagat ko ang pang-ibaba kong labi.
Tumango lang si Marius saka niya muling ibinuka ang mga binti ko at ibinalik ang mga iyon sa kaninang posisyon. Pagkatapos ay mahigpit niya akong niyakap habang ang mga labi ko ay muli niyang inangkin.
"Malapit narin ako, Sam," aniyang hinalikan ako sa noo pagkatapos at pagkatapos ay sumilay sa mga labi nito ang isang napakatamis at kontentong ngiti.
Hindi na ako sumagot at sa halip ay pumikit nalang. Hindi man kapanipaniwala pero kahit nasa ganoong ayos na kami ni Marius ay naiilang parin ako sa mga titig niya.
"Hey, look at me," utos niya sa akin kaya kusa akong napasunod.
At kasabay nng isang pinal, buo at malalim na ulos ay tuluyan na ngang ibinigay sa akin ni Marius ang kaganapan ng una at nakakabaliw kong karanasan sa pakikipagtalik.
Andrew and Lana's Wedding..."LET'S go sweetie, hayaan muna natin si Mommy mauuna na tayo sa church para hintayin doon si Mommy," ang malambing kong paliwanag sa pamangkin kong si Andrea na nang mga sandaling iyon ay ayaw talagang iwan ang ina nitong si Lana na hindi pa tapos ayusan ng stylist na kinuha ng kuya kong si Andrew."Pero Tita Sam gusto kong samahan si Mommy," giit ni Andrea na sa kabila ng pagtanggi nito ay nagawa paring iabot sa akin ang maliit niyang kamay.Natawa ako ng mahina saka nakangiting sinulyapan si Lana na tahimik na nakikinig lang sa usapan namin ng kaniyang anak. "Si Daddy nalang muna ang samahan mo tapos si Mommy sasamahan ni Lola," ang tinutukoy ko ay ang tiyahin ni Lana na si Mama Cecille.Noon ko nakitang lumabi ang maganda kong pamangkin. Kahit hindi naman sabihin obvious na photocopy ko ang batang ito. At kapag tinitingnan ko siya parang tinitingnan ko ang batang version ng sarili ko."Mauna na kami," paalam ko kay Lana kasabay ng isang simpleng senyas
"WHAT do you think you are doing?" ang naiinis kong bungad kay Marius nang makalapit ako sa kaniya. Sinadya ko talagang ipakita sa kaniya ang inis na nararamdaman ko dahil sa ginawa niya. Pakiramdam ko kasi isa akong daga na na-corner ng isang pusa at si Marius ang pusa na iyon. Pero sa halip na maapektuhan sa pagtataray na ginawa ko ay matamis pa niya akong nginitian, pagkatapos ay niyuko at saka dinampian ng simpleng halik sa pisngi bilang pagbati. "Pauwiin mo na ang driver mo, ihahatid nalang kita kung saan mo man gustong umuwi ngayong gabi," ang sa halip ay isinagot niya sa akin saka na nagpatiuna sa pagbubukas ng pintuan ng passenger side ng kotse nito. Noon lalong nagtumindi ang iritasyon na nararamdaman ko para sa kanya. Pero kahit naiinis ako sa kanya, bakit ba para akong wala sa sarili ko na humakbang at sumakay sa kotse nito. Pagkatapos noon ay tinawagan ko pa si Mang Poldo para sabihan itong mauna nang umuwi dahil sumama akong mag-dinner sa isang kaibigan. "So, saan mo g
TUNOG ng cell phone ko ang gumising sa akin kinabukasan. Agad ko iyong dinampot upang tingnan kung sino ang nag-text. Para lang matigilan nang makita kong si Marius iyon. “Ang aga naman,” ang reklamong kumawala sa mga labi ko saka nagbuntong hininga at bumangon. Alas-singko na rin naman ng umaga kung tutuusin. Pero inunahan pa ni Marius ang alarm clock ko kaya medyo nainis ako. At dahil nga inis ako ay hindi ko siya ni-reply-an sa pagbati niya sa akin ng “good morning”. Although deep in my heart, alam kong napakilig niya ako kahit na papaano. Pero mas nangingibabaw lang talaga sa akin ang inis na nararamdaman ko nang mga sandaling iyon. Dahil una sa lahat pagod na pagod pa rin ako at gusto ko pang matulog. May thirty minutes pa ako kung tutuusin. Pero dahil nga sa si Marius na ang nagmistulang alarm clock ko. Wala ng sense kung babalik pa ako sa tulog ko. Nagtuloy na ako sa banyo para maligo. Alam kong busy na sa kusina ang mga kasambahay na naghahanda ng almusal. Well, mainam na r
“WALA ka bang pinagkakaabalahan sa buhay at ako ang palagi mong napagti-tripan ng ganito?” Nang makabawi ako sa sinabi niya ay iyon ang nasambit ko. Hindi pa rin nagbabago ang tono ko. At dahil nga hindi sa akin nakatingin si Marius, kahit pa naiinis ako sa kanya ay nagkaroon ako ng chance na pagmasdan siya kahit na papaano. Well, at least maitatago ko iyon o mas madali kong maide-deny dahil sa pagsaalubong ng mga kilay ko. “Sa totoo lang sobrang busy kong tao, Sam,” ang maikling salitang isinagot sa akin ni Marius. “Ganoon naman pala eh. Bakit parang ang dami mong time?” tanong ko ulit sa kanya. Pilit na iniignora ang posibleng ibig niyang sabihin sa huli niyang sinabi. “Alam kong alam mo kung bakit ako nagkakaganito, Sam,” aniyang sandali akong sinulyapan kasabay ng pag-angat ng makakapal nitong mga kilay. Sa totoo lang, bulag lang ang hindi hahanga sa angking karisma at kagwapuhan ng lalaking ito. Aminado naman ako doon kahit kung tutuusin ay sanay ang mga mata ko sa mga gwapo
MABILIS ang naging paglipas ng mga oras. Ni hindi ko namalayan na lunch time na pala kung hindi pa sa ginawang pagpapaalala sa akin ni Alicia, ang bagong hire kong sekretarya.“Gusto po ba ninyong ipag-order ko nalang kayo para hindi na kayo lumabas?” ang mabait pa nitong tanong sa akin.“Yes, please,” sagot kong tipid siyang nginitian.Tanging iyon lang at iniwan na nga niya ako. Ilang sandali pa at muli na naman akong nilamon ng kaabalahan ko sa pagtatrabaho. Wala pa naman ang pagkaing inorder ni Alicia para sa akin kaya gugugulin ko nalang muna ang oras ko para tapusin ang iba pang kailangang tapusin.Nasa ganoong ayos ako nang marinig ko ang pagtunog ng message alert tone ng cellphone ko. Parang wala lang ko iyong dinampot at tiningnan upang mapangiti. Si Marius.“Kumain kana, huwag puro trabaho. Baka magkasakit ka,” ang text message na ipinadala ni Marius sa akin.Sa totoo lang, hindi ko alam kung kinailangan lang na magkaroon ng closure ang inis na nararamdaman ko sa kanya kanin
“SERYOSO ka bang mahihintay ka dito?”Kalahating oras na ang nakalilipas mula nang dumating si Marius nang itanong ko iyon sa kanya.Nagtatrabaho pa rin naman ako. Siya nang mga sandaling iyon ay hindi kumilos at nanatiling nakaupo sa silyang nasa harapan ng working table ko. Habang inaabala niya ang kanyang sarili sa binubuklat na magazine.“Pwede kang lumipat doon sa couch para mas komportable ka,” ang muli kong sambit nang sulyapan lang niya ako saka nginitian.“Seryoso naman talaga ako sa lahat ng ginagawa ko para sa’yo eh,” aniyang sinagot ang una kong sinabi. “At sa totoo lang, hindi ko alam kung matutuwa ako o mao-offend sa pangalawa mong sinabi,” pagpapatuloy pa niya.Agad na nagsalubong ang mga kilay ko matapos kong marinig ang huling sinabi ni Marius.“Bakit ka naman mao-offend eh ikaw lang ang inaalala ko?” tanong ko sa kanyang hindi napigilan ang matawa ng mahina pagkatapos.Nagkibit ng mga balikat niya si Marius bago sumagot. “Naalala ko lang kasi na baka nagsasawa ka na
MASASABI kong malaki ang pagkakaiba ng dinner na iyon kung ikukumpara sa ginawa namin kahapon ng gabi ni Marius. Siguro nga dahil officially ay magkaibigan na kaming dalawa. “Okay ka na?” tanong sa akin ni Marius nang mapuna niyang tapos na akong kumain. Tumango ako saka sa panghuling pagkakataon ay uminom ng tubig sa baso ko. “Yeah, grabe nabusog ako ng sobra,” pagsasabi ko ng totoo saka ko iyon sinundan ng mahinang tawa. Nakita kong nangislap ang maiitim na mga mata ni Marius habang nanatili siyang nakatitig sa akin. Nasa mga iyon ang paghanga na aware naman akong noon pa mang umpisa ay hindi na niya itinago sa akin. “Gusto mo na bang umuwi?” tanong niya sa akin nang naglalakad na kaming dalawa patungo sa kinapaparadahan ng kotse niya. Mabilis akong nagkibit ako ng mga balikat bago nagsalita. “Okay lang naman sa akin kung gusto mong maglakad-lakad muna sa park,” sabi ko. Hindi kasi malayo sa kinaroroonan namin ay tanaw ang isang parke na may nangilan-ngilan ring naglalakad. Paw
HINDI ko alam kung dahil lang ba iyon sa pagiging busy ko. Pero naging mabilis ang takbo ng mga araw to the point na hindi ko na namamalayan.“Are you sure, Mama Cecille?” tanong ko habang kumakain kami ng agahan sa komedor.Nagsabi kasi ako sa kanya na niyaya akong lumabas ni Marius para sa araw na iyon. At dahil maraming ganap ang inaasahan ko ay pinaunahan ko na si Mama Cecille na baka gabihin ako ng uwi.“Akong bahala kay Andrea, Sam,” aniyang ngumiti pa sa akin.Alam ko naman iyon. Bakit nga hindi gayong sa loob ng mahabang panahon noon na wala ang kuya ko sa piling nina Lana at Andrea, bukod kay Marius ay si Mama Cecille ang nakasama ng mga ito. Kaya kung sa pag-aalaga at pagtingin lang sa pamangkin ko. Tiyak akong nasa mabuting kamay si Andrea.Ang totoo, hindi ko lang kasi maiwasan ang makaramdam ng hiya kay Mama Cecille. Kung kaya ko nga lang kontrolin ang sarili ko, hindi ako sasama kay Marius. Pero hindi ko rin kasi kayang i-deny ang totoo. Na gusto ko palagi ko siyang naka
MALAKAS ang kabog ng dibdib ni Lena pero mas pinagsikapan niyang huwag iyong pansinin. Sa madaling salita, minabuti niyang ignorahin ang lahat at piliting maging kalmado. “Hey,” ang lalaking katabi niya na ngayon ay nakaupo sa harapan ng manibela. Hinawakan nito ang kamay niya saka iyon itinaas at dinampian ng halik. “Everything will be okay,” anito sa kanya saka ngumiti. Simpleng ngiti ang pumunit sa mga labi ni Lena. Pagkatapos ay pinisil niya ang kamay ni Calum na hindi binitiwan ang kanya. “Kung sakali pala parang gusto kong maging kapitbahay ka nalang,” ani Calum na tumawa ng mahina bago nito pinatakbo ang bagong bili nitong SUV. Takang napalingon si Lena nang marinig ang sinabing iyon ng binata. “Seryoso ka?” tanong niya. Nangungusap ang mga matang sandali siyang sinulyapan ni Calum bago nito nakangiti pa ring sinagot ang kanyang tanong. “Mukha ba akong nagbibiro?” ang isinagot nito sa kanya saka siya kinindatan. Humaplos sa puso ni Lena ang ginawing iyon ng binat
NAKAGAT ko ang aking lowerlip nang simulan akong paulanan ni Marius ng hindi makataong kaligayahan gamit ang dila at bibig niyang sinusuyo ang aking bukana. At dahil nga nakatali ang dalawang mga kamay ko gaya ng hiningi ko sa kanya kanina na gusto kong gawin niya ay literal na wala na nga akong iba pang pwedeng gawin kundi ang tanggapin ang walang patumanggang ligaya na nagaganap ngayon sa buo kong pagkatao.“This is so good, mmmnnn—Sam,” ang mga sinasabi ni Marius habang nasa kalagitnaa siya ng pagkain sa pagkababae ko ay nakadagdag rin sa orgasmong nararamdaman ko.Suminghap ako. Nakikita ko kung paano niya panggigilan ang ginagawa niya sa hiyas na nasa pagitan ng aking mga hita. Pero alam kong hindi ito magpapaawat. Lalo na ngayon obvious ang panginginig ng buong katawan ko.Hindi ko naman talaga mapigilan ang magkaganoon. Kahit kung tutuusin ay pinipilit ko.Sinusubukan ko ng maging mahinahon at kontrolin ang lahat. Pero dahil nga yata goal ni Marius ang marinig ang pag-iingay ko
HINDI ko alam kung dahil ba sa ininom kong alak pero talagang hindi lang ang pakiramdam ko ang nag-aalab nang mga sandaling iyon. Pati na rin ang lakas ng loob ko. Dahil nang hindi ako makatiis, kinuha ko ang kamay ni Marius saka ko iyon inilagay sa hiyas na nasa pagitan ng aking mga hita. Bilang pagtugon sa ginawa ko ay magkakasunod ang paghingang pinakawalan ni Marius. Kasunod niyon ay ang biglaang pagbabago ng paraan ng paghalik niya. Napansin ko kasing bigla itong naging marahas. Kung tutuusin expected ko naman na ang tungkol sa bagay na iyon. Tungkol sa pwede niyang gawin. Pero sa kabila ng katotohanang ang lahat ng ginagawa ni Marius kadalasan ay inaasahan ko na, dumarating pa rin talaga sa point na nasosorpresa ako dahil nagbabago ang istilo niya. Kung hindi naman ay binibigla niya ako. “Ang init mo ngayon, Sam,” aniya sa akin nang simulan niyang paliguan ng maliliit na haliit ang mukha ko. Pababa sa aking leeg. “Oh, Marius, palagi naman akong mainit kapag nasa ganitong e
IYON ang unang pagkakataon matapos naming magkahiwalay ni Marius na nakasama ko siya sa isang passionate na inuman. Kaya naman pala gusto niyang dito kami sa kwarto niya ay may nakahanda na itong dalawang baso at isang espesyal na wine na nasa isang maliit at candlelit na mesa. Mula nang umalis ako sa bahay na iyon isang taon na rin mahigit ang nakalilipas ay ngayon lang ulit ako pumasok sa loob ng silid ni Marius. At iyon ang dahilan kaya medyo naiilang ako. “Gusto kasing maisayaw kita ng sweet kaya kita niyaya dito,” ani Marius na binuksan ang maliit nitong component sa loob kwarto. Ilang sandali pa at pumapailanlang na ang isang maganda at malamyos na love song. “Halika na,” aniya sa akin sabay lahad ng kamay. Tinanggap ko iyon. “First and last yata nating ganito eh sa condo ko ano?” ani Marius na kinuha ang kopita na nasa maliit na mesa saka uminom ng wine. Ngumiti lang ako sa tahimik na pinagmasdan ang mukha niya. “Teka, alam kong gwapo ako eh. Pero huwag mo naman akong titi
MASAYA ako sa lahat ng nangyayari sa buhay namin ni Marius. Sa totoo lang wala na akong mahihiling pa dahil ang lahat ay umaayon sa mga gusto ko. Sa lahat ng pinapanalangin at pinapangarap ko.“Mabuti naman at happy ka. Kunsabagay, wala naman akong ibang pinangarap kundi ang makita kang masaya. Alam mo ba iyon ha? Sana lagi kang maging masaya kasi love kita,” ani Calum na kausap ko sa kabilang linya.Awtomatiko na ang matamis na ngiting pumunit sa mga labi ko. Nasa veranda ako noon ng kwarto ko. Palubog na ang araw at abala na si Manang Sela sa pag-aasikaso sa kusina habang si MJ naman ay nasa crib nito. Gising na gising at nakikipaglaro sa mga laruang nakabitin doon.“So, tell me, kumusta ka naman diyan sa Davao,” ang naisipan kong itanong nang manatiling tahimik si Calum na nasa kabilang linya.“Okay naman. Ang totoo malapit na akong bumalik ng Manila. Maybe this week,” sagot niya.Lalong umaliwalas ang mukha ko sa narinig. “Really? Saan mo gustong tumuloy? Doon ba sa bahay ko?”“Hi
“WOW,” ang tanging sinambit ni Calum. Tumango si Lena saka matamis na ngumiti. Deep inside nami-miss niya si Marius. Alam niya iyon at sigurado siya. At kung noon ang nakasaksak sa utak niya ay ang isang beses na namagitan sa kanilang dalawa, ngayon, nakatitiyak siyang ang malalim at magandang pagkakaibigan nila noon ang hinahanap niya. Iyon ang dahilan ng madalas na kalungkutan niya. Huli na nga lang siguro para sa kanya na mapagtanto iyon. At kung tutuusin, hindi niya iyon mare-realize kung hindi lang dahil sa ginawang ito ni Calum. Kung hindi lang dahil sa pag-uusap na ito.“Pero wala na siya,” iyon ang malungkot na pagtatapat ni Lena sabay lingon sa binata.Noon niya nakitang nagsalubong ang mga kilay ni Calum dahil sa sinabi niya. “You mean, dead? Patay na ang bestfriend mo?” tanong-sagot ng binata sa tono na tila humihingi ng paglilinaw sa sinabi niya.Magkakasunod na umiling si Lena saka humugot at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Kahit ilang beses pa yat
ISANG amused na tawa ang pinakawalan ni Calum bago nito kinurot ng bahagya ang pisngi ni Lena.“Syempre tungkol sa iyo,” anitong naupo sa tabi niya saka siya inakbayan.Sa ginawang iyon ni Calum ay biglang nakaramdam ng tila kapaguran ang dalaga. Hindi niya alam kung para saan ang kapagurang iyon. Pero kung mayroon man siyang isang bagay na natitiyak, iyon ang ang kaligayahang bigla niyang naramdaman ngayon.“Alam mo bang ang kailangan lang nating dalawa ngayon ay isang mabuti at magandang usapan para magkaunawaan?” ang pagpapatuloy pa ni Calum.Hindi maunawaan ni Lena kung para saan ang sinasabi iyon ni Calum. Pero bigla ay parang nakita niya sa katauhan ng binata ang matalik niyang kaibigan. Walang iba kundi si Marius. Sa naisip ay muli siyang napaiyak.“Hey! Bakit na naman?” tanong ng binata saka mahinang tumawa.Hindi maunawaan ni Lena kung sa papaanong paraan hindi siya napipikon kahit pa tumatawa si Calum sa ganoong mga sitwasyon. Siguro kung ibang lalaki ito baka napikon
“KAUSAPIN mo ako, Lena,” giit nito sa tono na nakikiusap.Napabuntong hininga si Lena saka hinarap ang lalaki. Katulad ng inasahan niya, sinundan siya nito hanggang sa kanyang apartment. At dahil nga hindi niya gustong may makakita sa kanila ay minabuti niyang papasukin na ito.“Ano bang gusto mong pag-usapin natin, Celso?” tanong ng dalaga.“Ang tungkol sa atin. Sa ating dalawa, Lena. Hindi naman yata tamang ganito nalang ang lahat? Miss na miss na kit at gustong-gusto ko nang maranasan muli ang mga dati nating ginagawa,” anito sa kanya.Nakita ni Lena na humakbang si Celso palapit sa kanya. Natayo noon ang dalaga sa may mesa sa kusina. Habang ito naman ay nasa dalawang hakbang ang layo mula sa kanya.“Miss na miss ko na ang lahat ng ginagawa natin sa kubo, Lena,” anito sa kanya.Parang sinampal si Lena sa narinig. Pagkatapos niyon ay isang dry na tawa ang pinakawalan niya.“Sex? Iyon ang dahilan mo kaya nandito ka? Gusto mo akong ikama at nami-miss mo ang lahat ng bagay na hi
MABILIS na nagsalubong ang mga kilay ni Lena nang makilala ang lalaking nakatayo at nakatingin sa kanya sa di-kalayuan. Pauwi pa lamang siya galing sa kanyang shift. Kapuputok lang ng araw. At dahil sa ibang bansa ang kompanya na pinagtatrabauhan niya ay iba ang timezone sa Pilipinas.“Kumusta kana, Lena?” Nang makalapit sa kanya si Celso ay iyon agad ang naging pagbati nito sa kanya habang matamis na nakangiti.Titig na titig si Lena sa mukha nito. “Mabuti naman ako. Ikaw? Kumusta ka? Bakit ka nandito? Paano mo nalaman na dito ako nagtatraaho?” ang magkakasunod ko pang tanong.“Sa tiyahin mo,” ang maikli nitong sagot sa kanya.Agad na nagsalubong ang mga kilay ni Lena. Kasama na rin doon ang labis na pag-aalalang biglang nabuhay sa puso niya. “May nangyari ba sa Tiya Lourdes ko?” hindi naitago ng dalaga ang magkahalong nerbiyos at takot sa kanyang puso.Noong ngumisi si Celso. “Wala, walang nangyari sa kanya. Pero sa sinabi mong iyon, mukhang meron na akong ideya ngayong kung paa