“ANG mabuti pa siguro umuwi na tayo,” upang maputol o matapos na ang usapang iyon ay pinili kong iyon nalang ang sabihin.“Seriously?” ani Calum na nakataas ang isang kilay na nagtanong sa akin. Hindi pa nakuntento sa ganoon ang kaibigan ko. Binigyan pa niya ako ng meaningful look.Alam ko kung ano ang ibig niyang sabihin. At sa huli ay sumang-ayon rin naman ako sa kanya sa parteng iyon. Mahimbing ang tulog ni MJ at tiyak na magigising at maiistorbo ang tulog nila kung masusunod ang gusto kong mangyari.Pumasok na ako sa loob ng bahay pagkatapos niyon. At dahil nga napasarap ng husto ang tulog ni MJ ay sinuggest ni Lana na kinabukasan na kami umuwi. At dahil nga wala naman akong nakikitang masama roon ay pumayag ako.“Bakit ba hindi ka nalang dito tumira, Sam?” Si Lana iyon. Nasa kusina kami at kasalukuyang naghahanda ng hapunan.Maang akong napatitig sa kanya.Ang totoo, sinusukat ko kung seryoso ba ito sa sinabi o nagbibiro lang. “Seryoso ka?” ang hindi makapaniwala kong tanong.Tum
AMINADO naman ako sa sarili ko na mahal na mahal ko pa rin si Marius. At kung kanina, kahit pa sabihing gusto kong paniwalaan ang lahat ng sinabi ni Lana tungkol sa posibleng totoong nararamdaman ni Marius tungkol sa akin. Nag-aalangan talaga ako. Dahil takot na akong umasa at masaktan. At kapag naiisip ko kung gaano ang klase ng pinagdaanan ko noon dahil sa kanya. Mas nauuna ang pangamba na nararamdaman ko sa dibdib ko. At iyon ang pumipigil sa akin.Hindi ko tiyak kung hanggang kailan ko mapagkakasya ang sarili ko sa mga alaalang ganito. Gaya ng ginagawa ko ngayon. Nagkakasya akong balikan nalang sa alaala ko kung sa papaanong paraan ako inangkin ni Marius kagabi. At gaya nga ng nasabi ko na kanina, iyon ang nagbibigay ng kakaibang alab ng paghahangad sa pagkatao ko. Sa kabila ng katotohanang air conditioned ang buong silid.*****MALAKAS ang ungol na pinakawalan ko nang bigla ay naramdaman ko ang pagsibasib ni Marius sa pagkababae ko. Ang totoo, expected ko naman na iyon. Pero hindi
GAYA ng gusto kong mangyari at gusto rin naman gawin sa akin ni Marius, kinain niya ako ng husto. Parang wala na yatang katapusan ang kaligayahan nararamdaman ko na kung ilalarawan ko ay tunay na mas mataas pa sa akin.Kinain ako ni Marius. At sa pagkakataong ito mas agresibo siya at mas naramdaman ko ang gigil niya sa akin. Pero ang lahat ng iyon ay nakapagpataas lang ng paghahangad na nararamdman ko. Ang lahat ng iyon ay parang nagbigay lang sa akin ng mas malalim na dahilan upang hayaan si Marius na gawin sa akin at sa katawan ko ang kung anumang gusto niyang gawin.Ilang sandali lang at naramdaman ko ang kamay ni Marius na sumapo sa puwitan ko. Pero hindi niya inalis ang bibig niya sa pagkababae ko.Ramdam ko ang pag-angat ng puwitan ko nang itulak iyon ni Marius upang magkaroon ito ng mas mainam na access. Para mas makain niya ito ng mabuti at husto. At ako bilang isang pinarurusahan ng masarap ay muling napaungol.Mahihina pero hindi ko nagagawang itago kung gaano kalupit ang li
MALUNGKOT ang buntong hiningang pinakawalan ko matapos ang alaalang iyon. Hindi ko talaga mapigilan ang magkakahalong emosyon sa puso ko nang mga sandaling iyon. Muli kong nilingon ang kuna ng anak ko na mahimbing na natutulog. Pagkatapos ay nagbuntong hininga ulit ako. “Sana talaga nandito ka. Katulad kagabi, magkatabi tayong natulog,” sambit ko. Nagbuntong hininga ulit ako. Pakiramdam ko sa ganoong paraan kasi kahit papaano ay maiibsan man lang ng kahit bahagya ang pangungulila ko kay Marius. Kahit kung tutuusin kaninang umaga lang kami huling nagkausap. Pero nagtalo na naman kami. Sa naisip ay muli na naman akong nagbuntong hininga. Tahimik kong pinagtawanan ang sarili ko pagkatapos niyon. Wala na yata akong ibang alam gawin kundi ang magbuntong hininga. Parang pakiramdam ko kasi kapag ganoon ang ginawa ko kahit papaano eh maiibsan ang pamimigat ng dibdib ko. Bagay na hindi naman nangyari dahil ganoon pa rin naman. Nanatiling mabigat ang pakiramdam ko dahil sa kalungkuta
NAGBUNTONG HININGA nalang ako sa lahat ng sinasabi ni Calum.Kabisado ko naman kasi ang ugali ng kaibigan kong ito. Hindi ito magsasalita kung hindi ito sigurado. At dahil nga masyado niya akong kilala, lalo lamang siyang nagkakaroon ng dahilan para magsalita at makatiyak na tama ito sa mga sinasabi nito.“Hindi ko pa napag-iisipan ang tungkol diyan,” pag-amin ko sa kanya.“Bakit naman kailangan pang pag-isipan? Eh gaya na nga ng sinabi ko, sure akong meron at meron uling mangyayari sa inyo ni Marius,” casual na sagot ni Calum. Hindi pa rin nagbabago ang tono ng pananalita niya. Maging ang emosyon sa mukha nito ay ganun pa rin. Kaya eventually, natawa talaga ako. “Oh, anong nakakatawa?” tanong pa niya habang nagsasalubong ang mga kilay.Magkakasunod akong umiling kasabay ang pagliit ng kanina ay malapad na ngiti ko. “Bakit ba parang seryosong-seryoso ka na may mangyayari ulit sa amin?” amused kong tanong.Kahit gusto kong mangyari ulit iyon, syempre medyo nagpakipot pa rin naman
"YOU know what? Hindi ako makapaniwalang suggestion ito nung lalaking iyon,” si Marius na hindi maitago ang kasiyahan sa tinig nang sabihin iyon.Hindi ako kaagad na naka-imik. Sa totoo lang kung malalaman kaya ni Marius ang totoo na si Calum ang number one na kakampi nito aside kay Lana, ganito pa rin kay ang mga sasabihin niya? Hindi nalang ako kumibo kahit pa ang totoo hindi ko mapigilan ang puso kong makaramdam ng sakit para sa kaibigan ko. Minsan parang gusto ko naring aminin kay Marius ang tungkol sa tunay na pagkatao ni Calum. Obvious naman kasing selos ang pinanggagalingan ng lahat nf nangyayari sa kanya. Pero dahil na rin sa kagustuhan ni Calum na ipagpatuloy namin ang ginagawang pagpapaselos kay Marius ay nagpipigil ako. “Best friend ko si Calum at walang masama sa suggestion niya. But I have to admit na hindi ko talaga ito gusto,” may kapaklahan ang tono ng boses kong sabi. Nilingon ko si Marius nang sabihin ko iyon. Ang totoo, gusto ko kasing makita ang magiging reaksyon
“OH, bakit ka nangingiti?” Hindi ko napansin na nakita pa ni Marius ang naging reaksyon kaya nagulat ako nang marinig ang sinabi niya. “Huh?” tanong ko habang pilit na iniignora ang labis na pag-iinit ng aking magkabilang pisngi.Hindi ko alam kung nahalata ni Marius ang katotohanang ayokong sagutin ang tanong niyang iyon. Pero deep inside ay nagpasalamat akong hindi na ito nagpumilit pa.Katulad ng gusto kong mangyari, coffee date. Kahit hindi ko alam kung ano ba ang dapat naming pag-usapan gaya ng sinasabi niya. O baka naman siya ay mayroong gustong aminin sa akin. Hindi ko tiyak. Kaya minabuti o mas piniling kong manahimik nalang.“Now tell me, anong nangyari sa’yo nung iniwan mo ako? Bakit umabot tayo sa ganoon?” seryoso ang tanong ni Marius. Pati na rin ang tono niya. At ginawa niya iyon habang nakatitig siya ng tuwid sa mga mata ko. Dahilan kaya mabilis na muling sumikdo ang kahit papaano ay kalmado ko na sanang puso.Alam ko naman na darating kami ni Marius sa ganito. T
Wala pa akong nakukuhang katulong o caretaker na pwedeng tumingin sa bahay ko kaya walang katao-tao doon.Hapon pero dahil nga isa iyong exclusive subdivision ay tahimik at walang tao sa labas. Lahat ay busy sa kanila-kanilang mga trabaho. Ang iba ay nasa loob ng kanilang mga tahanan, nagpapahinga. O baka abala sa paghahanda ng hapunan.“Maganda ang bahay mo,” iyon ang unang namutawi sa mga labi ni Marius matapos niyang ihinto sa tapat ng gate ng bahay ang sasakyan.Nagbuka ako ng bibig para magsalita pero bago ko pa man masabi ang gusto kong sabihin ay naunahan na ako ng kasama ko. Hindi iyon sa paraang inunahan niya ako sa pagsasalita. Hinalikan kasi ako ni Marius. Dahilan kaya muli na namang tumaas ang temperatura ng katawan ko.“B-Baka may makakita sa atin dito,” iyon ang sinabi ko kaagad kahit kung tutuusin alam ko namang hindi mangyayari iyon. Dahil gaya ng nauna kong sinabi, heavy tinted ang salamin ng sasakyan ni Marius.Hindi sumagot si Marius. Sa halip ay nanunukso pa nitong
MALAKAS ang kabog ng dibdib ni Lena pero mas pinagsikapan niyang huwag iyong pansinin. Sa madaling salita, minabuti niyang ignorahin ang lahat at piliting maging kalmado. “Hey,” ang lalaking katabi niya na ngayon ay nakaupo sa harapan ng manibela. Hinawakan nito ang kamay niya saka iyon itinaas at dinampian ng halik. “Everything will be okay,” anito sa kanya saka ngumiti. Simpleng ngiti ang pumunit sa mga labi ni Lena. Pagkatapos ay pinisil niya ang kamay ni Calum na hindi binitiwan ang kanya. “Kung sakali pala parang gusto kong maging kapitbahay ka nalang,” ani Calum na tumawa ng mahina bago nito pinatakbo ang bagong bili nitong SUV. Takang napalingon si Lena nang marinig ang sinabing iyon ng binata. “Seryoso ka?” tanong niya. Nangungusap ang mga matang sandali siyang sinulyapan ni Calum bago nito nakangiti pa ring sinagot ang kanyang tanong. “Mukha ba akong nagbibiro?” ang isinagot nito sa kanya saka siya kinindatan. Humaplos sa puso ni Lena ang ginawing iyon ng binat
NAKAGAT ko ang aking lowerlip nang simulan akong paulanan ni Marius ng hindi makataong kaligayahan gamit ang dila at bibig niyang sinusuyo ang aking bukana. At dahil nga nakatali ang dalawang mga kamay ko gaya ng hiningi ko sa kanya kanina na gusto kong gawin niya ay literal na wala na nga akong iba pang pwedeng gawin kundi ang tanggapin ang walang patumanggang ligaya na nagaganap ngayon sa buo kong pagkatao.“This is so good, mmmnnn—Sam,” ang mga sinasabi ni Marius habang nasa kalagitnaa siya ng pagkain sa pagkababae ko ay nakadagdag rin sa orgasmong nararamdaman ko.Suminghap ako. Nakikita ko kung paano niya panggigilan ang ginagawa niya sa hiyas na nasa pagitan ng aking mga hita. Pero alam kong hindi ito magpapaawat. Lalo na ngayon obvious ang panginginig ng buong katawan ko.Hindi ko naman talaga mapigilan ang magkaganoon. Kahit kung tutuusin ay pinipilit ko.Sinusubukan ko ng maging mahinahon at kontrolin ang lahat. Pero dahil nga yata goal ni Marius ang marinig ang pag-iingay ko
HINDI ko alam kung dahil ba sa ininom kong alak pero talagang hindi lang ang pakiramdam ko ang nag-aalab nang mga sandaling iyon. Pati na rin ang lakas ng loob ko. Dahil nang hindi ako makatiis, kinuha ko ang kamay ni Marius saka ko iyon inilagay sa hiyas na nasa pagitan ng aking mga hita. Bilang pagtugon sa ginawa ko ay magkakasunod ang paghingang pinakawalan ni Marius. Kasunod niyon ay ang biglaang pagbabago ng paraan ng paghalik niya. Napansin ko kasing bigla itong naging marahas. Kung tutuusin expected ko naman na ang tungkol sa bagay na iyon. Tungkol sa pwede niyang gawin. Pero sa kabila ng katotohanang ang lahat ng ginagawa ni Marius kadalasan ay inaasahan ko na, dumarating pa rin talaga sa point na nasosorpresa ako dahil nagbabago ang istilo niya. Kung hindi naman ay binibigla niya ako. “Ang init mo ngayon, Sam,” aniya sa akin nang simulan niyang paliguan ng maliliit na haliit ang mukha ko. Pababa sa aking leeg. “Oh, Marius, palagi naman akong mainit kapag nasa ganitong e
IYON ang unang pagkakataon matapos naming magkahiwalay ni Marius na nakasama ko siya sa isang passionate na inuman. Kaya naman pala gusto niyang dito kami sa kwarto niya ay may nakahanda na itong dalawang baso at isang espesyal na wine na nasa isang maliit at candlelit na mesa. Mula nang umalis ako sa bahay na iyon isang taon na rin mahigit ang nakalilipas ay ngayon lang ulit ako pumasok sa loob ng silid ni Marius. At iyon ang dahilan kaya medyo naiilang ako. “Gusto kasing maisayaw kita ng sweet kaya kita niyaya dito,” ani Marius na binuksan ang maliit nitong component sa loob kwarto. Ilang sandali pa at pumapailanlang na ang isang maganda at malamyos na love song. “Halika na,” aniya sa akin sabay lahad ng kamay. Tinanggap ko iyon. “First and last yata nating ganito eh sa condo ko ano?” ani Marius na kinuha ang kopita na nasa maliit na mesa saka uminom ng wine. Ngumiti lang ako sa tahimik na pinagmasdan ang mukha niya. “Teka, alam kong gwapo ako eh. Pero huwag mo naman akong titi
MASAYA ako sa lahat ng nangyayari sa buhay namin ni Marius. Sa totoo lang wala na akong mahihiling pa dahil ang lahat ay umaayon sa mga gusto ko. Sa lahat ng pinapanalangin at pinapangarap ko.“Mabuti naman at happy ka. Kunsabagay, wala naman akong ibang pinangarap kundi ang makita kang masaya. Alam mo ba iyon ha? Sana lagi kang maging masaya kasi love kita,” ani Calum na kausap ko sa kabilang linya.Awtomatiko na ang matamis na ngiting pumunit sa mga labi ko. Nasa veranda ako noon ng kwarto ko. Palubog na ang araw at abala na si Manang Sela sa pag-aasikaso sa kusina habang si MJ naman ay nasa crib nito. Gising na gising at nakikipaglaro sa mga laruang nakabitin doon.“So, tell me, kumusta ka naman diyan sa Davao,” ang naisipan kong itanong nang manatiling tahimik si Calum na nasa kabilang linya.“Okay naman. Ang totoo malapit na akong bumalik ng Manila. Maybe this week,” sagot niya.Lalong umaliwalas ang mukha ko sa narinig. “Really? Saan mo gustong tumuloy? Doon ba sa bahay ko?”“Hi
“WOW,” ang tanging sinambit ni Calum. Tumango si Lena saka matamis na ngumiti. Deep inside nami-miss niya si Marius. Alam niya iyon at sigurado siya. At kung noon ang nakasaksak sa utak niya ay ang isang beses na namagitan sa kanilang dalawa, ngayon, nakatitiyak siyang ang malalim at magandang pagkakaibigan nila noon ang hinahanap niya. Iyon ang dahilan ng madalas na kalungkutan niya. Huli na nga lang siguro para sa kanya na mapagtanto iyon. At kung tutuusin, hindi niya iyon mare-realize kung hindi lang dahil sa ginawang ito ni Calum. Kung hindi lang dahil sa pag-uusap na ito.“Pero wala na siya,” iyon ang malungkot na pagtatapat ni Lena sabay lingon sa binata.Noon niya nakitang nagsalubong ang mga kilay ni Calum dahil sa sinabi niya. “You mean, dead? Patay na ang bestfriend mo?” tanong-sagot ng binata sa tono na tila humihingi ng paglilinaw sa sinabi niya.Magkakasunod na umiling si Lena saka humugot at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Kahit ilang beses pa yat
ISANG amused na tawa ang pinakawalan ni Calum bago nito kinurot ng bahagya ang pisngi ni Lena.“Syempre tungkol sa iyo,” anitong naupo sa tabi niya saka siya inakbayan.Sa ginawang iyon ni Calum ay biglang nakaramdam ng tila kapaguran ang dalaga. Hindi niya alam kung para saan ang kapagurang iyon. Pero kung mayroon man siyang isang bagay na natitiyak, iyon ang ang kaligayahang bigla niyang naramdaman ngayon.“Alam mo bang ang kailangan lang nating dalawa ngayon ay isang mabuti at magandang usapan para magkaunawaan?” ang pagpapatuloy pa ni Calum.Hindi maunawaan ni Lena kung para saan ang sinasabi iyon ni Calum. Pero bigla ay parang nakita niya sa katauhan ng binata ang matalik niyang kaibigan. Walang iba kundi si Marius. Sa naisip ay muli siyang napaiyak.“Hey! Bakit na naman?” tanong ng binata saka mahinang tumawa.Hindi maunawaan ni Lena kung sa papaanong paraan hindi siya napipikon kahit pa tumatawa si Calum sa ganoong mga sitwasyon. Siguro kung ibang lalaki ito baka napikon
“KAUSAPIN mo ako, Lena,” giit nito sa tono na nakikiusap.Napabuntong hininga si Lena saka hinarap ang lalaki. Katulad ng inasahan niya, sinundan siya nito hanggang sa kanyang apartment. At dahil nga hindi niya gustong may makakita sa kanila ay minabuti niyang papasukin na ito.“Ano bang gusto mong pag-usapin natin, Celso?” tanong ng dalaga.“Ang tungkol sa atin. Sa ating dalawa, Lena. Hindi naman yata tamang ganito nalang ang lahat? Miss na miss na kit at gustong-gusto ko nang maranasan muli ang mga dati nating ginagawa,” anito sa kanya.Nakita ni Lena na humakbang si Celso palapit sa kanya. Natayo noon ang dalaga sa may mesa sa kusina. Habang ito naman ay nasa dalawang hakbang ang layo mula sa kanya.“Miss na miss ko na ang lahat ng ginagawa natin sa kubo, Lena,” anito sa kanya.Parang sinampal si Lena sa narinig. Pagkatapos niyon ay isang dry na tawa ang pinakawalan niya.“Sex? Iyon ang dahilan mo kaya nandito ka? Gusto mo akong ikama at nami-miss mo ang lahat ng bagay na hi
MABILIS na nagsalubong ang mga kilay ni Lena nang makilala ang lalaking nakatayo at nakatingin sa kanya sa di-kalayuan. Pauwi pa lamang siya galing sa kanyang shift. Kapuputok lang ng araw. At dahil sa ibang bansa ang kompanya na pinagtatrabauhan niya ay iba ang timezone sa Pilipinas.“Kumusta kana, Lena?” Nang makalapit sa kanya si Celso ay iyon agad ang naging pagbati nito sa kanya habang matamis na nakangiti.Titig na titig si Lena sa mukha nito. “Mabuti naman ako. Ikaw? Kumusta ka? Bakit ka nandito? Paano mo nalaman na dito ako nagtatraaho?” ang magkakasunod ko pang tanong.“Sa tiyahin mo,” ang maikli nitong sagot sa kanya.Agad na nagsalubong ang mga kilay ni Lena. Kasama na rin doon ang labis na pag-aalalang biglang nabuhay sa puso niya. “May nangyari ba sa Tiya Lourdes ko?” hindi naitago ng dalaga ang magkahalong nerbiyos at takot sa kanyang puso.Noong ngumisi si Celso. “Wala, walang nangyari sa kanya. Pero sa sinabi mong iyon, mukhang meron na akong ideya ngayong kung paa