Chapter 4

"Max, malaking problema 'yan. Malamang malaman din 'yan ng daddy mo sooner or later," wika ng kaibigan ni Maxwell na si Doctor Ullysis, isang neurosurgeon, sabay shaking ng ulo.

Nilagok ni Maxwell ang whiskey sa baso at humithit ng sigarilyo.

"Hindi nila malalaman. Sisiguraduhin ko."

Nagbuntonghininga si Ullysis at tumungga ng beer mula sa bote. "Yung engagement niyo ni Violet, limang taon na. Bakit ngayon mo lang naisip na hindi mo pala kayang pakasalan siya?"

Bakit nga ba...

"Siguro ngayon lang siya nagkaroon ng lakas ng loob." At siguro rin, ayaw niya na mangyari sa relasyon niya ang nangyari sa magulang niya. Arranged marriage, at habang lumalaki siya, nakikita niya kung paano nahihirapan ang mommy niya. Walang pagmamahal, puro negosyo lang. At ayaw niya ng ganun.

Gustong umuwi ni Maxwell pagkatapos ng mahabang araw ng trabaho, kung saan siya'y may naghihintay na asawa at dalawang anak. Kakain sila ng hapunan, mag-uusap, magkukulitan... Kabaligtaran ni Violet.

"But why her? What's her name again? Erica?" tanong ulit ni Ullyis. "Max, knowing her scandal, mas mahihirapan siyang tanggapin ng mga magulang mo. Don't tell me you really like your secretary?"

"I don't like her. It's just that... she's convenient to use," Maxwell said flatly, his eyes fixed on the bottom of his glass. "Nagkataon lang na naaayun sa amin ang sitwasyon ngayon."

Ullysis leaned back with a scoff, shaking his head. "So you’ll marry her, then divorce her after a few years? You might not like her now, but what if you end up falling for her once you start spending time together? Have you even thought about that?"

"Maxwell!" Malakas na sigaw mula sa pintuan ng VIP room ang narinig nila bago pa siya makasagot sa tanong ni Ullysis.

Sabay silang lumingon ni Ullysis at nakitang nakatayo si Violet, lasing at magulo ang itsura.

"Maxwell!" 

Pinatay ni Maxwell ang sigarilyo at napatay. Tumakbo naman si Violet palapit sa kanya para yakapin siya, biglang itong humagulhol ng iyak.

"Maxwell, please... let's talk! Hindi ko kayang mawalan ka! Hindi kita kayang mawala—I will do anything! Sabibin mo at gagawon ko! Magpapakasal tayo, Maxwell! Huwag mong gawing sa akin ito..."

Nagbuntonghininga si Maxwell at marahang inilayo si Violet sa bisig niya. "Lasing ka na. I'll call your driver to take you home."

"No! Hindi ako lasing!" Sigaw nito at hinampas si Maxwell sa dibdib. "Hindi ako aalis dito hangga't hindi mo sinasabi na itutuloy natin ang kasal! Hangga't hindi natin naaayos ang relasyon natin!"

"Violet, wala tayong aayusin. We're not even in a relationship. I love someone else, sinabi ko na sayo. Siya ang gusto ko pakasalan—"

"Sino? Yung secretary mo? Maxwell, wake up! She's just a mere secretary! She's not on your level!"

Umigting ang panga niya sa sinabi ni Violet. Sa dami ng secretary na dumaan kay Maxwell, kahit araw-araw niyang pinapagalitan si Erica ay magaling ito, ito lang ang nanatili sa kanya. She's the best secretary.

"You have no right to say anything towards her," mariin niyang sabi, may banta sa mga mata.

"Ano bang nakita mo sa kanya na wala sa akin? Tell me, kaya ko rin maging siya! Maxwell, choose me! Just choose me!"

"Lahat... She's sensible. She's patient. She knows how to handle me..." Maxwell knew he was acting, but the words just slipped out.

Tuloy-tuloy na bumagsak ang mga luha ni Violet, halatang wasak na wasak ang puso. Pero mas mabuti na iyon kaysa umasa pa ito sa kanya, na wala naman siyang maibibigay na kapalit sa pagmamahal nito.

"Can you oppose your parents... especially your dad... for her?" Violet’s voice trembled, but she was still holding on to that last thread of hope.

Maxwell didn’t hesitate. “I can. I will fight for her, Violet."

"Hindi ko matatanggap yan! Hindi ko hahayaan na mapunta ka sa kanya! Hindi kayo pwedeng maging masaya!"

Pumagitna na si Ullysis at dinaluhan si Violet para pakalmahin. "You need to rest, Violet. Tama na. I'll take you home. Come on," sabi ni Ullysis, nag-aalalang tinutulungan.

Wala sa sariling nagpahatak si Violet kay Ullysis habang hindi inaalis ang mga mata kay Maxwell hanggang makalabas ang mga ito ng bar.

Napapikit naman si Maxwell at nagpakawala ng malalim na buntong hininga. Tumungga pa siya ng isa pang shot ng whiskey. He stayed in the bar for another hour, uminom pa.

Nakita na lang niya ang sarili na tinatawagan ang number ni Erica.

"Sir...?" boses mula sa kabilang linya, medyo gulat at nagtataka.

Bakit biglang naging interesado siya ang boses ni Erica? Dahil ba lasing siya kaya masarap pakinggan ang boses nito?

"Are you sleeping already? Did I... disturb you?"

"Hindi pa, sir. Katatapos ko lang din maglaba... Teka, bakit ang ingay diyan? Nasa bar ka ba?"

Biglang sumilay ang mga ngiti sa labi ni Maxwell at lumingon sa paligid. Lahat ng tao ay nagsasaya, nagsasayawan kasaba ng music. "Do you want me to go out so you can't hear the loud music?" tanong niya, ang tono ay malumanay.

"Naku, hindi na, sir... Naririnig naman kita. Bakit ka nga pala napatawag?"

Hindi niya rin alam. Bigla na lang itong pumasok sa isip niya. "I... just wanna ask if you can go back to work tomorrow," sabi ni Maxwell, ang boses ay may konting kaba na hindi niya kayang ipaliwanag.

Hindi sumagot si Erica at naramdaman ni Maxwell ang hesitation nito. Siguro iniisip pa rin nito na baka maging topic siya sa office kapag nakita ng mga tao.

"They won't talk about you. You're with me," he assured her.

"I trusted you, sir. I'll come to work tomorrow. See you then?" sagot ni Erica, may bahid ng pag-aalinlangan ngunit may pagtitiwala pa rin.

"Can I... go there?" Damn, hindi niya rin alam kung bakit niya iyon tinanong, ang boses niya ngayon ay halos isang pabulong na tanong.

"Po...?" halatang nagulat si Erica. "Ngayon?"

"Yes, right now. I wanna go there, Secretary Erica," pag-uulit ni Maxwell. "Can I?"

"I-Ikaw... Ikaw po ang bahala, sir."

Mabilis na tumayo si Maxwell at naglakad palabas, tinungo ang parking lot at pinaharurot ang sasakyan papunt sa apartment ng kanyang secretary.