Mahal kong mga mambabasa, Lubos ang aking pasasalamat sa inyong patuloy na pagsuporta sa aking mga akda. Bilang isang manunulat, malaking tulong ang inyong mga likes, comments, at gems upang maibahagi ko pa ang aking mga kwento sa inyo. Sana po ay mapagbigyan ninyo ako ng inyong suporta. Maraming salamat po!
Si Vash, na abala sa pagluluto, ay hindi pa rin naririnig ang mga hakbang ni Sugar sa likuran niya. Ngunit may kakaibang pakiramdam siyang nararamdaman sa bawat paghakbang ni Sugar papalapit. Alam niyang hindi lang ang amoy ng sinangag at adobong manok ang nagpapabigat ng hangin, kundi pati na rin ang init na dulot ng nararamdamang koneksyon sa pagitan nilang dalawa.Si Sugar, na hindi makapaniwala sa nararamdaman, ay tumigil sandali sa pagmasid kay Vash. Hindi lang ang kanyang maskuladong katawan ang nakatawag pansin sa kanya, kundi ang kabuuan ng lalaki—ang pagiging maalaga, maasikaso, at ang hindi pag-aalangan na magbigay ng tulong. Lahat ng hinahanap ni Sugar sa isang lalaki ay naroroon na kay Vash. Sa kabila ng kanyang paghihiganti kay Stephan at Pia at katarungan nilang mag-ina, hindi niya maitatanggi na matagal na niyang nararamdaman ang mga bagay na ito kay Vash.Hindi na kayang itago ni Sugar ang nararamdaman niyang kilig, at ang matalim na pagnanasa na dahan-dahan nang sumisi
Naramdaman ni Sugar ang kabiguan sa puso ni Vash, ngunit alam niyang kailangan niya itong tanggapin. Hindi puwedeng magkasabay ang lahat ng bagay sa isang pagkakataon. “I understand, Vash,” sagot niya nang malumanay. “I’ll be okay. I’ll bring Marites with me, as you suggested. Huwag ka nang mag-alala, I promise I’ll be careful.” Nagkatitigan silang dalawa, at sa bawat saglit ng katahimikan, naramdaman ni Sugar ang kabiguan at saya na sumasalungso sa kanyang puso. Nang magyakap sila, isang matamis at mahigpit na yakap na puno ng emosyon, hindi na niya kayang itago ang nararamdamang pasasalamat kay Vash. Hindi lang siya suportado bilang isang kasosyo sa trabaho, kundi bilang isang tao na tunay na nagmamahal sa kanya—isang pagmamahal na hindi kailanman umasa ng kapalit.“Mag-ingat ka, Sugar, lalo na’t andiyan si Stephan,” sabi ni Vash habang niyayakap siya. Ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala, ngunit sa bawat salitang binitiwan niya, nagpakita ng isang malalim na malasakit. “Alam kon
Kinabukasan, habang nasa pier, si Sugar at si Marites ay naghintay ng bangka papunta sa Puerto Galera. Ang alon ng dagat ay tila nagdadala ng sariwang hangin, ngunit naroon pa rin ang bahagyang tensiyon sa dibdib ni Sugar. Nang makasakay sila sa bangka, tahimik lamang siya habang pinagmamasdan ang dagat, nag-iisip tungkol sa kung anong mangyayari kapag dumating siya sa isla.“Mukhang tahimik ka, Ma’am,” sabi ni Marites, na ngayon ay masiglang kinukunan ng litrato ang paligid gamit ang kanyang cellphone.“Naisip ko lang, Marites. Ang dami ko nang pinagdaanan. At pakiramdam ko, mas marami pang darating,” sagot ni Sugar, ang boses niya’y bahagyang malungkot.Ngumiti si Marites at itinuro ang linaw ng dagat. “Tingnan mo 'yan, Ma’am. Hindi ba ang ganda? Parang paalala lang na kahit gaano kadilim ang pinagdadaanan natin, may liwanag pa rin sa dulo.”Natawa si Sugar nang mahina. “Ang drama mo naman, Marites. Pero sige na nga, salamat sa pep talk mo.”Pagkarating ni Sugar sa isla, kitang-kita
Sa venue, abala na ang production team sa pag-aayos ng set. Ang tema ay "tropical luxury," at ang mga elemento ng kagandahan ng Puerto Galera ay ginamit upang lumikha ng isang eksenang kumakatawan sa isang marangyang bakasyon. Si Sugar, na ngayon ay nakasuot ng eleganteng summer dress na may floral design, ay handa nang ipakita ang kanyang pinakamahusay.“Okay, Sugar! Let’s start with the first frame,” sigaw ng direktor habang inaayos ang camera angle. Tumango si Sugar at humakbang sa harap ng lente. Walang bakas ng kaba sa kanyang kilos—tanging propesyonalismo at karisma ang nangingibabaw.Habang kinukunan siya ng larawan, si Stephan ay nakatayo sa gilid, pinagmamasdan ang bawat galaw ni Sugar. Hindi niya maiwasang humanga sa kung paano nito kayang gawing perpekto ang bawat eksena. Ngunit sa kabila ng tagumpay na ipinapakita ni Sugar, alam niyang may nakatagong bigat sa mga ngiti nito—isang bagay na pilit niyang gustong tuklasin.Pagkatapos ng ilang take, tumigil ang direktor upang a
Habang patuloy na gumugol ng oras si Stephan sa pagninilay-nilay, ang mga sandali ng kanyang huling pag-uusap kay Sugar ay patuloy na nagbabalik sa kanyang isipan. Hindi na niya kayang takasan ang epekto ng mga salitang binitiwan nito, ang mga mata nitong puno ng lihim at ang mga pilyong ngiti na tila nagpapahiwatig ng mas malalim na kagustuhan."Kung talagang gusto mo ako, patunayan mo," ang boses ni Sugar ay narinig na parang isang pag-uusap mula sa nakaraan, ngunit tila nagniningning sa harap ng kanyang isipan. Ang mga mata nito, na may kabangisan, ay parang nagsasabi ng isang lihim na patuloy niyang pinapansin. "Kaya mo bang iwan si Pia para sa akin?"Pinatong ni Sugar ang kanyang daliri sa dibdib ni Stephan, ang bawat galaw nito ay may malalim na intensyon, ang pagkilos na iyon ay tila nagpapaalala sa kanya ng mga alalahanin sa kanyang puso—at sa kanyang buhay na puno ng takot at mga pangako.Kinindatan pa siya ni Sugar bago ito lumayo, at sa bawat hakbang ng babae palayo sa kany
“Hindi ko kayang magpatuloy nang ganito,” ani Stephan habang pinagmamasdan ang mga anino sa kanyang silid. Ang mga saloobin niya ay magulo, parang isang labirint na wala siyang daan palabas. "Pero paano ko iiwang lahat ng ito? Si Pia… sii Pia ang katuwang ko sa lahat; kami ang dahilan ng pagkamatay ni Champagne. Siya ang karamay ko sa lahat ng aking ambisyon at pangarap."Ilang sandali pa, ang mga tanong ni Stephan ay hindi nawawala, ngunit sa bawat saglit na lumilipas, ang pagmumuni-muni ay naging mas matindi. Kailangan niyang magdesisyon. Ang mga tanong sa kanyang isipan ay nagiging mas malupit, ang lihim na nararamdaman niya para kay Sugar ay nagsisimula nang maging isang apoy na hindi kayang patayin ng alinman sa kanyang mga alalahanin.Isang gabing madilim, habang nakaupo si Stephan sa kanyang silid, muling pumasok si Sugar sa kanyang isipan—ang mga mata nitong puno ng kabangisan, ang mga ngiti nitong may lihim na hindi maipaliwanag. “Kung talagang gusto mo ako, patunayan mo,” an
"Ang ibig mong sabihin..." Hindi natapos ni Stephan ang kanyang sasabihin, ngunit ramdam niya ang tensyon sa pagitan nila. Tumingin siya kay Sugar na may kabangisan sa mga mata, at naramdaman niyang ang kanyang puso ay mabilis na tumibok. Ang mga saloobin na nagsasabing "Huwag magpadala" ay nagsimulang maglaho, ngunit hindi siya sigurado kung handa na siyang sumunod sa hiling ni Sugar. "Sinusubok mo ba ako?" tanong ni Stephan, ang boses ay may halong pagkalito at pagsubok. Alam niyang ang kanyang damdamin ay komplikado, at kahit gaano pa siya tinukso ni Sugar, kailangan niyang malaman kung ano ba talaga ang nangyayari sa kanyang puso at isipan.Ngunit si Sugar, na alam ang epekto ng mga salitang iyon, ay ngumiti ng pilyo, ang mga mata ay naglalaro ng mga lihim. "Hindi mo na kailangang mag-isip pa. Alam mo na kung anong gusto ko. Ang tanong lang ay: handa ka bang magpatuloy?" pabulong na tanong niya habang nilalapit pa ang katawan kay Stephan, para maramdaman niya ang init ng bawat ha
Habang naglalakad palapit si Stephan, ang mga mata niya ay hindi maalis kay Sugar. Sa kabila ng nakakaakit na alindog ni Sugar, may halong kaba at kaguluhan ang nararamdaman niya. Si Sugar naman, nakatayo sa gilid ng set, nakabikini pa rin, at ang bawat kumpas ng kanyang katawan ay parang isang lihim na pag-anyaya."Napag-isipan mo na ba, Stephan?" tanong ni Sugar na may pilyong ngiti sa kanyang labi. Ang tono ng kanyang boses ay puno ng panunukso, parang isang hamon na mahirap tanggihan. Bahagyang inilapit niya ang kanyang katawan, ang kanyang mga mata ay tila naglalaban sa mga damdamin ni Stephan.Si Stephan ay tumigil sa harap niya, hindi makapagsalita agad. Ramdam niya ang pagtaas ng kanyang adrenaline habang nakatingin kay Sugar. Ang tanong niya sa kanyang sarili ay, "Kaya ko bang gawin ito? Kaya ko bang bitawan si Pia para sa kanya?""Hindi ito madaling desisyon, Sugar," sagot ni Stephan, ang boses niya ay may halong diin at pagkabalisa. "Hindi lang ikaw ang iniisip ko rito. Si
Ramdam ko ang kanyang kamay na humahagod sa aking ari habang inaabot ko at sinasaliksik ang kanyang katawan gamit ang aking kamay at mata. Madali siyang gustuhin, sabik na sabik sa pakiramdam ng kanyang mainit, basang butas na bumabalot sa akin. Pagkatapos ng ilang minuto, matigas na ang titi ko at, nang hindi naghihintay ng kumpirmasyon, sumisid ako muli. Hindi lang ang kanyang p**i ang sabik na yumayakap sa akin, kundi pati na rin ang buong katawan niya. Nagmamalupit ako sa kanyang yakap, nagsusumikap na dalhin siya sa r***k. Hinihimas ko ang kanyang malambot, pamilyar na mga labi, s********p ang kanyang mga tigas na u***g, anumang maisip ko para mapasaya siya. Dahil pangalawang round na ito, mas matagal akong makakapagtrabaho bago ako labasan, at gusto kong gamitin ang pagkakataong iyon para mapasaya ang aking baby Sugar. Nagpapalitan kami ng pwesto at nagsimula kaming makipag-wrestling, hindi para sa labanan ng kapangyarihan, kundi para magdagdag sa masaganang halo ng mga sensa
Hinila niya ang sarili mula sa aking yakap, hinahaplos ang aking tumitigas na ari na may mapanlikhang ngiti, pagkatapos ay humarap at nagmadaling pumunta sa aming silid-tulugan. Sinimulan kong sundan siya, pero natapilok ako sa aking pantalon at kinailangan pang tapusin ang paghubad bago ko siya masundan. Pagdating ko sa pintuan ng kwarto, nakatayo siya sa gitna ko at ng kama, ang kanyang wedding dress nakalugmok sa kanyang mga bukung-bukong."Ang tagal mo," tumatawa siya habang dumadating ako.Baka balang araw ang tanawin ng kanyang hubad na katawan ay maging pamilyar na sapat na hindi na ako magpapaantala. Pero hindi ngayong gabi. Ang ganda-ganda niya, ang kanyang puting lace na lingerie ay pumapansin sa kanyang mga pinaka-sensitibong bahagi na labis na kaiba sa simpleng kababaang-loob ng kanyang damit. Ang bra ay may mga paru-paro na nakabrod sa mga utong at ang kanyang--"Buong panahon ba ay wala kang suot na underwear?" tanong ko."Oo, hindi ko mahanap yung thong na gusto ko
Hindi pa natatapos ang kanilang sayaw, isang malakas na hiyawan ang dumating mula sa mga bisita. "Kiss! Kiss! Kiss!" ang sigaw nila, ang kanilang mga mata ay masaya at punung-puno ng kasiyahan. Tumawa si Sugar at Vash, nagkatinginan at bahagyang nag-pause, ngiting-ngiti ang bawat isa, hanggang sa tumango si Vash at bumulong, "Puwede ba, mahal?""O-o," sagot ni Sugar, nahihiya ngunit ang puso'y puno ng kilig. "Baka magka-crush ako sa'yo, Vash."Ang mga mata ni Vash ay kumislap ng tuwa, "Bakit, hindi ba kita kayang i-crush, mahal?""Siguradong hindi!" sagot ni Sugar, ngunit hindi napigilan ng kanyang mga labi ang magtulungan at magtaglay ng isang matamis na halik. Hindi na napigilan pa ng mga bisita, nagsimula silang maghiyawan at magpalakpakan. Tumawa ang lahat sa saya."Haha! 'More! More! More!'" isang malakas na hiyaw mula sa isang bisita ang nagsimula. Kasunod nito ang kalansing ng mga wine glasses na naging tanda ng kasiyahan at kaguluhan sa paligid. Ang tunog ng mga baso na tinata
"Oo nga," wika ni Herbert, ang mga mata ay puno ng pagnanasa at pagmamalaki. "Tinutulungan ni Vash ang aming anak na bumangon mula sa lahat ng dilim na kanyang dinaanan. Hindi matutumbasan ang saya na nararamdaman namin bilang mga magulang."Muling nagsalita si Sharon, ang ina ni Vash, ang boses niya ay puno ng pagmamahal kay Sugar, "Hindi ko akalain na darating tayo sa puntong ito. Sugar, anak, masaya kami na ikaw ang napili ng anak namin. Walang kasing saya.""Salamat po, Tita Sharon," sagot ni Sugar, ang kanyang boses ay maluha-luha. "Walang mas hihigit pa sa pasasalamat ko sa inyo. Kung wala po ang pagmamahal at suporta ninyo, hindi ko siguro nakayang magpatuloy."Sa kabila ng lahat ng luha, ng mga kasayahan, at mga damdaming pumapaloob sa kanilang mga puso, ang kasal na ito ay hindi lamang tungkol sa dalawang tao na nagmamahalan. Ito ay isang patunay na ang bawat isa sa kanila, kasama na ang kanilang pamilya, ay lumaban at nagtagumpay. Ang kasal ay isang bagong simula ng pagmamah
Nakatayo si Sugar sa harap ng salamin, ang gown na suot niya ay isang eleganteng white lace dress na may intricate beading at kumikinang sa bawat galaw. Parang prinsesa siya sa suot na iyon, pero halatang hindi pa rin siya makapaniwala na ikakasal na talaga siya kay Vash."Ma, ayoko namang magmukhang Christmas tree sa dami ng palamuti," reklamo niya, parang may pagkabahala."Excuse me, anak. Hindi ito Christmas tree. Ito ang modern Cinderella look! Saka ito ang kasal mo. Gusto kong maging engrande!" sagot ni Mercy, ang mga mata niyang kumikislap sa kasiyahan.Napapalatak na lang si Sugar, hindi alam kung anong sasabihin. Pero habang tinitingnan niya ang sarili sa salamin, ang mga mata ni Vash ang nahanap niya. Si Vash, tahimik na nakaupo sa isang sulok ng bridal boutique, ang mukha’y may seryosong ekspresyon, ngunit halatang ipinagmamalaki siya."Alam mo, Vash, parang hindi ko pa rin magets na ikakasal na tayo," wika ni Sugar, habang tinutukso siyang tinatanaw ng kanyang mga mata.Ngu
Kinabukasan, masayang binalita ni Sugar sa kanyang mga magulang na ikakasal na siya, at laking tuwa ni Mercy at Herbert nang malaman ito. Pinakita niya ang engagement ring na ibinigay sa kanya ni Vash, na galing pa sa lola nito, hanggang sa kanyang ina at ngayon sa kanya—isang 6-karat diamond gold ring. "Talaga, anak? Pero ayoko pang mamatay sa kaba!" sigaw ni Mercy habang pilit na pinakakalma ang sarili. Nakaupo siya sa harap ng kanyang anak na si Sugar at asawang si Herbert, na nakatulala kay Sugar. Para silang nakakita ng multo, o mas malala pa—isang engagement ring.Mataas ang kilay ni Mercy habang nakatitig sa makintab na singsing sa kamay ng anak. "Anak, hindi ko alam kung matutuwa ako o mahihimatay. Kailan pa ‘to? Bakit ngayon mo lang sinabi? At... Diyos ko, anim na karat ba ‘yan? Baka mamaya, pag nawala ‘yan, maibenta na pati bahay natin!"Natawa si Vash, na tahimik na nasa tabi ni Sugar. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ng kasintahan at tiningnan ito ng puno ng pagmamahal.
Hinawakan ni Vash ang kamay niya at idiniin iyon sa kanyang puso. "Ako rin, Sugar," mahina nitong sagot. "Akala ko kakayanin kong lumayo sa'yo. Pero hindi ko kaya. Hindi ko kayang hindi ka nakikita. Hindi ko kayang hindi maramdaman ang init mo sa tabi ko."Napaluha si Sugar. "Ano'ng gagawin natin ngayon?" bulong niya, puno ng pag-aalinlangan. "Ganito," sagot ni Vash, hinila siya papasok sa bahay at mahigpit siyang niyakap. "Pakasal na tayo, Sugar."Nagulat siya, ngunit kasabay nito ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. "Mahal kita," bulong ni Vash sa kanyang tainga. "At hindi ko hahayaan na mapunta ka pa sa iba o malayo ka sa akin. Gusto kong magising sa umaga na ikaw ang katabi ko. Gusto kong ipagmalaki sa mundo na ikaw ang babaeng mahal ko. Kaya pakasal na tayo."Nanginginig ang labi ni Sugar, hindi makapaniwala sa sinabi nito. "Hindi ko alam kung anong isasagot ko," bulong niya, nangingiti ngunit umiiyak. Ngumiti si Vash, hinaplos ang kanyang pisngi, at hinalikan siya sa noo. "Sab
Sa loob ng isang linggo, parang nawalan ng saysay ang mundo ni Vash. Kahit anong pilit niyang ituon ang isip sa trabaho, kahit gaano karaming pasyente ang harapin niya araw-araw, may isang bagay siyang hindi kayang ayusin—ang puso niyang uhaw sa presensya ni Sugar.Isang linggo lang ang lumipas mula nang maghiwalay sila, pero para kay Vash, parang isang buong buhay na. Lagi niyang naiisip ang matamis na ngiti ni Sugar, ang paraan nitong tumingin sa kanya na parang siya lang ang lalaking mahalaga sa mundo nito. At ang huli nilang sandali bago ito tuluyang bumalik sa pamilya nito—ang yakap, ang pagtitig, ang tila hindi kayang sabihin ng kanilang mga puso.Nagkikita sila paminsan-minsan, oo. Pero hindi sapat. Hindi sapat ang mabilis na sulyap, hindi sapat ang ilang minutong pag-uusap. Hindi sapat para sa isang lalaking handang ibigay ang lahat para lang makasama ang babaeng minamahal niya.At ngayong gabi, hindi na niya kayang tiisin pa.Walang pag-aalinlangan, sumakay siya ng sasakyan a
Malalim ang buntong-hininga ni Vash habang nakatayo sa balkonahe ng kanyang penthouse. Mula roon, tanaw niya ang lungsod na kumikislap sa liwanag ng gabi. Pero kahit gaano kaganda ang tanawin, hindi nito mapunan ang kakulangang nararamdaman niya sa puso.Si Sugar. O mas tamang sabihin—si Champagne.Matapos ang lahat ng nangyari, matapos ang kanilang laban para sa hustisya, napagdesisyunan ni Sugar na bumalik sa piling ng kanyang mga magulang. Naiintindihan ni Vash ang desisyon niya. Matagal na panahong nawala si Champagne sa kanila. Ngayon, gusto niyang bumawi. Gusto niyang maranasan muli ang buhay na nawala sa kanya—ang buhay bilang isang anak nina Herbert at Mercy.Ngunit hindi maitatangging masakit ito para kay Vash.Nasanay siyang laging nasa tabi ni Sugar, siya ang naging lakas nito sa mga panahong wala siyang ibang masasandalan. Pero ngayon, parang bigla siyang nawalan ng lugar sa mundo niya."Miss mo na siya, 'no?" isang pamilyar na tinig ang pumukaw sa kanyang atensyon.Si Dr.