เข้าสู่ระบบแชร์
SCALPEL'S KISS CHAPTER 151
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-31 15:57:54
บทที่เกี่ยวข้อง
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 152
Nanlaki ang mata ni Mercy, habang si Herbert ay nagpakawala ng malalim na hininga."Saan namin siya matatagpuan?" matigas na tanong ni Herbert."Nakausap na po namin ang lalaki, handa po siyang makipagkita sa inyo. Magpapadala kami ng lokasyon. May posibilidad po na may makuha tayong impormasyon kung paano at saan talaga napulot ang mga gamit ni Champagne."Napakuyom ng kamao si Mercy. "Ibig sabihin… hindi na siya ang may hawak ng mga gamit niya? Paanong napunta iyon sa iba?!"Tumingin si Herbert sa asawa. "Isa lang ang ibig sabihin nito, Mercy… may nangyari sa anak natin noong gabing nawala siya."Ang kanyang boses ay puno ng pangamba at galit."At oras na para alamin natin ang buong katotohanan," sagot ni Mercy, mariing tumango. "Hindi ako titigil hangga't hindi ko nalalaman kung ano talaga ang nangyari kay Champagne.""Oo," sagot ni Sugar, ang kanyang boses ay mababa, puno ng tensyon. Alam niyang malapit na nilang matutuklasan ang buong katotohanan—lahat ng pagkakailanlan, ang mga
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-31SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 153
Hinawakan lang ni Vash ng mahigpit ang mga kamay niya, nagsasabing hindi pa ito ang tamang panahon para sabihin na siya si Champagne.Ang silid ay tumahimik. Ang mga salitang binitiwan ni Mercy ay parang mga bala na tumama kay Stephan, ngunit sa halip na magtago, nanatili siya roon, hindi makakibo. Ang mga mata ni Pia ay punong-puno ng takot, ang kanyang katawan ay hindi matatag, at tila pilit na pinipigilan ang mga luha na bumagsak mula sa kanyang mga mata."Anong ginawa mo kay Champagne?" Iyak na tanong ni Mercy. "Pumunta kami sa private investigator, at nalaman namin na lahat ng ginagawa mo ay isang panlilinlang. Si Pia, kabit mo pala! Alam ng anak ko ang lahat ng ito! Hindi ko kayang magpatawad, Stephan!"Ang puso ni Sugar ay naglalagablab sa mga salitang iyon, ngunit hindi pa siya handang magsalita. Ang mga mata ni Mercy ay puno ng pighati at galit, at hindi niya kayang labanan ang mga emosyong iyon. Kung maaalala lang niya... kung makita lang siya ni Mercy at Herbert ng ganoon,
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-31SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 154
Habang ang kwarto ay punong-puno ng sigaw, ang mga mata ni Sugar ay tumutok kay Pia. Napansin niya ang panginginig ng katawan nito, ang kalituhan sa mga mata niya. Tila ba nabigla ito sa kabiguan ng mga pangarap nila. Hindi na niya kayang magpigil ng emosyon pa. Hinihila siya ng mga alaala, ng mga sandali na ipinanganak siya, ng pamilya na wala siyang kinalaman sa paghihirap na ito.Dumating ang mga pulis at agad na dinala si Stephan at Pia mula sa kwarto. Ang mga mata ni Mercy ay puno ng galit at sakit, hindi pa rin matanggap ang lahat ng mga nangyari. Si Herbert, na hindi makapaniwala sa mga sinasabi ni Stephan, ay patuloy na humahagulgol, naghahanap ng mga sagot."Asan na ang Champagne namin?" sigaw ni Mercy, ang kanyang boses ay puno ng hinagpis. "Gusto namin malaman asan na siya! Umamin na kayo!" Ang mga salitang iyon ay parang mga pana na tumama sa puso ni Stephan, na nagmamasid sa kanyang paligid. Ang pagkatalo ay nagsimula nang magbukas sa kanya."Hindi nga ako pumatay!" sigaw
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-31SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 155
Habang ang mga pulis ay inilalayo sila mula sa mag-asawa, ang mga mata ni Mercy ay hindi na matitinag. Patuloy pa rin siyang umiiyak, ang galit at sakit ay hindi pa rin natatapos. "Asan na ang anak ko?" muling sigaw ni Mercy, ang tanong na tila maghuhulog ng mga piraso ng kanyang puso sa sahig.Si Herbert ay pinipigilan ang sarili na hindi magwala, ngunit ang mga mata niya ay puno ng galit at lungkot. "Kailangan natin ng hustisya, kailangan natin ng sagot," sagot niya kay Mercy, ang boses ay tahimik ngunit puno ng kasidhian.Si Sugar, na hindi pa rin kayang ipaalam ang kanyang tunay na pagkatao, ay nakatayo sa gilid, pinipigilan ang mga luha. "Kailangan ko ng lakas... kailangan ko pa ng panahon." Ito ang patuloy na tumatakbo sa kanyang isipan. Ngunit ang mga tanong na hindi pa rin nasasagot, ang sakit na nararamdaman niya, ay nagsimulang magbukas sa kanya.Ang malamig na liwanag ng presinto ay parang patalim na dumudurog sa pagkatao nina Stephan at Pia. Napaliligiran sila ng mga pulis
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-31SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 156
Habang lumalabas sila mula sa presinto, ang mga mata ni Sugar ay hindi matanggal ang tingin sa kanyang magulang na nagdadalamhati sa kabila ng kanilang kalagayan. Si Mercy, na hindi kayang pigilan ang kanyang mga emosyon, ay patuloy na umiiyak. Ang mga luha na bumabagsak mula sa mga mata nito ay waring nagsasabing: "Hindi ko kayang mawalan ng anak." Samantalang si Herbert, na matagal nang tinuring na isang matibay na haligi ng pamilya, ay hindi kayang itago ang sakit sa kanyang mga mata. Napakuyom ang mga kamao nito, at ang kanyang mga labi ay mahigpit na nakaipit, tila nagsisilbing hadlang sa pagpigil ng mga saloobin."Hindi ko kaya..." ang pabulong na wika ni Mercy, at ang tinig na iyon ay tumagos sa kaluluwa ni Sugar. "Hindi ko kaya tanggapin ang lahat ng ito, hindi ko kayang mawalan siya... Ibang-iba siya, anak ko... Si Champagne... Wala na siya."Tinutok ni Sugar ang kanyang mga mata sa kanyang mga magulang, ngunit hindi siya makalapit, hindi kayang ipakita ang kanyang tunay na p
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 157
Ang mga sagot na matagal na nilang hinahanap ay patuloy na ipinaglalaban sa kanilang mga puso. Si Sugar ay tahimik na nakatingin sa mag-asawa habang naglalakad sila, ang kanyang isipan ay puno ng mga tanong at hindi nasasagot na hinagpis. Si Vash, na lagi niyang kasama, ay patuloy na nagmamasid at nagbibigay ng suporta sa kanya, ngunit ang sakit na nararamdaman ni Sugar ay hindi maipaliwanag. Ang kanyang mga magulang ay nasa kanilang mga mata, ngunit ang tunay na katotohanan ay hindi pa rin niya kayang ipaalam."Patawarin niyo ako..." ang bulong ni Sugar sa sarili. Ang mga salitang iyon ay tanging nagsisilibing dasal na hindi alam ng kanyang mga magulang. Si Vash naman ay tahimik na nakatayo sa kanyang tabi, ang mga mata nito ay puno ng pag-unawa. Alam niyang hindi pa siya handang ipahayag ang lahat, ngunit darating ang panahon na kailangan niyang harapin ang katotohanan.Sa bawat hakbang na ginagawa nila, ang mundo ni Sugar ay tila nauurong at patuloy na binabalot ng mga alon ng saki
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-01SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 158
Hinawakan ni Vash ang kamay ni Sugar at pinisil iyon ng mahigpit, waring sinasabing "Hindi kita iiwan." Tahimik lamang siya, ngunit sa mga mata niya ay makikita ang walang pag-aalinlangan na pagmamahal para sa dalaga.Hindi na napigilan ni Sugar ang kanyang luha. Niyakap niya si Vash, mahigpit, tila takot siyang bumitiw. "Hindi ko alam kung hanggang kailan ko kakayanin ito, Vash..." mahina niyang sabi, nakasubsob sa dibdib ng lalaki. "Ang sakit-sakit. Hindi ko alam kung paano haharapin ang lahat."Hinaplos ni Vash ang buhok niya, marahang inalo ang babae. "Hindi mo kailangang kayanin nang mag-isa, Sugar. Nandito ako. Kahit anong mangyari, hindi kita iiwan."Sa malayo, hindi nila namalayan na nakatingin na pala sa kanilang direksyon sina Mercy at Herbert. Kapwa may pagtataka sa kanilang mga mukha."Tila pamilyar siya..." mahina ngunit puno ng pag-aalalang bulong ni Mercy habang tinititigan si Sugar. "Ano itong pakiramdam na parang... parang siya si Champagne pag nakikita ko si Sugar?"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-02SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 159
Ngunit alam niyang hindi pa tapos ang laban.Pagkauwi nila sa bahay, sina Sugar at Vash ay humuhuni nang tahimik at dumadapo sa aking balikat habang nakaupo ako sa gilid ng kama. Bilang kapalit, iniiwas ko ang aking leeg upang lumingon at halikan siya sa noo, na nagdulot ng isang masayang tunog. Hindi naman ito bihira na siya ay maging mapagmahal, pero nasisiyahan pa rin ako dito. "Mainit ka," sabi niya, niyayakap ang aking baywang habang dumikit siya sa likod ko, "Mainit ka at gusto kong yakapin ka at gagawin ko 'yan buong gabi." Inabot ko ang kanyang buhok mula sa aking balikat at hinaplos ito ng kaunti. Sa anggulong ito, hindi ko talaga maabot ang buong haba nito o kahit ano pa man, pero mas mabuti nang may konting kontak kaysa wala.Habang yakap ni Vash si Sugar, naramdaman niya ang init ng katawan ng babae. Hindi ito dahil sa sakit o anumang pisikal na pagod, kundi dahil sa mga emosyon na pilit niyang kinikimkim. Napakaraming nangyari sa araw na iyon—ang muling pagkikita ng kany
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-02
บทล่าสุด
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 179
Ramdam ko ang kanyang kamay na humahagod sa aking ari habang inaabot ko at sinasaliksik ang kanyang katawan gamit ang aking kamay at mata. Madali siyang gustuhin, sabik na sabik sa pakiramdam ng kanyang mainit, basang butas na bumabalot sa akin. Pagkatapos ng ilang minuto, matigas na ang titi ko at, nang hindi naghihintay ng kumpirmasyon, sumisid ako muli. Hindi lang ang kanyang p**i ang sabik na yumayakap sa akin, kundi pati na rin ang buong katawan niya. Nagmamalupit ako sa kanyang yakap, nagsusumikap na dalhin siya sa r***k. Hinihimas ko ang kanyang malambot, pamilyar na mga labi, s********p ang kanyang mga tigas na u***g, anumang maisip ko para mapasaya siya. Dahil pangalawang round na ito, mas matagal akong makakapagtrabaho bago ako labasan, at gusto kong gamitin ang pagkakataong iyon para mapasaya ang aking baby Sugar. Nagpapalitan kami ng pwesto at nagsimula kaming makipag-wrestling, hindi para sa labanan ng kapangyarihan, kundi para magdagdag sa masaganang halo ng mga sensa
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 178
Hinila niya ang sarili mula sa aking yakap, hinahaplos ang aking tumitigas na ari na may mapanlikhang ngiti, pagkatapos ay humarap at nagmadaling pumunta sa aming silid-tulugan. Sinimulan kong sundan siya, pero natapilok ako sa aking pantalon at kinailangan pang tapusin ang paghubad bago ko siya masundan. Pagdating ko sa pintuan ng kwarto, nakatayo siya sa gitna ko at ng kama, ang kanyang wedding dress nakalugmok sa kanyang mga bukung-bukong."Ang tagal mo," tumatawa siya habang dumadating ako.Baka balang araw ang tanawin ng kanyang hubad na katawan ay maging pamilyar na sapat na hindi na ako magpapaantala. Pero hindi ngayong gabi. Ang ganda-ganda niya, ang kanyang puting lace na lingerie ay pumapansin sa kanyang mga pinaka-sensitibong bahagi na labis na kaiba sa simpleng kababaang-loob ng kanyang damit. Ang bra ay may mga paru-paro na nakabrod sa mga utong at ang kanyang--"Buong panahon ba ay wala kang suot na underwear?" tanong ko."Oo, hindi ko mahanap yung thong na gusto ko
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 177
Hindi pa natatapos ang kanilang sayaw, isang malakas na hiyawan ang dumating mula sa mga bisita. "Kiss! Kiss! Kiss!" ang sigaw nila, ang kanilang mga mata ay masaya at punung-puno ng kasiyahan. Tumawa si Sugar at Vash, nagkatinginan at bahagyang nag-pause, ngiting-ngiti ang bawat isa, hanggang sa tumango si Vash at bumulong, "Puwede ba, mahal?""O-o," sagot ni Sugar, nahihiya ngunit ang puso'y puno ng kilig. "Baka magka-crush ako sa'yo, Vash."Ang mga mata ni Vash ay kumislap ng tuwa, "Bakit, hindi ba kita kayang i-crush, mahal?""Siguradong hindi!" sagot ni Sugar, ngunit hindi napigilan ng kanyang mga labi ang magtulungan at magtaglay ng isang matamis na halik. Hindi na napigilan pa ng mga bisita, nagsimula silang maghiyawan at magpalakpakan. Tumawa ang lahat sa saya."Haha! 'More! More! More!'" isang malakas na hiyaw mula sa isang bisita ang nagsimula. Kasunod nito ang kalansing ng mga wine glasses na naging tanda ng kasiyahan at kaguluhan sa paligid. Ang tunog ng mga baso na tinata
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 176
"Oo nga," wika ni Herbert, ang mga mata ay puno ng pagnanasa at pagmamalaki. "Tinutulungan ni Vash ang aming anak na bumangon mula sa lahat ng dilim na kanyang dinaanan. Hindi matutumbasan ang saya na nararamdaman namin bilang mga magulang."Muling nagsalita si Sharon, ang ina ni Vash, ang boses niya ay puno ng pagmamahal kay Sugar, "Hindi ko akalain na darating tayo sa puntong ito. Sugar, anak, masaya kami na ikaw ang napili ng anak namin. Walang kasing saya.""Salamat po, Tita Sharon," sagot ni Sugar, ang kanyang boses ay maluha-luha. "Walang mas hihigit pa sa pasasalamat ko sa inyo. Kung wala po ang pagmamahal at suporta ninyo, hindi ko siguro nakayang magpatuloy."Sa kabila ng lahat ng luha, ng mga kasayahan, at mga damdaming pumapaloob sa kanilang mga puso, ang kasal na ito ay hindi lamang tungkol sa dalawang tao na nagmamahalan. Ito ay isang patunay na ang bawat isa sa kanila, kasama na ang kanilang pamilya, ay lumaban at nagtagumpay. Ang kasal ay isang bagong simula ng pagmamah
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 175
Nakatayo si Sugar sa harap ng salamin, ang gown na suot niya ay isang eleganteng white lace dress na may intricate beading at kumikinang sa bawat galaw. Parang prinsesa siya sa suot na iyon, pero halatang hindi pa rin siya makapaniwala na ikakasal na talaga siya kay Vash."Ma, ayoko namang magmukhang Christmas tree sa dami ng palamuti," reklamo niya, parang may pagkabahala."Excuse me, anak. Hindi ito Christmas tree. Ito ang modern Cinderella look! Saka ito ang kasal mo. Gusto kong maging engrande!" sagot ni Mercy, ang mga mata niyang kumikislap sa kasiyahan.Napapalatak na lang si Sugar, hindi alam kung anong sasabihin. Pero habang tinitingnan niya ang sarili sa salamin, ang mga mata ni Vash ang nahanap niya. Si Vash, tahimik na nakaupo sa isang sulok ng bridal boutique, ang mukha’y may seryosong ekspresyon, ngunit halatang ipinagmamalaki siya."Alam mo, Vash, parang hindi ko pa rin magets na ikakasal na tayo," wika ni Sugar, habang tinutukso siyang tinatanaw ng kanyang mga mata.Ngu
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 174
Kinabukasan, masayang binalita ni Sugar sa kanyang mga magulang na ikakasal na siya, at laking tuwa ni Mercy at Herbert nang malaman ito. Pinakita niya ang engagement ring na ibinigay sa kanya ni Vash, na galing pa sa lola nito, hanggang sa kanyang ina at ngayon sa kanya—isang 6-karat diamond gold ring. "Talaga, anak? Pero ayoko pang mamatay sa kaba!" sigaw ni Mercy habang pilit na pinakakalma ang sarili. Nakaupo siya sa harap ng kanyang anak na si Sugar at asawang si Herbert, na nakatulala kay Sugar. Para silang nakakita ng multo, o mas malala pa—isang engagement ring.Mataas ang kilay ni Mercy habang nakatitig sa makintab na singsing sa kamay ng anak. "Anak, hindi ko alam kung matutuwa ako o mahihimatay. Kailan pa ‘to? Bakit ngayon mo lang sinabi? At... Diyos ko, anim na karat ba ‘yan? Baka mamaya, pag nawala ‘yan, maibenta na pati bahay natin!"Natawa si Vash, na tahimik na nasa tabi ni Sugar. Mahigpit niyang hinawakan ang kamay ng kasintahan at tiningnan ito ng puno ng pagmamahal.
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 173
Hinawakan ni Vash ang kamay niya at idiniin iyon sa kanyang puso. "Ako rin, Sugar," mahina nitong sagot. "Akala ko kakayanin kong lumayo sa'yo. Pero hindi ko kaya. Hindi ko kayang hindi ka nakikita. Hindi ko kayang hindi maramdaman ang init mo sa tabi ko."Napaluha si Sugar. "Ano'ng gagawin natin ngayon?" bulong niya, puno ng pag-aalinlangan. "Ganito," sagot ni Vash, hinila siya papasok sa bahay at mahigpit siyang niyakap. "Pakasal na tayo, Sugar."Nagulat siya, ngunit kasabay nito ang pagbilis ng tibok ng kanyang puso. "Mahal kita," bulong ni Vash sa kanyang tainga. "At hindi ko hahayaan na mapunta ka pa sa iba o malayo ka sa akin. Gusto kong magising sa umaga na ikaw ang katabi ko. Gusto kong ipagmalaki sa mundo na ikaw ang babaeng mahal ko. Kaya pakasal na tayo."Nanginginig ang labi ni Sugar, hindi makapaniwala sa sinabi nito. "Hindi ko alam kung anong isasagot ko," bulong niya, nangingiti ngunit umiiyak. Ngumiti si Vash, hinaplos ang kanyang pisngi, at hinalikan siya sa noo. "Sab
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 172
Sa loob ng isang linggo, parang nawalan ng saysay ang mundo ni Vash. Kahit anong pilit niyang ituon ang isip sa trabaho, kahit gaano karaming pasyente ang harapin niya araw-araw, may isang bagay siyang hindi kayang ayusin—ang puso niyang uhaw sa presensya ni Sugar.Isang linggo lang ang lumipas mula nang maghiwalay sila, pero para kay Vash, parang isang buong buhay na. Lagi niyang naiisip ang matamis na ngiti ni Sugar, ang paraan nitong tumingin sa kanya na parang siya lang ang lalaking mahalaga sa mundo nito. At ang huli nilang sandali bago ito tuluyang bumalik sa pamilya nito—ang yakap, ang pagtitig, ang tila hindi kayang sabihin ng kanilang mga puso.Nagkikita sila paminsan-minsan, oo. Pero hindi sapat. Hindi sapat ang mabilis na sulyap, hindi sapat ang ilang minutong pag-uusap. Hindi sapat para sa isang lalaking handang ibigay ang lahat para lang makasama ang babaeng minamahal niya.At ngayong gabi, hindi na niya kayang tiisin pa.Walang pag-aalinlangan, sumakay siya ng sasakyan a
SCALPEL'S KISS SCALPEL'S KISS CHAPTER 171
Malalim ang buntong-hininga ni Vash habang nakatayo sa balkonahe ng kanyang penthouse. Mula roon, tanaw niya ang lungsod na kumikislap sa liwanag ng gabi. Pero kahit gaano kaganda ang tanawin, hindi nito mapunan ang kakulangang nararamdaman niya sa puso.Si Sugar. O mas tamang sabihin—si Champagne.Matapos ang lahat ng nangyari, matapos ang kanilang laban para sa hustisya, napagdesisyunan ni Sugar na bumalik sa piling ng kanyang mga magulang. Naiintindihan ni Vash ang desisyon niya. Matagal na panahong nawala si Champagne sa kanila. Ngayon, gusto niyang bumawi. Gusto niyang maranasan muli ang buhay na nawala sa kanya—ang buhay bilang isang anak nina Herbert at Mercy.Ngunit hindi maitatangging masakit ito para kay Vash.Nasanay siyang laging nasa tabi ni Sugar, siya ang naging lakas nito sa mga panahong wala siyang ibang masasandalan. Pero ngayon, parang bigla siyang nawalan ng lugar sa mundo niya."Miss mo na siya, 'no?" isang pamilyar na tinig ang pumukaw sa kanyang atensyon.Si Dr.
