greetings, senyoras! pasensya na po kung wala akong update kahapon. napahaba po ang long weekend e hehe. babawi po ako sainyo. thank you so much, senyoras!
“Maraming salamat, Manang.” Tipid siyang ngumiti sa ginang nang maglapag ito ng juice sa mesa. Ngumiti pabalik ang ginang saka ito umalis para magpatuloy sa ginagawa nito sa hardin. She looked at the woman named Violet and saw her still looking at her wedding photo with Beau. “He doesn’t look happ
E ano naman ngayon? Kung hindi siya masaya, e ‘di hindi rin siya masaya. Sino ba naman kasing matutuwa kung ipapakasal ka sa taong hindi mo pa nakilala, ‘di ba? It’s a total bullshit. Naglakad na siya paakyat sa kanyang silid at humiga sa kama. And just like that, her whole mood is ruined. Hindi ni
Beau didn’t have to lift his head to see who it was. Umismid lamang siya at inubos na ang laman ng kanyang dalang bote ng alak. At nang wala na itong laman ay agad na siyang tumayo at nakahanda na para umalis. Ngunit sa kanyang pagtayo ay nakaramdam siya ng pagkahilo. Pinilit ng binata ang sarili n
Sobrang tahimik ni Emory habang tinititigan ang mukha ng matandang Khaleesi. He looks so peaceful. Na para bang kampante na ito sa paglisan dahil naayos na nito ang mga dapat ayusin bago ito tuluyang humimlay. Her hand caressed the clear glass above his face as tears started flooding down her cheek
Hindi niya pwedeng pabayaan ang baby nila ni Beau. Besides, Beau is surely going to be happy with this news. Tumango naman ang ginang sa kanyang sinabi. “Okay, sige, hija. Mag-iingat ka pauwi.” Tipid siyang ngumiti rito saka siya lumabas ng silid. Nang makapasok sila sa loob ng sasakyan at muli ni
Emory took a deep breath and smiled. “Okay lang po ako, Manang. Nalulungkot lang po ako sa nangyari.” Tinapik nito ang kanyang balikat at ngumiti. “Lahat ng tao ay lilipas din at ‘yon ang dapat nating tanggapin. Hindi lahat nananatili.” She’s right. Manang Tere is right. Death is inevitable. Lahat
Hindi na mabilang ni Emory kung ilang beses na siyang humugot ng malalim na hininga. Hindi na rin niya mabilang kung ilang beses na siyang paulit-ulit na sumulyap sa wall clock ng kanilang sala. She fidgeted her hand as she kept glancing on the envelope placed above the center table. Hinihintay niy
Sa saglit na usapan na ‘yon ay naramdaman ni Emory ang pagkirot ng kanyang dibdib sa inaasta ng binata sa kanya. Something’s off and she can feel that. Napatingin siya sa mga hawak niyang dalawang envelope. Binuksan niya ang envelope na binigay ni Beau sa kanya kahit na ramdam niya ang panginginig