Chapter 27: Present.

Chapter 27: Present.

 “Lexia.” Tawag sa akin ni Mama. Inaayos ko ang mga gamit ko dahil luluwas na kaming Manila nakahanap kasi ako ng trabaho doon hindi ko pa naman alam ang pasikot-sikot doon. May bahay naman daw kami doon sabi ni Mama grabe yung kaba ko dahil kung tutuusin. Pitong taon akong nawala roon natatakot ako na baka may makasalubong ako at hindi ko makilala.

“Bakit po?” Tanong ko sa kanya.

“Isama mo rin ito o gamit mo yan madalas noon.” Binigay niya sa akin ang isang earphones agad ko naman yung ni-connect sa phone ko at gumagana pa rin. Isa lang ang naaalala ko nung nagising ako sa hospital si Mama at isang lalaki lang ang nandon hindi ko pa siya kilala, maging si Mama ay hindi ko rin makilala. All I knew was I have Retrograde amnesia yan lang alam kong sinabi sa amin ng doctor noon.

Hanggang lumipat kami ni Mama sa probinsya dahil yun ang sabi niya kailangan para daw mas makilala ko pa kung sino talaga ako at kung saan ako nanggaling. Dito ko na rin tinapos ang pag-aaral ko sa kolehiyo. Yun nga lang wala akong ideya sa kung anong meron o anong napag-aralan ko na noon. Nagbago na lang ako ng course at kumuha ng AB Mass Comm, mas nagustuhan ko iyon. 

“Tapos ka na ba jan? Magpapaalam pa tayo sa Lola at mga Tita at Tito mo.” Sigaw ni Mama sa labas nagmadali na akong isara ang zipper ng maleta ko. Mas lalo akong kinakabahan dahil ilang oras na lang ay babyahe na kami. Alam ko naman sa sarili ko na hindi ko alam ang pakiramdam ng nabyahe ng malayo. Dahil bahay at skwela lang naman ako dito sa probinsya namin.

“Handa ka na ba? Anak hayaan mo aalalayan naman kita pagdating natin ng Manila.” Sabi sa akin ni Mama nang makalabas ako ng kwarto at tinulungan niya ako ng ilang mga dinadala ko.

“Ano pong hitsura doon?” Tanong ko habang palabas ng bahay.

“Minsan magulo minsan hindi, pero maganda doon dahil syudad at higit sa lahat maraming magagandang lugar. Buti nga nakahanap ka agad ng trabaho doon sa Manila mga kabataan talaga ang gagaling sa mga online online na yan.” Pinakinggan ko na lang ang mga hanash ni Mama dahil kung tutuusin wala rin naman yan magagawa sa lakas ng kaba ko ngayon.

Katabi lang naman namin ang bahay nina Lola halos magkakamag-anak naman kaming magkakapitbahay dito ei. 

“Mag-iingat ka doon apo ha, mamiss kita.” Bungad sa akin ni Lola ng makalapit ako.

“Tatawag po ako La, huwag po kayong mag-alala sa akin” Sabi ko sa kanya at nagmano tsaka siya niyakap. Mamimiss ko ang luto niya tsaka yung pasimple niya akong bibigyan ng pera na walang nakakaalam tanging kami lang ni Lola. Binibigyan niya ako ng pera noon at kumukuha siya sa pera na bigay ng mga tita at tito ko ipinagtatabi niya ako ng pera kaya palagi akong may extra nung college.

“Dadalaw ka kay Lola ha.” Sabi ni Lola at hinalikan ako sa noo.

Si Mama naman kausap ang mga kapatid niya mukhang nag-aabot din ang mga kapatid niya ng pera sa kanya. Rinig ko naman na todo tanggi pa si Mother shocks Mother kunin mo na yan joke.

Nakipag selfie muna ako sa mga pinsan kong uhugin bago tuluyang umalis ganon din ang ginawa ko sa mga pamangkin ko. Inaasar pa ako ng isa kong pamangkin ko na mukha daw akong bakla sa make up ko ei naka light make nga lang ako. Puro gays kasi sinasamahan ko rito ewan ko ba laganap ang beksu dito ei.

Natapos na rin ang goodbye serye sa loob ng bahay. Lumabas na kami para intayin ang sundo ni Mama na taga Manila.

“Taray, saan lalarga?” Sita sa akin ng kaibigan kong bakla na napadaan lang at pupuntang tindahan na malapit sa terminal ng mga nagta-tricycle. Sus, lalandi lang yan sa mga magta-tricycle driver doon.

“Aalis na kami baks, punta kami Manila.” Matino kong sagot sa kanya.

“Balita ko marami raw daks doon kung ako sayo nako~ araw-araw akong busog.” Pang aasar sa akin ni Baks, si Mama naman tawang tawa pa.

“Si Motherhood tawang tawa ha hindi na ata kasi tayo nakakasubo ano. Charot lamag.” 

“Gago.. Hahahah” Tawa ni Mama may kasama pang mura jusme.

“Tumahimik ka nga.” Suway ko sa kanya.

“Ito naman. O siya, laging kang tatawag ha. Ay huwag na huwag kang mabubundok doon. Baka mapagkamalan kang taga-bundok. Kemerut lamang. Ingat po kayo Tita at bruhakels.” Sabi sa akin ni Ian na bading at agad na rin naman kaming nagyakapan. Ayaw pa niya nung una kasi mararamdaman daw niya ang boobs ko. Wala daw kasi siya nun.

Lumarga na rin naman siya sa mga jowa niyang tricycle driver. Kami naman ni Mama hinintay na yung sundo namin.

Ilang minuto lang naman ang hinintay namin ni Mama at dumating na ang isang kotse.

Isang lalaki ang sumundo sa amin. Tinulungan niya kaming ilagay sa sasakyan lahat ng gamit namin ni Mama. 

“Kamusta ka na hija?” Tanong sa akin nung lalaki na mukhang nasa middle aged na ang edad.

“Siya ang Tito Ed mo anak, kilala mo na siya nung hindi ka pa naaaksidente.” Bulong sa akin ni Mama.

“Maayos naman po Tito Ed.” Sagot ko sa kanya.

“Ngayon na lang ulit tayo nagkita ei. Siya tayo na at baka abutin pa tayo ng traffic pagdating Manila sobrang traffic pa naman doon.” Sabi nung Ed at sumakay na kami ni Mama ng sasakyan.

Pagpasok ko sa sasakyan ay agad akong nag earphones at balak ko sanang matulog buong biyahe.

-----

Mahigit tatlong oras din akong nakatulog nang magising ako dahil ginising ako ni Mama. 

“Gising na halika kumain muna tayo. Wala pa tayo sa bahay at malayo pa ang lugar natin pero nasa Manila na tayo, huminto lang muna kami ng Tito Ed mo para kumain na at gutom na ako.” Hindi na ako sumagot at sumunod na lang sa kanila.

Sinoot ko pa ang shades kong black para magmukha akong foreigner dahil feelingera ako.

Nasa isang restaurant kami. Iba ang pakiramdam ko sa lugar na ito para bang napuntahan ko na siya dati yung feeling na deja vu. Ah, basta biglang tumibok ng malakas ang puso ko. Ewan ko ba.

“Anong gusto mo hija?” Tanong sa akin ni Tito Ed.

“Kahit ano na lang po. Hindi rin naman po kasi ako gutom.” Sagot ko sa kanya. Tumango na lang siya at ni-orderan ako ng pasta ni Mama.

Tahimik lang ako habang sila Tito Ed at Mama ay parang magjowa sa tabi ko. Hindi ko na lang inintindi ang nakikita ko at tumahimik na lang.

Ilang minutes lang naman ang binilang ko at dumating na ang order namin.

Kumain na rin yung dalawa at hindi na nag ingay pa.

Ako naman habang kumakain ay patingin tingin ako sa labas at namamangha sa kalsada. 

Uminom ako ng juice nang biglang may humawak sa braso. Nilingon ko yung babae at maganda siya na naka formal attire pa na pang office.

“Lexia!” Tawag niya sa pangalan ko. Muntik ko nang maibuga ang iniinom ko buti hindi ko ginawa. Dahil nakakahiya naman sa soot at make-up ng tao.

“Kilala mo ako?” Tanong ko sa kanya.

“Ahm. Oo nga pala. Ako si Ali.” Sabi niya at nakipag kamay sa akin. 

Nakangiti lang si Mama sa kanya.

“Kilala ba kita?” Tanong ko sa kanya.

“Kaibigan mo ako bago ka naaksidente. I mean tayong dalawa.” Pagpapaliwanag niya.

“Ah. Nako, sorry hindi kita maalala.” Sabi ko sa kanya. I feel bad about her. Ito na nga ba ang sinasabi ko kaya natatakot akong bumalik rito ei.

“Okay lang ano. Ahm eto'o number ko just in case na gusto mo ulit akong makilala. Tawagan mo lang ako.” Nakangiti niyang binigay sa akin ang isang calling card.

Alina C. Santiago

Creative Director.

B&E Company

09---------

“Sige aasahan ko to.” Sabi ko at ngumiti na lang dahil nakakaramdam talaga ko ng awkwardness.

“Uuna na muna ako ha. Busy lang kasi ako ngayon ei. Basta ha iintayin ko tawag mo.” Sabi niya habang naglalakad palayo at kumakaway sa akin.

Matagal kong tinitigan ang calling card na bigay niya. Grabe ang bilis ng panahon talaga.

“Kung tapos ka na, halika na para makapagpahinga ka na.” Narinig kong sabi ni Mama at tumayo na lang din ako at sumunod sa kanilang dalawa.

Binabaybay na ng sasakyan ang daan papunta sa amin pero isa lang ang naisip ko. Kailangan handa ako sa mga darating pa na araw lalo na at dito ako magtatrabaho. Pero sana lang talaga wala akong naging kaaway noon mahirap na ano.

“Kung ano-anong iniisip mo. Baba na.” Sinampal ba naman ako kasi hindi ako sumasagot agad, minsan grabe din si Mother.

“Ma, naman!” Pagmamaktol ko. Hindi na lang niya ako inintindi at agad na dumiretso sa likod ng kotse para tulungan si Tito Ed na maglabas ng mga gamit namin. Tutulong na sana ako pero tamad ako kaya naglibot muna ako.

Gabi na pati gusto kong makita ang ganda ng buwan. Mas masarap kasi pag gabi ei.

May natanaw naman akong isang lalaki na nakatingin sa bahay namin.

Tinitigan ko lang siya. Matangkad siya at nakahoodie tska naka face mask na naka soot ng black na cap at shades. Bakit naman balot na balot tong si Kuya.

“Lexia, pasok huwag kang maglibot libot hindi mo pa saulo ang lugar.” SIgaw ni Mama bigla naman akong napalingon sa kanya. Ganun din ang lalaki dahil nakikita ko siya sa peripheral view ko.

Dumiretso na lang ako sa pinto at pumasok.

Tinuro lang sa akin ni Mama ang kwarto ko. Matulog na lang daw muna ako at bukas na kami maglilinis ng maayos. Sinunod ko naman siya at sinagawa ko na lang ang aking nighty routine.

“Pero ayoko pang matulog.” Bulong ko sa sarili ko ng hindi pa ako dalawin ng antok.

[A/N: Again I am very sorry hehe. Kung may nag aabang ng story na ito. First novel ko kasi ito kung tutuusin tapos hindi pa ako sanay gumawa talaga ng story, gusto ko kasi pag isipan lahat. Kaso nga lang sometimes hindi talaga ako makaisip ng magandang scene and plots lalong lalo na ang mga proper words. Please bear with me and support salamat. 

M.NINS]