Chapter 33: Sorry sa abala.

Chapter 33: Sorry sa abala.

“I know this is going to happen.”

That was what I heard and everything went blocked.

—--

Nagulat na lang ako ng nagising ako ay nasa Hospital na ako, hindi ko alam kung anong oras ako dinala dito at kung sino ang kasama ko. Nang lingunin ko ang paligid ng room ko, doon ko nakita si Jen, na nakasandal ang ulohan sa balikat ni Kevin si Ali naman ay nakahiga ang ulohan sa lap ni Kevin, bale nagkasya sila sa couch tapos si Rage nakaupo sa tabi ng higaan ko at dito nakatulog. Mukhang madaling araw pa lamang sa tansiya ko.

Gusto ko uminom ng tubig dahil pakiramdam ko ay nauuhaw ko, ginala ko pa ang mata ko sa paligid para matignan kung may maiinom nga ako o kaya ay makakain. 

Umupo ako ng bahagya sa kama para sana abutin ang tubig na nasa side table ko lamang. Nang makukuha ko na ang tubig ay bigla naman yun inabot sa akin ni Rage. 

“Dapat ginising mo ako.” Sabi ni Rage, mahina lang ang boses niya dahil baka magising ang tatlo.

“Sorry, tulog na tulog ka kasi.” Sagot ko naman sa kanya.

“Anong nangyari?” Tanong ko, matapos makainom ng tubig.

“Nag-collapsed ka after magkwento ni Jen. Mukhang na triggered ang brain injury mo.” Pagkukwento ni Rage. Napatango na lang ako sa narinig dahil alam ko naman yun, dati kasi nung college ay madalas kong isipin o balikan ang mga pangyayari bago ako ma-aksidente pero sakit sa ulo ang inabot ko. Kaya ang ginagawa ko na lamang ay huwag ng isipin ang bagay na yun pero kasi hindi ko maiwasan lalo na at may naiwan pala akong mga tao sa nawala kong ala-ala.

“Bakit andito pa kayo?” Tanong ko uli sa kanya.

“Pumunta na dito sila Tita kaso pinauwe din ni Jen dahil gusto niya kami ang magbantay sayo.” Sagot niya sa akin. He’s just wearing a black turtleneck of the same color as his pants. 

“Kaya ba kayo nandito lahat?” Usisa ko uli. He just nodded at me.

“May gusto ka bang kainin?” Tanong niya, kanina nakakaramdam ako ng gutom pero ngayon ay nawala na. 

“Wala naman okay na ako sa tubig.” Sagot ko sa kanya. Tinitigan niya lang ako, muli akong tumahimik dahil wala naman na ako ma-open sa kanya ei.

Maya-maya pa ay nag ring ang phone niya.

“Hello, Achi.” Bungad niya sa kausap.

“What’s wrong? What do you mean? Anong house arrest?” Nagbago ang tono nito sa kausap.

“Papunta na ako. Lumayo ka muna kay Daddy magkita tayo sa condo. Bye.” Sabi niya at binaba na ang phone.

“Sorry Lexia but I really need to go.” Hindi na ako nakasagot pa sa paalam niya dahil bigla na siyang umalis. Mukhang may urgent ata siyang pupuntahan.

Nang umalis na si Rage ay pinilit ko na lang ang sarili kong matulog dahil mukhang gabi pa nga.

—

“Oh my gosh,” Narinig ko ang isang boses sabay nagtatawanan sila.

Pagmulat ko ng mga mata ko nakita ko si Kevin at Ali pati na rin si Jen na mukhang nagbibiruan ang tatlo.

“You were the one who didn’t talk to me for years, tapos malalaman ko nanganak ka pala.” Jen said habang kausap si Ali.

“Kahit nga itong si ugag hindi niya nalaman ano.” Ali said at tinuro si Kevin na masayang nag e-ml naman.

“Besides, I heard Grayson is coming this year para sa centennial anniversary ng company nila. You wanna see him?” Jen looks so serious this time. Kita ko naman na nag-iisip si Ali.

“Huwag na for sure may asawa na yun ano.” Sagot ni Ali sa kanya.

“But Ji has the right to see him.” I think Jen is forcing her na makipagkita dun sa Grayson.

“Hmm. Alam ko naman yun pero kasi hindi rin naman nalaman ni Grayson na nanganak ako. Hayaan muna, magkikita din yung mag-ama hindi pa lang siguro ngayon.” Ali said. Halata ko sa boses niya na natatakot siya.

Gumalaw ako ng konti at doon ako nakita ni Jen.

“Hey, dapat nagsalita ka jan.” Sabi niya pagkakita sa akin. Bigla namang pinatay ni Kevin ang phone niya at dumiretso sa side ko.

“Mukha kasing malalim ang pinag-uusapan niyo.” Sabi ko sa kanila.

“Ah, maybe she heard a little but it doesn’t matter naman. Baka nga hindi muna tukoy kung sino ang pinag-uusapan namin.” Jen said. Tinulungan naman niya ako makasandal para maka-upo ako ng maayos.

“You're hungry?” Tanong ni Ali.

“Okay lang, gusto ko sana ng gatas.” Pagkasabi ko noon ay agad ng nagmamadaling lumabas si Kevin. Walang pasabi basta siya lumabas.

“Si Rage?” Tanong ko dahil mukhang hindi pa siya bumabalik.

“Nagka-amnesia na nga si Rage pa rin ang laging hanap.” Bulong ni Ali pero narinig ko, siniko naman siya ni Jen.

“Yun nga ei nung nagising kami wala na siya. Impossible naman umalis yung bigla lalo na at nasa Hospital ka pa.” Sabi ni Jen sa akin.

Pinili kong hindi sabihin ang mga narinig ko kanina kay Rage dahil baka mamaya ay importante pala yun at wala pang nakakaalam.

Bigla naman bumukas ang pinto at niluwa noon si Kevin na may dalang tatlong bote ng gatas.

“Eto oh, Lexia.” Bungad niya sa akin at inaabot ang tatlong bote ng gatas.

“Oh, Thank you.” Sabi ni Ali ng makita ang gatas at balak kumuha pero hinampas lang ni Kevin ang kamay niya.

“Hoy, feelingera amp. Kay Lexia lang lahat yan.” Sabi ni Kevin at binuksan ang isang bote para ipainom sa akin.

“Daya ha. Hanggang ngayon si Lexia pa rin ba?” Hindi ko alam kung tanong yun ni Ali o pang-aasar.

“Stop both of you! Baka ma-stress pa lalo si Lexia sa atin. I’m going to call Rage wait lang ha.” Sabi ni Jen at lumabas muna para tumawag. Niawan kaming tatlo rito.

“Baka gusto mo ako paalisin ha, magsabi ka lang.” Hindi ko alam kung kanino niya yun sinasabi sa akin ba o kay Kevin.

Kita ko naman na inirapan siya ni Kevin.

“Oh ano?” Halatang nang-aasar na si Ali kay Kevin dahil nakangisi pa ito.

“Alam mo naman ei. Bakit di mo gawin?” Sagot sa kanya ni Kevin. Pero halatang inis na rina ng boses nito.

“Arte arte ayaw pa sabihin. Eto na aalis na.” Ali said habang tinapik ang balikat ni Kevin tsaka tuluyang lumabas.

“Ingay talaga.” Bulong ni Kevin sa sarili. Bulong ba yun ei naririnig ko?

Naiwan na kaming dalawa rito.

“May gusto ka pa ba? Ibibili kita.” Suggestion niya, pero wala pa akong gana kumain.

“Wala naman. Uhaw lang ako, isa pa kelan ba ako pwedeng makalabas rito?” Tanong ko sa kanya. Kailangan ko pa magtrabaho.

“Siguro baka bukas pwede na.” Sagot niya sa akin.

“Ganun ba.” Yan na lang ang naireply ko.

“Wag ka mag-alala si Jen ang nagpaalam sayo sa trabaho mo. Dahil siya naman ang malapit.” Sabi ni Kevin mukhang alam niyang iniisip ko ang trabaho ko.

“Nga pala, bakit ang tagal mo bago lumuwas ng Maynila?” Taong niya hindi ko alam kung dapat bang alam ko na ang sagot o hindi pa dahil wala naman akong ideya kung ano ang madadatnan ko rito.

“Si Tita lang kasi ang kumausap sa amin noong paalis na kayo papuntang probinsya. Pero maayos ba buhay mo dun?” Tanong niya pa.

“Sobra, masaya naman ako dun at lalong hindi ko alam na hinihintay mo pala akong makabalik ng Manila isa pa hindi na rin kayo masyado binabanggit sa akin ni Mama noon kasi baka ganito lagi ang mangyari sa akin maya’t maya ako isugod sa Hospital.” Sagot ko sa mga tanong niya.

“Ganun ba. Pero pwede naman tayo uli magsimula ng mga memory natin diba?” Sabi ni Kevin. Tumango ako, gusto kong ibalik ang dating ako. Gusto ko uli sila makasama at higit sa lahat gusto ko uli sila maging kaibigan.

“Ano nga pala ang nararamdaman mo para kay Rage?’ Tanong niya hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin sa tanong niyang yun.

“Wala naman.” Maikli kong sagot. Nakita ko ang pag ngiti niya. 

“Okay na yun. Ngayon alam ko na may pag-asa ako.” Sabi niya at ngumiti sa akin. Ningitian ko din siya pero walang bahid na kahit anong pakiramdam basta ngiti lang.

“Lexia gusto kitang ligawan.” Kevin said after niya manahimik kanina.

Before I said my answer the door opened at pumasok si Rage at Jen and Ali.

“Oh, I think na iistorbo namin kayo. I come back na lang pag tapos na kayo. Sorry sa abala.” Rage said at umalis siya. Naiwan naman ang dalawa na nakatayo sa may pinto at halatang gulat na gulat at nakaramdam ng intense.  

“Huy, anong ginawa mo?” Ali said to Kevin.