“Mommy!” irit ni Khalid nang makababa sila sa sasakyan. Nasa hospital kasi sila ngayon para sa weekly check up ng bata. Ayaw magpa-check up ni Khalid–kahit sino naman yatang bata ayaw talaga sa doctor. Ngunit wala silang magagawa dahil kailangan imonitor ang kalagayan ni Khalid.“I don’t want to go!” palahaw nito. Inalo-alo niya ang paslit, “Kailangan bebe ko, e. Alam mo naman na hindi pa ikaw magaling and kailangan mo pa i-check ng doctor. Makinig ka mabuti, please? Gusto ko gumaling ka kaya need natin magpatingin sa doctor today.”“But they will hurt me again,” iyak nito. Napa awang ang labi niya sa narinig. Nakaramdam siya ng awa sa mumunting paslit. Sa pagkakaalam niya ay halos kada buwan na-hospital si Khalid. Sakitin raw kasi ito simula ng isilang. And to think the kid is afraid of being hurt, it broke her heart. “Bebe ko… the nurses and doctors aren’t hurting you but helping you to get better. Kasi if they will not help you. Your sickness might get worse,” katwiran niya. N
“Sorry po talaga, Sir. Nalingat lang po ako saglit,” hinging paumanhin ni Arabella kay Yohan De Ayala. Bumuntong hininga si Yohan, “No. Hindi mo kasalanan ‘yon. What happened today was that bitch faults.”“Kung hindi ho sana ako nalingat kanina. Hindi sana mangyayari iyon.”Umiling ito, “Stop blaming yourself. Khalid’s a bit different from others. Lalo na kung magtantrums ito. So it’s not your fault.”Nagpaalam si Yohan na may biglaang pupuntahan kaya siya ang naiwan sa bata. Hindi na siya nag-usisa pa, labas naman siya sa kung anuman ang gagawin ni Yohan. Nakatulog sa kaiiyak si Khalid. Hindi na sila tumuloy na lumabas dahil mukhang napagod ang bata sa pag-iyak. Sinundo rin sila ni Yohan at kinuwento niya ang nangyari. Ayaw niyang ilihim iyon. At ang pinaka mas ikinababahala niya ay tungkol kay Abegail. Alam niyang masama ang budhi nito lalo na sa kanya–given the fact the she married Hendrix instead of her. Pero pati bata sasaktan nito? Gaano ba ka itim ang budhi nito? “Mommy,” h
Buong magdamag hindi umuwi ang asawa ni Hendrix. Hindi siya mapakali, lalo pa’t nagtatrabaho si Arabella kay Yohan. Walang tiwala si Hendrix sa lalaki, lalo pa’t sa hilatsa nito ay hindi mapapagkatiwalan. At ang asawa niya ay madaling mamanipula kaya nag-aalala si Hendrix. Kagagaling lang ni Arabella sa kulungan at kamamatay lang ng Lola Mamay nito.“What?” iritadong asik ng kaibigan ni Hendrix na si Eos. “Do you know what time it is, Hendrix? What the fuck is wrong with you!”“Shut up, Dude. I need you to help me,” iritadong wika nito.“What the fuck! Are you high?”Kumunot ang noo ni Hendrix sa narinig, “Of course not! I told you I am asking for your help.”“Hmm. Nothing is free in the world anymore, Hendrix.”“I know. I will pay, mukha ka talagang pera!” Malakas na tawa ang narinig ni Hendrix mula sa kabilang linya. Matagal-tagal na rin silang magkaibigan ni Eos at alam niyang maaasahan niya ang kaibigan. Kababalik rin lang ni Eos mula misyon kaya ngayon niya lang ito nahagilap ma
Napatakip ng bibig si Arabella, hindi niya sinasadyang masukahan si Hendrix. Mabilis siyang ibinaba ni Hendrix. Hindi maipinta ang mukha ng lalaki habang nakatingin kay Arabella. Mabilis na kumapit si Khalid kay Arabella.“What the hell, Arabella!” nagngingitngit na reklamo ni Hendrix.Napangiwi si Arabella, ramdam niya pa ang pait na gumuguhit sa lalamunan niya. Saglit pa nang makabawi si Arabella, sinalubong niya ang masamang tingin ng asawang si Hendrix. “I told you ibaba mo ako but you didn’t listen. Pinairal mo ang—” tinakpan niya ang tenga ni Khalid na nakakapit sa kanya. “Ang pagiging gago mo!”Hiyang-hiya siya dahil nasukahan niya ang asawa ngunit hindi naman niya kasalanan iyon dahil matigas pa sa semento ang ulo ni Hendrix. Kung sana nakinig ito sa kanya hindi sana niya ito masusukahan.“Khalid!” Napalingon silang mag-asawa nang marinig ang boses ni Yohan, kunot ang noo nito. Huminto ito sa harap nila. Yohan De Ayala sighed as he saw his son clinging to Arabella. “Khalid,
“De Jesus, Arabella Fae. Ito ang araw na pinakahihintay mo. Laya ka na!” anunsyo ng BJMP officer.“Congrats Fae!” bati sa kanya ng mga kasamahan niya sa selda.“Salamat,” sensirong wika niya.Ang masikip at maruming seldang ito ay ang naging tahanan niya sa loob ng halos isang taon. At ang mga narito ay itinuturing na niyang kaibigan. Sa mata ng ibang tao ay marumi at nakakatakot sila dahil suot nila ang kulay kahel na kamiseta.“Baka makalimutan mo na kami, ah!” pagbibiro ni Leila sa kanya at niyakap siya.“Paano kita makakalimutan kung sa bawat pikit ko mukha mo ang nakikita ko?” biro niya pabalik.“Fae, ha! H’wag mo rin kaming kalimutan!” sigaw ni Anna na nakaupo sa ibabaw ng kamang gawa sa kahoy.Ngumiti siya at tinignan isa-isa, “Hindi ko kayo makakalimutan, pangako ‘yan.”Paano niya makakalimutan ang mga taong mas naging pamilya niya pa kaysa sa sarili niyang pamilya. Bago pa tumulo ang luha niya ay tumingala siya. Ayaw niyang makita siya ng mga ito na umiiyak. Sino ba naman ang
Napaungol siya nang maramdaman ang mainit na palad ang dumampi sa kanyang balat. Pababa nang pababa ang haplos nito at huminto sa hita niya. He skillfully slid his hand inside the small fabric that’s covering her femininity. Nagmulat siya ng mata nang maramdamang hinahaplos nito ang kaselanan niya. “Hendrix no,” pakiusap niya, wala siyang sapat na lakas para pagbigyan ito sa makamundong pagnanasa na mayroon ito. His face darkened, “What do you mean no?”Napalunok siya, “Pagod ako. At kakalabas ko lang mula sa kulungan.”“I don’t care, it’s been a year Arabella. I fucking want you,” mariin nitong sambit at mas diniinan ang daliri nito sa kaselanan niya. “Hendrix please,” namamaos niyang sambit. He smirked at her. Alam na alam nito kung paano siya kunin, na isang salita lang nito ay tunaw na naman siya. He have the power to control her. Siniil siya nito ng halik. Napapikit na lamang siya at ninamnam ang bawat halik nito sa kanya. Sa pagkakataong ‘to lang niya nararamdaman na gusto
Nakatulala siya, hinihintay na ma-cremate ang katawan ng Lola niya. Hindi niya alam kung paano siya uusad, kung paano siya mabubuhay. Napahawak siya sa mukha niya, hinang-hina na siya. Tumayo siya at lumapit sa babaeng nasa front desk.“Ma’am?”Nag-angat ng tingin ang babae, “Yes? Ano po ang maipanglilingkod ko?”“Pwede po bang makitawag ako sa telepono niyo?” sabay turo sa teleponong nasa mesa.Tumango ito at nginitian siya kaya mabilis niyang sinubukang tawagan ang telepono sa opisina nito. Kailangan niya si Hendrix, kailangan niya ng may masasandalan sa mga oras na ‘to.“Hello?” ani niya nang may sumagot na roon. “Hendrix?”“Hello, sino sila?” ang sekretarya ni Hendrix ang sumagot sa tawag niya.Napakagat labi siya sa inis, “Nasaan si Hendrix?”“Miss Arabella?”“Ako ‘to, Mark. Nasaan si Hendrix?” napapikit pa siya nang marinig niyang bumuntong hininga si Mark sa kabilang linya. “Please, answer me honestly, Mark.”“Magkasama po sila ni Ma’am Abegail. Bigla po kasing inatake ng hika
“Good morning!” bati niya sa mga kasamahan sa station na iyon. “Good morning, ako nga pala si Sheena!” pakilala ng babaeng may katangkaran , inilahad nito ang palad niya.Tinanggap naman niya, “Fae.”Ngumiti si Sheena, “Ito naman si Naz,” turo niya sa lalaking kumaway sa kanya. “Ito naman si Iya,” sabay turo sa babaeng may hawak na chart. “Welcome sa station natin!”Mababait naman ang mga kasamahan niya sa trabaho. Hati-hati sila sa lahat ng gawain. Dahil siya ay bago ni-review niya muna lahat ng charts at profiles. Tumunog ang buzzer, kung saan may pasyenteng tumatawag sa kanila. Nagkatinginan silang apat. “Ako na,” anas niya.“Sure ka? May sa demonya pa naman ang pasyenteng ‘yun,” nakangiwing sambit ni Iya.“Bonus na lang talaga na gwapo ang boyfriend nito!” sabat naman ni Sheena.Kinawayan niya na lamang ang dalawa at mabilis na nagtungo kung saan private room iyon. Mabilis niyang pinihit ang sedura at bumungad sa kanya ang mukha ni Abegail.Pareho silang gulat na gulat nang ma