Tulala si Arabella nang hilahin paalis si Abegail ng guard nito. Hindi niya lubos aakalain na ipagtatanggol siya ng lalaking biyenan dahil basi sa sinasabi ng biyenan niyang babae ay kasalanan niya ang lahat kaya nagkanda-leche-leche ang pamumuhay ng mga Leviste. Humingang malalim si Gabriel Leviste, “Hija… can you please watch over, Hendrix?”Lumunok si Arabella at nanginginig na tumango, “Opo, Sir. A-ayos lang po sa ‘kin. Magpapahatid nga po sana ako do’n, eh. Kasi hindi ko ‘ho tanda iyong hospital at w-wala po akong pera.” “Don’t worry about the money, Hija. Na sa ‘kin ang cards at ID’s mo,” may dinukot si Gabriel sa bulsa nito at inabot kay Arabella ang isang a black card. “Use this too and about your cards, ipapahatid ko kay Manong Ben bukas.”Kabadong tinanggap ni Arabella ang black card,”T-thank you, Sir.” “Call me Dad, Hija. You’re my son’s wife, and people might think I don’t like you.”Ngumiti na lamang si Arabella bilang sagot, alam naman niyang ayaw sa kanya ng biyenan
Bumungad kay Arabella ang puting kisame. Napahawak siya sa ulo niya nang makaramdam ng kirot. Dahan dan siyang umupo, napatingin siya sa tabi niya nang maramdamang may maliit na kamay na nakapulupot sa kanya. It was the same kid who insisted on calling her “Mom.” “You’re awake,” napaigtad sa gulat si Arabella nang may magsalita sa gilid at nakita niya ang isang lalaking nakaupo sa silya at nakatingin ito sa kanya at kunot ang noo nito. Hindi magkakamali si Arabella, ito ang ama ng bata, ultimo pag-arko ng kilay ay namana ng paslit rito. Napalunok si Arabella dahil kinakabahan siya. “S-Sino ‘ho sila?” Mas lalong kumunot ang noo ng lalaki, “Are you playing games with me, Arabella?” Nanuyo ang lalamunan ni Arabella sa narinig, “H-hindi ho ako nakikipagbiruan, Sir. Hindi ko talaga kayo kilala.”“You’re gone for almost a month. Alam mo bang hinahanap ka ng bata? Khalid had been crying asking where did you go? Hindi ko masagot kasi hindi kita ma-contact. I know you had issues with you
Umawang ang labi ni Arabella sa gulat. Hindi niya alam kung anong gagawin kung aatras ba at aalis o papasok sa loob. Natulos siya sa kinatatayuan niya. “Hi, Arabella! Long time no see,” the man who greeted her first added. Naglakad ito papalapit kay Arabella, nahihilo siya at nasusuka sa kaba. Hinawakan siya ng lalaki sa braso at hinila papasok ng silid. Tumingala si Arabella dahil matangkad ito at dinaig pa ang poste dahil sa tangkad nito. Para itong siga sa kanto dahil sa mga hikaw na nasa tenga nito at nasa gilid ng labi nito. “You’re scaring her, Dude!” sabat naman ng isa pang lalaki, matangkad rin ito ngunit kayumanggi ang balat nito at nakatali ang may kahabaan nitong buhok. Bumitaw ang namanang lalaki sa pagkakahawak kay Arabella. Hindi pa rin umimik si Arabella. Nanatili ang mga mata niya sa kalalakihan na nasa silid. Apat ang naroon, ang unang nagsalita at lumapit sa kanya ay may hikaw sa tenga at labi. Ang sumunod naman na nagsalita ay nakatali ang may kahabaang buhok nit
Nang sumunod na araw ay bumalik muli si Arabella sa hospital. Laking pasasalamat niya at wala siyang ibang nadatnan, hindi yata dumalaw ang biyenan niyang babae. At wala ring mga kaibigan na dumalaw muli kay Hendrix. At lalong-lalo na walang Abegail. Hindi niya kakayaning muli na makasalamuha ito. Sa mga kwento na naririnig ni Arabella mula sa mga kaibigan ni Hendrix. Hindi lang ito dating kasintahan ni Hendrix. Technically, hindi ito kasintahan ni Hendrix–ito ang babaeng napili ng biyenan ni Arabella noon. At biglang inayawan ito at siya ang sumunod na naging babae ni Hendrix, yun lang walang matandaan si Arabella sa mga bagay-bagay unless magising si Hendrix. Pinunasan ni Arabella ang braso ni Hendrix ng wet wipes sabay tingin sa mukha nito, “Hindi ka pa ba magiging? Kung nasaan man ang kaluluwa mo ‘wag na ‘wag ka munang tumawid sa kabilang buhay.” Humagikgik si Arabella nang may maalala. “Pero imposible ka naman yatang makatawid, Hendrix. May sa demonyo lahi mo, eh.”Namilog ang
Napapikit si Arabella, nasa labas siya ng VIP room. Tulala at hindi alam ang gagawin kung papasok ba siya sa loob at kakausapin si Hendrix o hindi. Nakausap niya ang doktor na in charge rito at ayun rito ay disoriented pa si Hendrix at bigyan muna ito ng oras na mapag-isa at binigyan nga ni Arabella. Isang oras na siyang nasa labas ng silid nito. Parang baliw na pabalik-balik na naglalakad sa harap ng pinto. At hindi rin mawaglit sa isipan niya ang tono ng pananalita ni Nanay Martha kanina. “Anak.” “Anak ka ng kabayo!” gulat na sambit ni Arabella habang sapu-sapo ang dibdib. Nang lumingon siya ay nakita niya si Nanay Martha at Ellen na humahangos. Namumula ang mga mata at halatang kagagaling lang sa pag-iyak. “Asa’n ang asawa mo?” bakas sa boses ni Nanay Martha ang pag-aalala. Tinuro ni Arabella ang pinto, “Nandyan sa loob, Nay. Pumasok na lang kayo.” Kumunot ang noo ni Nanay Martha, “Bakit? Hindi ka pa ba pumasok?” Pagak na natawa si Arabella, “Mauna na kayo, Nay. Dito na
Magulo na nga ang buhay ni Arabella dahil wala siyang maalala. Wala na ang Lola Mamay niya, hindi niya alam kung saan ito nakalibing. May asawa siya pero may kabit ito at may bago siyang pamilya ngunit ayaw naman sa kanya.At ang asawa niya ngayon ay wala ring maalala na kasal ito sa kanya. At ang tinuturing nitong asawa ay ang kabit nito na may saltik sa ulo. Ang akala niyang masasandalan niya kahit papaano ay wala rin palang maalala.“A–alis muna ako, Nay Martha, Ellen. O baka umuwi ako kayo na muna ang bahala sa kanya, Nanay. Magpatawag kayo ng doktor, sabihin niyo bigyan siya ng thorough check up.” Hindi na hinintay ni Arabella na sumagot pa sila, tumalikod na siya at naglakad papaalis ng silid. Hindi siya lumingon, dire-diretso lang naglakad si Arabella. Parang sasabog na ang utak niya sa dami ng tanong. Hindi niya alam kung saan pa siya magsisimula. Napapagod na siya sa buhay na mayroon siya. Naglakad-lakad lang si Arabella, hindi niya alam kung saan siya pupunta. Ang tanging n
“Daddy, I want Mommy!” palahaw ni Khalid at halos maglupasay na sa sahig. Bumuntong hininga si Yohan, “Baby. You know that I can’t easily bring your Mom here. That’s not how the world works, Khalid. Even if you wanted, Mommy has her own life. She can’t always be with you. At hindi pa siya magaling that’s why she fainted the last time you saw her.”Kahit gaano ka gusto ni Yohan na ibigay lahat sa nag-iisang anak niya. Hindi niya iyon pwedeng gawin palagi. Natatakot siya na baka hindi nito maintindihan ang halaga ng mga bagay-bagay. Na baka dahil may kaya sila ay maaari niyang ibigay rito lahat. Hindi ganun umiikot ang mundo.“No! I want Mommy!” “Khalid De Ayala! You know that she isn’t your real mother and Arabella has her own life. Hindi natin hawak ang oras niya kaya hindi pwede na nandito siya palagi!” hindi na napigilan ni Yohan na magtaas ng boses, kahit kailan ay hindi niya iyon ginawa. Ngayon lang… dala na rin ng pagod sa dami ng papeles na Malaki rin ang naging pagkakamali ni
Hindi iyaking tao si Arabella kaya kapag umiyak na siya, hindi na niya talaga kaya. And to think na sa isang estranghero ang magpapaiyak sa kanya at magpapakalma. Ilang minuto matapos na magbitiw ng salita ni Yohan ay kumalma si Arabella. Doon lang siya nakaramdam ng hiya. Unti-unti siyang bumitaw sa pagkakayakap kay Yohan at mabilis na pinunsan ang mukha niya.“S-sorry,” halos pabulong na wika ni Arabella. Yohan smiled, “You don’t need to say sorry. Ayos ka na ba?” “W-wala akong choice, eh. Kailangan kung maging maayos dahil wala naman tutulong sa ‘kin para makaahon,” kumpisal niya pa. “You don’t need to push yourself to be okay, Arabella. It’s okay not to be okay.” How she wish she could think like that. Kaso hindi, eh. Kung hindi niya pipilitin ang sariling maging maayos ano na lang ang mangyayari sa kanya? Wala namang sasalo sa kanya. Siguro kung buhay pa ang Mamay niya may masasandalan siya. Pero masyadong madaya ang mundo, kung sino ang pinaka importanteng tao sa kaniya ay
Napatingin si Arabella nang bumukas ang pinto. Nagbabakasakali na ang asawa niya ang dumating. And to her dismay, it wasn’t her husband. Kundi ang doktor, pilit siyang ngumiti nang magtama ang mata nila. “You’re disappointed when you saw me,” Komento ng doktor. Umiling si Arabella, nahihiyang umamin na dismayado talaga siya nang makita ang doktor.“H-Hindi naman, Dok.” Umiling lang ang doktor. Huminto ito sa harap niya at may hawak-hawak na chart. Kunot ang noo ng doktor habang may bunabasa sa charts nito. Napatitig naman si Arabella rito, it was Khalid’s doctor. “You’ll be discharged this afternoon. Reresitahan kita nga mga vitamins at appetite stimulant. Masyadong mababa ang timbang mo. At kulang na kulang sa bitamina, halatang hindi ka rin halos nasisikatan ng araw. At mataas ang stress level mo, and I suggest you to exercise, nakakatulong rin ‘yan kapag hindi ka makatulog.” Buong magdamag kasi ay gising si Arabella. Hindi siya makatulog kahit anong pilit niya. Hanggang nama
Tulala si Hendrix habang pinagmamasdan si Abegail, mahimbing ang tulog nito. Kasalukuyan silang nasa hospital. Dinala niya si Abegail matapos mahimatay ito sa kaiiyak. Kinailangan niyang siguruhin na ayos ito at walang nainom na gamot. At ayon naman sa mga doktor ay ayos naman si Abegail. Stress lang daw ito at dehydrated. Hendrix sighed. Ilang oras na siyang naroon at hindi niya maiwanan si Abegail dahil hindi pa dumadating ang ina nito. Sumulyap si Hendrix sa wallclock, alas siete na ng gabi. Kaya pala gutom na gutom na siya ngunit hindi niya magawang iwanan si Abegail dahil baka magising ito.Kinapa ni Hendrix sa bulsa niya ang cellphone niya, napatayo siya nang wala roon ang cellphone niya. Sa pagkakaalala niya ay nailagay niya iyon sa bulsa niya. Hindi niya pa natatawagan si Haniel ulit, naitext niya lang ito kanina na nagtangkang magpakamatay si Abegail at kailangan na muna niya itong samahan. Pati na rin ang asawa niya ay hindi niya alam kung nakauwi na ba ito sa mansyon at ku
“Wala ba kayong na-retrieve na ebidensya?” “Unfortunate, Sir. Nakatakas ang mga kriminal at wala kaming nahanap na ebidensya maliban sa kotseng inabandona na inarkila palal nila. But don’t worry, we are working hard to find the real mastermind of this case. At habang wala pang lead na nakukuha ay pinapangako ng organisasyon namin na poprotektahan namin ang buong pamilya niyo sa abot ng aming makakaya.” Naalimpungatan si Arabella nang marinig ang mga boses na ‘yon. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata at kumunot ang noo niya nang makita ang puting kisame. Pupungas-pungas pa siya. Sinubukan niyang maupo ngunit nakaramdam siya ng hilo kaya muli siyang humiga.“H’wag ka munang gumalaw, Ate.” Napatingin siya sa gawi kung saan nagmula ang boses. She squinted her eyes, adjusting her eyes sight from the light. Napaawang ang labi niya nang makita si Haniel na nasa tabi niya. Katabi nito ang hindi pamilya nalalaki. “Nasaan ako?” She groggily asked. “Water please.” Anas niya nang maramdaman a
“Hendrix! Hendrix! Hendrix!” Usal ni Abegail habang nakatingin sa litrato ni Hendrix. Kanina pa siya nakaharap roon. Naghihintay siya ng magandang balita mula sa mga tauhan niya. Ngayong araw ang pinakahihintay niya. Nagbago ang takbo ng plano ni Abegail. What she wanted is to kill Arabella. Kailangan ng mawala ni Arabella. Dahil hangga’t naroon ito ay hinding-hindi mababawi ni Abegail ang puwesto niya bilang misis Leviste. Kakatapos lang niyang tawagan si Hendrix at alam niyang nagkukumahog na ito papunta sa kanya. Alam niyang natatakot si Hendrix na saktan niya ang sarili niya. At kinukonsensya rin ni Abegail si Hendrix upang magkukumahog ito na magpunta sa kanya. Nakahanda rin ang gamot na kunwaring iinumin niya pagdating ni Hendrix para mas maging makatotohanan ang pag-arte niya. At mas lalong matakot si Hendrix na iwanan siya.Tumunog ang cellphone ni Abegail sa drawer at agad niyang pinaandar ang wheelchair niya. At nagtungo roon at mabilis na kinuha iyon. Sumilay ang ngiti s
Panatag si Hendrix na walang mangyayaring masama kay Arabella. Lingid sa kaalaman ni Arabella ay may nakausap na niya ang isang pribadong organisasyon na bantayan si Arabella nang hindi nito nalalaman. Lahat ng pamilya nila ay may naka-assign na tauhan upang protektahan ang mga ito. Kahit si Hendrix ay mayroon rin. Hanggang ngayon ay wala pa ring lead sa kaso ng kanyang ama at sa kaso nila ni Arabella. Wala pa ring matukoy na suspect kung sino ang nais magpapatay sa kanila. Nang malaman iyon ni Hendrix ay hindi siya mapakali lalong-lalo na para sa asawa niya. Hindi niya kakayanin kung may mangyari pa kay Arabella. “A got inside the cab.” Iyong ang report ng tauhan ni Hendrix. Muling bumalik ang tingin ni Hendrix sa mga magulang na parehong nakahiga sa kama. Naiintindihan ni Hendrix kung gaano ka na missed ng Mommy ang Daddy niya. Matagal nang kasal ang mga magulang niya, halos mag tatatlumpung taon na kasal ang mga ito at kahit kailan ay hindi nawalay nang matagal sa isa’t-isa. “K
Lulan ng taxi si Arabella. Lumilipad ang isip niya kung saan-saan. She’s weighing things, whether she would stay or not. Bumuntong hininga siya at tumingin sa bintana. Wala siyang balak umuwi muna sa mansyon. Kailangan niyang mag-isip kaya pupunta muna siya sa puntod ng mga magulang. Matagal na rin kasi niyang hindi nadadalaw ang mga ito. Sa isang taon ay isang beses niya lamang na dadalaw ang mga ito at iyon ay tuwing undas pero ngayon pakiramdam niya ay don niya mahahanap ang kapayapaan na gusto niyang malasap. Hindi niya personal na kilala ang mga magulang niya dahil sanggol pa lang siya ng iwan ng mga ito. At naaksidente ang sinasakyang bus ng mga ito pabalik sa syudad. Tanging sa litrato niya lang nakita ang mga ito at sa mga kwento ng Lola Mamay niya. “Ma’am,” tawag ng driver kay Arabella. Napatingin si Arabella rito sa may rear view mirror. Pansin niyang pinagpapawisan ang driver kahit malakas naman ang buga ng aircon ng sasakyan. Kumunot ang ni Arabella. Napaupo siya ng tuw
Arabella pulled her hand away. Napatingin sa kanya sa si Hendrix.“Why? What’s wrong?” Sumulyap si Arabella sa pamilya ni Hendrix. Abala ang mga ito sa pakikipag-usap kay Gabriel Leviste. Sa awa ng Diyos ay walang naging komplikasyon ang padre de familia ng mga Leviste. Isang himala raw ang naging mabilis na recovery ng katawan nito. However, Gabriel needs to undergo various test to be sure. At kailangan muna nitong umiwas sa trabaho ng isa o dalawang buwan. “Naiihi ako,” Pabulong na wika ni Hendrix. “Sasama ako,” Mabilis na ani ni Hendrix.Pinanlakihan ni Arabella ng mata ang asawa, “Are you crazy? May banyo rito sa private room ng Daddy mo. Ano sasama ka sa ‘kin sa loob?” Nilibot ni Hendrix ang tingin sa buong silid at nang makita niya na may banyo nga ay nakahinga ito nang maluwag. Bumitaw si Hendrix sa pagkakahawak sa kamay ni Arabella. Nagmamadali na nagtungo si Arabella sa banyo at naiwan ang mag-anak na Leviste sa silid.“I am glad your relationship with your wife is great,
“Ano ba!” Sigaw ni Anna nang bungguin siya ng isa sa kasambahay nila. Mabilis na yumuko ang kasambahay, “S-Sorry, Ma’am. H-Hindi ko po sinasadya.” “Ang laki-laki ng bahay. Tatanga-tanga kung maglakad! Tumingin ka nga sa dinadaan mo! My God!” Iritadong wika ni Anna at agad na tinalikuran ang tangang kasambahay nila. Naglakad siya palabas sa bahay nila at suminyas sa isa sa tauhan nila na buksan ang pinto ng kotse. Umagang-umaga pa lang ay iritado na agad si Anna, bumungad sa kanya ang balitang gising na si Gabriel Leviste. Wala namang balak patayin ni Anna si Gabriel Leviste. Ang balak lang naman talaga niya ay takutin ito ngunit mas nadagdagan ang inis ni Anna sa pamilyang Leviste dahil umuwi ang anak niya na luhaan noong nakaraan. Telling her that Hendrix had a complete 360 attitude.Iyak nang iyak si Abegail nitong mga nagdaang araw at natatakot si Anna na mag-isip na naman na magpatiwakal si Abegail. It’s the lasting Anna wants her daughter to do. Mahal na mahal ni Abegail si He
Pangiti-ngiti si Lara habang nagluluto ng agahan. Siya na mismo ang nagluto dahil pakiramdam niya ay ito na ang magiging simula nang bagong buhay ng pamilya niya. She flipped the pancake she made. Iyon ang madalas kainin ng mga anak niya noong mga bata pa ito. Lalong lalo na si Haniel, gustong-gusto nito ang pancake sa hugis na puso.“Manang,” Tawag ni Lara kay Nanay Martha. “Pakitimplahan naman iyong sabaw. Alam niyo na Manang. Baka maghanap ng sabaw iyong magkapatid.”Si Lara rin mismo ang naghiwa ng mga prutas at gumawa rin siya ng juice. ITo ang unang beses na muli niyang inasikaso ng mga anak niya. Simula nang tumuntong ang mga ito sa diece ocho ay unti-unti nang bumukod sa kanilang mag-asawa ang mga bata. At nabubuo lang ang pamilya nila tuwing may okasyon.“Ayos na ito, Ma’am.” “Good,” Nakangiting sagot ni Lara at nagpatuloy sa pagluluto ng pancake. Sumulyap si Lara sa wallclock na nakasabit sa pader. “Manang paki gising na nga rin ang mga bata. Alas nueve na ng umaga hindi p