“H-hindi naman ‘ho tamang saktan niyo ako!” Reklamo ni Arabella habang hawak-hawak niya ang pisngi niyang tinamaan ng sampal ni Lara. Kahit kailan ay hindi nakaranas si Arabella ng pananakit mula sa Lola Mamay niya. Ni kurot ay hindi nga nito ginagawa sa kanya ng Mamay niya. Kaya bakit ganun na lamang kadali kay Lara Leviste na saktan siya? Nanginginig ang mga binti ni Arabella. Hindi sa takot kundi sa galit. Mukhang hindi rin ito ang unang beses na sinaktan siya ng babaeng biyenan. Napaisip tuloy si Arabella… Matagal na ba niyang hinahayaan na saktan siya nito? Kaya ba ganun na lang kadali para sa biyenan niya na pagbuhatan siya ng kamay? “Aba’t!” gigil na wika ni Lara. “Wala kang pakialam kung sasaktan kita, naiintindihan mo? Dahil nakikitira ka lang sa pamamahay ko! Sa pera ko! Kaya manahimik ka. Ang kapal ng mukha mong umalis kahapon. Ni isa sa ‘min ay walang nakakaalam kung saang impyerno ka na padpad? Eh, dapat binabantayan mo ang anak ko. Hendrix woke up and you weren’t even
Hindi maalis ni Lara ang tingin niya sa anak na si Hendrix. Kasalukuyang nakasandal si Hendrix sa unan habang nagbabasa ng mga balita sa Ipad nito. Napangiti si Lara, ganoon ang pag-uugali ng anak niya. Masyadong seryoso sa buhay, nais na ngang magtrabaho ni Hendrix at hindi siya pumayag. Naibsan kahit papaano ang lungkot na nararamdaman ni Lara nang malamang gising na ang anak niya. Habang ang asawa naman niyang si Gabriel ay na-coma matapos sumalampok ang sasakyan nito sa gilid ng tulay. At sana ay magising na rin ang asawa niyang si Gabriel, kahit pa may hindi sila napagkaunawaan mag-asawa ay hindi gusto ni Lara ang nangyari rito. “Hi, Mom!” bati naman ng bunso niyang anak na si Haniel, humalik ito sa pisngi niya. Matapos noon ay lumapit siya sa kapatid nito at humalik rin sa pisngi ni Hendrix, “Looking good, Kuya.” “I am all right now, Haniel.” Tumango-tango pa si Hendrix habang ang mga mata ay nakatingin pa rin sa Ipad nito. All Hendirx results came back today at maayos naman
Nakaupo si Arabella sa kama. Bihis na bihis na siya at handa na ito na umalis. Simula kahapon ay nakakulong lang siya sa silid. Hinahatiran ng pagkain at maiinom. Hindi na rin siya nagpumilit pa na lumabas dahil alam naman niyang wala siyang kawala.Bandang alas seis y media nang umaga ay ginising si Arabella para maligo at makapagbihis. Bandalas siete naman ay hinatiran siya ng agahan ni Nanay Martha. Kahit ito ay naaawa sa kanya wala naman itong kapangyarihan para sumuway kay Lara Leviste. At baka matanggalan pa ito ng trabaho.Hinihintay ni Arabella ang hudyat mula sa mga guards upang ihatid siya sa hospital. Dala-dala niya lahat ng cards niya itinago niya iyon sa loob ng bra niya. Nagbabalak siyang lumayas at magpakalayp-layo na. Sa isip ni Arabella ay panahon na upang kumawala sa hawla ng mga Leviste.Bumukas ang pinto at pumasok si Lara Leviste. Kalmado na ang ekspresyon nito, hindi kagaya kahapon na parang bibitayin na siya nito sa galit.Naglakad ito papalapit sa kanya at hum
Kung paguluhan lang ng buhay ang usapan. Wala na yatang mas gugulo pa sa buhay ni Arabella. Naaksidente siya tapos magigising siyang walang maalala. Tapos ang asawa rin niya ay may amnesia rin. Ano pa ang gagawin nilang mag-asawa? Kung pareho naman silang walang maalala? “Come sit beside me, Wife.” Pag-uulit pa ni Hendrix. Luming-linga si Arabella nang makitang wala na roon ang biyenan niyang babae ay mas kinabahan si Arabella. Tinuro niya ang sarili niya. “A-Ako?” Nabubulol na aniya. Hendrix forehead creased, “May iba pa ba akong asawa?”Napalunok si Arabella sa narinig. She’s thinking whether to take a step or not. Nangangapa siya kung paano ba dapat siya kumilos sa harapan ni Hendrix. Pero paano nga ba siya kumilos noon sa harapan nito? Mahinhin ba siya? Magaslaw? Maldita o ano? “Ayaw mo bang lumapit?” “Ah…” Humugot ng hininga si Arabella. “P-pwede? I mean… Kailangan ba?” Napapikit si Arabella hindi na malaman kung ano ang sasabihin. Hindi na nga niya maintindihan ang mga sa
“Drix!” Awtomatikong napalingon ang mag-asawa sa pintuan. Tulak-tulak ng guard ang wheelchair ni Abegail. Napaupo agad si Arabella. Dumapo ang mata ni Arabella kay Hendrix na walang ka emo-emosyon. Habang si Abegail naman ay maluha-luha. Nilingon ni Abegail ang tauhan niya, “Bilisan mo ang pagtulak please.” Nakangiti ito pero ramdam ni Arabella ang gigil sa mga salitang binibitawan nito. Tumayo si Arabella upang bigan ng privacy ang dalawa. Baka magmukha lang siyang thirdwheel kapag nanatili pa doon. At wala siyang balak makinig sa mga palitan nila ng mga salita. At ang panghuling rason ay ayaw niyang makasama si Abegail sa iisang lugar. “Where do you think you’re going?” Dahan-dahan na napatingin si Arabella kay Hendrix. Matalim ang titig sa kanya ni Hendrix. Tinuro ni Arabella ang sarili niya, “Ako ba ang kinakausap mo?” Hendrix glared at him, “Sitdown, Wife. I can’t talk with Abegail if you’re leaving.” “Huh?” Gustong mairap ni Arabella. Mukha ba siyang nakikipagbiruan kay
Hindi mawala-wala sa isipan ni Arabella ang huling sinabi ni Abegail sa kanya. Paulit-ulit na tumatatak sa isipan ni Arabella ang salitang kriminal. Mukha ba siyang kriminal? Oo, pumatol siya sa mga panunuya ni Abegail ngunit kahit kailan ay hindi sumagi sa isipan ni Arabella ang manakit ng tao lalong lalo na ang pumatay. Masyadong makasalanan iyon.Naglakad-lakad muna siya sa garden area ng hospital kung saan may mga pasyente rin doon na tumatambay. Ito ang lugar kung saan siya nakita ni Khalid. ‘Kumusta na kaya ang batang ‘yun? Namimiss ko bigla si Khalid.’ Namiss ni Arabella ang kakulitan ni Khalid at ang pagiging malambing nito sa kanya. Umupo si Maya doon sa sulok at tumunganga lang. Mas gugustuhin niya pang tumunganga sa labas kaysa tumunganga sa silid ni Hendrix at nandun ang inaanak ni Satanas na si Abegail. Humingang malalim si Arabella. Iniisip niyang mabuti kung paano siya makakapag-umpisa. Hindi naman pwedeng habang-buhay siyang umasa sa mga ito. Isa pa, nakapagpasya na
Umalis si Arabella sa hospital at naglakad-lakad lamang siya hanggang sa makarating siya sa pinaka malapit na mall. Wala siyang balak harapin si Hendrix lalo pa’t pinal na ang desisyon niyang hiwalayan ito. Sapat na siguro ang ilang taon na pagiging mag-asawa nilang dalawa. At panahon na upang unahin ni Arabella ang kaniyang sarili. Nagtungo siya sa ATM machine upang subukan tignan kung may laman ba ang ATM cards niya. Iyong kaniya mismo, hindi iyong binigay sa kanya ng biyenan niya.Susubukan niya ring alamin kung anong pin nito. Nang isa lang niya ang ATM card niya ay sinubukan niya agad ang birthday ng Lola Mamay niya. At tugma nga iyon!She immediately checked the balance and to her surprise may laman naman ang account niya kahit papaano. It was around Two hundreds fifty thousand pesos, kung siguro para sa mayayaman ay maliit na halaga na iyon pero para kay Arabella ay sapat na iyon para magbagong buhay.Nag-withdraw siya ng maliit na halaga upang makabili lang ng mumurahing sma
Pinagmasdan ni Arabella na papakin ng babae ang order niyang fries at spaghetti. Maingay ang bawat pagnguya nito at sa ilang subo lang ay ubos na agad ang pagkain. Pinunasan nito ang labi nito gamit ang table napkin matapos ubusin rin ang pineapple juice na in-order ni Arabella. “Yun lang ba, order mo?” “Oo,” sagot ni Arabella. “Akala ko may iba pa,” Hilaw na ngumisi ito. “Gutom ka pa ba?” Arabella asked politely. “Medyo, pero ayos na ‘no ka ba. Nakakahiya na sa ‘yo,” Humagikgik pa ito. “Pasensya ka na, ha? Gutom talaga ako kasi naglakad lang papunta dito sa mall. Mamaya pa iyong interview ko bilang janitress.”Doon lang napansin ni Arabella ang brown envelop na nasa mesa. Nakaramdam agad ng awa si Arabella para rito. Alam niya kasi ang pakiramdam ng walang-wala. At lalong lalo na ang walang mapaghihiraman ng pera. “Dami kasing requirements, eh. Medyo malaki-laki na iyong utang ko sa requirements pa lamang. Ubos agad iyong tatlong libong hiniram ko. Kaya ayun, naglakad na lang
Napatingin si Arabella nang bumukas ang pinto. Nagbabakasakali na ang asawa niya ang dumating. And to her dismay, it wasn’t her husband. Kundi ang doktor, pilit siyang ngumiti nang magtama ang mata nila. “You’re disappointed when you saw me,” Komento ng doktor. Umiling si Arabella, nahihiyang umamin na dismayado talaga siya nang makita ang doktor.“H-Hindi naman, Dok.” Umiling lang ang doktor. Huminto ito sa harap niya at may hawak-hawak na chart. Kunot ang noo ng doktor habang may bunabasa sa charts nito. Napatitig naman si Arabella rito, it was Khalid’s doctor. “You’ll be discharged this afternoon. Reresitahan kita nga mga vitamins at appetite stimulant. Masyadong mababa ang timbang mo. At kulang na kulang sa bitamina, halatang hindi ka rin halos nasisikatan ng araw. At mataas ang stress level mo, and I suggest you to exercise, nakakatulong rin ‘yan kapag hindi ka makatulog.” Buong magdamag kasi ay gising si Arabella. Hindi siya makatulog kahit anong pilit niya. Hanggang nama
Tulala si Hendrix habang pinagmamasdan si Abegail, mahimbing ang tulog nito. Kasalukuyan silang nasa hospital. Dinala niya si Abegail matapos mahimatay ito sa kaiiyak. Kinailangan niyang siguruhin na ayos ito at walang nainom na gamot. At ayon naman sa mga doktor ay ayos naman si Abegail. Stress lang daw ito at dehydrated. Hendrix sighed. Ilang oras na siyang naroon at hindi niya maiwanan si Abegail dahil hindi pa dumadating ang ina nito. Sumulyap si Hendrix sa wallclock, alas siete na ng gabi. Kaya pala gutom na gutom na siya ngunit hindi niya magawang iwanan si Abegail dahil baka magising ito.Kinapa ni Hendrix sa bulsa niya ang cellphone niya, napatayo siya nang wala roon ang cellphone niya. Sa pagkakaalala niya ay nailagay niya iyon sa bulsa niya. Hindi niya pa natatawagan si Haniel ulit, naitext niya lang ito kanina na nagtangkang magpakamatay si Abegail at kailangan na muna niya itong samahan. Pati na rin ang asawa niya ay hindi niya alam kung nakauwi na ba ito sa mansyon at ku
“Wala ba kayong na-retrieve na ebidensya?” “Unfortunate, Sir. Nakatakas ang mga kriminal at wala kaming nahanap na ebidensya maliban sa kotseng inabandona na inarkila palal nila. But don’t worry, we are working hard to find the real mastermind of this case. At habang wala pang lead na nakukuha ay pinapangako ng organisasyon namin na poprotektahan namin ang buong pamilya niyo sa abot ng aming makakaya.” Naalimpungatan si Arabella nang marinig ang mga boses na ‘yon. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mata at kumunot ang noo niya nang makita ang puting kisame. Pupungas-pungas pa siya. Sinubukan niyang maupo ngunit nakaramdam siya ng hilo kaya muli siyang humiga.“H’wag ka munang gumalaw, Ate.” Napatingin siya sa gawi kung saan nagmula ang boses. She squinted her eyes, adjusting her eyes sight from the light. Napaawang ang labi niya nang makita si Haniel na nasa tabi niya. Katabi nito ang hindi pamilya nalalaki. “Nasaan ako?” She groggily asked. “Water please.” Anas niya nang maramdaman a
“Hendrix! Hendrix! Hendrix!” Usal ni Abegail habang nakatingin sa litrato ni Hendrix. Kanina pa siya nakaharap roon. Naghihintay siya ng magandang balita mula sa mga tauhan niya. Ngayong araw ang pinakahihintay niya. Nagbago ang takbo ng plano ni Abegail. What she wanted is to kill Arabella. Kailangan ng mawala ni Arabella. Dahil hangga’t naroon ito ay hinding-hindi mababawi ni Abegail ang puwesto niya bilang misis Leviste. Kakatapos lang niyang tawagan si Hendrix at alam niyang nagkukumahog na ito papunta sa kanya. Alam niyang natatakot si Hendrix na saktan niya ang sarili niya. At kinukonsensya rin ni Abegail si Hendrix upang magkukumahog ito na magpunta sa kanya. Nakahanda rin ang gamot na kunwaring iinumin niya pagdating ni Hendrix para mas maging makatotohanan ang pag-arte niya. At mas lalong matakot si Hendrix na iwanan siya.Tumunog ang cellphone ni Abegail sa drawer at agad niyang pinaandar ang wheelchair niya. At nagtungo roon at mabilis na kinuha iyon. Sumilay ang ngiti s
Panatag si Hendrix na walang mangyayaring masama kay Arabella. Lingid sa kaalaman ni Arabella ay may nakausap na niya ang isang pribadong organisasyon na bantayan si Arabella nang hindi nito nalalaman. Lahat ng pamilya nila ay may naka-assign na tauhan upang protektahan ang mga ito. Kahit si Hendrix ay mayroon rin. Hanggang ngayon ay wala pa ring lead sa kaso ng kanyang ama at sa kaso nila ni Arabella. Wala pa ring matukoy na suspect kung sino ang nais magpapatay sa kanila. Nang malaman iyon ni Hendrix ay hindi siya mapakali lalong-lalo na para sa asawa niya. Hindi niya kakayanin kung may mangyari pa kay Arabella. “A got inside the cab.” Iyong ang report ng tauhan ni Hendrix. Muling bumalik ang tingin ni Hendrix sa mga magulang na parehong nakahiga sa kama. Naiintindihan ni Hendrix kung gaano ka na missed ng Mommy ang Daddy niya. Matagal nang kasal ang mga magulang niya, halos mag tatatlumpung taon na kasal ang mga ito at kahit kailan ay hindi nawalay nang matagal sa isa’t-isa. “K
Lulan ng taxi si Arabella. Lumilipad ang isip niya kung saan-saan. She’s weighing things, whether she would stay or not. Bumuntong hininga siya at tumingin sa bintana. Wala siyang balak umuwi muna sa mansyon. Kailangan niyang mag-isip kaya pupunta muna siya sa puntod ng mga magulang. Matagal na rin kasi niyang hindi nadadalaw ang mga ito. Sa isang taon ay isang beses niya lamang na dadalaw ang mga ito at iyon ay tuwing undas pero ngayon pakiramdam niya ay don niya mahahanap ang kapayapaan na gusto niyang malasap. Hindi niya personal na kilala ang mga magulang niya dahil sanggol pa lang siya ng iwan ng mga ito. At naaksidente ang sinasakyang bus ng mga ito pabalik sa syudad. Tanging sa litrato niya lang nakita ang mga ito at sa mga kwento ng Lola Mamay niya. “Ma’am,” tawag ng driver kay Arabella. Napatingin si Arabella rito sa may rear view mirror. Pansin niyang pinagpapawisan ang driver kahit malakas naman ang buga ng aircon ng sasakyan. Kumunot ang ni Arabella. Napaupo siya ng tuw
Arabella pulled her hand away. Napatingin sa kanya sa si Hendrix.“Why? What’s wrong?” Sumulyap si Arabella sa pamilya ni Hendrix. Abala ang mga ito sa pakikipag-usap kay Gabriel Leviste. Sa awa ng Diyos ay walang naging komplikasyon ang padre de familia ng mga Leviste. Isang himala raw ang naging mabilis na recovery ng katawan nito. However, Gabriel needs to undergo various test to be sure. At kailangan muna nitong umiwas sa trabaho ng isa o dalawang buwan. “Naiihi ako,” Pabulong na wika ni Hendrix. “Sasama ako,” Mabilis na ani ni Hendrix.Pinanlakihan ni Arabella ng mata ang asawa, “Are you crazy? May banyo rito sa private room ng Daddy mo. Ano sasama ka sa ‘kin sa loob?” Nilibot ni Hendrix ang tingin sa buong silid at nang makita niya na may banyo nga ay nakahinga ito nang maluwag. Bumitaw si Hendrix sa pagkakahawak sa kamay ni Arabella. Nagmamadali na nagtungo si Arabella sa banyo at naiwan ang mag-anak na Leviste sa silid.“I am glad your relationship with your wife is great,
“Ano ba!” Sigaw ni Anna nang bungguin siya ng isa sa kasambahay nila. Mabilis na yumuko ang kasambahay, “S-Sorry, Ma’am. H-Hindi ko po sinasadya.” “Ang laki-laki ng bahay. Tatanga-tanga kung maglakad! Tumingin ka nga sa dinadaan mo! My God!” Iritadong wika ni Anna at agad na tinalikuran ang tangang kasambahay nila. Naglakad siya palabas sa bahay nila at suminyas sa isa sa tauhan nila na buksan ang pinto ng kotse. Umagang-umaga pa lang ay iritado na agad si Anna, bumungad sa kanya ang balitang gising na si Gabriel Leviste. Wala namang balak patayin ni Anna si Gabriel Leviste. Ang balak lang naman talaga niya ay takutin ito ngunit mas nadagdagan ang inis ni Anna sa pamilyang Leviste dahil umuwi ang anak niya na luhaan noong nakaraan. Telling her that Hendrix had a complete 360 attitude.Iyak nang iyak si Abegail nitong mga nagdaang araw at natatakot si Anna na mag-isip na naman na magpatiwakal si Abegail. It’s the lasting Anna wants her daughter to do. Mahal na mahal ni Abegail si He
Pangiti-ngiti si Lara habang nagluluto ng agahan. Siya na mismo ang nagluto dahil pakiramdam niya ay ito na ang magiging simula nang bagong buhay ng pamilya niya. She flipped the pancake she made. Iyon ang madalas kainin ng mga anak niya noong mga bata pa ito. Lalong lalo na si Haniel, gustong-gusto nito ang pancake sa hugis na puso.“Manang,” Tawag ni Lara kay Nanay Martha. “Pakitimplahan naman iyong sabaw. Alam niyo na Manang. Baka maghanap ng sabaw iyong magkapatid.”Si Lara rin mismo ang naghiwa ng mga prutas at gumawa rin siya ng juice. ITo ang unang beses na muli niyang inasikaso ng mga anak niya. Simula nang tumuntong ang mga ito sa diece ocho ay unti-unti nang bumukod sa kanilang mag-asawa ang mga bata. At nabubuo lang ang pamilya nila tuwing may okasyon.“Ayos na ito, Ma’am.” “Good,” Nakangiting sagot ni Lara at nagpatuloy sa pagluluto ng pancake. Sumulyap si Lara sa wallclock na nakasabit sa pader. “Manang paki gising na nga rin ang mga bata. Alas nueve na ng umaga hindi p