Nakaupo si Arabella sa kama. Bihis na bihis na siya at handa na ito na umalis. Simula kahapon ay nakakulong lang siya sa silid. Hinahatiran ng pagkain at maiinom. Hindi na rin siya nagpumilit pa na lumabas dahil alam naman niyang wala siyang kawala.Bandang alas seis y media nang umaga ay ginising si Arabella para maligo at makapagbihis. Bandalas siete naman ay hinatiran siya ng agahan ni Nanay Martha. Kahit ito ay naaawa sa kanya wala naman itong kapangyarihan para sumuway kay Lara Leviste. At baka matanggalan pa ito ng trabaho.Hinihintay ni Arabella ang hudyat mula sa mga guards upang ihatid siya sa hospital. Dala-dala niya lahat ng cards niya itinago niya iyon sa loob ng bra niya. Nagbabalak siyang lumayas at magpakalayp-layo na. Sa isip ni Arabella ay panahon na upang kumawala sa hawla ng mga Leviste.Bumukas ang pinto at pumasok si Lara Leviste. Kalmado na ang ekspresyon nito, hindi kagaya kahapon na parang bibitayin na siya nito sa galit.Naglakad ito papalapit sa kanya at hum
Kung paguluhan lang ng buhay ang usapan. Wala na yatang mas gugulo pa sa buhay ni Arabella. Naaksidente siya tapos magigising siyang walang maalala. Tapos ang asawa rin niya ay may amnesia rin. Ano pa ang gagawin nilang mag-asawa? Kung pareho naman silang walang maalala? “Come sit beside me, Wife.” Pag-uulit pa ni Hendrix. Luming-linga si Arabella nang makitang wala na roon ang biyenan niyang babae ay mas kinabahan si Arabella. Tinuro niya ang sarili niya. “A-Ako?” Nabubulol na aniya. Hendrix forehead creased, “May iba pa ba akong asawa?”Napalunok si Arabella sa narinig. She’s thinking whether to take a step or not. Nangangapa siya kung paano ba dapat siya kumilos sa harapan ni Hendrix. Pero paano nga ba siya kumilos noon sa harapan nito? Mahinhin ba siya? Magaslaw? Maldita o ano? “Ayaw mo bang lumapit?” “Ah…” Humugot ng hininga si Arabella. “P-pwede? I mean… Kailangan ba?” Napapikit si Arabella hindi na malaman kung ano ang sasabihin. Hindi na nga niya maintindihan ang mga sa
“De Jesus, Arabella Fae. Ito ang araw na pinakahihintay mo. Laya ka na!” anunsyo ng BJMP officer.“Congrats Fae!” bati sa kanya ng mga kasamahan niya sa selda.“Salamat,” sensirong wika niya.Ang masikip at maruming seldang ito ay ang naging tahanan niya sa loob ng halos isang taon. At ang mga narito ay itinuturing na niyang kaibigan. Sa mata ng ibang tao ay marumi at nakakatakot sila dahil suot nila ang kulay kahel na kamiseta.“Baka makalimutan mo na kami, ah!” pagbibiro ni Leila sa kanya at niyakap siya.“Paano kita makakalimutan kung sa bawat pikit ko mukha mo ang nakikita ko?” biro niya pabalik.“Fae, ha! H’wag mo rin kaming kalimutan!” sigaw ni Anna na nakaupo sa ibabaw ng kamang gawa sa kahoy.Ngumiti siya at tinignan isa-isa, “Hindi ko kayo makakalimutan, pangako ‘yan.”Paano niya makakalimutan ang mga taong mas naging pamilya niya pa kaysa sa sarili niyang pamilya. Bago pa tumulo ang luha niya ay tumingala siya. Ayaw niyang makita siya ng mga ito na umiiyak. Sino ba naman ang
Napaungol siya nang maramdaman ang mainit na palad ang dumampi sa kanyang balat. Pababa nang pababa ang haplos nito at huminto sa hita niya. He skillfully slid his hand inside the small fabric that’s covering her femininity. Nagmulat siya ng mata nang maramdamang hinahaplos nito ang kaselanan niya. “Hendrix no,” pakiusap niya, wala siyang sapat na lakas para pagbigyan ito sa makamundong pagnanasa na mayroon ito. His face darkened, “What do you mean no?”Napalunok siya, “Pagod ako. At kakalabas ko lang mula sa kulungan.”“I don’t care, it’s been a year Arabella. I fucking want you,” mariin nitong sambit at mas diniinan ang daliri nito sa kaselanan niya. “Hendrix please,” namamaos niyang sambit. He smirked at her. Alam na alam nito kung paano siya kunin, na isang salita lang nito ay tunaw na naman siya. He have the power to control her. Siniil siya nito ng halik. Napapikit na lamang siya at ninamnam ang bawat halik nito sa kanya. Sa pagkakataong ‘to lang niya nararamdaman na gusto
Nakatulala siya, hinihintay na ma-cremate ang katawan ng Lola niya. Hindi niya alam kung paano siya uusad, kung paano siya mabubuhay. Napahawak siya sa mukha niya, hinang-hina na siya. Tumayo siya at lumapit sa babaeng nasa front desk.“Ma’am?”Nag-angat ng tingin ang babae, “Yes? Ano po ang maipanglilingkod ko?”“Pwede po bang makitawag ako sa telepono niyo?” sabay turo sa teleponong nasa mesa.Tumango ito at nginitian siya kaya mabilis niyang sinubukang tawagan ang telepono sa opisina nito. Kailangan niya si Hendrix, kailangan niya ng may masasandalan sa mga oras na ‘to.“Hello?” ani niya nang may sumagot na roon. “Hendrix?”“Hello, sino sila?” ang sekretarya ni Hendrix ang sumagot sa tawag niya.Napakagat labi siya sa inis, “Nasaan si Hendrix?”“Miss Arabella?”“Ako ‘to, Mark. Nasaan si Hendrix?” napapikit pa siya nang marinig niyang bumuntong hininga si Mark sa kabilang linya. “Please, answer me honestly, Mark.”“Magkasama po sila ni Ma’am Abegail. Bigla po kasing inatake ng hika
“Good morning!” bati niya sa mga kasamahan sa station na iyon. “Good morning, ako nga pala si Sheena!” pakilala ng babaeng may katangkaran , inilahad nito ang palad niya.Tinanggap naman niya, “Fae.”Ngumiti si Sheena, “Ito naman si Naz,” turo niya sa lalaking kumaway sa kanya. “Ito naman si Iya,” sabay turo sa babaeng may hawak na chart. “Welcome sa station natin!”Mababait naman ang mga kasamahan niya sa trabaho. Hati-hati sila sa lahat ng gawain. Dahil siya ay bago ni-review niya muna lahat ng charts at profiles. Tumunog ang buzzer, kung saan may pasyenteng tumatawag sa kanila. Nagkatinginan silang apat. “Ako na,” anas niya.“Sure ka? May sa demonya pa naman ang pasyenteng ‘yun,” nakangiwing sambit ni Iya.“Bonus na lang talaga na gwapo ang boyfriend nito!” sabat naman ni Sheena.Kinawayan niya na lamang ang dalawa at mabilis na nagtungo kung saan private room iyon. Mabilis niyang pinihit ang sedura at bumungad sa kanya ang mukha ni Abegail.Pareho silang gulat na gulat nang ma
“Fuck! Shut the fuck up!” sigaw nito sa kanya. “You will fucking go with me. H’wag mo akong subukan, Arabella Fae. Alam mo kung ano ang kaya kong gawin!” bigla siya nitong binuhat sinampa sa balikat nito. Pinagsusuntok niya ang likod ni Hendrix ngunit wala man lang itong reaksyon, binitbit siya nito na parang sako ng bigas. “I hate you! Tang ina ka!” sigaw niya ngunit kahit anong pagpupumiglas niya ay hindi siya makawala sa asawa niya. Binuksan ni Hendrix ang pinto ng kotse nito at mabilis siyang inilagay sa upuan at sinuotan ng seatbelt. Mabilis rin na nagtungo si Hendrix sa driver’s seat pinaandar ang kotse. Napagod na siya na manlaban sa asawa niya kaya hinayaan niya na lamang ito. Nais niyang tumalon paalis sa kotse pero ayaw niyang masayang ang uniporme niya. Kailangan niya pa itong labhan pag-uwi niya para may maisuot pa siya bukas pagpasok niya. Kapos pa siya sa budget kaya hindi pa siya nakakabili ng extra na uniporme. “Ano pa bang kailangan mo, Hendrix? Hindi mo na naman
Nagising si Arabella sa malakas na tunog ng cellphone. Kinapa niya ang cellphone sa tabi niya. Dali-dali niya iyong sinagot dahil nahihiya siya na maistorbo ang mga kasamahan niya sa silid. Pikit ang mga mata niya, inaantok pa siya dahil sa pagod sa trabaho ngayong araw.“Hello,” humikab pa siya matapos sagutin ang tawag. “Sino ‘to?”“Hello, si Mrs. Leviste po ba ‘to? Asawa ni Mr. Leviste?” isang hindi pamilyar na boses ang nagsalita sa kabilang linya. Napamulat siya ng mata at tinignan kung sino ang caller ID, hindi naman nakarehistro ang numerong iyon. Nagising ang diwa niya, napaupo siya, sa pagkakaalam niya ay bago ang numero niya paano nalaman iyon ni Hendrix?Ibinalik niya sa tenga ang mumurahing cellphone niya, “Hello. Sino nga ulit ito?”“Hello Mrs. Leviste, si Aaron po ‘to. Trabahante sa Ledge Restaubar, tinawagan ko po kayo para ipaalam na lasing na lasing po ang asawa niya. At nagwawala po siya kanina sa VIP room. Pakikuha po sana ng asawa niyo rito, Ma’am. Kanina pa po si