GRACE Isang linggo na ang nagdaan simula nang magising ang aking son-in-law. Subalit imbes na kagalakan at selebrasyon ang mamayani sa aming mga pamilya, napuno ng kaguluhan at pagkabahala. Wala ni isa ang makapaniwala sa kasalukuyang nangyayari at halos wala lahat sa kontrol. “Carcel, pleaseee! Pakinggan mo muna ako!” humahagulgol na nagmamakaawa ang aking anak na si Gianna kay Carcel, pinipilit niyang pinapatigil ang kasintahan sa pagwawala at paghahalughog sa buong mansyon namin. “Carcel, nakikiusap ako!!” “Tumabi ka!!” walang pusong binalibag ni Carcel si Gianna sa pader nang harangin nito ang dinaraanan niya. “Gianna!” “Hala! Si ma'am si Gianna!” “Gia!” Puno ng taranta at aligaga akong tumakbo patungo kay Gia sa second floor nang makita siyang namimilipit sa sakit. Subalit hindi ko pa man siya naaalalayan ay nagmamadali na siyang kumilos upang habulin muli si Carcel. “Carcel!! Please, stop! Listen to me! I'm begging you, Carcel!!” halos magkandarapa si Gia sa paghahabol sa
GIA“The patient is suffering from retrograde amnesia.” pagdedeklara ng doktor.“A-Amnesia?” kahit pa batid ko na iyon dahil sa mga inaakto ni Carcel, ang makumpirma ito ng doktor ay nagpabagsak parin sa akin sa gilid ng kama na kinahihigaan ngayon ni Carcel dala ng panlalambot.“D-Doc, ano pong ibig sabihin no'n? Ano ba iyang nangyayari sa anak ko?” rumehistro ang matinding pag-aalala sa mukha ni tita Malou.“In simpler terms, retrograde amnesia in simpler terms, is when a person has difficulty recalling memories or information from their past before a specific event, injury, or illness. This memory loss can vary in severity and can affect different periods of a person's life.” pagpapaliwanag ng doktor saka nagpatuloy. “Sa aking nakikita, dahil sa insidente five years ago at sa tagal ng pagkaka-comatose ni Mr. Carcel Rossi, maaaring nakalimutan niya ang mga pangyayari nitong nakalipas na mga taon. Importanteng malaman natin ang espisipikong taon at kaganapan na kanyang naaalala nang
CALLISTO“Pambihira ang nangyari sa pamilyang Rossi, ano?”“Sinabi mo pa! Pero ang sabi-sabi ng mga maids nila, kinarma raw kasi mga cheater sila.”“Huy! Totoo ba?”“Hindi lang iyon, may mga nakapagsabi rin na marami silang kalokohaan behind closed doors.”“Gaya ng?”“Actually, mahaba ang kuwento, pero simulan natin sa padre de pamilya… balita ko ay may dalawa siyang asawa noon na pareho niyang pinakasalan sa magkaibang bansa tapos isang araw nasa iisa na silang mansyon—”“Wow. Interesting.” ngisi kong komento sa dalawang nagtsi-tsismisang nurses habang nakatayo sa likod nila.Pareho silang natigilan at sabay na napalingon sa akin. Sa mga itsura nilang nanlalaking mga mata ay halatang nakilala agad nila kung sino ako.“Oh tapos? Ano nang nangyari ng dinala ng Dad ko ang dalawa niyang asawa sa mansyon?” sarkastiko ko pang tanong.“S-S-Sir Callisto!” ang babaeng nurse na siyang nagkuwento ay parang nakakita ng multo, ganoon din ang mukha ng kanyang kasama.Bumaba ang paningin ko sa name
JETT“Congratulations! You're pregnant, Jett!” masayang wika ng aking kaibigan na doktor na si Kaye. “Isang buwan ka nang buntis sa unang baby niyo ni Carcel.”Matagal pa akong napatulala sa kanya, pinoproseso ang ibinalita niya. “B-Buntis ako?”“Yes! Wala kang sakit, kundi nakakaramdam ka lang ngayon ng mga mild symptoms of pregnancy. Actually, late mo na ngang nararanasan ang sintomas, but I can assure you, nothing's wrong with your pregnancy. Your body is healthy, you just need to keep it that way.”Nagmamadali akong lumabas ng hospital. Panay kagat-labi ko dahil sa hindi makubling saya na aking nararamdaman. Patuloy na kumakabog ang dibdib ko hanggang sa matunton ko ang naka-park na sasakyan namin.“Kuya Hector, uwi na tayo!” puno ng pananabik kong anyaya sa aking driver nang maupo sa backseat.“Yes po, Madam!” Habang umaandar ang sasakyan ay kinalikot ko ang aking cellphone para tawagan ang aking asawa. Nung una ay hindi niya pa sinagot, ngunit nang tawagan ko ulit ay sinagot na
JETTIsang linggo ang nagdaan na tanging tubig lang ang naging pantawid ko para mabuhay. Hindi ako makakain. Hindi ako makatulog. Tuwing ipipikit ko ang mga mata ko ay mukha ni Carcel ang nakikita ko sa bawat sulok. Bawat paghinga niya ang nalalanghap ko at ang presensya niya ang yumayakap sa akin. Hindi ako makabangon sa kama na halos magmistulang isang lumpo. Panay iyak lang ang ginagawa ko habang nakahimlay sa kama.“Jett, hindi ka na kumakain! Mamamatay ka niyan sa ginagawa mo. Maawa ka sa sarili mo, Jett, lumaban ka! Kayanin mo!” Tanging boses lang ni Lola Flor ng naririnig ko at ang pilit niyang pagpapalakas ng kalooban ko.Walang humpay sa pagbabagsakan ang aking mga luha sa tuwing naaalala ang pagtataksil ni Carcel. Binaon ko ang mukha ko sa unan at muling napahagulgol ng malakas. “L-Lola…Pinagtaksilan ako ni Carcel sa kapatid ko na si Gianna… ‘y-yung inaalagaan kong pamangkin, anak pala ng aking asawa!! A-Ang masakit pa roon ay nililihim sa akin nila Mommy at Daddy para prote
GIA “Ayos ka lang ba, anak? Patingin nga ng pisngi mo,” magkabilaang sinuri ni Mommy ang pisngi ko bago siya napabuntong-hininga. “Bumakat ang palad ni Jett. Masakit ba? Pulang-pula oh?” “Tsk!” naiirita man ay kalmado akong sumandal sa upuan ng sasakyan namin. “Syempre masakit. Hindi ko nga aakalaing sasampalin ako ni Ate. Mas satisfying sana kung makita ko man lang siya na humagulhol ng iyak at ilampaso ang mga luha sa sahig! Pero much better naman itong ginawa niya sa akin. Para makita ni Carcel ang ginawa niya sa akin.” “Pero kahit na. Paano na lang kung nakalmot ka pala niya at nag-iwan ng peklat. Tsk, tsk! Iyang ate mo talaga…” napailing-iling siya. “Hindi ko inaasahang gagamitin niya ang utak niya hindi puro emosyon. Akalain mong tama agad ang kanyang suspetiya?” Napaikot ako ng mga mata. “Ano naman kung alam na niya na nilalandi ko si Carcel behind her back? Na ako talaga ang naghahabol sa asawa niya? Ang mahalaga ay bumigay na sa wakas si Carcel at kami ni Gigi ang pinili
JETT“Ano ka ba naman anak! Sinabi ko na sa iyo! Huwag mong bubuksan ang pintuan! Pero hindi ka nakikinig! Naabutan mo pa tuloy sina Jett at Callisto…”Nagising ang diwa ko nang marinig ang maingay na boses ni Tita Malou. Napakusot ako ng mga mata at naupo sa malambot na kama. Pakiramdam ko ay nakatulog ako ng bente kwatro oras dahil sa pananakit ng likod ko.“Carcel naman, dahil sa pagkalabog mo sa pintuan, nagising tuloy ang prinsesa ko.” Bigla ay mayroong humaplos sa aking pisngi at buhok. Ganoon na lang ang paninigas ko sa kama. Nagugulat akong napatingin sa katabi kong nakaupo sa kama. Iyon ay walang iba kundi si Callisto. Wala siyang saplot sa pang-itaas ng katawan kung kaya’t kitang-kita ko ang bato-bato niyang katawan. Ngunit nang matingnan ko ang sarili ko ay halos lumuwa ang mga mata ko sa gulat. Nakasuot lamang ako ng bra na siyang tumatakip sa aking dibib!!Pero mas nagugulat ako nang unti-unting naglakbay ang mga mata ko sa lalaking nakatayo sa pintuan ng kwarto. Walang
CARCEL She signed the divorce paper. "Pak! Bagay na bagay sa iyo, Madam! This wedding gown is the one for you! Bongga! Ikaw na yata ang pinakamagandang bride sa history ng mga brides!" "Echos ka, bakla! I know this suits me, but no need to exaggerate it. Just say I'm gorgeous, and that's enough." "Madam bride, dapat si Mister groom ang magsasabi sa inyo niya, pero mukhang absent-minded ang peg!" "Huh? Carcel?" Nung araw na nakita ko silang dalawa ni Kuya sa mansyon ay ang huling araw na nakita ko siya. Ipinadala lamang ang divorce paper ni Tita Grace, at ibinalik sa aking may pirma na ni Jett. Ilang weeks na ang lumipas, pero ginagambala parin ni Jett ang isipan ko. Dahil hanggang sa dulo, kahit nabunyag ko na ang sikreto nila ni Kuya Callisto, sinubukan parin niya iyong itanggi. Kakatawa na nagawa pa niyang magbitiw ng mga salita sa akin. Hindi na lang niya ipasalamat, na hindi ko siya pinahiya o ipinalandakan ang pagloloko niya kahit matagal ko na iyong alam. "Carcel, ano ba
CALLISTO“Pambihira ang nangyari sa pamilyang Rossi, ano?”“Sinabi mo pa! Pero ang sabi-sabi ng mga maids nila, kinarma raw kasi mga cheater sila.”“Huy! Totoo ba?”“Hindi lang iyon, may mga nakapagsabi rin na marami silang kalokohaan behind closed doors.”“Gaya ng?”“Actually, mahaba ang kuwento, pero simulan natin sa padre de pamilya… balita ko ay may dalawa siyang asawa noon na pareho niyang pinakasalan sa magkaibang bansa tapos isang araw nasa iisa na silang mansyon—”“Wow. Interesting.” ngisi kong komento sa dalawang nagtsi-tsismisang nurses habang nakatayo sa likod nila.Pareho silang natigilan at sabay na napalingon sa akin. Sa mga itsura nilang nanlalaking mga mata ay halatang nakilala agad nila kung sino ako.“Oh tapos? Ano nang nangyari ng dinala ng Dad ko ang dalawa niyang asawa sa mansyon?” sarkastiko ko pang tanong.“S-S-Sir Callisto!” ang babaeng nurse na siyang nagkuwento ay parang nakakita ng multo, ganoon din ang mukha ng kanyang kasama.Bumaba ang paningin ko sa name
GIA“The patient is suffering from retrograde amnesia.” pagdedeklara ng doktor.“A-Amnesia?” kahit pa batid ko na iyon dahil sa mga inaakto ni Carcel, ang makumpirma ito ng doktor ay nagpabagsak parin sa akin sa gilid ng kama na kinahihigaan ngayon ni Carcel dala ng panlalambot.“D-Doc, ano pong ibig sabihin no'n? Ano ba iyang nangyayari sa anak ko?” rumehistro ang matinding pag-aalala sa mukha ni tita Malou.“In simpler terms, retrograde amnesia in simpler terms, is when a person has difficulty recalling memories or information from their past before a specific event, injury, or illness. This memory loss can vary in severity and can affect different periods of a person's life.” pagpapaliwanag ng doktor saka nagpatuloy. “Sa aking nakikita, dahil sa insidente five years ago at sa tagal ng pagkaka-comatose ni Mr. Carcel Rossi, maaaring nakalimutan niya ang mga pangyayari nitong nakalipas na mga taon. Importanteng malaman natin ang espisipikong taon at kaganapan na kanyang naaalala nang
GRACE Isang linggo na ang nagdaan simula nang magising ang aking son-in-law. Subalit imbes na kagalakan at selebrasyon ang mamayani sa aming mga pamilya, napuno ng kaguluhan at pagkabahala. Wala ni isa ang makapaniwala sa kasalukuyang nangyayari at halos wala lahat sa kontrol. “Carcel, pleaseee! Pakinggan mo muna ako!” humahagulgol na nagmamakaawa ang aking anak na si Gianna kay Carcel, pinipilit niyang pinapatigil ang kasintahan sa pagwawala at paghahalughog sa buong mansyon namin. “Carcel, nakikiusap ako!!” “Tumabi ka!!” walang pusong binalibag ni Carcel si Gianna sa pader nang harangin nito ang dinaraanan niya. “Gianna!” “Hala! Si ma'am si Gianna!” “Gia!” Puno ng taranta at aligaga akong tumakbo patungo kay Gia sa second floor nang makita siyang namimilipit sa sakit. Subalit hindi ko pa man siya naaalalayan ay nagmamadali na siyang kumilos upang habulin muli si Carcel. “Carcel!! Please, stop! Listen to me! I'm begging you, Carcel!!” halos magkandarapa si Gia sa paghahabol sa
JETT“Anjettie, ayos ka lang ba? Sinaktan ka ba niya?” nag-aalalang tanong sa akin ni Hugo pagkalabas na pagkalabas nila Callisto.Nanlalambot ang ang mga tuhod ko habang inaalalayan niya ako paupo sa couch. Unti-unting sumingaw ang labis na panlalamig mula sa aking katawan, ramdam ko parin ang pagkaputla ko. “Ate Jett, tubig po!” inabutan ako ni Yuna ng tubig na may pag-aalala habang si Vicky ay pinapaypayan ako.“Sissy, anong nangyari ba't ganon'n naman pala ang mga taong ‘yon?”Nilaghok ko ang tubig, naghabol ng hininga pagkatapos. Bahagya akong napreskuhan saka ako huminga ng malalim nang tatlong beses. “A-Ayos na ako.”“Boss, sino ba ang mga taong iyon?” kuryosong tanong ni Nisha.Umiling ako. “Simula sa araw na ito bawal niyo na silang papasukin sa shop. Walang dulot na maganda ang mga taong iyon. Naiintindihan niyo?”Nagkakatinginan silang napatango.Bahagya akong sumeryoso. “Kalimutan niyo na ang nangyari at ituloy niyo na ang pagtatrabaho ngayon din.”Nakikita ko ang pag-aat
JETT “Pambihira! Isa ka na palang negosyante, Jett. Akala ko maliit na shop lang ‘to, pero mukhang bibigatin din, ano?” nasisiyahang sabi ni Callisto. Ang malaki niyang boses ay umaalingawngaw sa buong lugar. Kahit kailan ay hindi ko nagustuhan ang paraan niya ng pagsasalita, ang bawat tono na binibigkas niya dahil puno iyon ng kayabangan o ‘di naman kaya'y pagiging sarkastiko. Kung kaya't hindi ko alam kung talaga bang natutuwa siya sa papuring iyon sa akin. Lihim kong naiyukom ang dalawa kong kamao upang humugot ng lakas ng loob. Binura ko ang aking emosyon. He's a stranger to me now no matter what. “Anong kailangan mo't sinadya mo pa ako sa aming shop, Sir?” “Oh,” tinaasan niya ako ng isang kilay, kasabay no'n ay tumaas ang sulok ng labi niya. “Would you look at that?” Napaigtad ako sa kinatatayuan subalit hindi na ako umatras pa nang ilang hakbang siyang lumapit sa akin. Halos limang pulgada na lamang ang layo namin sa isa't-isa. Walang takot ko siyang tiningala. Matagal kami
JETT“Malayo ang tingin~ Wala namang tinatanaw~”Unati-unti akong bumalik sa reyalidad nang marinig ang pagpaparinig na kanta nila Vicky at Nisha habang sila'y nagpaplantsa ng mga damit. Napapailing naman akong napaikot ng mga mata.“Ewan ko sa inyo.” naiusal ko. Natanto kong may ginagawa nga pala ako sa aking kinauupuan at tinuloy na lamang ang pagdrawing ng mga maliliit na dresses para kay Jelly.“Eh kasi naman sissy, parang ang dami-dami mong nakikita na hindi namin nakikita. Sino ba, este ano bang iniisip mo diyan?” Usyosong tanong sa akin ni Vicky.“Wala!” tanggi ko agad. “Echos mo, sissy! Panigurado namang si Poging Hugo lang iyang laman ng isipan mo!”“Ayiiieee~ Nagdadalaga na si Boss!” panunukso pa ni Nisha.Nasapo ko ang aking noo, pinipigilan na mapatawa sa pang-aasar nila. “Nababaliw na kayo. Puwede bang mag-focus na lang kayo sa ginagawa niyo at huwag niyo na akong abalahin pa?”“Hmp! Ayaw man lang mag-share ni Boss.”“Sa true~”“Tsk! Gusto niyo lang ng chismis eh. Bahal
JETT Nairaos ko ang isang linggong pag-atupag sa dress ni Madam Edna at mukha namang nasiyahan siya dahil nag-tip pa siya ng malaking halaga ng pera sa ganda ng mood niya. Linggo ngayon at pahinga ko sa mansyon. Habang sumisigop ng mainit na kape at nagrerelax sa bench ng garden ay pinapanood ko sina Jelly na naglalaro kasama sina Tanya at Tonio. Naka-set ang malaking castle ng puzzle na sila mismo ang bumuo. Hindi ko maiwasang matuwa at humanga sa kanilang paglalaro. Kinuha ko ang aking i-phone upang i-video ang sandaling iyon. Kung saan maganda ang pagkakangiti ni Jelly sa labi dahilan upang makita ang mapuputi at napakaliliit niyang ngipin. Hindi rin ako nabigo sa twins dahil match na match talaga sila sa kakulitan ni Jelly. Ang akala ko nga'y hindi agad sila magkakasundo, pero nung mismong araw na pinakilala ko sila sa isa't-isa ay nagyayaan na silang maglaro. “Ehem!” Napahinto ako sa pagvivideo nang agawin ni Hugo ang pansin ko. Kararating niya lamang sa garden. Binaba ko an
JETTInuunat ko ang aking braso sa pananakit ng likod at leeg ko. Dere-deretso ang pananahi ko ng dress na hindi ko namamalayang mahigit tatlong oras na ang nakalipas. Tumayo muna ako saka lumabas ng silid. Naglakad-lakad ako sa aming shop upang magalaw-galaw ang dalawang kong namamanhid na binti.“Break time ka na, Ate Jett?” pumasok sa shop si Yuna na may dala-dalang anim na mango shake. “Tamang-tama! Kabibili ko lang ng mga shake! Kuha ka po!”“Salamat, Yuna.” malugod ko iyong tinanggap, saka ako naupo sa mahabang couch.“Ipamimigay ko lang po ito kina Vicky!” aniya at lumisan upang tunguhin ang kapwa empleyado sa loob.Tahimik kong sinigop ang straw ng mango shake. Ang lamig at ang refreshing nitong lasa ay mas lalong nakapagpa-relax sa akin.Maya-maya lamang ay bumalik muli si Yuna at naupo sa aking tabi. “Patay ang araw ngayon, ah. Simula nung nagbukas tayo kaninang umaga, isa pa lang na customer ang napadaan.”“Napansin ko nga.” ani ko saka napailing. “Nga pala, Yuna, hindi ba
HUGO “Sir, na-deliver na ang mga raw materials na hinihingi ng Santa Maria group para sa proposal natin.” Napatango ako sa sinabi ng aking sekretarya. “Good work. Balitaan mo ako agad sa oras na ibigay na nila ang final decision nila.” “Yes, Sir. Ito nga po pala ang document report ng team sa nakaraang performance ng sales----” “Uncle, uncle!” Naagaw ang atensyon ko nang may humatak sa dulo ng itim kong polo. Napayuko ako at nakita si Jelly na nakatingala sa akin nang malaki ang pagkakangiti. Kinuha ko ang dokumento sa kamay ng aking sekretarya saka siya sinenyasan na umalis, na agad nitong ginawa. Saka ko lamang natutuwang kinarga si Jelly. “Nasaan ang yaya mo at nagawa mo akong mahanap dito sa construction site? Parang ang lakas ng pang-amoy mo at lagi mo akong natutunton, Jelly.” pagbibiro ko pa sa kanya, bahagyang kinurot ang kanyang maliit na ilong. Humagikhik siya ng tawa. Naglakad naman ako sa maayos na kalsada saka naglinga-linga ng paningin para hanapin ang yaya niya.