JETT
“Congratulations! You're pregnant, Jett!” masayang wika ng aking kaibigan na doktor na si Kaye. “Isang buwan ka nang buntis sa unang baby niyo ni Carcel.”
Matagal pa akong napatulala sa kanya, pinoproseso ang ibinalita niya. “B-Buntis ako?”
“Yes! Wala kang sakit, kundi nakakaramdam ka lang ngayon ng mga mild symptoms of pregnancy. Actually, late mo na ngang nararanasan ang sintomas, but I can assure you, nothing's wrong with your pregnancy. Your body is healthy, you just need to keep it that way.”
Nagmamadali akong lumabas ng hospital. Panay kagat-labi ko dahil sa hindi makubling saya na aking nararamdaman. Patuloy na kumakabog ang dibdib ko hanggang sa matunton ko ang naka-park na sasakyan namin.
“Kuya Hector, uwi na tayo!” puno ng pananabik kong anyaya sa aking driver nang maupo sa backseat.
“Yes po, Madam!”
Habang umaandar ang sasakyan ay kinalikot ko ang aking cellphone para tawagan ang aking asawa. Nung una ay hindi niya pa sinagot, ngunit nang tawagan ko ulit ay sinagot na niya.
“Why are you calling?” malamig niyang bungad sa akin.
Hindi ako natinag sa boses niya dahil ganoon naman talaga siya kung magsalita. “Hello love! Busy ka parin ba ngayon? Akala ko ba uuwi ka na bukas dito sa Pilipinas? Nakapag-impake ka na ba?”
“I'm busy now. Bukas ako uuwi, bukas na lang tayo mag-usap.” pinatay niya agad ang tawag.
“Ay,...” napanguso ako na napatingin sa screen ng aking cellphone. Subalit hindi na ako nagmaktol dahil sa ganda ng aking mood.
Alam ko naman na dahil nagmamay-ari si Carcel ng isa sa mga sikat na kumpanya sa bansa ay madalas siyang abala sa pagtatrabaho at pagpunta sa iba't-ibang bansa para sa business trips. Naiintindihan ko rin na dahil mas umaangat pa ang kumpanya niya ay madalang na lang siya kung umuwi sa aming mansyon. Noong una ay nagdaramdam ako dahil kaunting oras na lang ang nilalaan niya para sa akin, pero nasanay na rin ako hindi katagalan. Alam ko naman na ginagawa niya ito para sa future naming dalawa, lalo na sa magiging mga anak namin!
Sa isiping iyon ay mas lalo pa akong natuwa. Ang kiliti at kilig ay nagpapaligalig sa aking katawan sa sasakyan.
“Kuya Hector, huwag pala muna tayong umuwi ngayong araw. Deretso tayo sa mansyon nila Mommy.”
“Okay, Madam!”
Alam ko sa sarili kong hindi ko maitatago ang good news ngayon. Hindi ako mapapakali hanggat wala akong mapagsasabihan.
Dahil bukas pa uuwi si Carcel, bakit hindi ko muna ipagbigay alam sa mga magulang ko na buntis ako? Paniguradong matutuwa sila. Kahit pa hindi ito ang una nilang apo, paniguradong ma-eexcite parin sila!
Ang nakababata kong kapatid na si Gianna ay nauna nang mabuntis at magkaanak noong nakaraang apat na taon. Sa kasamaang palad nga lang, hindi niya alam kung sino ang lalaking nakabuntis sa kanya, kung kaya't wala ngayong tinatayong ama ang pamangkin ko na si Gigi.
Pero kahit na ganoon, bilang isang pamilya, binusog naman namin ng pagmamahal si Gianna at Gigi. Kasalukuyan silang nananatili parin sa mansyon nila Mommy at Daddy. Ako lang itong nahiwalay dahil kinuha ako ng asawa kong si Carcel nung kami’y ikasal.
Napakasuwerte ko parin at nasa tamang lalaki ako napunta. Nararamdaman ko ang walang humpay na pagmamahal ni Carcel para sa akin sa loob ng tatlong taon naming pagsasama, at alam kong magiging mabuti siyang ama dahil gano'n na lang siya kahilig sa mga bata!
Hindi nga lang kami nabigyan kaagad ng anak kahit ilang beses naming subukan, pero tama ang kaibigan kong si Kaye. ‘Try and try until we succeed’. Kaya heto, buntis na rin ako sa wakas! Matutupad ko na ang pangarap namin ni Carcel na bumuo ng pamilya!
“Madam, nandito na tayo.”
Huminto ang sasakyan sa tapat ng mansyon na kinalakihan ko. Nagmamadali akong lumabas para pumasok sa loob ng malaking gate.
“Magandang hapon, Manong guard!” pagbati ko kay Manong Hulyo na siyang kilala na ako simula pagkabata.
“I-Iha Jettie?” para siyang nakakita ng multo. “A-Anong ginagawa mo rito?”
“Ha?” natawa at nagtaka ako sa naging reaksyon niya. Pabiro ko pa siyang hinampas. “Si manong naman. Parang hindi naman ako naglalagi rito para mabigla kayo ng ganyan!”
Akma ko siyang lalampasan dahil sa pagiging excited ko na pumasok sa loob subalit hinarangan niya ang dinaraanan ko.
“Te, teka lang, iha! Sandali!” namumutlang pigil niya sa akin. “B-Bakit hindi ka muna manatili rito sa labas para i-inform ko sila Madam na nandito ka?”
“Ha??” nagsalubong ang kilay ko subalit sinusubukan pariag ngumiti ng maganda. “Eh para saan pa, Manong guard? Grabe naman kayo sa ‘kin! Parang hindi na ako part ng family, ah? No need to inform them, may mahalaga rin akong sasabihin kila Mommy kaya papasok na ako sa loob!”
Ngumiti pa ako ng malaki, walang halong paghihinala sa inaakto niya. Subalit nang harangin niya muli ang dinaraan ko ay napuno na talaga ko ng pagtataka.
“Manong guard? Bakit ba? May ganap ba sa loob? Busy ba sila Mommy at Daddy?” napakrus ako ng mga braso at nagtaas kilay.
“K-Kasi… kasi… ano…” nag-isip siya ng idadahilan subalit sadyang wala talagang lumalabas sa bibig niya. “Iha Jettie… S-Sa tingin ko, hindi maganda ang araw na ito para bumisita ka. Bakit hindi ka na lang muna umuwi at bumalik sa mansyon niyo?”
Marahas akong napabulalas ng hininga. “Manong? Two hours ang biyahe at nahihilo na ako! Bakit ba parang ayaw niyo akong pumasok sa loob? Tsk! Kuya Hector! Paki-alis nga si Manong guard sa harapan ko!”Si Kuya Hector na nakabuntot lang sa akin matapos iparada ang sasakyan sa labas ay mabilis na nakakilos para alisin si Manong guard sa harapan ko.
“T-Teka, iha Jettie!” palibhasa'y matanda na ay wala siyang binatbat sa mahinang paghila ni Kuya Hector sa kanya papalayo.
Nagtuloy-tuloy lamang ako sa paglalakad. Nakakapagtaka na nakasarado pa ang malaking front door ng mansyon na karaniwang palaging nakabukas mula umaga hanggang hapon.
Binuksan ko ang pintuan. Yumuko ako upang sana'y tanggalin ang marumi kong suot na sandals bago tuluyang pumasok sa loob. Subalit natigilan ako nang marinig ang iba't-ibang pamilyar na boses ng aking pamilya mula sa sala.
“Daddy! Masaya ako na nakauwi ka na rin sa wakas!” dinig kong maliit na tinig ni Gigi.
Dahil sa pader na nakaharang ay hindi ko pa sila nakikita. Nabalot ako ng pagtataka. Daddy? Si Gigi may daddy? Paano? Eh hindi naman kilala ni Gianna ang nakabuntis sa kanya!
Wait! Hindi kaya… nahanap na niya? Kaya ba pinigilan ako ni Manong guard na pumasok? Pero bakit naman? Dahil kung gayon ay isa itong malaking good news na dapat kong malaman!
Dahan-dahan akong napatayo, hindi na inabala ang pagtanggal ng aking sandals.
“Sabi ko naman sa'yo, apo, uuwi rin agad ang Daddy mo. Ayan oh! Napakarami mong toys!” boses ni Mommy ang natutuwang nagsalita. “Naku, maraming salamat, Carcel, ha? Nag-abala ka pa talaga para kay Gigi.”
“Gigi is my daughter, so of course I should give her everything.”
Nanigas ako na parang estatwa sa kinatatayuan. Nahinto ang aking paghakbang at ganoon na lang ang panlalaki ng aking mga mata. Maging ang paghinga ko ay napugto na tila'y huminto ang oras.
Carcel….?
“Daddy! Let's play!”
“Gigi! Your Daddy is tired pa! Kakauwi niya lang sa bansa. Hayaan mo muna siyang magpahinga!”“But Mommy!”
“It's okay, Gia, mukhang na-miss lang ako ng anak natin.”
“Hay, Carcel! Pahinga ka lang diyan. Malamang hindi ka pa kumakain. Anong gusto mo? Magpapahanda ako ng merienda.”
Mabilis na nag-init ang dalawa kong mga mata. Nanlabo ang paningin ko. Nanlamig nang husto ang mga palad ko. Hindi, pakiramdam ko binuhusan ako ng nagyeyelong tubig!
Dahan-dahan akong naglakad kahit na nanginginig na ang mga binti ko. As if hindi pa sapat ang mga naririnig ko, talagang pinasok ko ang sala ng mansyon.
Naroon siya… ang aking asawa na si Carcel, kandong-kandong ang 3 years old na babaeng anak ni Gianna na si Gigi. Habang ang tuon niya ay na kay Gianna, na kasalukuyang sinusuklay ang magulo niyang buhok.
Samantalang si Mommy at Daddy ay masaya lamang na nanonood sa kanila habang nakaupo sa katapat na sofa.
“Ooh! Tita Jettie is heeerrreeee!” malakas na pagsigaw ni Gigi nang siya ang unang makapansin aking presensya.
Nakatayo ako roon sa gilid. Pinapanood kung paano mawala ang kasiyahan sa mga mukha nila. Para silang mga nakakita ng multo nang tumingala sa akin. Labis silang namutla lahat. Kitang-kita ko pa kung paano sila manigas kagaya ng aking nararamdaman ngayon.
“A-Anong ibig… haaaa…” nag-unahan sa pagtulo ang mga luha ko. “A-Anong ibig sabihin nito?” halos panghinaan ako. Gusto kong bumagsak sa sahig. Gusto kong maglaho na lamang na parang bula.
“J-Jett…”
Dahan-dahang nagtama ang mga mata namin ni Carcel. Sa lahat, siya ang mas higit na nagulat. Subalit nakakapagtaka, na sa isang iglap ay biglang naglaho ang emosyon niya. Pinakita niya kaagad sa akin ang pangkariwan niyang itsura, na puno ng panlalamig at kawalan ng pake.
“C-Carcel…” nanginginig ang labi ko sa pagpipigil na mapahagulgol. Tinuro ko ang inosenteng bata. “I-Ikaw, ikaw ang ama?”
“Anak!” Si Mommy ay agad na nakatayo para lumapit sa akin. Hinawakan niya ang malamig kong kamay na nakaturo. “Please, anak, huwag kang manggulo muna. Ipapaliwanag namin sa'yo, okay?”
“H-Huwag manggulo? Ako?” natatawa akong napaiyak. “Mommy? Matagal niyo nang alam ito? Kayong lahat? Kailan pa?!!” buong lakas ko siyang tinulak.
“Jett!” Si Daddy ay agad na nasalo si Mommy. Istrikto itong tumingin sa akin. “Ano ka ba naman?! Gusto mo bang saktan ang mommy mo?!”
“Ako ‘yung nasasaktan ngayon, Daddy!!” halos mapitid ang ugat ko sa leeg sa pagsigaw. Nanlabo na ang paningin ko dahil sa mga luhang naipon sa mga mata ko. “Anong ibig sabihin ng lahat ng ito?! Dahil ang dating sa akin, lahat kayo niloloko ako!! Lahat kayo pinagkakaisahan ako!!”“Ate Jett!” seryosong lumapit sa akin si Gianna. “Sasabihin naman namin sa iyo eh, pero naunahan mo nang malaman! Oo! Si Carcel ang nakabuntis sa akin noon, at siya ang ama ni Gigi! Bago kayo kinasal dalawa, may nangyari sa amin pero insidente lang ‘yon! G-Gusto ko namang manahimik eh… pero si Gigi, gusto niya talagang makilala ang Daddy niya. At may karapatan si Carcel na malaman na mayroon siyang anak sa akin!”
Bumuhos ang luha ko sa sakit na naramdaman. Nanikip ang dibdib ko, halos hindi makahinga sa mga narinig. Labis akong napahagulgol. “MGA WALA KAYONG HIYA!!!”
Sa pag-apaw ng damdamin ay malakas kong sinipa ang malaking vase. Dahilan upang bumagsak iyon at mabasag. Kumalabog ang mga bubog sa sahig kasabay ng pagsigawan nila Mommy, Gianna, at Gigi.
“Enough!” tumayo si Carcel. Lumapit sa akin at kinuha ang braso ko. Pwersahan niya akong hinala papalayo.
Mas lalo akong napaiyak, pinaghahampas ko siya at nagpupumiglas. “Bastos ka!! Bastos ka!!! Manloloko!! Paano mo nagagawa sa akin ito, Carcel?!! Minahal kita!!!”
Marahas niya akong hinarap sa kanya. “Let's divorce, Jett! Hindi na kita mahal. Kailangan kong panindigan si Gianna at Gigi.”
“A-Ano?” tuluyang nanlambot ang buo kong katawan. Patuloy na umaagos ang mga luha ko. Ganoon na lang ang milyong boltahe na tumama sa akin at nagpawasak ng puso ko. Halos mawalan ako ng buhay na tumitig sa mga mata niya. “A-Ang kapal ng mukha mo…. p-paano mo ito nagagawa sa akin?”
May namumulang mga mata niya akong tinitigan, bago nag-iwas ng paningin at bitawan ang braso ko. Dahil wala nang nakasuporta sa katawan ko ay bumagsak ako sa sahig. Ganoon kahina ang naararamdaman ko ngayon.
“Wala pa naman tayong napundar na pamilya sa loob ng tatlong taon. Kaya pinipili ko sila Gianna at Gigi. Maghiwalay na tayo, Jett.”
JETTIsang linggo ang nagdaan na tanging tubig lang ang naging pantawid ko para mabuhay. Hindi ako makakain. Hindi ako makatulog. Tuwing ipipikit ko ang mga mata ko ay mukha ni Carcel ang nakikita ko sa bawat sulok. Bawat paghinga niya ang nalalanghap ko at ang presensya niya ang yumayakap sa akin. Hindi ako makabangon sa kama na halos magmistulang isang lumpo. Panay iyak lang ang ginagawa ko habang nakahimlay sa kama.“Jett, hindi ka na kumakain! Mamamatay ka niyan sa ginagawa mo. Maawa ka sa sarili mo, Jett, lumaban ka! Kayanin mo!” Tanging boses lang ni Lola Flor ng naririnig ko at ang pilit niyang pagpapalakas ng kalooban ko.Walang humpay sa pagbabagsakan ang aking mga luha sa tuwing naaalala ang pagtataksil ni Carcel. Binaon ko ang mukha ko sa unan at muling napahagulgol ng malakas. “L-Lola…Pinagtaksilan ako ni Carcel sa kapatid ko na si Gianna… ‘y-yung inaalagaan kong pamangkin, anak pala ng aking asawa!! A-Ang masakit pa roon ay nililihim sa akin nila Mommy at Daddy para prote
GIA “Ayos ka lang ba, anak? Patingin nga ng pisngi mo,” magkabilaang sinuri ni Mommy ang pisngi ko bago siya napabuntong-hininga. “Bumakat ang palad ni Jett. Masakit ba? Pulang-pula oh?” “Tsk!” naiirita man ay kalmado akong sumandal sa upuan ng sasakyan namin. “Syempre masakit. Hindi ko nga aakalaing sasampalin ako ni Ate. Mas satisfying sana kung makita ko man lang siya na humagulhol ng iyak at ilampaso ang mga luha sa sahig! Pero much better naman itong ginawa niya sa akin. Para makita ni Carcel ang ginawa niya sa akin.” “Pero kahit na. Paano na lang kung nakalmot ka pala niya at nag-iwan ng peklat. Tsk, tsk! Iyang ate mo talaga…” napailing-iling siya. “Hindi ko inaasahang gagamitin niya ang utak niya hindi puro emosyon. Akalain mong tama agad ang kanyang suspetiya?” Napaikot ako ng mga mata. “Ano naman kung alam na niya na nilalandi ko si Carcel behind her back? Na ako talaga ang naghahabol sa asawa niya? Ang mahalaga ay bumigay na sa wakas si Carcel at kami ni Gigi ang pinili
JETT“Ano ka ba naman anak! Sinabi ko na sa iyo! Huwag mong bubuksan ang pintuan! Pero hindi ka nakikinig! Naabutan mo pa tuloy sina Jett at Callisto…”Nagising ang diwa ko nang marinig ang maingay na boses ni Tita Malou. Napakusot ako ng mga mata at naupo sa malambot na kama. Pakiramdam ko ay nakatulog ako ng bente kwatro oras dahil sa pananakit ng likod ko.“Carcel naman, dahil sa pagkalabog mo sa pintuan, nagising tuloy ang prinsesa ko.” Bigla ay mayroong humaplos sa aking pisngi at buhok. Ganoon na lang ang paninigas ko sa kama. Nagugulat akong napatingin sa katabi kong nakaupo sa kama. Iyon ay walang iba kundi si Callisto. Wala siyang saplot sa pang-itaas ng katawan kung kaya’t kitang-kita ko ang bato-bato niyang katawan. Ngunit nang matingnan ko ang sarili ko ay halos lumuwa ang mga mata ko sa gulat. Nakasuot lamang ako ng bra na siyang tumatakip sa aking dibib!!Pero mas nagugulat ako nang unti-unting naglakbay ang mga mata ko sa lalaking nakatayo sa pintuan ng kwarto. Walang
CARCEL She signed the divorce paper. "Pak! Bagay na bagay sa iyo, Madam! This wedding gown is the one for you! Bongga! Ikaw na yata ang pinakamagandang bride sa history ng mga brides!" "Echos ka, bakla! I know this suits me, but no need to exaggerate it. Just say I'm gorgeous, and that's enough." "Madam bride, dapat si Mister groom ang magsasabi sa inyo niya, pero mukhang absent-minded ang peg!" "Huh? Carcel?" Nung araw na nakita ko silang dalawa ni Kuya sa mansyon ay ang huling araw na nakita ko siya. Ipinadala lamang ang divorce paper ni Tita Grace, at ibinalik sa aking may pirma na ni Jett. Ilang weeks na ang lumipas, pero ginagambala parin ni Jett ang isipan ko. Dahil hanggang sa dulo, kahit nabunyag ko na ang sikreto nila ni Kuya Callisto, sinubukan parin niya iyong itanggi. Kakatawa na nagawa pa niyang magbitiw ng mga salita sa akin. Hindi na lang niya ipasalamat, na hindi ko siya pinahiya o ipinalandakan ang pagloloko niya kahit matagal ko na iyong alam. "Carcel, ano ba
CARCEL“Papasukin niyo ako! Nasaan si Jett? Kailangan ko siyang makausap! Kailangan naming mag-usap!” nagpupumilit akong pumasok sa malaking gate ng mansyon ni Lola Flor.Pinipilit din naman akong harangan ng apat na mga gwardiya. “Pasensya na talaga, Ser, pero hindi pu-puwede pumasok ang sinuman sa pamilyang Rossi at Salvatore. Naka-ban na kayo rito, Ser.”“Kahit sandali lang, ilabas niyo na lang si Jett! Kailangan ko siyang makausap!”“”HIndi nga puwede, Ser! Mabuti pa ay umuwi na lang kayo at huwag nang mambulabog pa. Nakakagambala kayo para sa lahat ng mga tao rito, Ser.”“Fuck it!” sinapak ko ang guwardya na tumulak sa akin at kanina pa panay paliwanag.“Aba, gago ka ah!” Kaagad din akong nakatanggap ng sapak mula sa mga kasama niya.Pero hindi ako pumayag na matalo at tumumba. Kahit pinagtulungan nila ako ay panay ang pagbato ko ng sapak, na agad nilang iniiwasan.“Tumigil ka na, Ser! ‘Wag ka nang manggulo at baka kung saan pa mauwi ito!” anang isang guwardiya.“Come at me I don
JETT“Walang hiya ka!!” sampal ang inabot ko mula kay Mommy pagkarating na pagkarating pa lang nila sa hospital. “Anong ginawa mo kay Carcel?! Anong ginawa mo sa kanya, Jett?!” Hinawakan niya ako sa magkabilang braso at binaon ang mababa niyang kuko.“M-Mommy!” mas lalo akong napahagulgol ng iyak. Kanina pa namamaga ang mga mga mata ko at kanina pa ako pinanghihinaan ng katawan. Simula nang sugurin si Carcel dito sa hospital hanggang ngayon ay hindi ko parin nagagawang tumahan.Nagkalat parin sa puti kong damit at itim kong jacket ang mga dugo ni Carcel matapos siyang saklolohan kanina pagkatapos niyang mabangga ng truck. Marami sa mga nakakita ang agad ding sumaklolo. At dahil abot-kamay lang ang hospital ay kaagad siyang naisugod. Ngayon ay hindi parin lumalabas ang mga doktor at nurses mula sa operating room.Lumuhod ako sa harapan ni Mommy sa labis na panlalambot ng aking mga tuhod. “S-Si Carcel… M-Mommy…. H-Hindi ko gustong mawala si Carcel… aahhh!! A-Ayaw ko, hindi ko matatangga
JETT5 YEARS LATER…“Ayan! Bagay na bagay sa inyo ang red dress, Madam! Saktong-sakto! Kung iyan ang susuotin niyo sa engagement party ng anak niyo, paniguradong pagtitinginan kayo ng mga in-laws mo!” puno ng pambobola kong papuri sa aking numero unong customer.“Bagay na bagay? Saktong-sakto?” tinaasan niya ako ng kilay. Saka siya tumalikod sa akin upang ipakita ang zipper ng red dress na hindi masarado dahil sa lapad at taba ng kanyang likod.“Ay jusko po!” hindi napigilan ni Yuna at Vicky ang mapasigaw ng iisang salita dala ng gulat.Saka may namumulang mukha sa galit na muling humarap sa akin si Madam Edna. “Eh kahit kailan palpak talaga ang tailor shop ninyo eh! Hindi kayo marunong magsukat!! Hindi ko masarado ang zipper at sobrang sikip sa akin nitong dress na pinapagawa ko sa inyo, hindi ako makahinga!!”Sunod-sunod akong napalunok. Tiningnan ko mula ulo hanggang paa ang katawan ni Madam Edna---ang numero unong customer namin na mahilig pumutak na parang kinakatay na biik. Akal
JETT “Kumusta na ang pagpapatakbo mo sa tailor shop, Anjettie?” pagtatanong sa akin ni Hugo nang maupo kami sa isang table at hinihintay ang aming order. “Ayos naman. Habang tumatagal mas dumarami ang dumadayo. May mga customer na sinasadya pa talaga kaming puntahan kaya nakakatuwa.” hindi ko napigilan ang mapangiti ng malaki. “Ngayong buwan ay sobra-sobra na ang workload kaya pinag-iisipan ko rin na mag-hire pa ng mga katuwang. Hindi ba, exciting? Feeling ko nga magna-number one ang tailoring shop natin sa buong city!” Nahawa siya sa tamis ng ngiti ko at hindi napigilang mapatawa. “Kung gano'n, kapag nag numero uno iyan, ipagtatayo kita ng panibagong branch sa ibang city.” Napahalakhak ako at napahampas ng kamay sa ere. “Huy! Ano ka ba! Masyado mo akong pinapa-excite. Pero malay mo naman~ pero sa ngayon, dahil nag-uumpisa pa lang din naman ang shop, malayo-layo pa ang dadaanan natin bago iyon mangyari.” “Huwag kang mag-alala, Anjettie, sisiguraduhin kong dadagsahin pa ka
CALLISTO“Pambihira ang nangyari sa pamilyang Rossi, ano?”“Sinabi mo pa! Pero ang sabi-sabi ng mga maids nila, kinarma raw kasi mga cheater sila.”“Huy! Totoo ba?”“Hindi lang iyon, may mga nakapagsabi rin na marami silang kalokohaan behind closed doors.”“Gaya ng?”“Actually, mahaba ang kuwento, pero simulan natin sa padre de pamilya… balita ko ay may dalawa siyang asawa noon na pareho niyang pinakasalan sa magkaibang bansa tapos isang araw nasa iisa na silang mansyon—”“Wow. Interesting.” ngisi kong komento sa dalawang nagtsi-tsismisang nurses habang nakatayo sa likod nila.Pareho silang natigilan at sabay na napalingon sa akin. Sa mga itsura nilang nanlalaking mga mata ay halatang nakilala agad nila kung sino ako.“Oh tapos? Ano nang nangyari ng dinala ng Dad ko ang dalawa niyang asawa sa mansyon?” sarkastiko ko pang tanong.“S-S-Sir Callisto!” ang babaeng nurse na siyang nagkuwento ay parang nakakita ng multo, ganoon din ang mukha ng kanyang kasama.Bumaba ang paningin ko sa name
GIA“The patient is suffering from retrograde amnesia.” pagdedeklara ng doktor.“A-Amnesia?” kahit pa batid ko na iyon dahil sa mga inaakto ni Carcel, ang makumpirma ito ng doktor ay nagpabagsak parin sa akin sa gilid ng kama na kinahihigaan ngayon ni Carcel dala ng panlalambot.“D-Doc, ano pong ibig sabihin no'n? Ano ba iyang nangyayari sa anak ko?” rumehistro ang matinding pag-aalala sa mukha ni tita Malou.“In simpler terms, retrograde amnesia in simpler terms, is when a person has difficulty recalling memories or information from their past before a specific event, injury, or illness. This memory loss can vary in severity and can affect different periods of a person's life.” pagpapaliwanag ng doktor saka nagpatuloy. “Sa aking nakikita, dahil sa insidente five years ago at sa tagal ng pagkaka-comatose ni Mr. Carcel Rossi, maaaring nakalimutan niya ang mga pangyayari nitong nakalipas na mga taon. Importanteng malaman natin ang espisipikong taon at kaganapan na kanyang naaalala nang
GRACE Isang linggo na ang nagdaan simula nang magising ang aking son-in-law. Subalit imbes na kagalakan at selebrasyon ang mamayani sa aming mga pamilya, napuno ng kaguluhan at pagkabahala. Wala ni isa ang makapaniwala sa kasalukuyang nangyayari at halos wala lahat sa kontrol. “Carcel, pleaseee! Pakinggan mo muna ako!” humahagulgol na nagmamakaawa ang aking anak na si Gianna kay Carcel, pinipilit niyang pinapatigil ang kasintahan sa pagwawala at paghahalughog sa buong mansyon namin. “Carcel, nakikiusap ako!!” “Tumabi ka!!” walang pusong binalibag ni Carcel si Gianna sa pader nang harangin nito ang dinaraanan niya. “Gianna!” “Hala! Si ma'am si Gianna!” “Gia!” Puno ng taranta at aligaga akong tumakbo patungo kay Gia sa second floor nang makita siyang namimilipit sa sakit. Subalit hindi ko pa man siya naaalalayan ay nagmamadali na siyang kumilos upang habulin muli si Carcel. “Carcel!! Please, stop! Listen to me! I'm begging you, Carcel!!” halos magkandarapa si Gia sa paghahabol sa
JETT“Anjettie, ayos ka lang ba? Sinaktan ka ba niya?” nag-aalalang tanong sa akin ni Hugo pagkalabas na pagkalabas nila Callisto.Nanlalambot ang ang mga tuhod ko habang inaalalayan niya ako paupo sa couch. Unti-unting sumingaw ang labis na panlalamig mula sa aking katawan, ramdam ko parin ang pagkaputla ko. “Ate Jett, tubig po!” inabutan ako ni Yuna ng tubig na may pag-aalala habang si Vicky ay pinapaypayan ako.“Sissy, anong nangyari ba't ganon'n naman pala ang mga taong ‘yon?”Nilaghok ko ang tubig, naghabol ng hininga pagkatapos. Bahagya akong napreskuhan saka ako huminga ng malalim nang tatlong beses. “A-Ayos na ako.”“Boss, sino ba ang mga taong iyon?” kuryosong tanong ni Nisha.Umiling ako. “Simula sa araw na ito bawal niyo na silang papasukin sa shop. Walang dulot na maganda ang mga taong iyon. Naiintindihan niyo?”Nagkakatinginan silang napatango.Bahagya akong sumeryoso. “Kalimutan niyo na ang nangyari at ituloy niyo na ang pagtatrabaho ngayon din.”Nakikita ko ang pag-aat
JETT “Pambihira! Isa ka na palang negosyante, Jett. Akala ko maliit na shop lang ‘to, pero mukhang bibigatin din, ano?” nasisiyahang sabi ni Callisto. Ang malaki niyang boses ay umaalingawngaw sa buong lugar. Kahit kailan ay hindi ko nagustuhan ang paraan niya ng pagsasalita, ang bawat tono na binibigkas niya dahil puno iyon ng kayabangan o ‘di naman kaya'y pagiging sarkastiko. Kung kaya't hindi ko alam kung talaga bang natutuwa siya sa papuring iyon sa akin. Lihim kong naiyukom ang dalawa kong kamao upang humugot ng lakas ng loob. Binura ko ang aking emosyon. He's a stranger to me now no matter what. “Anong kailangan mo't sinadya mo pa ako sa aming shop, Sir?” “Oh,” tinaasan niya ako ng isang kilay, kasabay no'n ay tumaas ang sulok ng labi niya. “Would you look at that?” Napaigtad ako sa kinatatayuan subalit hindi na ako umatras pa nang ilang hakbang siyang lumapit sa akin. Halos limang pulgada na lamang ang layo namin sa isa't-isa. Walang takot ko siyang tiningala. Matagal kami
JETT“Malayo ang tingin~ Wala namang tinatanaw~”Unati-unti akong bumalik sa reyalidad nang marinig ang pagpaparinig na kanta nila Vicky at Nisha habang sila'y nagpaplantsa ng mga damit. Napapailing naman akong napaikot ng mga mata.“Ewan ko sa inyo.” naiusal ko. Natanto kong may ginagawa nga pala ako sa aking kinauupuan at tinuloy na lamang ang pagdrawing ng mga maliliit na dresses para kay Jelly.“Eh kasi naman sissy, parang ang dami-dami mong nakikita na hindi namin nakikita. Sino ba, este ano bang iniisip mo diyan?” Usyosong tanong sa akin ni Vicky.“Wala!” tanggi ko agad. “Echos mo, sissy! Panigurado namang si Poging Hugo lang iyang laman ng isipan mo!”“Ayiiieee~ Nagdadalaga na si Boss!” panunukso pa ni Nisha.Nasapo ko ang aking noo, pinipigilan na mapatawa sa pang-aasar nila. “Nababaliw na kayo. Puwede bang mag-focus na lang kayo sa ginagawa niyo at huwag niyo na akong abalahin pa?”“Hmp! Ayaw man lang mag-share ni Boss.”“Sa true~”“Tsk! Gusto niyo lang ng chismis eh. Bahal
JETT Nairaos ko ang isang linggong pag-atupag sa dress ni Madam Edna at mukha namang nasiyahan siya dahil nag-tip pa siya ng malaking halaga ng pera sa ganda ng mood niya. Linggo ngayon at pahinga ko sa mansyon. Habang sumisigop ng mainit na kape at nagrerelax sa bench ng garden ay pinapanood ko sina Jelly na naglalaro kasama sina Tanya at Tonio. Naka-set ang malaking castle ng puzzle na sila mismo ang bumuo. Hindi ko maiwasang matuwa at humanga sa kanilang paglalaro. Kinuha ko ang aking i-phone upang i-video ang sandaling iyon. Kung saan maganda ang pagkakangiti ni Jelly sa labi dahilan upang makita ang mapuputi at napakaliliit niyang ngipin. Hindi rin ako nabigo sa twins dahil match na match talaga sila sa kakulitan ni Jelly. Ang akala ko nga'y hindi agad sila magkakasundo, pero nung mismong araw na pinakilala ko sila sa isa't-isa ay nagyayaan na silang maglaro. “Ehem!” Napahinto ako sa pagvivideo nang agawin ni Hugo ang pansin ko. Kararating niya lamang sa garden. Binaba ko an
JETTInuunat ko ang aking braso sa pananakit ng likod at leeg ko. Dere-deretso ang pananahi ko ng dress na hindi ko namamalayang mahigit tatlong oras na ang nakalipas. Tumayo muna ako saka lumabas ng silid. Naglakad-lakad ako sa aming shop upang magalaw-galaw ang dalawang kong namamanhid na binti.“Break time ka na, Ate Jett?” pumasok sa shop si Yuna na may dala-dalang anim na mango shake. “Tamang-tama! Kabibili ko lang ng mga shake! Kuha ka po!”“Salamat, Yuna.” malugod ko iyong tinanggap, saka ako naupo sa mahabang couch.“Ipamimigay ko lang po ito kina Vicky!” aniya at lumisan upang tunguhin ang kapwa empleyado sa loob.Tahimik kong sinigop ang straw ng mango shake. Ang lamig at ang refreshing nitong lasa ay mas lalong nakapagpa-relax sa akin.Maya-maya lamang ay bumalik muli si Yuna at naupo sa aking tabi. “Patay ang araw ngayon, ah. Simula nung nagbukas tayo kaninang umaga, isa pa lang na customer ang napadaan.”“Napansin ko nga.” ani ko saka napailing. “Nga pala, Yuna, hindi ba
HUGO “Sir, na-deliver na ang mga raw materials na hinihingi ng Santa Maria group para sa proposal natin.” Napatango ako sa sinabi ng aking sekretarya. “Good work. Balitaan mo ako agad sa oras na ibigay na nila ang final decision nila.” “Yes, Sir. Ito nga po pala ang document report ng team sa nakaraang performance ng sales----” “Uncle, uncle!” Naagaw ang atensyon ko nang may humatak sa dulo ng itim kong polo. Napayuko ako at nakita si Jelly na nakatingala sa akin nang malaki ang pagkakangiti. Kinuha ko ang dokumento sa kamay ng aking sekretarya saka siya sinenyasan na umalis, na agad nitong ginawa. Saka ko lamang natutuwang kinarga si Jelly. “Nasaan ang yaya mo at nagawa mo akong mahanap dito sa construction site? Parang ang lakas ng pang-amoy mo at lagi mo akong natutunton, Jelly.” pagbibiro ko pa sa kanya, bahagyang kinurot ang kanyang maliit na ilong. Humagikhik siya ng tawa. Naglakad naman ako sa maayos na kalsada saka naglinga-linga ng paningin para hanapin ang yaya niya.