Chapter 15-Opisina

"Mr. Chairman," bati ni Dylan sa ginoo nang ipatawag siya sa opisina nito.

"Una sa lahat ay gusto kong magpasalamat sa iyo at nagawa mong baguhin ang isip ng aking anak."

"Trabaho ko po iyon," magalang niyang sagot sa ginoo.

Ngumiti si Laurenzo at inakbayan ang binata. "Hindi talaga ako nagkamali sa pagkuha sa iyo. Alam kong may kapalit ang lahat ng ito kaya mo siya napapayag at hindi ko na aalamin pa. May tiwala ako sa iyo at alam kong hindi mo hahayaang mapahamak ang aking anak. Ngayong narito na siya ay napanatag na ang aking loob na iwan ang kompanya."

"Aalis po kayo?"

"May kailangan akong gawin para sa katahimikan ng puso't isipan ng aking anak. Hindi ko iyon magagawa kung narito lang ako at nagkukulong sa kompanya."

Naunawaan ni Dylan ang gustong gawin ng ginoo. "Mag-ingat po kayo at sikapin kong pangalagaan ang kaniyang kaligtasan, tulad sa ginagawa ng aking ama."

"Salamat!" Nayakap ni Laurenzo ang binata dahil sa tuwa. .

May pag-aalinlangang gumanti ng yakap si Dylan sa ginoo