CHAPTER 12

"It's okay as long as you're okay with it."

Sa kanya ko lang narinig ang ganyang salita. Kahit kasi si Blue ay tumataliwas sa mga gusto ko. Kadalasan nga ay siya ang nasusunod. Ang gusto niya lang ang iniintindi ko at dapat na pakibagayan.

"Are you okay?" nag-aalalang tanong sa akin ni Nico. Nginitian ko na lang siya saka bahagyang tinulak palayo.

"Akong pipili ng oorderin huh!" giit ko at nauna nang pumasok sa unit niya nang buksan niya ang pinto.

Aware akong sinusundan niya ako ng tingin. Aware din akong nagtataka siya sa akin. Pero hindi ko binibigyang pansin ang mga iyon. Dahil kapag pinairal ko ang aking emosyon, baka mahirapan na akong ibalik ang pagkatao kong hinubog ng mga magulang ko sa mahabang panahon.

Hindi puwedeng maging sobrang saya. Bawal ang umiyak, unless kailangan. Bawal masaktan dahil walang akong karapatan. My father taught me a lot of things about normal people can not do, while my mother... yes, she's always there, but I never felt her presence. Ewan, basta may