Chapter 46

ILANG sandali ang lumipas na puro paghinga lang namin ang naririnig. Nahihirapan akong mag-adjust sa ginagawa niya sa akin. Nag-aaway pa kami kagabi at ngayon ay ganito na siya.

"You did not pursue architecture because the school is far, right?" biglaan niyang sinabi.

Nanliit ang mga mata ko habang sinasalubong ang Iiwanag ng pababang haring araw.

"Yup. Mahal din," sagot ko.

He sighed heavily. Ngumuso ako at sinulyapan ang hati ng mukha niyang nakikita ko sa posisyong ito.

"Pero gusto mo ba ang natapos mo?"

"It's fine. Nagustuhan ko rin. Natutunan ko ring mahalin," sabi ko.

"No plans of pursuing the course you want?"

Natawa ako. "l have no time and money for that..."

Nakalimutan kong pwede nga pala dahil may pera na akong bigay niya, hindi ba?

"You can still go to school. Bata ka pa..." may kakaibang tono akong narinig sa huling sinabi niya.

"Pwede rin pero ayos na ako sa kurso ko ngayon.

Makakapagtrabaho naman ako at gusto ko rin ang paggawa ng furniture. That's life. You can never r