Chapter 51

AYAW ko na siyang makita at makausap pa.

Patalikod akong nahiga sa kama pagkatapos ng dinner namin ni Zephan. Hinatid niya agad ako sa apartment dahil sa dadaluhang party. Ibinaon ko ang aking mukha sa unan. Basang-basa na ito sa luha na bumabagsak sa aking mga mata.

From the very beginning, he never pretended to be someone else. Alam ko na playboy siya at alam ko rin na pisikal siya. Alam ko ang lahat ng iyon, and yet I still let myself fall deeply mad at him.

I have long accepted things like these. Na sa simula pa lang, hindi na talaga ako pwede kahit pa pilitin ko pa. Pero bakit hindi ko parin mapigilan ang masaktan. Ang tanging konsolasyon na lang dito ay umiiyak ako sa loob lang ng aking kwarto, ng walang nakakaalam. Mas mabuti na rin ito. Ayaw kong malaman ng ibang tao na nasasaktan ako. Mas madaling kalimutan ang isang bagay kapag wala nang ibang nagpapaalala sa'yo sa sakit.

"Cheska?" katok ni Auntie ang sumunod sa tawag galing sa likod ng aking pintuan.

Quickly, I wiped my tea