KABADONG-KABADO AKO. Elyes did not seem to realize what just happened. Sumunod ako kay Diana dahilan ng pagsunod ni Elyes sa akin.Hinawakan ni Elyes ang palapulsuhan ko. I can sense that he doesn't want to go. Nagpatuloy parin ako, kahit ganoon. Wala nang kibo si Diana at base sa tono niya kanina, hindi ko alam kung tama pa bang suwayin siya."Let's stay here for a bit, Diana, please?" Elyes finally uttered.Sinipat kaming dalawa ni Diana. Her eyes were cold and angry. Sa akin iyon nakadirekta ngunit binaling niya rin kay Elyes."She's not Dianna. She's not your fiancee."Sa likod ko si Elyes at hindi ko siya nilingon. I just know that he didn't speak. And Diana's way of looking at him changed from a scowl into a sweet smile. Ibig lang sabihin noon, nakuha niya ang gustong reaksyon kay Elyes. Hindi ko magawang lingunin ito.Bumalik sa paglalakad si Diana patungo sa mga sun lounger. Sumunod ako pero nahila pabalik ni Elyes."Anong ibig mong sabihin. Anong ibig niyang sabihin?" he aske
I CONTINUED WALKING. Pagdating ko ng bulwagan ay walang naroon. Umakyat ako ng hagdanan, sumunod si Petrina.Tiningnan ko ang kwarto ni Elyes sa pasilyo at nakitang may dalawang nag-aabang na kasambahay room Dumating pa si Mercy na sumulyap lamang sa akin bago nakisali sa mga iyon.Pumasok ako ng kwarto at hindi na nagtagal pa. I wiped the sticky seawater off my body. Kumuha ako ng damit at pumasok na ng banyo. Si Petrina ay nanatiling nakatayo sa paanan ng aking kama, hindi malaman ang gagawinWala sa sarili kong pinalitan ang aking underwear at nagbihis na rin ng damit. Hindi ko na sinuklay pa ang buhok ko. Lumabas na ako roon at nagsimula ulit na magligpit ng illan pang gamit."M-Miss..." Petrina croaked after a few moments of silence.Tumigil ako at nilingon ko siya. Her tears won't stop falling. I did not cry the whole time. Masakit. Nagbabadya lagi ang luha. Pero hindi ako umiyak. And here is Petrina, crying for me like she saw my pain... or... I pained her."I'm sorry," amin ko
HINDI na alam kung panaginip na ba iyon o imahinasyon parin. I want something so bad that even when my body is tired, my mind can't stop thinking about it.Sa aking panaginip ginamit ko ang pera na ibinigay ni Diana para makapagaral sa gusto kong kurso. Umalis ako sa bahay at naghanap ng matitirhan. Kaya ko ang mag-isa. Hindi ko kailangan ng gabay nino man para maging responsable.Nang nakapagtapos ako ay naghanap ako ng maayos na trabaho. Pinagbutihan ko dahilan ng mga mabilisang promosyon hanggang sa nakabili na rin ako ng sariling matitirhan.The details were very vivid. The evolution of the clothes I wear, the small but efficient apartment where I live, and the few friends I would probably earn... kahit paano naibsan ang sakit at naging abala ako roon.But sometimes, things won't fall the way you expect them to be."Walang hiya ka!"Nagising ako kinaumagahan sa sigaw na iyon. Kasabay pa ang paghila sa buhok ko dahilan ng pagkakahulog ko sa aking kama.By instinct, nahawakan ko aga
NAMILOG ang mga mata ko nang nakitang mga pulis ang kumatok. May naririnig akong iyakan sa labas. Napatayo ako."Ano 'yan, Auntie?" tanong ko at lumapit para marinig ang usapan."Wala nga sabi, e! I have their files and they are not minors anymore!" pakikipagtalo ni Auntie sa mga pulis.May isang nakamata sa akin sa loob. Pilit na itinulak ng mga pulis ang pintuan dahilan ng pagkakapasok nila. Agad nila akong pinalibutan."Hindi siya kasali! She's my niece!" gumaralgal ang boses ni Auntie Fatima."Anong meron?" tanong ko nang hinawakan ako sa braso ng dalawang pulis."Nakatanggap kami ng lead. Sa presinto na kayo magpaliwanag!"I saw my Aunt in chains after what the police said. Pumiglas ako ngunit ang matatandang ito ay masyadong malakas para makapanlaban pa ako."Hindi ito pwede! Legal kami! My boss can vouch for this!" Auntie Fatima declared but the police ignored her.Parang nag slowmotion sa akin lahat. Ang pagpupumiglas at ganti ni Auntie Fatima. I saw her face twist like a beau
JAIME blocked my way. Patungo na sana ako sa kwarto ko para ihanda ang gamit pero nasa pintuan siya, nag-aabang.Sadyang ginutay-gutay ang lupi ng kanyang puting sleeveless, gaya ng madalas na ayos niya rito. I smirked at him, hindi niya naman magawang ngumisi."Tuloy ka ba talaga? Pwede mo namang hintayin muna ang papeles mo bago ka umalis.""At kailan pa 'yon? Lalo na kung kukumpletuhin pa? Mahuhuli ang iba, maaga naman ang iba. Hindi na ako makakapaghintay, Jaime.He is one of those who trained me. Madalas ko siyang nakikita noong huling taon ko sa Senior High School pero ilang taon pa ang lumipas bago kami tuluyang nag-usap. He's one of the best in woodwork sa maliit na shop na pinagensayuhan ko.He's been good to me. Madalas din siya rito sa bahay, bumibisita at random days. Auntie Fatima would sometimes invite him over. Masasabi kong isa siya sa mga naging close kong kaibigan dito sa amin.I have a few friends back in school pero hindi nagtatagal ay nawawalan din ng communicatio
IT WAS a long, long journey. Pangalawang byahe ko palang ito sa ganoon kalayo. Una ay iyong umalis kami ng Maynila, ngayon naman ang pagbabalik.Auntie Fatima's new apartment is better than her old. Bukod sa hindi marumi ang gilid ng apartment, malapit din ito sa kalakhan ng syudad. The walls are painted with earth colors and the sides have stone walls. Kitang-kita ko ang pagkakamangha ni Auntie Fatima roon.Naisip ko tuloy kung magkano kaya ito at kaya kaya naming pag-ipunan na bilhin ito? I also wonder if she'd stop working in that club kapag nabili na niya ito?"Hindi ko yata maaafford ito," aniya sabay iling.Nasa gate parin kami noon. Hindi pa pumapasok sa sobrang pagkakamangha."Sa deductions pa lang na matatamo ko para sa pagkakasangla nito... hay... kung pwede lang talaga na bilhin ko na lang agad ito.."Kapag ba nabili mo 'yan, titigil ka na sa Club, Auntie?"Tumango siya. "Syempre. I'd rather stay home. Pamamahalaan ko 'yan at mag-aantay na lang ako sa pagbabayad ng mga rere
HE is the youngest of the bunch. Napatingin tuloy ang mga nakakatanda sa kanya ngunit kitang hindi nagulat na may kilala siya."Mr. A-alcatara?" nauutal kong sinabi."Nasa Manila ka? Dito ka nagtatrabaho?" nag-uunahan ang mga tanong ni Zephan Alcantara sa akin.Binaba ko ang order form para tuluyan nang makipag-usap sa kanya, 'Manager po kasi ang Tita ko rito, uh..." Pinasadahan ko ng tingin ang mga kasamahan niyang tahimik naman at hindi nanunukso.Uminit ang pisngi ko nang narealize ang uniporme ko para sa gabing iyon. We are sailors for that night. Not just simple sailors, but of course the sexy sailors. Mistulang cosplay ng isang hentai na palabas ang aming itsura. But then again, this is my job."Teka lang. Nagulat ako. Ilang buwan ka na rito? Bakit hindi ka nagpunta ng opisina?"Tumayo si Mr. Alcabtara. Tumabi ang mga kaibigan niya.Naupo siya sa dulong gilid para mas mabilis akong maabot. Kinabahan ako. We are allowed to talk to the clients only when we permit them to talk to
SAKTONG alas dose y media ay natapos na ako. I was also pleased to receive Mr. Alcantara's message by that time.Zephan Alcantara:I am now parking below your apartment.Ngumiti ako at lumabas na sa apartment. Nakita ko kaagad ang isang puting sasakyan sa baba na kapaparking lang.Bumaba ako at dumiretso na roon. Bago niya ako pinagbuksan ng pintuan ay ilang saglit na nanatili ang mga mata niya sa akin. Ngumisi ako nang nakitaan ko siya ng pagkamangha."Wow. You clean up nicely," he said. "Not that you aren't beautiful even with simple clothes..."Ngumiti ako. "Thank you, Sir, Gusto ko lang talaga na pagbutihan para matanggap ako sa trabaho."He smiled and held the door open for me. Sa byahe ay masarap kausap si Mr. Alcantara. Bukod sa marami siyang topic tungkol sa trabaho, narealize kong concern din talaga siya sa pagkakapasok ko roon."Just call me Zephan. Huwag nang Mr. Alcabtara," aniya.Hindi ko maitatanggi na may appeal si Zephan Alcantara. He's the usual city boy rich, remindi