Nakakapagod man pero sulit talaga ang rides namin ni Anus kahit na hanggang gabi, ayon sa kaniyang pusta. "Ang ganda naman dito, grabe!" sigaw ko pa habang ako'y nakasakay sa kabayo. Nang matanaw ko naman si Anus ay nakangiti 'to habang pinagmamasdan ako, na nakasakay din sakaniyang kabayo. "Madami ka palang alam dito" dagdag na sabi ko at ipinalapit ko ang kabayo na nakasakay ako sa kung saan nakatigil si Anus. "Yes" maikling sagot niya sakin at iniiwas ang tingin sakin na ngayon ay nakatingin na sa mga punong matatayog."Alam mo ba, ngayon lang ako nakakapasok sa mga lugar na 'to dahil sa'yo, dahil alam kong mga pribado" sabi ko naman dito, habang nakangiti at tinitignan ko na ang mga nagtataasang mga puno. "Masaya ako kung ganoon, dahil ako ang unang nagdala sa'yo dito" rinig kong sagot niya, kung kaya't lumingon ako dito at nakita kong nakangiti ito sa'kin, kung kaya't ngumiti din ako sakanya pabalik. "Magpahinga muna tayo" sabi niya ng seryoso na kinatango ko, baba na sana
"Namiss ko dito sa mansion" sabi ni Abe ng makapasok na siya, dahil ayos na ang kaniyang kalagayan.Mabuti na nga lang dahil ayos na siya. Ilang linggo rin ang lumipas bago siya nakabalik dito sa mansion, para makapagtrabaho, at masaya ako dahil magaling na siya."Namiss din kita ano!" sigaw ko naman dito habang nakangiti. Ngumiti din ito sakin pabalik."Ang lalake na ng mga halaman" sabi pa ni Abe habang kami'y nagtatrabaho na sa may hardin. "Pasensya na kung natagalan ako" dagdag na saad niya pa animo'y kinakausap niya ang mga ito at sasagutin siya."Nangingiti na lamang akong pinagmamasdan ko ang aking kaibigan na masiglang-masigla na talaga naman na ayos na ayos na siya.Yabang ako'y nagtatrabaho sa may hardin, pasulyap-sulyap din ako sa may mansion dahil simula ng makarating kami ni Abe dito kaninang umaga, hindi ko pa ito nakikita.Siguro tulog pa 'yon. Sa isip-isip ko pa at tiyaka nag-focus na lamang sa pagtatanim ng halaman. Nang matapos kami ni Abe sa hardin at ngayon ay ta
Dalawang araw ang lumipas, hindi ko pa din pinapansin si Anus, kahit na gustong-gusto niya ako kausapin. Basta tampo talaga ako sakanya. "Ganda mo talaga e' ano? hindi mo pinapansin si Anus" rinig kong sabi ni Abe habang ako'y nagdidilig ng halaman. Tinignan ko naman siya at napabuntong hininga pa ako. "Palagi siyang nakatingin sayo mula sa malayo" dagdag na sabi pa ni Abe na iiling-iling at tila dismiyado sakin.Totoo nga 'yon, minsan nahuhuli ko pa nga si Anus na nakatingin sakin at ako na mismo ang iiwas kaagad, dahil mukhang wala siyang balak na umiwas ng tingin. Hindi ko alam sa sarili ko kung bakit sa dahilan na hindi siya nagpaalam sakin no'ng umalis siya ay grabe na ang tampo ko sakanya, gusto ko sana na pansinin siya ngunit, 'to ay panindigan ko na lang ang aking sinimulan. Alam kong mali 'to dahil kaibigan niya lang naman ako, ngunit nakakaramdam talaga ako ng tampo sakanya, at bahala na kung hanggang saan aabot ang akin nararamdaman. "Ang sarap naman po talaga ng luto mo
Kinabukasan. Maaga akong nagising dahil atat na akong makapunta sa mansion dahil balak ko na talagang makipagbati kay Anus. Nahiya din talaga ako sakanyang sinabi kahapon, na kung ako ba ay magpapasuyo pa sakanya kahit hindi niya naman talaga dapat gawin. Alam kong mali ako dahil hindi ko siya pinansin porket lang iniisip ko na hindi siya nagpaalam sakin. Unang-una sa lahat kaibigan niya lang ako o' ewan ba basta hindi klaro Yung ugnayan namin dalawa kaya wala akong karapatan na hindi siya pansinin.Ewan ko ba sa sarili ko, hindi naman ako ganito dati sakanya at ayoko nga na magkaroon ng kahit anuman interaksyon samin dalawa dahil iba nararamdaman ko kapag nandiyan siya malapit sakin, at hindi ko alam kung bakit talaga ako nagkakaganito haysss,...hindi ko na maintindihan sarili ko.Nagbuntong hininga pa ako ng malalim bago tumayo na talaga sa may higaan. Inayos ko na muna ang aking hinigaan bago ako lumabas ng kwarto, upang maghilamos at makapagkape.Pagkalabas ko sakin kwarto, lumi
Ganito kasi 'yon Anus nagbibiro lang ako no'n ikaw talaga masyadong ka naman seryoso. Saad ko pa sakin sarili habang ako'y natatawa. Kamusta ka na? Palagi ka atang seryoso. Dagdag na saad ko pa at ako'y natatawa ngunit napawi din at napakamot sakin sariling ulo at napabuntong hininga dahil hanggang ngayon ay hindi ko alam ang sasabihin kay Anus. Nag-pa-practice kasi ako ng sasabihin ko kay Anus at kanina pa ako dito sa may kuwadra at wala pa din akong mapili na sasabihin, tila mauubusan na ako ng laway sa kakasalita. Napakahirap talagang makipagbati. napakahirap mag-isip ng sasabihin. Hindi ko alam pati kung ano ba ang aking i-a-aksyon sa harapan niya. Gustong-gusto ko na talaga maayos ang gusot namin dalawa, at akala ko no'ng una ay magiging madali lang ang lahat ngunit hindi pala dahil ako'y nahihirapan ngayon; hirap na hirap. Ngayon ay nakasilip ako mula sa malaking puno hindi kalayuan sa may lamesa ni Anus na busy na busy 'to na nakatutok sakanyang laptop at madaming nagkala
Tamad na tamad akong bumangon sa araw na 'to! Sa isip-isip ko pa habang nakahiga pa din sa may higaan. Alam kong may pasok pa ako kala mayora sa kaniyang mansion at kailangan ko na dapat gumayak, lalo na't mukha akong tinanghali ng gising, ngunit para bang wala akong ka-amor-amor na pumasok ngayon doon. Sinampal ko ng marahan ang akin sariling pisngi dahil naisip kong, binabayaran ako ng maayos ni mayora ng maayos kaya kailangan kong magtrabaho din ng maayos. Bumangon na ako sakin higaan na napaupo muna at napapatulala na lang dahil iniisip ko pa rin ang nangyari kahapon. Napakasipag talaga ni Anus na pati ang ulan ay hindi siya mapipigilan dahil sa kaniyang trabaho na ginagawa. Dapat tularan ko ang kagaya niya. Sa isip-isip ko pa at napangiti na lang na parang timang. Napaisip din tuloy ako na baka hindi sakin galit si Anus dahil kinakausap niya naman ako kahapon na ang tanong ko sakanya ay sinasagot niya, hindi niya lang ako tinitignan dahil busy 'to. Ou nga ano, bakit hindi
Kinabukasan. Ngayon ay nagdidilig ako ng halaman kasama si Abe na tahimik lang, at makikita ko na lang ay natawa 'to mag-isa. Hindi ko alam kung may problema ba siya sa utak o' ewan pansin ko ang pagbabago ng kaniyang ugali, tapos hindi siya talaga kagaya ng dati na madaldal, makulit at mapangasar hindi ko alam kung ano ba ang nangyari kay Abe kung bakit ganito siya. Hindi ko na nga pinapansin pa ang kaniyang kinikilos dahil mukhang wala 'to sa sarili na hindi ako masagot ng seryoso. Sa isip-isip ko pa habang nagdidilig pa din. Ang lalake na ng mga bulaklak na dati ay buto pa lamang. Kay bilis talaga ng araw. Sa isip-isip ko pa habang pinagmamasdan ko ang mga bulaklak. Tiyak na matutuwa ang mayora sakanyang pagbabalik dahil kay rami ng tanim na bulaklak sa kaniyang hardin at ang gaganda pa ng mga ito. Sa isip-isip ko pa. Kailan kaya makakauwi ang mayora? Tanong ko pa sa isip-isip ko. Pumuslit muna ako saglit papunta sa kusina para puntahan ko si Aling Berta para matanong ko kun
"Ang ganda ng mga halaman, ano Calohi?" tanong sa'kin ni Abe habang ito'y nakangiti at tinitignan ang mga halaman. Tumango naman ako dito upang pag-sangayon. Ngayon ay nasa hardin kami at ginugupitan ang mga damo at ang mga sobrang halaman, para malinis tignan. Tama nga siya kayganda ng mga halaman, ang sarap titigan na hindi nakakasawa, tiyak na magugustuhan talaga 'to ng mayora kapag siya ay nakauwi na. "Oo nga pala Calohi, kailan ba ang uwi ng mayora?" tanong sa'kin ni Abe ng mahinahon habang kami'y naggugupit pa din ng damo. Wala talaga akong alam kung kailan ba ang uwi ng mayora dito, si Aling Berta lang naman ang nakakaalam dahil siya ang nakakausap nito, basta ang alam ko lang ay busy 'to sa may Cebu dahil nga sa daming proyekto na pinapagawa ng mayor. "Hindi ko alam Abe?" tanong ko din sakanya pabalik at napakibit balikat na lamang siya. "Itanong na lang natin kay Aling Berta, mamaya, baka alam niya" dagdag na sabi ko dito ng mahinahon na kaniyang kinatango. Hindi na siya