Chapter 9

"Are you out of your mind, Taliyah Lavianna?!" Gulantang na sigaw ni Vicky nang isa-isahin ko sakaniya ang nangyari.

Nag-usap kami ni Davien. And... I gave him another chance. I love him. I think that's enough reason for me to forgive him. Being in a relationship with him for a year now is quite long. He flew all the way from Manila upang kausapin lang ako. Napaaga ang dating niya rito dahil sa nangyari. 

Nasa guestroom ngayon si Davien at marahil ay tulog pa. It's still 5 am. Pagkatapos ng pag-uusap namin kanina, hindi ko na magawang matulog ulit. 

"Vicky, why can't you just be happy for me? You know how much I love him. Everyone deserves a second chance." I sighed and brushed my hair with my fingers. Maging ako man ay napangiwi sa huling sinabi. 

"Gasgas na ang linyang iyan, Talianna. Tanga ka lang talaga!"

Nanlaki ang mga mata ko sakaniyang paratang. She doesn't usually talk like this not unless sagad na ang kaniyang pasensiya.

Umungol pa siya na tila frustrated na sa akin. "Talianna, listen. I'm just worried about you. Paano kung paulit-ulit niyang gawin iyan? Paulit-ulit mo rin siyang pagbibigyan? Nagloko siya! Walang magandang eksplenasyon doon! Hindi ko alam kung paano ka niya binilog at nagpadala ka!"

"I know what I'm doing, Vicky. Kung magloko man siya ulit, there's no way I'll forgive him again," malamig kong sinabi.

"Talaga ba, Talianna?" She snorted.

I lazily rolled my eyes.

"You know what? Bakit hindi na lang si Kuya Trez? He really likes you, Talianna. Nagbabalak nga siyang yayain kang mag-date once na makauwi kami. He doesn't care about Davien. He knows about Davien's reputation when it comes to girls... bitches rather. Handa siyang sulutin ka from him."

Kumunot ang noo ko at bahagyang natawa.

"Sorry. He's way too late now. Nag-fade na ang infatuation ko sakaniya. Last two years ago pa."

"Nakakainis kasi si Kuya! Kung noon ka pa niya pinursue, edi malaki ang tsansa na maging sister in law tayo!" 

"Sorry to burst your bubble but that won't happen. Makuntento ka na lang sa pagiging mag-bestfriends natin."

Humaba nang humaba ang aming usapan hanggang sa natatanaw ko na ang unti-unting pagsikat ng araw mula rito sa balkonahe. The sea looked like a metallic gray, glistening as the light pierced through the clouds and danced over the surface. It is the invitation to a new day. The sun rose like a flower opening, gifting its petals unto the world. A very ordinary yet, extraordinary view.

It was bright and fascinating as if it was inviting me to stare, deep into the horizon.

"Good morning, Ma'am," bati ni Blair pagpasok ko sa dining area. Ngumiti ako sakaniya. Nakabalik na pala siya. Mukhang kadarating niya lang.

"Kumusta ang kapatid mo, Blair?" I asked her. 

"Mabuti na siya, Ma'am. Masigla na. Hindi gaya noong nakaraan na halos hindi na makabangon." Malapad ang kaniyang ngiti habang sinasalinan ng juice ang aking baso. 

"That's good to hear." 

Habang kinakagat ko ang bacon, naramdaman kong may humalik sa aking buhok. Nag-angat ako ng tingin kay Davien. He was smiling at me. Magulo pa ang kaniyang buhok.

"Good morning, babe. How's your sleep?" Malambing niyang sinabi habang paupo sa aking tabi. Sinenyasan niya si Blair na magtimpla ng kape.

"Good." Tipid akong ngumiti.

"What do you want to do today? Babawi ako..." Bulong niya at pinisil ang aking kamay.

Napakurap ako at tumikhim. "Uhm, kumain muna tayo, Davien."

"Alright." He smiled gently.

Marami siyang sinasabi sa gitna ng aming pagkain ngunit tipid lamang ang mga sagot ko. I don't know. I suddenly felt very uncomfortable with him. Maybe the cheating part tainted my opinion of him. I think that's normal. Masyado pang sariwa ang nangyari. Nang umakyat siya upang mag-shower, ako naman ay nagtungo sa dalampasigan upang makalanghap ng sariwang hangin.

And... I was also hoping to see Nabrel dahil alam kong ganitong oras dumadating ang mga mangingisda.

I was wearing my baby blue off-shoulder summer dress. Nang matanaw ko ang ilang mga bangka, nakaramdam ako ng galak. Nagtatawanan sila habang nagbababa ng kani-kanilang mga balde at batsa. Hindi alintana ang pagod dulot ng pangingisda sa laot. I didn't even realize that I was smiling while looking at them. They seemed very happy with their simple lives. Sino nga bang hindi gugustuhin ang mamuhay ng payak at payapa?

And then I saw Nabrel. He was talking to the guy beside him. Tumawa ang kausap niya habang siya naman ay umiling, tila dismayado. Kasama nila ang ilang mga kalalakihan. 

I bit my lower lip and walked towards them. Napabaling sa akin ang kausap niya kanina. And then I noticed one thing about the guy. Halos manlaki pa ang mga mata ko nang matanto kung gaano kalaki ang hawig niya kay Nabrel! But this guy looked younger than him and he also got a pair of green eyes. Mas mahaba ang buhok nito kaysa kay Nabrel. Sumasayaw iyon sa bawat galaw niya. Pareho silang naka-white t-shirt. This must be his brother?

Kitang-kita kong siniko niya si Nabrel. Kumunot ang noo ni Nabrel bago napalingon sa akin. Bahagya pang namilog ang kaniyang mga mata nang matanaw ako. Nakuha ko na rin ang atensiyon ng ibang mga mangingisdang naroon. Ngumiti sa akin ang isang lalaking payat. I almost cringe with the way how he smiled at me. 

Hindi ko siya pinansin at lumingon na lang kay Nabrel. I smiled widely and waved my hand. Kumunot ang kaniyang noo. 

"Hi!" Masigla kong bati.

"Talianna, anong ginagawa mo rito?" Aniya na mukhang gulat pa sa aking presensiya. Pinunasan niya ang kaniyang noo gamit ang maliit na puting tuwalyang nakasabit sakaniyang balikat.

"Nothing. I was just walking around and then I saw you. Hello po!" Ngumiti ako sa ibang mga mangingisdang naroon na nakatingin pa rin sa akin. Nahuli ko ang pagbulong ng isa sakanila sa tabi nito. Tumango ang binulungan nito at muling tumingin sa akin.

Nakangisi ang lalaking kamukha ni Nabrel sa akin. Hinaplos niya ang kaniyang buhok bago nilahad ang kaniyang kamay.

"Magandang umaga. Ako nga pala si Senyel. Ikaw iyong anak ni Lavino Monselorette, hindi ba?" Magiliw niyang sinabi habang nakangisi pa rin. 

Ngumiti ako at tumango. Akmang tatanggapin ko ang kaniyang kamay nang tinampal iyon ni Nabrel.

"Marumi ang kamay mo, Senyel," seryoso niyang sinabi habang matalim ang tingin sakaniyang kapatid. Nagkibit-balikat ito at binaba ang kamay. 

"No, it's fine." I smiled at him. Sumulyap siya sa akin, matalim pa rin ang tingin. 

"Bumalik ka na sa mansiyon ninyo, Talianna. Hindi ka dapat nandito."

Nabura ang ngiti ko at napalitan ng simangot. "What's wrong with you, Nabrel? I just want to talk to them! To you! Bakit mo ba ako pinapaalis ha?"

Umawang ang kaniyang mga labi at sandaling natulala sa akin. Nag-iwas siya ng tingin. Umigting ang kaniyang panga. Nakita ko rin na mukhang nasindak ang ilang mga mangingisda. 

"Abala kami rito. Hindi ka malilibang sa pakikipag-usap sa amin."

"Then let me stay here. Mananahimik na lang ako. I will just watch. I don't want to go back to the mansion." Ngumuso ako.

"Tss. Ang kulit," aniya habang umiiling. Nakasimangot na siya at nag-squat sa harapan ng isang balde. Inabala na lang ang sarili sa mga isdang naroon. Mukhang pinipili niya ang mga malalaki. 

Nilingon ko ang kaniyang kapatid na nakangisi pa rin sa akin. Tinawag siya ng isang mangingisda. He bit his lower lip and shook his head before he turned his back.

"Kuya, ni hindi nga yata kumakain ng isda iyan." Dinig kong sinabi niya bago tuluyang lumayo. 

Ngumuso ako. Tumayo si Nabrel at naglakad palapit sa akin. Matamis akong ngumiti ngunit nanatili lamang nakabusangot ang kaniyang mukha. 

"Are you going to the mansion later, Nabrel?" I bit my lip, realizing what I just said. 

Umiling lamang siya. Akala ko ay sa akin siya patungo ngunit kinuha niya lang pala ang baldeng nasa bandang gilid ko. Punung-puno iyon ng mga isdang hindi ko alam kung ano ang tawag. Walang kahirap-hirap niya iyon inangat at nilipat sa mga nakahilerang balde at batsang naroon. 

Ang ibang mga mangingisdang naroon ay biglang lumayo. Ang isa ay hinila pa ang manggas ng t-shirt na suot ng payat na lalaking naiwan. 

"Uy! Aray, ah!" Gulat pa nitong sinabi ngunit wala nang nagawa kundi ang magpatinaod. 

I ran my fingers through my hair. Amoy na amoy ko ang tubig-alat. Somehow, it soothed my soul. Unti-unti na yata akong nasasanay sa ganitong kapaligiran. Muli kong nilingon si Nabrel na nakatitig lang sa akin. He looked away before he crouched to lift the basin. Napakurap ako bago magsalita. 

"Uhm, I thought pupunta tayo sa isla ni Dad? Kailan iyon, Nabrel? Gusto ko mamaya na. Naiinip ako sa mansiyon," malamig kong sinabi upang makita niyang seryoso ako at hindi handang tumanggap ng pagtanggi. 

Tumuwid siya ng tayo nang mailapag ang balde at nakapamaywang akong hinarap. He licked his lower lip. Sandaling umawang ang kaniyang labi bago magsalita. 

"May trabaho ako mamaya, Talianna," seryoso ang kaniyang tono. 

I swallowed hard. Nakaramdam ako ng panlalamig sa aking tiyan. Hindi ko maintindihan kung bakit...

Kinagat ko ang aking labi at tumango. "Okay. I understand. Pero s-sa Sunday ba? May trabaho ka rin?" Maingat kong sinabi. I was unconsciously playing with my fingers. Kinakabahan ako at hindi ko iyon gusto. 

Nag-iwas siya ng tingin at hinaplos ang kaniyang buhok. "Mayroon din. Umuwi lang ako nang maaga noong nakaraan para samahan ka." 

"Uhm, ganoon ba? It's fine. Sa mansiyon na lang ako kung ganoon. I-I'll just wait kung kailan ka pwede."

Nagbuga siya ng hangin bago ako binalingan. Pumungay ang kaniyang mga mata. "Ayaw kong ikaw ang naghihintay, Talianna. Kaya huwag mong sabihing maghihintay ka sa akin."

I just stared at him. We just stared at each other silently. Those green eyes were piercing mine. And I can swear at this moment he senses the real me. 

Sumayaw ang aking buhok dahil sa pag-ihip ng hangin. Inayos ko iyon at nilagay sa aking kanang balikat. 

Lumagpas ang kaniyang tingin sa aking likuran. Kasabay niyon ang brasong pumulupot sa aking baywang.