Chapter 15

Hanggang sa makabalik si Nabrel dala ang dalawang platong may lamang pagkain, tulala pa rin ako. Naririnig kong may sinasabi siya ngunit hindi iyon klaro sa aking pandinig. Isang bagay lang ang tumatakbo sa isip ko ngayon... 

Pasimple kong pinilig ang aking ulo. Pinulot ko ang kubyertos at tinanggal ang nakabalot na tissue roon. Tinusok ko ang karne at sinubo. Pinilit kong malasahan iyon, nagbabakasaling mapawi nito ang tabang sa aking sistema. But... it didn't. 

Nilingon ko si Nabrel na tahimik lamang kumakain sa aking tabi. Sumulyap siya sa akin nang maramdaman ang titig ko. Bumagal ang kaniyang pagnguya at bumagsak ang tingin sa aking plato.

"H-Hindi mo ba gusto ang pagkain?" Marahan niyang sinabi.

Kinagat ko ang labi ko at sinubukang ngumiti sakaniya. "Gusto. Masarap," putul-putol ang aking mga salita dahil patuloy na naglalaro sa aking isip ang imahe kanina. Naramdaman ko ang panunuya ng lalamunan ko. Hinablot ko ang bote ng softdrink at sumimsim sa straw. Nilapag ko iyon pagkatapos.

Napansin kong nakatitig pa rin sa akin si Nabrel. Tuluyan siyang tumigil sa pagkain. Seryoso lamang ang kaniyang mukha.

I smiled a bit. "Sino iyong kanina? Iyong... Hailey? Tsaka iyong kasama niya," may pag-iingat kong isinatinig. I couldn't even look at him. My eyes were focused on my plate. Wala sa sarili kong pinaglalaruan ang kanin.

"Kababata ko iyon. Boyfriend niya iyong kasama niya," tugon niya.

Natigilan ako at napabaling sakaniya.

"Boyfriend?"

Kumunot ang noo niya. "Oo. Boyfriend ni Hailey iyon," mas lalong umukit ang pagtataka sakaniyang mukha.

"Bakit mo tinatanong? Interesado ka ba sa lalaking kasama niya?" Nahimigan ko ang akusasyon sakaniyang tono. Umawang ang mga labi ko at mabilis na umiling. 

"No. I mean... si Hailey may boyfriend? So... siya iyong sinasabi mong crush mo na may boyfriend?" Dahan-dahan ang bawat pagbitaw ko sa mga salita. Nagtaas ako ng kilay nang nanatili lamang siyang nakatitig sa akin. 

I smiled. "She's... pretty. I like her dress," napapaos kong sinabi at binagsak na lamang ang tingin sa aking plato. 

Natahimik kami habang kumakain. Sumusulyap ako sakaniya ngunit abala lamang siya sa kaniyang plato, hindi ako nililingon kahit alam kong ramdam niyang nakatingin ako. Umingay lamang ang mesa namin nang nakisali sa amin sina Kaloy at ang dalawang kalalakihan. 

"Amethyst! Uy! Dito!" Sigaw ni Kaloy at inangat ang kamay.

Nabrel never left my side. Kumakaway sakaniya ang ibang nasa mesa at siya'y pinapupunta ngunit umiiling lamang siya at ngumingiti sa mga ito.

Nahagip ko sa gilid ng aking mga mata na tila may sinesenyas siya at nang lingunin ko, pumormal siya bigla at nag-angat ng kilay sa akin. His arm was rested on the backrest of my seat. Tumatapik ang kaniyang mga daliri sa mesa. Panaka-naka rin ang pagtatanong niya kung gusto ko nang umuwi. Ni hindi pa nga kami nangangalahating oras dito. We just finished our food.

Natanaw ko ang babaeng papalapit sa aming mesa na tinawag ni Kaloy. Naka-ponytail ang buhok at suot ang isang maong na jacket. Sa loob ay ang kaniyang puting t-shirt. Maiksi ang kaniyang maong shorts. She looked like... a rockstar. A very pretty rockstar. 

The girl was smiling while walking towards us. Saglit siyang tumigil sa isang mesa at nakipagtawanan bago nagpatuloy.

"Happy birthday, Kaloy! Ilang taon ka na? Kuwarenta?" She was so energetic. I could say that. Malakas ang kaniyang boses at dinig na dinig sa kabila ng maingay na karaoke.

"Gago! Bente dos! Umuwi ka na nga! Dapat sa'yo hindi iniimbita, e!" Sumimangot si Kaloy ngunit humalakhak lamang ang babaeng nagngangalang Amethyst at lumingon bigla kay Nabrel na tila ba iyon talaga ang pakay ngunit nauna lang binati si Kaloy. 

Ito ba iyong Amethyst na narinig ko noong nakaraan?

Bahagyang lumiit ang kaniyang ngiti nang makita ako. I smiled a bit and immediately looked away.

"Nabrel, sino iyan? Saan mo napulot, ha? Nagtataksil ka sa akin?"

Humalakhak si Nabrel. "Umupo ka na, Amethyst," malamig niyang sinabi habang natatawa.

Nanliit ang mga mata ni Amethyst nang suriin ako. Inokupa niya ang upuang nasa harapan ko. Nanatili ang hilaw kong ngiti sakaniya. This girl is creeping me out.

"Uhm, hi? You look great! I'm Talianna, by the way." I tried to sound friendly and offered my hand. Mabilis niya iyon tinanggap. Nakahinga ako nang maluwag dahil inakala kong matatagalan pa bago niya tanggapin.

"Amethyst Ysabel Veronica Jane B. Mendoza. Amethyst na lang." Nagkibit-balikat siya.

Naglapag ng mga beer sa aming mesa ang dalawang batang lalaki. Kumuha ng tig-iisang bote ang mga kasama namin bukod kay Nabrel. Napansin iyon ni Amethyst kaya nagtaas siya ng kilay.

"Oh? Ayaw mo? Pati iyang kasama mo, ayaw din? Tss! Bawal maarte rito, Miss." Umirap siya ngunit natatawa. I pursed my lips, slightly offended by her remarks. 

"Hindi na muna ako ngayon, Amy. Ihahatid ko pa si Talianna." Tipid na ngumiti si Nabrel. Nararamdaman ko ang pagsagi ng kaniyang braso sa aking likod.

"Sus! Kaloy! Pagsabihan mo nga iyan. Hindi daw iinom, oh! Birthday mo pa naman!" Ibinagsak niya ang kaniyang likod sa upuan. Hinila niya ang tali ng kaniyang buhok at bumagsak iyon. 

"Hindi ka ba umiinom, Talianna? Baka naman sa mga imported na alak lang hiyang ang panlasa mo. Naku! Ito lang ang mayroon. Wala kami nung Jack Daniel's, Jeam Bean tsaka iyong... Paul Walker ba iyon, brad?" Kumunot ang noo ni Kaloy at humarap sa katabi niya. 

"Bobo! Johnnie Walker!" Humalakhak ito. 

I chuckled a bit. 

"No. I don't actually drink. I'm barely 18." I said. 

Nahuli ko ang pagtaas ng kilay ni Amethyst. "Menor de edad ka lang? Hoy, Nabrel!" Aniya habang nanlalaki ang mga matang humarap sa tabi ko.

I looked at Nabrel who was just laughing and shaking his head. "Tumigil ka nga, Amethyst. Hindi 'yan tulad ng iniisip mo."

Nanood lamang ako sa tawanan nila habang nilalagok ang kani-kanilang mga bote. Amethyst was the one who often jokes around among the group. Natatawa na lang din ako sakaniya kahit hindi naman ako kasali sa usapan. 

"Why don't you get yourself a beer, Nabrel? Ayaw mo ba talagang uminom?" Bulong ko sakaniya.

Umiling lamang siya. "Ayos lang. Tsaka wala ako sa mood uminom." He smirked at me. 

Ngumuso ako at nagkibit-balikat na lamang.

"Gusto mo na bang umuwi?" He looked at his phone. "Alas nuebe na. Halika na, Talianna. Ihahatid na kita." Kumunot ang noo niya at tumayo, talagang determinado nang maihatid ako. 

Nilingon ko ang mga kasama namin sa mesa. Nakakunot ang noo ni Amethyst at nagtataka sa pagtayo ni Nabrel.

"Aalis ka na nga? Bakit kasi nagsama ka pa ng alagain! Hindi tuloy tayo makapag-enjoy," iritadong tinig ni Amethyst.

Bahagya akong natigilan sa pagtayo. Napakurap ako at natulala sakaniya. Matalim ang mga mata niya nang mag-angat ng tingin sa akin. I could tell that she was already drunk. Tantsa ko ay naka-tatlong bote na siya.

"Hindi mo ba kayang umuwing mag-isa? Nabrel, hayaan mo na 'yan! Ipahatid mo na lang kay Tidong. Dumito ka muna." Tumayo siya at hinila ang braso ni Nabrel.

Kinagat ko ang labi ko, bahagyang nakaramdam ng hiya sa sarili. She has got a point. Kung hindi sana ako dumalo, malamang ay nagsasaya silang magkakaibigan ngayon.

E, hindi ko naman pinipigilan si Nabrel na makisaya kasama ang mga kaibigan niya! Ano bang magagawa ko kung ayaw niyang uminom?

Tumayo na rin si Kaloy at hinila ang jacket ni Amethyst. "Uy! Hayaan mo na! Gabi na rin. Kailangan nang umuwi ni Talianna. Baka magalit ang ama niyan." 

"Tss! Makakauwi naman 'yan mag-isa!" Lumingon sa akin si Amethyst, namumungay na ang kaniyang mga mata. "'Di ba? Makakauwi ka naman? Uwi na! Hayaan mo si Nabrel dito." Nanatili siyang nakakapit sa braso ni Nabrel at hinihila pa ito. 

"Amethyst," may diin sa tono ni Nabrel at sapilitang tinanggal ang pagkakahawak nito sakaniya. "Kaloy, ihatid niyo na. Lasing na 'to. Mauuna na kami ni Talianna."

Inabot niya ang aking kamay at naramdaman ko ang pagpisil niya roon. 

Kinuha niya ang kaniyang motor sa bahay nila. Malapit lamang iyon kina Kaloy. Siguro ay limang bahay lamang ang pagitan. Hindi ko na nasilip ang loob ng bahay nila dahil mabilis lamang niyang kinuha ang motor. It was a single-storied house with a sloping roof, surrounded by wide veranda. Simple mula sa labas at payapa kung titignan. 

"Sa susunod na lang kita iimbitahan sa loob, Talianna. Kailangan mo nang makauwi," aniya habang inaabot sa akin ang helmet. Nakasakay na siya sa motor habang ako ay nanatiling nakatayo sa tabi. 

"Okay. Uhm, iyong sa'yo?" Untag ko nang mapansing ako lang ang may helmet. 

Umiling lamang siya. "Ayos lang ako. Isuot mo na." 

Hindi na ako umimik pa at isinuot na ang helmet. Nang makasakay sa likod niya, I immediately wrapped my arms around his waist. Sinandal ko ang aking pisngi sakaniyang likod. 

"Higpitan mo, Talianna. Iyan na ba ang pinakamahigpit?" Dinig kong sinabi niya sa tonong nanunuya. 

"Fine! You're enjoying this, aren't you?" Sigaw ko habang hinihigpitan ang kapit sakaniya.

"Hinigpitan naman niya! Mapagsamantala ka, ah?" Humalakhak siya kaya hinampas ko ang kaniyang braso. 

"Just drive, Nabrel!" Kahit umiirap ako ay hindi ko pa rin mapigilan ang ngiti.

Nanatili akong walang imik habang nakayakap sakaniya sa aming biyahe. Kinagat ko ang labi ko upang pigilan ang pagtratraydor nito sa ambang pag-angat. 

Dinadamdam ko ang malamig na hampas ng hangin sa aking balat. Ang init ng kaniyang katawan at ang lamig ng hangin ay perpekto para sa akin. 

Maaga ang gising ko nang sumunod na araw. I did a full-body work out. I wore my usual workout outfit. An athletic shorts and sports bra. I do 60 minutes or more of physical activity every day. Most of that are moderate to vigorous aerobic activity. 

Nagulat ako nang marinig ang boses ni Nabrel mula sa dining area. I also heard Dad's voice. Hindi pa ako nakapagpalit at balak ko lang naman kumuha ng oat bread at pagkatapos ay aakyat na. Tumuloy na ako sa pagpasok, umaktong hindi alintana ang kaniyang presensiya. Binati ko ang ama ko at hinalikan ang kaniyang pisngi. 

"Oh. Work out?" Nagtaas ng kilay si Dad nang suriin ang aking suot. Nagkibit-balikat lamang ako at isang beses na napasulyap kay Nabrel na nakatitig sa akin. Ngumuso siya at biglang ibinagsak ang tingin sa tasang nasa kaniyang harapan. Napansin ko sa kaniyang gilid ang nakatayong si Blair. 

"Blair, get me a green tea. Ihatid mo sa kwarto ko," malamig kong sinabi at hindi na hinintay pa ang kaniyang sasabihin. Dahil wala naman siyang choice kundi ang sumunod. 

At anong tinatayo-tayo niya sa tabi ni Nabrel? Mukha siyang tanga roon. 

"Oh, by the way, hija." 

Napabaling ako kay Dad habang patungo ako sa fridge upang kumuha ng oat bread. 

"Yes, Dad?" Untag ko habang hinahanap ang tinapay. 

"Sumabay ka na kina Nabrel mamaya. Ongoing na ang enrollment sa Tucson." 

Mabilis akong napabaling sakaniya. Hindi ko maitago ang sindak sa aking mukha. Napakurap ako habang nakatitig sa aking ama. 

"Dad? Are you really serious that you're gonna let me study here?" Gulantang ang tono ko.

Noon ay parang hindi ko pa sineseryoso ang kaniyang desisyon ngunit ngayong talagang may enrollment na siyang nabanggit... pakiramdam ko ngayon lang talaga tuluyang nanunuot sa akin ang katotohanang iyon. Hindi pa rin pala talaga ako handang iwan ang Maynila. 

Kumunot ang noo niya at tila dismayado sa nakuhang reaksiyon mula sa akin. Sinapo ko ang aking noo. Hawak ko pa ang handle ng fridge at hindi alintana ang lumalabas na lamig mula roon. 

"Kaya nga kita dinala rito 'di ba upang dito na mag-aral? Bakit parang kinukwestiyon mo pa rin? May I remind you, Talianna, you pushed me to do this. Pabaya ka sa Maynila." 

I can't believe he was scolding me in front of these people! In front of Blair! In front of Nabrel! 

Napasulyap ako kay Nabrel na hinahaplos ang kaniyang noo habang nakatukod ang siko sa mesa, hindi ako magawang tignan na tila ba siya ang nahihiya para sa akin. Tinikom ko na lamang ang aking bibig at padabog na sinara ang fridge. 

Hindi ko na nakuha pa ang oat bread sa sobrang irita kay Dad. Mabibigat ang bawat hakbang ko palabas ng dining area. 

"Goodness. Magaling lang iyan sa pagdadabog," dinig ko pang dismayadong tono ng aking ama. 

Napairap na lamang ako. Nang makarating sa kwarto ay ilang sandali lang din nang kumatok si Blair dala ang green tea. 

"Thanks," I said before slamming the door between us. Yes! I slammed the door in front of her!

Isa pa iyon! Hindi naman pala siya girlfriend pero daig pa niya ang asawa kung makadikit kay Nabrel! Obviously, she likes him! Hindi ako naniniwalang kaibigan lang ang turing niya kay Nabrel at sigurado ako roon!