Chapter 18

Pagtuntong ng hapon, inabala ko na lang ang sarili sa panonood ng movie sa aking laptop. Naubos ko yata ang limang episode hanggang sa magsawa. Pagdungaw ko sa bintana ay madilim na. Bumaba ako upang kumuha ng maiinom. Hindi na siguro ako kakain ng hapunan dahil busog pa ako sa kinain kong tortilla at ice cream habang nanonood. 

"Nasaan si Blair?" Untag ko nang sina Manang lang ang naabutan ko sa dining area. Hindi ko naman siya nakasalubong habang patungo ako rito. 

"Nasa labas. Nagpaalam na kakausapin saglit si Nabrel. Kakain ka na ba, Talianna? Ipaghahanda na kita." Si manang Fely ang sumagot. 

Kumunot ang noo ko. I pursed my lips to hide my annoyance. Anong dapat nilang pag-usapan sa gabing ito? Hindi ba dapat ay nakauwi na si Nabrel ngayon galing trabaho? Bakit pa nila kailangang mag-usap ngayon? Talagang pinuntahan niya pa rito! 

Tinaas ko ang manggas ng aking pulang sweater at nagmartsa palabas ng dining area. 

And then I saw them. Nakaupo sa bench na naroon sa hardin. Napaatras pa ako dahil nakaramdam ako ng munting kaba. Ito na naman iyong pakiramdam na para bang nanghihimasok ako sakanilang dalawa. Why do I feel this way? It's not like I care about them. I just came here to call Blair and tell her to get inside dahil may trabaho pa siyang naghihintay. Hindi ito ang oras upang makipagkamustahan o kung anuman!

They can't see me from here dahil natatabunan ako ng isang halamang nasa isang malaking paso. Nagmumukha akong stalker dito. I should leave now. Siguro naman ay papasok na si Blair pagkatapos ng pag-uusap na iyan? 

Nakikita ko ang pagbuka ng kanilang bibig ngunit hindi na umaabot pa sa pandinig ko ang kanilang sinasabi dahil medyo malayo na. 

I was about to walk away but I froze when I saw them suddenly kissed. 

Natulala na lamang ako. Biglang hindi ko na alam kung paano igalaw ang aking mga paa. Ngunit pinilit ko. Mabilis ang mga hakbang ko papasok ng mansiyon. Ramdam ko pa ang panginginig ng mga kamay ko. 

Fucking liar. 

Sinabi niya na hindi niya girlfriend si Blair. Sinabi niyang may iba siyang gusto. Ano iyon? Dalawa silang gusto niya? At may Amethyst pa siya! 

Sa hardin pa talaga namin! Sa hardin ko! Dito pa talaga nila naisipang magtagpo! Ang kapal kapal ng pagmumukha nilang dumihan ang lugar na ito! 

Bakit hindi na lang sa dalampasigan para mas romantic naman? Napaka-cheap ng dalawang iyon! Lalo na si Nabrel! Panghardin lang pala ang halik niya. Napaka-cheap! Sa sobrang cheap, nakakasuka! 

Hanggang sa pagtulog ko ay iyon ang naglalaro sa isip ko! Wala akong problema sa paghahalikan nila! Ang pinoproblema ko... ang problema rito ay sa hardin pa nila ginawa! 

Pakiramdam ko ay mas tumindi ang negatibong nararamdaman ko nang matanaw ko si Blair na nagluluto ng almusal.

Ngumiti pa siya sa akin at binati ako. I didn't respond. Tahimik lamang akong umupo habang mariing pinapanood ang bawat galaw niya. Nakatalikod siya sa akin habang binubuhos ang mixture ng pancake sa pan. 

Sinong may sabing gusto ko ng pancake sa umagang ito?

"Blair, gusto ko ng nutella toast with strawberries. Hindi 'yan ang gusto ko," malamig kong utos habang dumudungaw sa aking cellphone.

"P-Po? May pancake, Ma'am. Ayaw niyo ba nito? Ang bilin niyo po kasi kahapon, pancake ang gusto niyo para sa almusal."

Sumulyap ako sakaniya at matalim siyang tinignan. Sinabi ko nga 'yon pero masyado niyang pinapainit ang ulo ko ngayong umaga kaya wala akong pakialam!

Nakakunot lang ang noo niya sa akin.

"Nagbago ang isip ko. Ayaw ko na niyan. Bakit? Sinusuway mo 'ko?" mahina ngunit may diin sa tono ko.

Napakurap siya at nag-iwas ng tingin.

"H-Hindi po. Pero s-sayang naman ito, Ma'am. Marami na akong nailuto," aniya sa tonong mariin.

"Then throw it away! Lamunin mo kung gusto mo! I told you to cook something for me! Pinapangunahan mo ako, Blair!" Tumaas na ang boses ko dahil sa iritasyon. Ano bang mahirap sa utos ko? Ang dami niya pang sinasabi! Nagrereklamo pa!

Kitang-kita kong tumapang ang kaniyang mukha. Lalo lamang akong nanggigil nang makita ang pagbabago ng kaniyang ekspresiyon. Pinigilan ko na lamang ang sarili na tumayo at sugurin siya. 

Nagbuga siya ng hangin. 

"Pasensya na, Ma'am," she sounded very careful.

Pinanood ko ang kaniyang pagtalikod upang sundin ang aking utos. Inirapan ko siya at tinuon na lang ang atensiyon sa cellphone.

Pinipigilan ko ang sarili kong tanungin ang kasambahay kong si Blair tungkol sa isang bagay habang kumakain ng nutella toast. Ano bang pakialam ko kung sila nga, 'di ba? Ano bang pakialam ko sakanilang dalawa? Wala akong pakialam! Ang hinihiling ko lang sana ay huwag nilang dalhin dito ang personal nilang gawain! Doon sila sa labas! Sa gitna ng karagatan!

Isang beses kong inirapan ang nakatalikod na si Blair bago ako tumulak palabas ng dining area. Gusto kong magpalamig! Pakiramdam ko bawat himaymay ng pagkatao ko ay kumukulo ngayon.

I wore my off white buckle bikini. Pinatungan ko ito ng chiffon cover up bago bumaba. Magbababad na lang muli ako sa pool. Halos dalawang buwan na akong narito sa Belleza Eterno ngunit hindi pa rin ako nakakapagdesisyong mag-aral lumangoy.

Natigilan ako sa huling baitang ng hagdanan nang matanaw ko si Nabrel na kausap si Dad sa tabi ng sofa. Nang magtama ang tingin namin ay napairap na lamang ako bago magpatuloy. Huling-huli ko pa ang pagpasada ng mga mata niya sa aking kasuotan. 

Ano? Affected ka, Nabrel? Walang ganito si Blair? 

Taas-noo ko silang nilagpasan patungo sa pool area. Hinubad ko ang aking cover up at tinapon iyon sa sun lounger. Nilapag ko rin ang aking cellphone doon.

Nilubog ko ang aking katawan sa tubig. Nalingunan ko pa ang paglabas ni Blair mula sa sliding doors. She was not wearing the maid's uniform. Nakaputing blouse siya at shorts. Napa-angat ang kilay ko. Saan na naman ang lakad nito? Kaya ba narito si Nabrel dahil sinusundo siya? May date sila kung ganoon? At saan naman sila magda-date? Sa bangka?

"Ma'am, magpapaalam lang po sana ako," marahan niyang wika.

Kumunot ang noo ko at naglakad nang bahagya sa tubig upang makalapit sakaniya.

"What? Aalis ka?"

She smiled a bit. Hinaplos niya ang kaniyang nakalugay na buhok.

"Last day ko na po ngayon dahil may pasok na next week. Babalik na rin mamaya si Mama."

I raised my eyebrow. "Okay. Ingat ka."

Napakurap siya at ngumiti muli. 

"Gusto ko rin po sanang magpasalamat sa inyo, Ma'am Talianna. Sa loob ng maikling panahong paninilbihan ko, naging mabuti po kayong amo." She smiled a bit while I remained serious.

Tumalikod na siya ngunit mabilis ko siyang tinawag.

"Bago ka umalis, kuhanan mo muna ako ng picture. Nariyan ang cellphone ko." Itinuro ko ang sun lounger. Tumango siya at nagtungo roon.

Pumwesto ako sa gilid ng pool. Hanggang sa baywang ko umabot ang tubig. I turned my face towards the camera and lift my shoulders a little. Matagal na rin akong hindi nakakapag-post sa aking social media account.

Nang maka ilang pose ako, umahon ako sa pool upang kumuha ng ibang anggulo. Pumwesto ako sa may hawakan, pinili ko roon sa may malalim na parte dahil mas maganda ang view doon. Kitang-kita ang mga pine trees. Tumayo ako roon.

I bended my leg and my opposite arm. Asymmetric lines make the picture more lively and natural. 

Makailang ulit akong nag-pose. Dapat ay nakaalis na si Blair ngayon kung hindi ko siya inutusang gawin ito.

"Okay. Thanks, Blair! Ayos na siguro iyan!" I smiled at her. Tumango siya at ngumiti rin habang inaabot sa akin ang cellphone.

I stared at her and smiled evilly. Hindi ko man lang yata nakita itong lumangoy sa swimming pool. Hindi naman namin ipinagbabawal sa mga kasambahay na gamitin ang pool. She should try it before she leaves. 

Nakatayo kami mismo sa gilid ng pool, doon mismo sa may malalim na parte at isang tulak ko lang sakaniya, babagsak siya. Marunong naman siguro itong lumangoy. So I did it. I pushed her and she landed on the water. Napapikit pa ako dahil tumalsik sa mata ko ang tubig.

"Enjoy, Blair! Farewell gift ko na iyan sa'yo before you leave!" I giggled.

Ngunit natulala ako nang makita siyang nagpupumiglas sa tubig. I could see that she was struggling to get out of the water. 

"Blair!" Umusbong ang matinding kaba sa aking dibdib. Napakabilis ng kalabog nito. Nanlamig ang buong katawan ko.

"Oh my God! Blair! Help! Dad! Si Blair!" Sigaw ko at napaiyak na lamang habang nakikita siyang patuloy na nahihirapan sa tubig. Nanginginig ako dala ng matinding takot. 

"Blair! Tangina! Blair!" Dinig ko ang boses ni Nabrel. 

I was crying so hard when I looked at him. Kasunod niya si Dad at sina Manang. Tumakbo siya at walang pag-aalinlangang tinalon ang tubig. Hindi niya na nagawang hubarin ang kaniyang damit. 

Pinanood ko siyang ilapag si Blair sa gilid ng pool. Blair was not moving at all. Hindi ko na mailarawan ang matinding takot at panghihina ko ngayon. 

Oh my god... 

Did I kill her... 

"I-I'm sorry, Blair. I... I didn't know," nanginig ang boses ko at ni hindi ko magawang lumapit. Naramdaman ko ang pagyakap sa akin ni Manang Fely.

Lumuhod si Nabrel sa tabi niya. Napaatras ako nang mag-angat siya ng tingin sa akin. Fires of fury and hatred were smoldering in his eyes. His face was like thunder. Dumoble ang lamig na nararamdaman ko. I dropped my gaze to the floor. Kitang-kita ko ang matinding galit niya.

"Anong nangyari, ha?" Narahang sinabi ni Manang Fely na hindi ko magawang sagutin. 

Nabrel tilted Blair's chin and her head backwards. He leaned over her and placed his cheek near her mouth. Umiling siya. Paulit-ulit na umigting ang kaniyang panga. Suddenly, he pinched her nose, keeping her head tilted back as he breathe into her mouth. He took a deep breath in between each one. He used his both hands together, one on top of the other. He pushed down right in the center of her chest firmly with his arms straight. Tuluy-tuloy niyang ginawa iyon hanggang sa napaubo ng tubig si Blair. 

Halos mapaupo ako sa ginhawang naramdaman. 

"Dalhin mo siya sa guestroom, Nabrel. She needs to rest for awhile," malamig na bilin ni Dad at nangunang maglakad. 

Mabilis na binuhat ni Nabrel si Blair sakaniyang bisig. Naglakad ako palapit upang sana'y humingi muli ng tawad nang banggain niya ang aking balikat. Napasinghap ako at halos bumagsak sa sahig. 

"Tumabi ka," aniya bago makalayo. There was a hard edge to his voice. Tulala lamang ako habang patuloy na bumubuhos ang luha ko, nakatanaw sakaniyang likod... habang buhat si Blair sakaniyang mga bisig na puno ng pag-iingat.