Share

Chapter 2

Author: Miss Gee
last update Huling Na-update: 2025-02-11 19:44:36

Ihinarang ni Elion ang isang kamay sa kanyang mukha nang maramdaman ang mainit na sikat ng araw, kumirot ang sintido niya dahil sa biglaang paggising. Nang makabawi sa pagkasilaw ay saka pa lamang niya tinignan ang nangyayari.

“What the hell are you doing in my room?!” Pagalit na saad niya nang mamataan si Blaire na nakatayo sa gilid ng wideview window at inililihis ang kurtinang nagsisilbing pananggalang niya sa labas.

Bahagyang napatalon ang dalaga sa gulat at natitigilang pumihit paharap sa kanya. Kunot na kunot ang noo niya sa magkahalong inis at sakit ng ulo.

“Ano ang ginagawa mo sa loob ng silid ko?” Nauubusan ng pasensyang ulit niya sa tanong nang maalalang hindi siya nito naiintindihan.

“Alas syete na po ng umaga, sir.”

Lalong sumama ang timpla niya sa narinig na sagot nito. “Hindi ko tinanong ang oras, ang sabi ko ay anong ginagawa mo sa silid ko?” Hinilot niya ang sintido dahil parang mas lumala pa ang pagsakit no’n.

“Tanghali na po?”

Tumaas ang isang kilay niya, hindi makapaniwalang binalik ang tingin dito. “Seven o’clock in the morning is still early, are you fucking stupid?” Pagalit niya dito, sunod-sunod siyang napamura dahil nakakadagdag ng stress ang pag-aadjust niya para lang magkaintindihan sila.

“Hindi ko po kayo naiintindihan, sir. Pero base po sa reaksyon niyo ay mukhang galit kayo at nakagawa ako ng pagkakamali...” Pahina nang pahina ang boses nito, “...patawad po.”

Nanggagalaiti siya sa inis. Tuwing day off niya ay tanghali na talaga siyang gumigising, iyon nalang ang nagsisilbing pahinga niya ngunit naudlot pa.

“Ipaliwanag mo ang dahilan kung bakit ka pumasok sa kwarto ko ng walang permiso,” utos niya. Lalo siyang nairita nang makitang balot na balot na naman ang katawan nito, taliwas sa kanyang walang suot na kahit anong saplot sa ilalim ng comforter.

“S-sa probinsya po kasi ay tanghali na para sa amin kapag lumagpas ng alas singko, maaga pong gumigising ang mga tao doon para mag-trabaho sa bukid.” Panay ang galaw ng kamay nitong magkasalikop, pati ang boses nito ay may bahagyang panginginig.

“Mukha ba akong probinsyano sa ‘yo?” Matalim ang tinging ipinukol niya rito.

“Hindi po!” Natutop nito ang bibig nang bahagyang napagtaasan siya ng boses. “Sorry po,” agad na hingi nito ng paumanhin. “Sa mga napapanood ko po kasi na kdrama ay binubuksan ng maid ang bintana ng master nila para magising ang mga ito.”

Natawa siya ng pagak at hindi makapaniwalang natitig na lamang dito. He’s speechless.

“Is this some kind of a joke? A nightmare? Not once in my life did I ever imagined meeting someone as dumb and stupid as this girl,” bulong niya. “Get out.”

“Sir?”

“Labas!” Mariing sigaw niya, tuluyan nang naubos ang kanyang pasensya. Kahinaan talaga niya ang tanga at walang alam na tao, para sa kanya ay sayang ang ganda nito dahil bukod sa lumaki itong mahirap ay bobo pa.

Huminga siya ng malalim para kalmahin ang sarili nang makalabas ito. Minabuti niyang simulan nalang ang araw na iyon, hindi na rin naman siya makababalik sa pagtulog oras na magising siya. Routine na ng katawan niya ‘yon, kaya ayaw na ayaw niyang nagigising na wala sa kanyang plano.

Matapos magbihis ay dumiretso siya sa study room niya, kinuha niya lang ang pakay na libro at agad ding lumabas ng silid. Ang unang hinanap ng mata niya pagkalabas ay ang bago niyang katulong, namataan niya itong naghahanda ng pagkain sa kusina.

“Here,” ibinagsak niya sa harap nito ang dictionary na hawak. Nagulat naman ito sa ginawa niya na naging sanhi para kumalat ang hinahanda nitong mga ingredients, dumako ang tingin nito sa ibinigay niya.

“A-ano pong gagawin ko rito?”

“Pamilyar ka naman siguro sa dictionary, hindi ba? Gamitin mo ‘yan sa tuwing kakausapin ako para magkaintindihan tayo, o kung kakayanin ng maliit mong utak na kabisaduhin ang mga nkalagay d’yan sa libreng oras mo ay ikatutuwa ko.”

Hindi na niya hinintay makasagot ito nang masabi niya ang gustong sabihin, huminto lang siya nang ilang dipa nalang ang layo niya sa pintuan ng kitchen. “Black coffee, no sugar. Nasa balkonahe lang ako, limang minuto… siguro naman ay kahit mahina ang utak mo, hindi ka kasing bagal ng pagong kumilos.”

Nilanghap niya ang sariwang hangin sa umaga nang makarating siya sa balkonahe, parang nawala lahat ng inis at stress niya dahil sa payapang tanawin. Ine-enjoy niya lang ang umaga at hindi na namalayan ang oras, napukaw lamang ulit ang atensyon niya nang marinig ang pagbukas sara ng pinto palabas ng balkonahe. Sumandal siya sa railing at pinanood lamang si Blaire na inilalapag ang tasa ng kape sa maliit na mesang naroon, hindi ito tumitingin sa kanya o kahit kausapin man lang siya. Maalog rin ang laman ng tasa dahil sa panginginig ng kamay nito, nakayuko ito kaya hindi niya nakikita ang mukha nito.

“Pipi ka na rin ba ngayon?” tanong niya. Hindi pa rin ito tumitingin sa kanya, tanging iling lang ang sagot nito.

“Kung gusto mo pang manatili sa trabaho mo ay magsalita ka, hindi ako nakikipaglokohan sa ‘yo.” Muli na namang umahon ang inis sa dib-dib niya, natigilan lang siya nang marinig ang paghikbi nito. Ilang sandali lang ay bigla na lang itong umiyak ng malakas, sinubukan pa nitong takpan ang bibig para hindi makalikha ng sobrang ingay pero hindi no’n napagtakpan ang iyak nito.

“What the heck is happening to you?” bulalas niya.

Nag-angat ito ng mukha, para siyang naubusan ng sasabihin nang makita ang mukha nitong hilam na sa luha.

“H-hindi ko po dala ang dictionary na pinahiram niyo, pasensya na po…”

mas lalong lumakas ang hagulhol nito. “Alam ko pong wala akong pinag-aralan at hindi kayo madalas maintindihan, ito rin ang unang beses kong namasukan bilang kasambahay kaya tanging sa mga napapanood ko lamang ako nagbabase ng gagawin. Pero sir…ang sakit niyo pong magsalita, hindi nga mabigat ang trabaho ko pero sobrang bigat sa pakiramdam na nanliliit na nga ako sa sarili ay mas lalo pa akong minamaliit ng ibang tao.”

Nakatulala lamang siya habang pinapakinggan ang sinasabi nito. Nagpatuloy ito sa paghikbi, panay rin ang singhap nito na parang kahit anong oras ay kakapusin ito ng hininga.

“Gagawin ko po lahat ng ipinag-uutos niyo, susubukan kong gawin ng maayos at sobra pa ang trabaho ko…” pumikit ito at pinahid ang mga luha. “Hanggang sa makahanap po kayo ng kapalit ko, totoong nangangailangan po ako ng pera kaya ako namamasukan dito, tanga o bobo man ako sa paningin niyo… pero hindi po ako magtitiis sa marahas niyong trato para lang kumita ako. Sigurado akong makakahanap pa ako ng ibang amo na mas maayos ang magiging trato sa akin, hindi po ako magre-report sa agency ko dahil hindi niyo naman ako sinaktan physically. Ngunit sa tingin ko ay hindi taong maninilbihan ang kailangan niyo, dahil ang mga katulad naming mahihirap lamang ang magti-tiyagang manilbihan sa ibang tao para lang may pangtustos sa pang-araw-araw. Ang kailangan niyo po ay iyong taong may mataas na pinag-aralang gaya niyo, iyong kayang sabayan ang pananalita at standard niyo… mas makabubuti nga po kung guro nalang ang i-hire niyo, sa tingin ko ay mas kailangan niyo ng magtuturo sa inyo ng tamang asal kaysa katulong.”

Hindi na ito nag-abala pang tapunan siya ng tingin o hintayin siyang makasagot, pagkatapos masabi lahat ng nasa loob nito ay agad itong umalis at iniwan siyang tulala pa rin. Parang nalunok niya ang dila at ilang beses na napalunok para mawala ang bikig sa lalamunan, dumako ang tingin niya sa kapeng nasa ibabaw ng mesa saka siya natawa ng nakakaloko.

“Did I just receive a lecturing?” Napahawak siya sa mukha at malakas na tumawa, tinuon niya ang tingin sa pinto kung saan pumasok si Blaire. He clicked his tongue and shook his head. “But what to do? She already spark my interest, should I punish her?”

Nagpatuloy lang siya sa pagtawa, hindi pa rin makapaniwala sa nangyari. Kung may iba lang na makakakita sa kanya ay aakalaing nababaliw na siya.

Kaugnay na kabanata

  • Pleasure me, Attorney   Chapter 3

    Tahimik at maingat ang galaw ni Blaire habang naghahain ng pagkain sa mesa, ang boss niya kasing ubod sa sama ng ugali ay pinapanood siya at hinihintay matapos. "Tapos na po," mahinang imporma niya rito. "Sit," utos nito. Hindi siya agad nag-react sa pag-aakalang nabibingi lang siya. Tumingin ito sa kanya na para bang hinihintay ang sagot niya. "Ako po ba?" maang na tanong niya. "May nakikita ka bang hindi ko nakikita?" Inilibot nito ang tingin sa paligid pagkatapos ay ibinalik sa kanya. Seryoso ang mukha nito, kaya hindi niya sigurado kung nagti-trip na naman ba ito. Huminga siya ng malalim para manatiling kalmado, kahit kasi ang pagtatanong nito ay sarkastiko. "Wala po, pero..." "Sit means maupo ka, simpleng english lang ‘yon. Hindi mo rin maintindihan?" Kumuyom ang kamao niya, paulit-ulit pinapaalala sa sariling magtimpi dahil hawak nito ang kapalaran niya. "Naintindihan ko po, sir. Hindi ko lang maintindihan kung bakit pinapaupo niyo ako." "Ah. Para kainin ang mga pagka

    Huling Na-update : 2025-02-13
  • Pleasure me, Attorney   Prologue

    Lost in the clouds of thoughts, walking in an endless void.Hindi na alam ni Blaire kung gaano na kalayo ang nalalakad niya, basta nalang siyang nagpadala sa agos at kung saan siya dadalhin ng kanyang mga paa. Malamig ang simoy ng hanging dumadampi sa kanyang balat, ang malamig na tubig ay paminsan-minsang humahagod sa naninigas niyang talampakan, habang ang anino niya ay unti-unting kinakain ng kadiliman.“Blaire!”Huminto siya nang marinig ang kanyang pangalan, blangko ang ekspresyong nilingon niya ang pinanggalingan ng boses. Mula sa hindi kalayuan ay may isang lalaki na humahangos, tila napakalayo ng tinakbo nito para lang maabutan siya.“You’re late…” mahinang usal niya. Napakagaan ng mga salita niyang tila inilipad lang ng malakas na hangin, “...again.” Hindi niya alintana ang ilang hibla ng kanyang buhok na nililipad sa kanyang maamong mukha.“I-I’m sorry,” namamaos ang boses nito. Naglakad ito palapit sa kanya, hindi siya gumalaw o nagkaroon ng ibang reaksyon. Pinanood niya la

    Huling Na-update : 2025-02-10
  • Pleasure me, Attorney   Chapter 1

    Malakas na hampas ng gavel ang pumailanlang sa apat na sulok ng court matapos ang hearing na naganap nang araw na iyon.“The court hereby declares that the defendant of the offense is guilty beyond unreasonable doubt.”Inayos ni Elion ang itim na coat nang marinig ang final verdict ng kasong hawak niya, muli ay nagtagumpay siyang ipanalo ang isa na namang kaso.“Court adjourned.”Tinanguhan niya lang ang kanyang kliyente at ang nagpupunyaging pamilya nito, panay ang pasasalamat ng mga ito sa kanya. Ngunit para sa kanya ay normal na lamang iyon, kahit kailan ay wala pa siyang kasong hinawakan na natalo siya. Palagi siyang handa sa tuwing sumasabak sa gyera.Nagpakawala siya nang malalim na hininga nang makarating sa office nila, bahagya niyang niluwagan ang necktie at nagtungo sa vending machine para kumuha ng malamig na beer. Hindi pa man siya nakakaupo ay biglang bumukas ang pinto ng opisina ng CEO, agad siyang napaayos ng tayo at binati ito.“How’s the trial?” tanong nito. Sinenyas

    Huling Na-update : 2025-02-11

Pinakabagong kabanata

  • Pleasure me, Attorney   Chapter 3

    Tahimik at maingat ang galaw ni Blaire habang naghahain ng pagkain sa mesa, ang boss niya kasing ubod sa sama ng ugali ay pinapanood siya at hinihintay matapos. "Tapos na po," mahinang imporma niya rito. "Sit," utos nito. Hindi siya agad nag-react sa pag-aakalang nabibingi lang siya. Tumingin ito sa kanya na para bang hinihintay ang sagot niya. "Ako po ba?" maang na tanong niya. "May nakikita ka bang hindi ko nakikita?" Inilibot nito ang tingin sa paligid pagkatapos ay ibinalik sa kanya. Seryoso ang mukha nito, kaya hindi niya sigurado kung nagti-trip na naman ba ito. Huminga siya ng malalim para manatiling kalmado, kahit kasi ang pagtatanong nito ay sarkastiko. "Wala po, pero..." "Sit means maupo ka, simpleng english lang ‘yon. Hindi mo rin maintindihan?" Kumuyom ang kamao niya, paulit-ulit pinapaalala sa sariling magtimpi dahil hawak nito ang kapalaran niya. "Naintindihan ko po, sir. Hindi ko lang maintindihan kung bakit pinapaupo niyo ako." "Ah. Para kainin ang mga pagka

  • Pleasure me, Attorney   Chapter 2

    Ihinarang ni Elion ang isang kamay sa kanyang mukha nang maramdaman ang mainit na sikat ng araw, kumirot ang sintido niya dahil sa biglaang paggising. Nang makabawi sa pagkasilaw ay saka pa lamang niya tinignan ang nangyayari.“What the hell are you doing in my room?!” Pagalit na saad niya nang mamataan si Blaire na nakatayo sa gilid ng wideview window at inililihis ang kurtinang nagsisilbing pananggalang niya sa labas.Bahagyang napatalon ang dalaga sa gulat at natitigilang pumihit paharap sa kanya. Kunot na kunot ang noo niya sa magkahalong inis at sakit ng ulo.“Ano ang ginagawa mo sa loob ng silid ko?” Nauubusan ng pasensyang ulit niya sa tanong nang maalalang hindi siya nito naiintindihan.“Alas syete na po ng umaga, sir.”Lalong sumama ang timpla niya sa narinig na sagot nito. “Hindi ko tinanong ang oras, ang sabi ko ay anong ginagawa mo sa silid ko?” Hinilot niya ang sintido dahil parang mas lumala pa ang pagsakit no’n.“Tanghali na po?”Tumaas ang isang kilay niya, hindi makap

  • Pleasure me, Attorney   Chapter 1

    Malakas na hampas ng gavel ang pumailanlang sa apat na sulok ng court matapos ang hearing na naganap nang araw na iyon.“The court hereby declares that the defendant of the offense is guilty beyond unreasonable doubt.”Inayos ni Elion ang itim na coat nang marinig ang final verdict ng kasong hawak niya, muli ay nagtagumpay siyang ipanalo ang isa na namang kaso.“Court adjourned.”Tinanguhan niya lang ang kanyang kliyente at ang nagpupunyaging pamilya nito, panay ang pasasalamat ng mga ito sa kanya. Ngunit para sa kanya ay normal na lamang iyon, kahit kailan ay wala pa siyang kasong hinawakan na natalo siya. Palagi siyang handa sa tuwing sumasabak sa gyera.Nagpakawala siya nang malalim na hininga nang makarating sa office nila, bahagya niyang niluwagan ang necktie at nagtungo sa vending machine para kumuha ng malamig na beer. Hindi pa man siya nakakaupo ay biglang bumukas ang pinto ng opisina ng CEO, agad siyang napaayos ng tayo at binati ito.“How’s the trial?” tanong nito. Sinenyas

  • Pleasure me, Attorney   Prologue

    Lost in the clouds of thoughts, walking in an endless void.Hindi na alam ni Blaire kung gaano na kalayo ang nalalakad niya, basta nalang siyang nagpadala sa agos at kung saan siya dadalhin ng kanyang mga paa. Malamig ang simoy ng hanging dumadampi sa kanyang balat, ang malamig na tubig ay paminsan-minsang humahagod sa naninigas niyang talampakan, habang ang anino niya ay unti-unting kinakain ng kadiliman.“Blaire!”Huminto siya nang marinig ang kanyang pangalan, blangko ang ekspresyong nilingon niya ang pinanggalingan ng boses. Mula sa hindi kalayuan ay may isang lalaki na humahangos, tila napakalayo ng tinakbo nito para lang maabutan siya.“You’re late…” mahinang usal niya. Napakagaan ng mga salita niyang tila inilipad lang ng malakas na hangin, “...again.” Hindi niya alintana ang ilang hibla ng kanyang buhok na nililipad sa kanyang maamong mukha.“I-I’m sorry,” namamaos ang boses nito. Naglakad ito palapit sa kanya, hindi siya gumalaw o nagkaroon ng ibang reaksyon. Pinanood niya la

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status