DRAKE SOBEL POV Matapos ang isang matamis na sandaling pinagsaluhan namin ni Maya, malumanay kong inalis ang kaniyang ulo sa pagkakahiga nito sa aking bisig. Tumayo ako at naglakad sa direksyon kung saan ko nilagay ang mga damit kong pinaghubadan. “Saan ka pupunta?” Nagtatakang tanong sakin ni Maya. Tumingin ako at ngumiti lamang sa kaniya. Mula sa gilid ng kama kung saan nakaupo at nakasandal si Maya habang tabing tabing ng comforter ang hubad niyang katawan. Lumuhod ako sa harapan niya, ang mga mata ko ay nakatuon lamang sa kanya. Hawak ko ang kamay niya habang mabagal kong binibigkas ang mga salitang matagal ko nang iniisip. “Maya,” malumanay kong sabi habang pinipisil ang kamay niya, tinititigan ang mga mata niyang malalim at nagtataglay ng kaligayahan na tila abot-langit. “Please… be my wife. Pero hindi lang basta asawa. Gusto ko, sa bawat aspeto ng buhay natin, sa bawat galaw, sa bawat segundo maging akin ka. Gusto kong gawin ng totoo ang kasal natin , Maya. Gusto kong
MAYA POVMasaya ako sa proposal ni Drake. Ang saya na makita siyang nakaluhod, hawak ang isang singsing na tila simbolo ng panibagong simula. Pero kahit anong pilit kong ngumiti, napansin niya agad ang lungkot sa mga mata ko."Maya," tanong niya, puno ng pag-aalala, "handa akong makinig sa gusto mong sabihin?"Hindi ko alam kung paano sisimulan. Pero alam kong hindi na maaaring manatili sa akin ang bigat ng nakaraan. Kailangang malaman niya ang totoo.Tahimik lang akong nakaupo sa harap ni Drake. Ang bawat pintig ng puso ko'y parang martilyong humahampas sa dibdib ko. Alam kong wala nang atrasan ito. Kailangan kong sabihin ang totoo, kahit pa nangangamba ako kung matatanggap niya ako pagkatapos ng lahat.Huminga ako nang malalim, pilit pinapakalma ang sarili bago ko simulang ibuhos ang lahat."Drake... ayokong naka oo nga ako sayo pero may lihim naman na hindi ko pa nasasabi sayo" mahina kong bungad, iniwasan ko ang tingin niya. "Tungkol ito sa nakaraan ko... at kay Erwin."Napatingin
DRAKE POVSa totoo lang kanina habang nananahimik ako sa harapan niya ang daming naglaro sa isip ko. Hindi ako makapaniwala sa lahat ng sinabi ni Maya. Parang isang bahagi ng mundo ko ang biglang bumaligtad nang marinig ko ang mga lihim na itinago niya sa loob ng mga panahong magkasama kami. Ang daming bagay na hindi ko kailanman inakala na magiging bahagi ng buhay ko, mga bagay na tila mahirap paniwalaan, pero sa kabila ng lahat, hindi ko magawang talikuran siya.Nakatayo kami sa loob ng maliit niyang apartment, tahimik na nagpapakiramdaman. Nakayuko siya, halatang hindi makatingin sa akin nang diretso. Para bang naghihintay siya na husgahan ko siya, na talikuran ko siya tulad ng ginawa ng iba sa kanya noon. Pero iba ako. Alam kong iba ako.“Maya…” tinawag ko siya, at dahan-dahan siyang napatingin sa akin. Nakita ko ang kaba sa mga mata niya, pero kasabay niyon ay ang pag-asa na baka, sa pagkakataong ito, hindi siya tuluyang nag-iisa."Drake... wala akong ideya kung paano kita pasasa
Habang abala kami sa ngiti at pag-uusap, biglang nag-ring ang cellphone ko. Napaangat ako at agad itong kinuha mula sa gilid ng kama. Naka-display ang pangalan ng ospital, at biglang bumigat ang pakiramdam ko. Natigilan ako, at napansin ni Drake ang pagbabago sa ekspresyon ko.“Maya, sagutin mo,” mahina niyang sabi, mahigpit na hawak ang kamay ko bilang suporta.Dahan-dahan kong sinagot ang tawag. “Hello?”Isang malamig at pormal na boses ang sumagot mula sa kabilang linya. “Hello, si Ms. Maya po ba ito? Ako po si Dr. Mendez mula sa ospital kung saan naka-confine ang Mama niyo.”Ramdam ko ang bigat ng kaba sa dibdib ko. “Opo, ako nga po,” sagot ko, pilit na pinipigilan ang panginginig ng boses ko. “Bakit po kayo tumawag?”Narinig ko ang mahinang paghinga ng doktor, at bawat segundo ng katahimikan ay parang bumibigat sa akin. “Ms. Maya,” mahinahon ngunit seryoso niyang sabi, “I’m sorry to inform you, pero ang Mama niyo po is pronounce dead. Nagkaroon ng komplikasyon ang sitwasyon niya
AFTER FEW HOURS SA LOOB NG OSPITAL “Anong nangyari? Akala ko okay na si Mama Selya? Bakit biglang wala na siya?” humahagulgol kong tanong kay Drake. Mahigpit niya akong niyakap, hinayaan akong ilabas ang lahat ng sakit at hinanakit na nararamdaman ko. “Huwag kang mag-alala, Maya,” mahina ngunit matatag ang tono ng boses niya. “Sisiguraduhin kong mananagot ang may kagagawan nito. Hindi ko hahayaang makalusot ang sinuman na responsable sa krimen na ito.” Sa kanyang mga mata, kitang-kita ko ang determinasyon. Alam kong gagawin niya ang lahat para makamit namin ang hustisya. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong walang sinuman ang makakapuno sa kawalan ng isang ina sa buhay ko. Hindi man siya ang nagsilang sakin pero kay Mama Selya ko nakita ang buhay na nuon pa man ay pinagkait na sa akin. Pagkatapos ng libing ni Mama, para bang nag-iba na ang lahat. Ang makulay na mundo ko noon ay biglaang naging madilim at tahimik muli. Wala akong makita ni kaunting liwanag ng pag-asa. Nandiya
Isang araw, nakatanggap kami ng tawag mula sa ospital. Nalaman naming may mga empleyadong natanggal dahil sa mga pagkukulang nila noong araw na iyon. Unti-unti kaming nakakakuha ng mga sagot, at ramdam ko ang bahagyang kaginhawaan kahit papaano. Matapos ang ilang buwan ng pakikibaka at paghahanap ng hustisya, unti-unti kong naramdaman ang mas magaan na pakiramdam. Alam kong hindi na maibabalik si Mama, pero ang pagkamit ng hustisya ay tila pag-ahon ko mula sa sakit. “Drake, salamat sa lahat ng ginawa mo para sa akin. Kung wala ka, baka hindi ko makakayang lampasan ang lahat ng ito,” sabi ko sa kanya habang magkasama kaming nakaupo sa paborito naming lugar sa parke. Tumingin siya sa akin at ngumiti, “Maya, hindi mo kailangang magpasalamat. Ginawa ko ito dahil mahal kita, at gusto kong makita kang ngumingiti ulit. Alam kong si Mama, masaya siya dahil natutunan mo nang bumangon muli.” Habang nakaupo kami sa ilalim ng mga bituin, naramdaman kong unti-unti nang naghilom ang mga sug
“Mas malalim na pagsusuri?” tanong ko nang malamig. “Hanggang kailan niyo gagawin yan? Ilang buhay pa ang kailangang mawala bago kayo magising at kumilos?” Hindi makasagot si Dr. Mendoza. Halatang alam niyang may punto ako. Nakita ko rin ang ibang miyembro na tila nahihiya sa sitwasyon. “Ang gusto ko ay aksyon, hindi pangako. Kung wala kayong kongkretong plano para ayusin ang problema sa ospital na ito, walang patutunguhan ang mga sinasabi niyo. At kung hindi ako makakakita ng resulta, hindi lang tayo sa pag-uusap na ito matatapos,” patuloy ko. Nagkatinginan muli ang mga direktor. Ilang sandali ang lumipas bago may sumagot. Si Dr. Hernandez, isa pang opisyal ng ospital, ang naglakas-loob na magsalita. “May mga hakbang na kaming ginagawa, Mr. Drake,” sabi niya, halatang pilit pinapakalma ang sarili. “Inatasan na namin ang ilang staff na sumailalim sa masusing pagsasanay at pagsusuri. Alam naming hindi sapat ang magbigay lang ng paliwanag, kaya gagawin namin ang lahat para mapan
DRAKE POV Buong araw akong nakatalungko sa lamesa ng aking opisina, lumulutang ang aking isip sa pag-iisip ng paraan kung paano mapapabilis ang pagkahuli sa may sala sa nangyaring pagkamatay ng Mama ni Maya. Ilang araw na akong halos hindi makatulog, patuloy na iniisip kung paano ito nangyari at kung sino ang dapat managot. Ang bigat ng sitwasyon ay lalong dumadagdag sa pasaning nararamdaman ko, lalo na’t si Maya ay patuloy na naghahanap ng sagot at hustisya para sa kaniyang ina. Naputol ang aking pagmumuni-muni nang biglang nag-ring ang cellphone ko. Mabilis kong tinignan ang screen at lumitaw ang pangalan ni General. Huminga ako nang malalim bago sinagot ang tawag. Sa loob-loob ko, umaasa akong may magandang balita siyang dala, pero hindi ko rin maiwasan ang kaba—ano kaya ang nadiskubre nila? “Drake,” bungad niya, seryoso ang kaniyang tono. “May lead na kami. Isang empleyado ng ospital ang tahasang umamin sa krimen na kaniyang ginawa. Siya raw ang dahilan ng kapabayaang nangya
"At kung hindi kami umalis, anong gagawin mo?” mabagal na kinuha ni Aljur at sinindihan ang kaniyang sigarilyo at direstong binuga ang usok sa pwesto ni Frances na may mayabang na asal. "Hindi lang kami ang aalis, hindi ka rin makakaalis. Kung hindi ka hihingi ng tawad ngayon, pauli ulit kong sasabihin sayo na kailangan mong humingi ng tawad . At kailangan mo akong pagsilbihan ng mabuti sa harap ng talunan mong asawa at pakalmahin ako. Saka lang kita paalisin.” Pagkasabi ni Aljur ay tumingin siya sa kaniyang mga bodyguard , na animo’y nakalamang na siya. Iritable namang nakatingin si Frances at wala ng hiyang nagtanong sa lalaking ito. “Napakawalang hiya mo talaga Aljur, hindi ka ba natatakot na tumawag ako ng pulis?”“Ikaw tatawag ng pulis?”Natawa si Aljur .“Ano namang ikakaso mo sa akin? Kakasuhan mo ako na gusto kitang maka sex ? na may nag send sa akin ng location ng kwarto mo. Pwede kong sabihin sa mga pulis na inimbitahan mo ako sa bahay niyo. At ang magulang mo at step-br
THIRD PERSON POV[Nakita ko ang satisfaction sa ngiti ni Aljur. Lalo itong natuwa nang maisip niyang mahahawakan niya ang maliit na dilag sa kanyang kandungan at mahalikan ito sa harap ng asawa ni Frances. Maya-maya, dumating na ang ilang bodyguards at sumugod papunta sa box na tinutuluyan nina Frances at Arthur. Sa isang iglap, marahas na itinulak ng mga ito ang pinto ng kahon, dahilan para manginig ang puso ni Frances.]Naunang sumugod si Ethan, at ng makita niya sa Frances na naka-subsob ang ulo sa lalaking kasama nito, ay agad siyang sumigaw. “Anong ginagawa mo Frances, halika dito at humingi ka ng tawad kay Aljur!” Sa sandaling nawala ang boses, yumuko si Ethan na parang isang aliping tao at tinanggap si Aljur. Pagkatapos, sumunod ang tatlong bodyguard at hinawakan ang pinto nang nakatalikod. Nang makita ito, pinigilan ni Arthur ang sarili at itinukod ang kanyang salamin sa tungki ng kanyang ilong upang ipaalala sa kanyang sarili ang kanyang pagkatao sa sandaling ito, ngunit
Pagkasabi ni Ethan ay magalang niyang inalalayan si Aljur "Please." sabay latag ng kamay ni Ethan na animo’y asong takot sa kaniyang amo. Naglakad si Aljur papunta sa restaurant sa ikalawang palapag ng Hotel, at halatang masama ang timpla ng mukha niya."Sabihin mo nga sa akin, Ethan, ano kalokohan ito? Ang sinabi ko sayo papuntahin mo dito si Frances para humingi ng tawad sa akin, pero hindi mo ginawa.""Ay, paano ko naman hindi gagawin iyon!" Napabuntong-hininga si Ethan. "Hindi kasi nakikinig ang suwail na iyon sa akin. Nabugbog na nga siya n Daddy, at ikinulong pagkabalik niya mula sa last flight niya. Kaya ayun namaga ang mukha niya. Hindi siya makalabas ng bahay para humarap sa tao. Naisip ko na lang na kapag gumaling na ang mukha niya, saka ko siya dadalhin para humingi ng tawad sa'yo."Sinulyapan siya ni Aljur. "Totoo ba ang sinasabi mo?""Oo naman totoo ang sinasabi ko! Hindi ko kaagad sinabi sayo kasi baka ma-mis-interpret mo ako. Saka ano ka ba kakampi mo kami dito. Huwa
KinabukasanFRANCES POVMatapos ang isang nakakakilig na gabi sa pagitan namin ni Arthur ay back to normal na naman ako. Kailangan ko na namang pumasok sa opisina. Puro pagbati, halakhakan, mga bulungan ang sumalubong sa akin.Ilang minuto lang ang nakalipas ng pagpyestahan ako ng mga kasamahan ko, ilang minuto lang ya dumating na ang boss namin. Kapag wala kaming flight sa office ako nagta trabaho. Kaya sa isang iglap kami na lang ng best friend kong si Sa isang iglap, dalawa na lang kami ni Mia ang naiwan sa buong opisina, nakahinga na ako ng maluwag , sa wakas naka-ligtas na din ako sa kahihiyan. Nang makita ni Mia na wala ng tao sa paligid namin, mabilis niya akong hinila sa balkonahe “Ano ang nangyayari! Paano ka nakasal sa iba?! The last time i check ay napapag-usapan na ninyo ni ANdrew ang tungkol sa kasal niyo?!"Napabuntong hininga ako saka ko sinabi kay Mia ang buong istorya. Galit na galit si Mia at napa-irap, itinaas niya ang kaniyang sleeves na animo’y makikipag suntuk
“Kasal ka na?” hindi makapaniwalang tanong ni Ethan. Biglang tumaas na naman ang boses niya at nakakarindi itong nagreklamo sa akin. “Nag-hahalucinate ka ba? Paano ka nakasal? Kay Andrew ba? Paano na si Leonor!”Putsa! Si Leonor na naman? Pakiramdam ko ay mawawalan na talaga ako sa sariling katinuan ng dahil sa pamilya ito .sigurado akong nasa business trip si Andrew, at hindi siya makakabalik sa loob ng dalawa o tatlong buwan!”“So plinano niyo pala lahat ng ito?” natatawa kong sabi na naiiyak. “Sino-sino pa nakaka-alam Ethan? Ikaw pala ang nagplano ng lahat! Ang Mommy mo ba?, Si Leonor pati na ang kapatid ni Andrew?! Ang gagaling ninyo pero thank you!” gigil kong sabi. Kulang ang salita sa galit sa nararamdaman ko, kundi nasusuklam ako sa pamilya ko. “Hindi ko sinabi yan Frances…” mariiing pagtanggi ni Kuya Ethan sa akin. Sa sobrang galit ko gusto kong maghiganti sa kanila! Sa oras na magkaroon ako ng pagkakataon sa hinaharap, ipararanas ko sa kanila ang sakit na idinulot nila sa
Sandaling natigilan si Ethan, at matapos ang mahabang sandali ay nagsalita din siya“Hoy ito ang tandaan mo Frances! Leonor deserves better! Tumigil ka na sa kahibangan mo. Hindi ko na uulitin sayo ito puntahan mo ngayon si Aljur at suyuin mo siya. Kung hindi, sinasabi ko sayo, mananagot ka samin ni Daddy.”“Bakit ako pupunta sa isang hayop na katulad niya! Wala akong ginagawang masama sa kaniya, mabuti nga at sinikatan pa siya ng araw.!” nanindigan ako sa galit ko sa lalaking gustong gumahasa sa akin, at ngayon pati ang 2nd family ko didiktahan na naman ako na lapitan ko ang taong gustong gumahasa sa akin at ako pa ang hihingi ng paumanhin?WOW na wow. Kung nakasuporta lang sana sila sa akin at hindi nila ako babaliktarin, nung araw din nayun sana nagpunta ako sa pulis para maghabla ng kaso! Pero imbis na sumuko ay lalong naging masigasig si Ethan sa kabilang linya ng telepono: "Frances, ano ka ba, tinutulungan na nga kita! Kung hindi mo ito maayos ngayong gabi, hindi lang sa hind
FRANCES POV“Ako ng bahala dito Arthur. Magpahinga ka na din. Alam kong pagod ka din sa byahe natin. Tatapusin ko lang to” mahina at nahihiya kong sabi kay Arthur.“Hindi pa muna sa office ko muna ako, may mga kailangan pa kong asikasuhin. “ “Okay sige” tinulungan ko siyang dalhin ang mga gamit niya sa office room niya at bumalik na din sa kusina, nang matapos akong maglinis ay dumiretso na ako sa master bedroom namin. Pero pagdating ko ay nakahiga na din pala doon si Arthur at nakapaligo na. Dahil sa parang ayokong tumabi kaagad kay Arthur ay dumiretso lang ako sa computer table at ginawang busy ang aking sarili. Pagkasarado ko ng laptop, biglang tumunog ang cellphone ko. Nang makita ko kung sino ang tumatawag ay nawala na naman ako sa mood. Napabuntong hininga ako saka ko sinagot ang tawag.“O bakit na naman ba Ethan?” pagkasagot na pagkasagot ko sa tawag, isang nakakarinding bulyaw ng step-brother ko ang umalingawngaw mula sa kabilang linya. “Baliw ka ba talaga Frances?,ano g
THIRD PERSON POV ilang minutong nagtagal sila Arthur at Atty. Joey sa loob ng study room. At gaya ng inaasahan mabilis siya nagpaalam kay Frances at umalis na. Habang si Frances ay nagtungo sa kanilang kitchen at tumingin sa mga platong hinanda niya sa lamesa, tumingin siya kay Arthur at nagtanong, “kumain ka na ba?” “Hindi pa…” sagot nito sa asawa “Ipagsasandok na kita ng kanin, sabay na tayong kumain” “Okay” Masayang nakamasid si Arthur sa asawa habang nakatalikod ito sa kaniya at nagsasandok ng pagkain. Hindi niya maiwasan ang pasimpleng mapangiti sa kilig sa lalong pagkahumaling na kaniyang nararamdaman. Pagharap nito ay isang simple ngiti ang kaniyang ibinigay habang nilalapag ni Frances ang isang mangkok ng sinigang na kaniyang niluto. Nang magsimula na silang kumain ay naglakas loob na mag suggest si Frances. “um.. Arthur ano kaya kung i save natin ang number ng isa’t isa sa whats*pp para kung may mga importante tayong kailangan sa isa’t-isa ay madali tayong magka-kontak
FRANCES POV Nang makarating ako sa unit na binigay sakin ni Arthur sa Ayala Subd., nakita ko ang kagandahan ng buong paligid. Kaya napag-desisyunan kong libutin ang mga buong lugar at nakita ko ang luntiang paligid ng komunidad. Parang lahat ng mga halaman ay inayos ng mga land scaper sa perpektong pagkakahubog. Nang marating ko na ang 30th floor. Hindi ako makapaniwalang ganito kalaki ang unit na binigay ni Arthur para sa akin, isang unit para sa buong floor!? Para sa isang piloto nabili niya ito sa murang edad niya? Wala akong kahit na isang kapitbahay. Pagbukas ng elevator ay diretso na ito kaagad sa aking unit, maganda ito lalo na sa mga kagaya kong hindi mahilig sa social life. Dahil sa may card key ang elevator hindi naman ito basta-basta mapapasok ng kahit na sino. Pagbukas ko sa malaking pintuan gamit ang electronic card, ay bumungad sa akin ang isang malaking floor-to-ceiling na bintana na tanaw ang ilog, kung saan makikita ang malawak na tubig sa paligid ng penthouse na i