Library
Maghanap
Home / Romance / Play Me, I’m Yours / Kabanata 123

Share

Kabanata 123

Author: Roxxy Nakpil
last update Huling Na-update: 2024-12-22 12:57:47
KERRY POV

Nagulat ako sa biglaang sigawan muk sa canteen. Nasa gitna ako ng pagkain nang makita kong tumatakbo ang kaibigan kong si Charm, halos hinihingal habang sinasabi, “Kerry! Si Tara! Nakikipagrambulan na naman!”

Parang bumagsak ang puso ko sa kaba. Iniwan ko agad ang kinakain ko at mabilis na tumakbo papunta sa canteen. Pagdating ko doon, nakita ko si Tara sa gitna ng kaguluhan. Nakikipagsagutan siya sa dalawang seniors na babae. Pero ang ikinagulat ko, hindi lang salita ang ginagamit nila halos magkasabunutan na sila.

“Tara! Ano ba!” sigaw ko habang pilit siyang hinihila palayo. Halos hindi niya ako pansinin, galit na galit siya habang itinuturo ang isa sa mga senior. “Ikaw ah! Subukan mo ulit akong pagsalitaan ng ganyan, sisigiraduhin kong may kalalagyan ka sakin.!”

“Stop it! Ano ba kayo?!” sigaw ng isa sa mga teacher na biglang dumating. Tumigil sila sa sigawan pero kitang-kita ko ang nagbabagang tingin ni Tara sa kaaway niya.

Maya-maya, pumasok na rin ang principal
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Mga Comments (2)
goodnovel comment avatar
Rheenz Moreno
sana tlga mag Bago kana Tara.. kz mahal na mahal ka Ng pamilya m ,
goodnovel comment avatar
Rebecca Ramos - Mendoza
sakit sa ulo kng tara ka
Tignan lahat ng Komento
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 124

    TARA POV “Fvck You all!” Malakas kong sigaw. Wala akong pakielam kahit sino pa ang makarinig sakin. AKO SI TARA! , labing- apat na taong gulang, ang itinuturing na problema ng pamilya namin. Lagi na lang akong ikinukumpara kay Kerry, ang perpekto kong kapatid. “I WANT HER GONE FOR GOOD!” Dahil siya lang ang palaging tama, palaging mabait sa paningin ng lahat, siya ang palaging bida sa mata nila Mama at Papa. At Ako? Ako raw ang “sakit ng ulo” sa pamilya namin. “The hell I care.” Ano pa bang kakaiba sa ganuong tingin sakin ng lahat?! Ultimo sarili kong magulang ganun din ang tingin sakin. Siguro nga immune na ako sa ganoong pagtrato sakin. Nobody likes me, because everybody’s attention is with Kerry. Naalala ko nung isang araw na pinatawag ng principal sila Mama at Papa dahil sa pag cutting classes ko hindi na ako nagulat nang magalit sila sakin. Kahit naman wala akong kasalanan wala ng mababago sa pagtingin nila sakin. Parang palagi nilang inaasahan na may gagawin akong mali. “H

    Huling Na-update : 2024-12-23

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 125

    CLAIRE POV Matagal ko nang napapansin ang pagbabago ni Tara. Hindi ko alam kung saan kami nagkamali bilang mga magulang. Dati, siya ang masayahing bata, puno ng pangarap at ambisyon. Pero ngayon, parang ibang tao na siya. Tahimik, matigas ang loob, at laging angil ang boses kapag kinakausap ko. Lagi siyang wala sa bahay. Paulit-ulit ang mga reklamo ng principal sa amin tungkol sa pag-absent niya at sa pagsama sa mga sanggano sa labas ng eskwelahan. Gabi-gabi akong hindi mapakali, iniisip kung saan siya nagpupunta. Kinausap ko si Edward tungkol dito, pilit na iniintindi ang sitwasyon ni Tara. “Edward, hindi na pwedeng ganito. Hindi natin pwedeng hayaan na mas lumala pa ang pagiging rebelde niya. Alam kong galit siya sa atin, pero dapat may magawa tayo bago maging huli na ang lahat.” Napabuntong-hininga siya. “Claire, ginagawa naman natin ang lahat. Pero parang hindi na siya nagpapasakop. Lahat ng pakiusap natin, tinatanggihan niya. Mas lalo siyang nagrerebelde, siguro mas tamang h

    Huling Na-update : 2024-12-23

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 126

    After 5 YearsCLAIRE POVCOLLEGE DAYSSimula nang maghiwalay ng landas si Tara at Kerry sa kolehiyo, ramdam ko nang may kakaiba kay Tara. Magkaiba sila ng kurso ni Kerry, at doon nagsimula ang unti-unting paglayo niya sa isa’t isa. Si Kerry ay kumuha ng kurso para maging piloto samantalang si Tara ay kumuha na maging IT.Sa bawat paglipas ng araw, mas naging tahimik siya, mas naging mailap. Hindi na siya ang dating Tara na kilala ko yung masayahin, puno ng ambisyon, at handang harapin ang kahit anong hamon. Minsan naiisip ko mas okay pa yung dating Tara na kilala namin. Ang hirap para sa isang magulang kapag naliligaw sa landas ang anak mo. Hindi naman kami nagkulang sa lahat ng aspeto sa buhay namin. Kung tutuusin mas sagana pa sila kesa sa iabng kabataan na ka edad nila.Lahat ng paraan ginawa namin ni Edward para mapalapit samin , para iparamdam na hindi siya nag-iisa. Pero parang may pader na nakaharang sa pagitan namin, unti-unti niya kaming tinulak palayo. Kahit anong gawin nam

    Huling Na-update : 2024-12-26

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 127

    Matapos ang insidente, hindi na naging pareho ang takbo ng buhay ni Tara. Kahit nakaligtas siya mula sa kapahamakan, para bang naiwan siya sa isang bangungot na hindi niya matakasan. Ang pinakamahirap para sa amin ni Edward ay ang hindi namin alam ang buong katotohanan. Sino ang lalaking nakabuntis sa kanya? Ano ang nangyari sa kanila? Bakit niya ito tinago sa amin? Paulit-ulit naming tinanong si Tara, ngunit nanatili siyang tahimik. Hindi namin makuha sa kanya ang kahit na anong sagot. Si Edward bilang ama ay hindi na mapakali. Alam kong galit siya, hindi lang kay Tara kundi pati sa lalaking gumawa nito sa kanya. Isang gabi, nadatnan ko siya sa opisina niya, hawak ang cellphone habang tinatawagan ang isa sa kanyang mga tauhan. “Hindi ako titigil hangga’t hindi ko nalalaman kung sino ang hayop na ‘gumawa nun kay Tara, alam kong may kinalaman siya sa naging desisyon ng anak ko.” sabi niya, mariing mariin ang boses. “Gawin niyo ang lahat. Alamin niyo kung sino siya.” “Edward,” sa

    Huling Na-update : 2024-12-26

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 128

    AFTER 1 MONTHEDWARD POVTila dalawang linggong naging maayos si Tara pero ng magluwag na kami sa kaniya ay bumalik siya sa dati niyang mga ginagawa. Hindi ko matitiis ang anak ko kaya naman gumawa na ako ng paraan para matunton ang hayop na wumalanghiya sa anak ko. Sa kabila ng mga pagsisikap naming makipag-usap kay Tara, nanatili siyang mailap na naman sa amin, halos wala na kaming makuhang sagot mula sa kanya sa tuwing tatanungin namin siya. Iniba na naman niya ang statement niya tungkol sa lalaking gumawa sa kaniya ng kahalayan. Alam kong may itinatago siya, pero kung hindi niya kayang sabihin sa amin, ako na mismo ang kikilos para alamin ang katotohanan.Isang buwan na ang nakalipas, at natunton na ng mga tauhan ko ang lalaking sinasabi ni Tara na ama ng kaniyang pinagbuntis kong may kinalaman sa lahat, si Enrique Salvador. Pero lahat ng impormasyong nakuha ko ay taliwas sa mga binibintang ni Tara sa kaniya, ayon sa mga tauhan ko sa Mexico, siya ay isang respetadong bachelo

    Huling Na-update : 2024-12-27

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 129

    TARA POV Galit na galit ako kay Enrique. Parang gusto kong magwala, sumigaw, at sabihin sa kanya kung gaano siya kasinungaling ng sabihin niyang hindi niya ako ilalaglag kila Mama, ngayon walang kwenta na naman ang tingin sakin ng lahat ng taong nakakakilala sakin. SI Kerry na naman ang mabait na anak at ako na naman ang salbahing anak. Ang lalaking akala ko ay magiging sandigan ko ay rin pang magsusumbong sakin kita Mama. Siya pa ang nagbigay sa kanila ng mga dahilan para lalo akong husgahan.Nakatayo ako sa gitna ng kwarto ko, nanlilisik ang mga mata. Hindi dahil sa pagmamahal kundi dahil sa matinding galit. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang sinabi ni Papa: “Tara, anak, kung hindi mo mabago ang sarili mo, baka kailangan mo talagang humingi ng tulong. Bigyan mo ng pagkakataon si Enrique. Baka siya ang makapagpabago sa’yo. ” Ano? Siya ang makakapagbago sa akin? Siya na mismong sumira sa buhay ko? Siya na mismong dahilan kung bakit galit ako sa sarili ko at sa lah

    Huling Na-update : 2024-12-27

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 130

    KERRY POV Hindi ko pa rin lubos maisip na ako na ngayon si Tara. Naiilang pa irn ako sa tuwing tatawagin nila ang pangalan niya sa akin, ang lahat sa kilos niya ang ginagaya ko, at ang mga iniwan niyang responsibilidad, pati na ang kay Enrique ay kailangang akuin ko. "nakakainis ka Tara!, pati ako dinamay mo pa sa kalokohan mong ito" At ngayon, nandito kami ni Enrique, nakaupo sa isang mesa sa isang mamahaling restaurant na pinili niya mismo para sa gabing ito. Tahimik lang ako habang nagkukwento siya tungkol sa mga plano niya para sa hinaharap. Ako naman, tumatango at ngumingiti, hindi pumapasok sa isip ko ang sinasabi niya kundi pilit kong iniisip kung paano gumalaw na parang si Tara. Pero kahit anong pilit kong maging matatag, nararamdaman ko ang kabog ng puso ko. Hindi ako handa para sa ganitong sitwasyon. Bigla siyang tumigil sa pagsasalita. Tumingin siya nang diretso sa akin, seryoso ang mukha, habang inilabas niya ang isang maliit na kahon mula sa bulsa ng kanyang coat. N

    Huling Na-update : 2024-12-29

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 131

    ENRIQUE POV Habang dumadaan ang mga araw, hindi ko mapigilang mahulog nang mas malalim kay Tara. Ang dating pagiging mainitin ng ulo niya, ang pagiging suwail at palaban lahat ng iyon ay parang unti-unting nawawala. Sa halip, nakikita ko ngayon ang isang bagong Tara. Mas maalaga, mas mapanukso, at mas... misteryoso ang kaharap kong Tara ngayon, naisip ko siguro nga dahil sa lahat ng ngyari sa kaniya ay naisipan na din niyang magbago. Sayang nga lang at hindi ko na nameet ang kakambal niya. Hindi ko maipaliwanag, pero ang pagbabago niya ang siyang lalo pang nagpapalapit sa akin. Isang araw, pagkatapos ng mahabang araw na magkasama kami, kami ay pauwi na. Si Tara ay tahimik lang sa passenger seat, mukhang nag-iisip habang nakatingin sa labas ng bintana. Ako naman ay nakatuon sa kalsada, nagtataka kung ano ang nasa isip niya. Tahimik ang paligid hanggang sa biglang may sumulpot na isang motor sa harapan namin na mabilis ang takbo. “Pakshit!” Malakas ko sigaw kaya bigla akong napa pr

    Huling Na-update : 2024-12-29

Pinakabagong kabanata

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 150

    KINABUKASANWala pa rin si Arthur. Mukhang nalibang sila Mommy at ayaw pang isauli samin ang anak namin. Hiniram nila si Arthur for 1 week.Isang tahimik na hapon at magkasama kami ni Enrique sa kusina. Nagkusa siyang tumulong sa pagluluto kahit pa obvious na wala siyang alam."Ganito ba magbati ng itlog?" tanong niya, hawak ang whisk na para bang espada. Hindi ko napigilan ang tawa ko."Ano ka ba, Enrique? Parang nagkakarpintero ka! Dahan-dahan lang!" sagot ko, sabay kuha sa whisk mula sa kanya. Pero bago ko pa mabawi, bigla niyang tinaas ang whisk at nag-pose na parang superhero."Kerry, tawagin mo na ako... Captain Whisker!" sabay kindat niya."Ano ba! Tumigil ka na nga diyan!" sabi ko habang natatawa, pilit na inaagaw ang whisk. Pero sa halip na magpatalo, umiwas siya at biglang tumakbo paikot sa kusina.Naghahabulan kami, halos matumba na ako sa kakatawa. "Enrique, ibalik mo na yan! Baka magkalat ka pa dito!""Ano? Kailangan mo bang habulin ang puso ko bago kita sukuan?" pabiro n

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 149

    Sa bahayKERRY POVNang magkatitigan kami ni Enrique ay may kung anong kuryenteng dumaloy sa aking katawan. “Ahhhh Love…. Alam ko yang mga tinginan mong yan.” Pagbibiro kong lumalayo.“Simulan na natin ang mahabang gabi Love…” malambing niyang sabiLumapit siya sa akin, habang nakaupo kami sa sofa sa aming kwarto at hinapit niya ang aking baywang at ng biglang nagtama ang aming mga mata tila nagkaroon ng hindi mapigilang koneksyon na nag-uumapaw sa aming paligid. Ang mga salitang hindi nasabi ay nag-iba ang anyo. Tila naintindihan na namin ni Enrique ang mga gusto naming gawin.Habang unti-unting naglalapit ang aming mga mukha, naramdaman ko ang pag-init ng aming mga katawan isang kakaibang sensasyon na hindi na namin kayang labanan. Sa isang iglap, ang lahat ng kaba at pag-aalinlangan ay nawala, at ang tanging natira ay ang tindi ng aming damdamin.Nakatitig sa aking mga mata si Enrique at malambing siyang bumulong sa aking mga labi na animo’y nang aakit "I LOVE YOU KERRY, I really

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 148

    KERRY POV Nang dahil sa pangyayaring iyon ay napagdesisyunan naming magpakasal sa isang simpleng selebrasyon ni Enrique. Habang magkahawak kami ng kamay ni Enrique, naramdaman ko ang bigat ng aming desisyon. Hindi ito isang ordinaryong araw; ito ang araw na magbabago ang lahat. Simple lang ang plano namin isang kasal na hindi magarbo, walang engrandeng detalye, pero puno ng pagmamahal. Ang bawat bahagi nito ay simbolo ng aming tunay na hangarin, ang maging magkasama, ano pa man ang mangyari. Saksi ang malalapit na kaibigan at mga kamag-anak ay masaya kaming nagdaos sa aming pag-iisang dibdib. Ang Seremonyas Ang lugar ay parang inilaan lamang para sa amin. Sa ilalim ng lilim ng isang matandang punong narra, ginanap ang aming seremonyas. Ang bawat palamuti mula sa mga tela hanggang sa mga bulaklak ay parang bahagi ng kalikasan mismo. Ang rosas, liryo, at baby’s breath ay maingat na inilagay, ang kanilang amoy ay bumalot sa paligid. Ang araw ay nasa tamang posisyon hindi nakakasila

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 147

    Simula noon, nagbago na ang takbo ng buhay namin. Isang gabi, habang nakaupo kami sa sala, nagtanong si Enrique na ikinagulat ko. “Handa ka na bang dagdagan ang pamilya natin?” Natawa sa kakulitan ni Enrique. “Ano? agad-agad?! hindi ko lang alam Enrique. Kaya ko pa bang mag-alaga?!” “Hindi naman kita mamadaliin Love. Kung handa ka ng dagdagan natin si Arthur. Dahil gusto ko pa ng isa pang baby.” Namula ako. “Tingnan natin.” Niyakap niya ako nang mahigpit, at sa gabing iyon, ramdam ko na handa na akong harapin ang kinabukasankasama si Enrique at si Arthur, at marahil, isang bagong miyembro ng pamilya. Pagbalik namin sa Pilipinas, para akong binigyan ng bagong pagkakataon para buuin ang pamilyang matagal kong tinatanggihan. Pero kahit masaya na kami ni Enrique at unti-unting napupuno ng tawanan ang bahay, hindi ko pa rin lubos na mabura ang takot sa puso ko. Takot na baka biglang magbago ang lahat. Araw-araw, ramdam ko ang pagbabago ni Enrique. Naging maalaga siya laging nandiyan

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 146

    "D*mn Kerry, you're so good! Sh*T hindi ko akalaing sobrang wild mo sa kama" anas ko sa kaniya. Ganadong ganado ako sa kaniyang ginagawa. Hindi ko maiwasang hindi mapa-ungol sa sarap. "ahhhh... Kerry. You're doing it so good! ahhh....." Hindi ko na naramdaman na bahagya na pala akong napapabayo sa loob ng kaniyang bibig. Nang hindi na ako makapagpigil ay hinila ko na siya pataas. Inikot ko siya at Inihiga ko, tinutok ko ang aking tit* sa kaniyang pechay. Ilang beses akong nagsubok pero sh*t napakasikip talaga ni Kerry. Ramdam ko ang pag-atras ng kaniyang katawan sa aking ginagawang pagsusubok na maipasok ito. Muli kong tinitigan siya sa kaniyang mukha. Hinahaplos ko ang kaniyang buhok at ng magtapat aming mukha.“huwag mag-alala Kerry, sa una lang yan masakit. Pero pag nakapasok ko na at naglabas masok na ito masasarapan ka na din. Da-dahan-dahanin ko lang." halos pabulong kong sabi sa kaniyang mga labi. Tumango siya sa akin at napapakagat labi. Basang basa ang kaniyang pechay kaya na

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 145

    ENRIQUE POV Nang makatulog na si Arthur ay naisipan namin ni Kerry na magkaruon ng kaunting chillin. "Enrique, are you busy tomorrow?" tanong sakin ni Kerry napakunot ang noo ko sa pagtataka “hindi naman bakit mo natanong?" "ahmmm , weekends din naman, would like to drink?" tanong niya sa akin. Lumaki ang ngiting dumungaw sa aking mga labi. "siymepre naman Kerry. okay ako diyan." sagot niya sa akin. "sige mag-ayos ka na. Labas tayo ngayong gabi, kausapin ko lang si Yaya." nakangiti niyang sabi sa akin Agad akong tumayo. Bumaba na siya at kinausap ang taga alaga ni Arthur. Mabilis ding nag-ayos si Kerry. Naka casual attire lang kami. Nakasuot siya ng ripped jeans at simpleng loose shirt. Habang ang kaniyang buhok ay itinali niya ng pataas. Ako naman ay nakapants lang din at simpleng t shirt. Nang makarating kami sa bar ay kaunting kwentuhan, hinayaan ko si Kerry na mag enjoy sa gabing iyon. Isang bote hanggang sa masundan na ng masundan ang aming iniinom. “Kerry,

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 144

    KERRY POV Pagbalik namin sa Pilipinas, pakiramdam ko ay para kaming naiwan sa isang panaginip sa Switzerland. Ang mga alaala ng snow fights, tawanan, at mga gabi sa harap ng fireplace ay nagbigay sa akin ng kakaibang init na matagal ko nang hindi naramdaman. Pero kahit paunti-unti na akong bumibigay sa nararamdaman ko para kay Enrique, may bahagi pa rin sa akin na natatakot. Hindi ko maiwasang mag-isip pano kung sakaling magbalik si Tara. Pano kung naghihintay lang siya ng tamang panahon para muling sirain ang masaya ko ng buhay. Nagsimula din akong mag-adjust sa aming buhay dito, isa sa mga top priority namin si Arthur. Binawasan ko ang pagtutok sa negosyo at kahit na mahirap ay sinubukan kong balansehin ang trabaho at oras para sa pamilya namin. "breakfast is ready!" malakas kong sigaw. Isang umaga ng matapos akong maghanda ng aming almusal nagtataka ako at walang sumasagot sa akin. Ilang ulit akong tumatawag sa mag-ama ko pero walang kahit na anong sagot akong nakuha kaya na

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 143

    Pagkarating namin sa Switzerland, agad kaming sinalubong ng napakagandang tanawin—mga bundok na nababalutan ng niyebe at mga bahay na parang nasa loob ng Christmas card. Kitang-kita ko ang excitement sa mukha ni Arthur habang panay ang tanong niya tungkol sa lugar. “Daddy, pwede ba tayong mag-snowboard dito?” tanong niya habang nakadikit ang ilong sa bintana ng sasakyan. Tumawa ako. “Siyempre! Pero magtanong muna tayo sa Mommy mo kung okay lang.” “Wow! Daddy, parang nasa fairy tale tayo!” sigaw niya habang pinapanood ang mga niyebe sa paligid. “Ang ganda, ‘di ba?” sagot ko habang inakbayan siya. “Daddy diba po ayan yung sinasabi nilang tobleron mountain?” Tanong sakin ni Arthur sa kamangha manghang itsura ng bundok. “Yes baby ayan ang nasa picture ng cover ng tobleron. Susubukan nating puntahan yan pero mukhang not possible lalo at malakas ang snow fall.” Sagot ko sa kaniya “Okay lang Daddy kahit po hindi” tugon niya Si Kerry naman ay tahimik lang na nakatingin sa pa

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 142

    ENRIQUE POV Matagal ko nang pinangarap ang araw na ito—ang muling makasama sina Kerry at Arthur. Siyam na taon ang lumipas mula nang hindi ko sila nakasama. Siyam na taon ng panghihinayang, pangungulila, at mga tanong na hindi ko masagot. Ngayon, heto ako, sinusubukang bumawi sa mga taong minahal ko. Mahirap bumawi. Mahirap punan ang siyam na taong nawala. Pero hindi ako sumusuko. “Ready ka na ba?!” Masaya kong tanong sa anak ko. “Yes Daddy. I’m so excited.” Tugon niya sa akin. Tumingin ako kay Kerry pero hindi niya man lang ako tapunan ng tingin. Lagi itong abala sa kaniyang cellphone. Kung hindi videocalls ay nasa laptop niya ang buong atensyon niya. Binulungan ko si Arthur “anak, ganyan ba talaga yang Mommy mo?! Palaging busy?” Tanong ko sa kaniya habang nasa business class lane kami. “Hahaha naku Daddy , busy po si Mommy pero magmula ng magkita tayo at kasama ka namin sobrang OA ng pagka busy ni Mommy. Hindi ko nga po alam kung drama niya lang yan. She’s not like that befo

DMCA.com Protection Status