Library
Search
Home / Romance / Play Me, I’m Yours / Kabanata 117

Share

Kabanata 117

Author: Roxxy Nakpil
last update Last Updated: 2024-12-18 20:32:33

EDWARD POV

Canada: Ang Winter Wonderland

Paglapag pa lang namin sa Canada, mula sa bintana ay tanaw na ang kakaibang mundo na naghihintay sa amin isang paraiso na puno ng snow at malamig na hangin na parang tahimik na bumubulong ng bagong simula para saming dalawa ni Claire.

Kitang kita ko ang kislap ng mga mata niya habang nakamasid sa bintana. Tuwang tuwa siya sa mga nakikita niya.

Ang paligid ay parang isang obra maestra malalawak na kabundukang kumikislap sa ilalim ng araw, may mga pine tree na nababalutan ng makapal na niyebe, at ang asul na kalangitan na tila mas maliwanag kaysa sa karaniwan. Puting puti ang buong paligid para kaming nagbalik sa pagkabata. Ito pala ang unang beses ni Claire na makakita ng snow. Pagdating namin sa bahay ay agad na nag-aya si Claire sa labas para makapaglaro sa snow, saktong umuulan ng malakas na snow ng mga oras na iyon.

"love, thank you.... hahahhaa ang saya saya dito, halika dali" Tuwang tuwa ako kay Claire ng makita ko siyang nagpagulong gulon
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Rheenz Moreno
nice story
goodnovel comment avatar
Rebecca Ramos - Mendoza
wow kasalan n tlaga
VIEW ALL COMMENTS
Previous Chapter Next Chapter

Related chapters

  • Play Me, I’m Yours   Kananata 118

    CALIRE POVTahimik ang buong paligid namin. Ang tanging maririnig lamang ay ang pusaok ng kahoy sa fireplace, parang himig na nagpapakalma sa akin. Nakaupo ako sa malambot na carpet, nakabalot sa makapal na kumot para labanan ang lamig ng gabi. Si Edward naman ay nasa harap ng maliit na mesa, abala sa pagbukas ng bote ng red wine.Ang mga mata niya ay naglalaro sa anino ng apoy, Ang bawat kilos niya pati ang paraan ng paghawak niya sa bote at ang marahang pag-abot niya sa baso ay may halong pag-aalaga at kakaibang lambing.Nang tuluyang mabuksan ang bote, iniabot niya ang isang baso sa akin at ngumiti. “Para sa atin,” aniya, habang umupo siya sa tabi ko.“Para sa atin,” sagot ko, at sabay naming tinikman ang alak. Ang lasa nito ay may bahagyang tamis, ngunit mas ramdam ko ang init na dumadaloy sa katawan ko—hindi mula sa alak kundi mula sa presensya niya.Hinawakan niya ang kamay ko, marahan, at hinaplos ng hinlalaki ang likod nito. Napatingin ako sa kanya. “Claire,” bulong niya, mala

    Last Updated : 2024-12-20

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 119

    Kinapitan niya iyon at ibinuka gamit ang kaniyang mga daliri. Sabay ng paglalaro ng kaniyang dila sa aking perlas ang malandi kong pagsubo sa kaniyang matigas na talong. Ramdam na ramdam ko ang lalong paglaki nito sa loob ng aking bibig. Halos hindi na ito magkasya sa loob ng aking bibig. Parehas kaming lunod na sa pagnanasa. Kaya naman mabilis niya akong inangat at pinahiga. Pumatong siya sa aking ibabaw“I love you love!” Malambing niyang bulong sa aking bibig“I love you too love!” Walang ano-ano ay itinutok na ni Edward ang kaniyang talong at mabilis itong pinadausdos sa loob ng aking perlas. Bahagya akong napaurong sa sakit. Kahit paulit ulit na kaming nagtatalik ay hindi ko pa rin maiwasang hindi mapaurong sa unang pagpasok niya sa aking katawan. Makalipas ang mahabang panahon ito na lang ulit ang unang beses na nakipagtalik ako.“Ahhh love, ang sikip sikip mo . Mmm aaahhh….” Madiin ang bawat pagbayong ginagawa niya sa aking loob . Bawat pagbayo niya ay may dalang kakaibang ki

    Last Updated : 2024-12-20

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 120

    Claire POV Isang linggo na ang lumipas mula nang magkaruon kami ng meeting nina Ate Christy at Janice sa coffee shop para magplano sa aking kasal. Kinikilig pa rin ako hanggang ngayon tungkol sa mga ideya at detalye na patuloy na umiikot sa aking isipan. Nagpaka hands on ako dahil ang kasal namin ni Edward ay nangyari lang dahil sa kasunduan. At masayang masaya ako dahil pakakasalan ko ang dream guy ko, ang childhood sweetheart ko na nuon pa man ay pinangarap ko ng maging asawa. Mula sa kulay ng motif, ang mga paborito naming pagkain, at syempre, ang bawat hakbang patungo sa pinakamahalagang araw ng buhay namin ni Edward. Kahit na madaming ngyari at naging struggles sa paghahanda para sa kasal namin ni Edward ay na-enjoy ko namana ng journey, naramdaman ko ang matinding suporta mula sa aking pamilya, sa pamilya ni Edward at mga kaibigan namin. Hindi ko na kayang itago ang saya na aking nararamdaman. A WEEK EARLIER AT THE RESTO “Claire, anong mga flowers ang gusto mong maki

    Last Updated : 2024-12-21

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 121

    Edward POV Bago magsimula ang seremonyas ay inilibot ko ang aking mata sa buong paligid ng simbahan. Nabilib ako kay Claire sa nagung resulta ng kanilang mga hinanda para sa big day naming ito. Ang bawat detalye ay perpektong inayos. May mga nakasabit na puting bulaklak na bumabalot sa bawat poste, habang ang mga ilaw mula sa malalaking chandelier ay nagbibigay ng mainit at magarang liwanag sa buong simbahan. Sa gilid ng mga bangko ay may mga ribbon na kulay ginto at puti. Ang altar ay napapalamutian ng mga puting rosas at kandila, wala akong masabi kundi WOW. Tumayo ako sa harap, sa gilid malapit sa tabi ng pari, habang hinihintay namin ang pagdating ni Claire. Naramdaman ko ang mabilis na pintig ng puso ko, may kaba, pero higit sa lahat, may kasabikan. Ang araw na ito ang pinakamatagal kong hinintay, ang araw na tatawagin kong “asawa ko.” Si Claire. Biglang nagbago ang tugtugon. Naging isang malambing na awit ng piano ay nagsimulang tumugtog sa simbahan. Ang bawat tao’y napali

    Last Updated : 2024-12-21

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 122

    AFTER 15 YEARS CLAIRE POV Malalaman mo na lang talaga pag nasa pinas ka na dahil sa init ng hangin na binubuga habang papalabas kami sa waiting area ng departure lounge. Pagod ako mula sa mahabang flight at sunod-sunod na meetings sa US, pero ang ideya ng makikita ko na ang kambal ko at si Edward ay nagbibigay ng kakaibang enerhiya para sa akin. Sa wakas, makakauwi na rin ako sa bahay, sa piling ng pamilyang binuo namin ni Edward sa loob ng isang linggong pagkawala ko. Pagkatapos ng kasal namin ni Edward nagbunga ang pagmamahalan namin ng kambal na babaeng anak. Although identical twins sila pero habang lumalaki ay nakikitaan namin ng kaibahan ng ugali ang magkapatid. Si Kerry ay masunurin, matalino, malambing at mabait na anak samantalang ang kakambal niyang si Tara habang tumatagal ay lumalayo ang loob sa amin. Matalino, noon ay okay na okay naman siya hindi ko alam ang dahilan kung bakit biglang nagbago siya ng pakikitungo samin. Nawala na ang malambing na Tara na kilaa ko. S

    Last Updated : 2024-12-22

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 123

    KERRY POV Nagulat ako sa biglaang sigawan muk sa canteen. Nasa gitna ako ng pagkain nang makita kong tumatakbo ang kaibigan kong si Charm, halos hinihingal habang sinasabi, “Kerry! Si Tara! Nakikipagrambulan na naman!” Parang bumagsak ang puso ko sa kaba. Iniwan ko agad ang kinakain ko at mabilis na tumakbo papunta sa canteen. Pagdating ko doon, nakita ko si Tara sa gitna ng kaguluhan. Nakikipagsagutan siya sa dalawang seniors na babae. Pero ang ikinagulat ko, hindi lang salita ang ginagamit nila halos magkasabunutan na sila. “Tara! Ano ba!” sigaw ko habang pilit siyang hinihila palayo. Halos hindi niya ako pansinin, galit na galit siya habang itinuturo ang isa sa mga senior. “Ikaw ah! Subukan mo ulit akong pagsalitaan ng ganyan, sisigiraduhin kong may kalalagyan ka sakin.!” “Stop it! Ano ba kayo?!” sigaw ng isa sa mga teacher na biglang dumating. Tumigil sila sa sigawan pero kitang-kita ko ang nagbabagang tingin ni Tara sa kaaway niya. Maya-maya, pumasok na rin ang principal

    Last Updated : 2024-12-22

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 124

    TARA POV “Fvck You all!” Malakas kong sigaw. Wala akong pakielam kahit sino pa ang makarinig sakin. AKO SI TARA! , labing- apat na taong gulang, ang itinuturing na problema ng pamilya namin. Lagi na lang akong ikinukumpara kay Kerry, ang perpekto kong kapatid. “I WANT HER GONE FOR GOOD!” Dahil siya lang ang palaging tama, palaging mabait sa paningin ng lahat, siya ang palaging bida sa mata nila Mama at Papa. At Ako? Ako raw ang “sakit ng ulo” sa pamilya namin. “The hell I care.” Ano pa bang kakaiba sa ganuong tingin sakin ng lahat?! Ultimo sarili kong magulang ganun din ang tingin sakin. Siguro nga immune na ako sa ganoong pagtrato sakin. Nobody likes me, because everybody’s attention is with Kerry. Naalala ko nung isang araw na pinatawag ng principal sila Mama at Papa dahil sa pag cutting classes ko hindi na ako nagulat nang magalit sila sakin. Kahit naman wala akong kasalanan wala ng mababago sa pagtingin nila sakin. Parang palagi nilang inaasahan na may gagawin akong mali. “H

    Last Updated : 2024-12-23

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 125

    CLAIRE POV Matagal ko nang napapansin ang pagbabago ni Tara. Hindi ko alam kung saan kami nagkamali bilang mga magulang. Dati, siya ang masayahing bata, puno ng pangarap at ambisyon. Pero ngayon, parang ibang tao na siya. Tahimik, matigas ang loob, at laging angil ang boses kapag kinakausap ko. Lagi siyang wala sa bahay. Paulit-ulit ang mga reklamo ng principal sa amin tungkol sa pag-absent niya at sa pagsama sa mga sanggano sa labas ng eskwelahan. Gabi-gabi akong hindi mapakali, iniisip kung saan siya nagpupunta. Kinausap ko si Edward tungkol dito, pilit na iniintindi ang sitwasyon ni Tara. “Edward, hindi na pwedeng ganito. Hindi natin pwedeng hayaan na mas lumala pa ang pagiging rebelde niya. Alam kong galit siya sa atin, pero dapat may magawa tayo bago maging huli na ang lahat.” Napabuntong-hininga siya. “Claire, ginagawa naman natin ang lahat. Pero parang hindi na siya nagpapasakop. Lahat ng pakiusap natin, tinatanggihan niya. Mas lalo siyang nagrerebelde, siguro mas tamang h

    Last Updated : 2024-12-23

Latest chapter

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 160

    Habang abala si Arthur sa pagpili ng bagong sapatos na treat sa kaniya ng kaniyang ama, napatingin ako sa kabilang boutique. Sa gitna ng mga tao, may isang babae na agad kong napansin. Naka-sumbrero siya, at tila naka-wig. Kahit na may kalayuan, parang kilala ko siya. May kakaiba sa paraan ng pagtayo niya, sa tindig ng katawan, at sa paraan ng pagtitig niya sa amin. Napakabigat ng pakiramdam ng pagtama ng mga mata namin. Para siyang multo ng nakaraan na biglang sumulpot sa harapan ko.Hindi ko napigilan ang sariling mapahawak sa braso ni Enrique. “Enrique,” mahinang tawag ko, halos hindi ko marinig ang boses ko dahil sa kaba. “Parang si Tara.”Napalingon siya sa akin, halatang nagulat. “Si Tara? Saan?”Tinuro ko ang botique kung saan ko siya nakita, pero nang balingan namin ito, wala na siya roon. Parang nawala siyang parang bula. Agad kong naramdaman ang kaba sa dibdib ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa bigat ng alaala.“Sigurado ka ba?” tanong ni

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 159

    AT THE MALLKERRY POVHabang abala si Arthur sa pagpili ng bagong sapatos na treat sa kaniya ng kaniyang ama, napatingin ako sa kabilang boutique. Sa gitna ng mga tao, may isang babae na agad kong napansin. Naka-sumbrero siya, at tila naka-wig. Kahit na may kalayuan, parang kilala ko siya. May kakaiba sa paraan ng pagtayo niya, sa tindig ng katawan, at sa paraan ng pagtitig niya sa amin. Napakabigat ng pakiramdam ng pagtama ng mga mata namin. Para siyang multo ng nakaraan na biglang sumulpot sa harapan ko.Hindi ko napigilan ang sariling mapahawak sa braso ni Enrique. “Enrique,” mahinang tawag ko, halos hindi ko marinig ang boses ko dahil sa kaba. “Parang si Tara.”Napalingon siya sa akin, halatang nagulat. “Si Tara? Saan?”Tinuro ko ang botique kung saan ko siya nakita, pero nang balingan namin ito, wala na siya roon. Parang nawala siyang parang bula. Agad kong naramdaman ang kaba sa dibdib ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa bigat ng alaala.“Sigur

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 158

    ARTHUR POVKinabukasan, nagising ako nang mabigat ang pakiramdam. Naiisip ko pa rin ang nangyari kagabi sa hapag-kainan. Nasagot ko si Mommy, at alam kong hindi iyon tama. Nagmukhang masama ang ugali ko sa harap nila Lola Claire, na palagi akong pinapaalalahanan na maging marespeto sa mga magulang ko.Pero hindi ko mapigilan ang pagtatampo ko. Dahil mahalaga sakin ang larong iyon. Pinakamalaking araw iyon sa buhay ko, at wala man lang kahit na isa sa kanilang lahat. Ako na nga ang nag-champion, pero hindi nila nakita. Parang hindi mahalaga ang pagkapanalo ko. Gayunpaman alam kong hindi iyon excuse.Kaya ngayong umaga, nagpasya akong bumawi kay Lola Claire. Pagdating ko sa bahay nila Lola Claire, nandoon siya sa hardin, nagdidilig ng mga halaman. Tahimik lang siya at halos hindi ako iniimik noong una. Ramdam ko pa rin ang bigat ng kahapon.Lumapit ako ng dahan-dahan, pero hindi ko alam kung paano sisimulan.“La...”Napalingon siya sa akin. Ang mga mata niya ay hindi galit, pero halata

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 157

    Pagkatapos naming maghapunan ay kinausap ko si Arthur ng makita ko siyang kumukuha ng tubig.Tumayo ako at lumapit kay Arthur, pero umatras siya.“Anak, hindi mo kailangang maramdaman na hindi ka mahalaga,” sabi ko, halos pabulong. “Alam kong nasaktan ka. Mali ako. Dapat nandun kami kanina.”Pero umiling siya. “Hindi lang ito tungkol sa laro, Mom. Parang sa lahat ng bagay, si Leo na lang ang iniintindi niyo.”Hindi ko alam kung paano siya papakalmahin. Ramdam ko ang kirot ng kanyang mga salita, dahil totoo ito hindi ko man sinasadya, napabayaan ko si Arthur.“Arthur,” sabi ni Enrique, mas kalmado ngayon, “mali ang ginawa namin. Pero hindi ibig sabihin noon na hindi ka mahalaga. Tanggap namin si Leo dahil pamilya natin siya ngayon, pero hindi ibig sabihin na nawala ka sa amin.”Tumahimik si Arthur. Kita kong naguguluhan siya, pero halatang pagod na rin siyang makipagtalo.“Arthur, anak,” dagdag ko, halos pabulong, “gagawin namin ang lahat para maitama ito. Bigyan mo kami ng pagkakataon

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 156

    AFTER A WEEKPagkarating ni Arthur, ramdam ko agad ang pagbabago sa enerhiya ng paligid. Malambing siyang bumati sa kaniyang lolo at lola pero halatang may bigat sa kanyang tinig, napansin ko ang pag-iwas ng kaniyang mata sa amin ng kaniyang Daddy. Nang imbitahan siyang sumali sa aming pagsasalo-salo, agad siyang nagdahilan na pagod siya.“Arthur, apo, halika na,” sabi ni Mommy Claire, may lambing sa boses. “Kahit saglit lang. Ngayon na nga lang kami ulit nakapunta ng lolo mo. Tatanggihan mo pa ba ang pag-aayan ni Mamila mo?”Napatingin siya kay Mommy Claire, at matapos ang maikling pag-aalinlangan, tumango siya. Pero alam kong wala talaga siyang gana.Habang nagkakainan at nagkukuwentuhan, ramdam ko ang tensyon na dala ni Arthur. Nang tanungin siya ni Mommy Claire kung kamusta na siya, tumigil siya sa pagkain at tumingin sa kanya, halatang hindi nagpipigil.“Okay lang, Lola,” sagot niya, pero puno ng sarcasm ang boses. “Katatapos lang namin ng final game kanina. Ang saya kasi ako lan

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 155

    KERRY POVLumipas ang ilang araw at pinatawag na din kami ng korte . Kabado kami na naghihintay ni Kerry. Pagkalabas namin ng korte, dala-dala na namin ang pinal na desisyon, legal na sa amin si Leo. Parang natanggal ang bigat ng mundo sa balikat ko. Hinawakan ko ang kamay ni Enrique habang buhat niya si Leo. Kitang-kita sa mukha niya ang saya at pagmamalaki.“Sa wakas, love,” bulong niya.Habang pauwi kami, hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi lang dahil sa saya, kundi dahil sa lahat ng pinagdaanan namin para makarating dito.Pagdating sa bahay, nagbigay agad si Enrique ng pagkatuwa kay Leo habang nakahiga ito sa kanyang crib. Ay Magiliw niya itong kinausap“Leo, anak, legal ka na naming anak. Walang sinuman ang pwedeng kumuha sa’yo mula sa amin. Pangako namin, palalakihin ka naming puno ng pagmamahal.” napapangiti ako dahil sa reaksyong iyon ni Enrique. Noong una ay tutol siya sa gusto kong mangyari, marahil natatakot siya sa maaring mangyari.Tahimik akong nakamasid sa kanila, ramd

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 154

    ENRIQUE POVIlang linggo matapos naming makuha ang pansamantalang kustodiya ni Leo, akala ko ay maayos na ang lahat. Ginawa namin ang lahat ng hinihingi ng social services. pinirmahan ang mga dokumento, nakipag-ugnayan sa social workers, at inasikaso ang pag-file ng Petition for Adoption. Pero sa likod ng lahat ng ito, may bagay na hindi namin inasahan ang komplikasyon ng sistema at mga taong gusto kaming pigilan.Isang araw, habang pauwi ako mula sa trabaho, tumawag ang abogado namin, si Attorney Velasco.“Enrique,” bungad niya, halata ang bigat sa boses, “may problema tayo. May nag-file ng reklamo laban sa inyo.”“Reklamo?!” halos sigaw kong tanong. “Ano ang ibig mong sabihin Atty.?”“May taong nagke-claim na sila raw ang magulang ni Leo. Hindi pa malinaw ang detalye, pero posibleng maantala ang proseso ng adoption dahil dito.”Nanlambot ako. Sa isip ko, Paano kung totoo ngang magulang ni Leo ang naghahabol na yun? Paano kung mawala siya sa amin? Alam kong hindi ito kakayanin ni Ker

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 153

    Isang gabi, habang tahimik kong pinapatulog si Leo sa kanyang crib, narinig ko ang tunog ng pinto. Excited ako dahil nakabalik ng ligtas ang aking asawa mula sa kaniyang business trip. Sa pagkakarinig ko pa lang sa bigat ng kanyang mga hakbang, alam kong pagod siya, pero sigurado rin akong mapapansin niya ang crib sa sala.Pagpasok niya, hinila niya ang kanyang maleta papasok, ngunit biglang napatigil. Nakita niya si Leo na mahimbing na natutulog, balot sa malambot na kumot. Napatingin siya sa akin at nanlaki ang mga mata niya.“Love…,” mahina niyang sabi, pero puno ng tensyon ang boses niya. “Sino ’yan? Bakit may baby dito?”Tumayo ako , kinarga si Leo, at tumingin sa kanya. Hindi ko alam kung paano sisimulan ang paliwanag. “Iniwan siya dito, Enrique. Mamamalengke na sana si Yaya pagbukas niya ng gate nakita niya ang basket kung saan naruruon si Leo. Nasa tapat siya ng gate, iniwan ng hindi namin kilalang tao. May sulat na nagsasabing hindi na raw niya kayang alagaan ang sanggol kaya

  • Play Me, I’m Yours   Kabanata 152

    NATALIE POVMabilis na bumalik ang sigla ng katawan ko matapos ang ilang buwan ng matinding pakikibaka sa sakit. Sa tulong ng pamilya at mga kaibigan ay nalampasan ko Pakiramdam ko, muling nabuhay ang dati kong sarili—buo, malakas, handa sa kahit anong hamon ng buhay. Ngunit hindi ko inakala na ang isang simple umagang iyon, bago pa man pumutok ang bukang liwayway ay magdadala ng isang balitang gugulantang sa aming lahat, balitang mukhang magpapabago sa aming buhay .Habang umiinom ako ng kape sa veranda, biglang bumulusok ng takbo patungo sa akin si Yaya mula sa likod-bahay, takot na takot, halos masamid sa kanyang pag-sigaw.“Ma’am Natalie! Ma’am!.... Naku Mam bilisan mo at pumamarini ka….” nanginginig ang boses niya habang tinuturo ang gate. Tumayo ako at parang bigla din akong kinabahan sa kaniyang itsura. “Bakit? Anong nangyari?... huminahon ka yaya… anong nangyayari?” tanong ko sa kaniyang sobra na ding natataranta.“Ma’am, may sanggol po sa labas! Iniwan! Iniwan po sa tapat ng

You may also like

DMCA.com Protection Status