CLAIRE POV
“P-Pasensya na, Edward,” sabi ko, pilit na tinutulak ang dibdib niya. “Hindi pa ako ready…” Ngunit sa bawat pagtulak ko, mas lalo niyang hinihila ako palapit. Ang mga mata niya ay puno ng init at nararamdaman kong parang siya’y isang apoy na hindi ko kayang iwasan. “Claire,” sabi niya ng mahina “Hindi mo ba nararamdaman ’to? Ang init ng nararamdaman ko?” Nakita ko ang mga mata niyang naglalagablab, puno ng damdaming hindi kayang itago. Nanginginig ang mga labi ko, hindi ko na kayang magsalita ngunit nag-aatubili pa rin ako. “A-Edward, please…” iniiwas ko ang mata ko sa kanya, hindi ko kayang tignan siya ng diretso. “Baka… baka may mga bagay tayong hindi pa dapat na gawin.” “Claire,” dahan-dahang itinulak niya ang aking buhok sa likod ng tainga ko, ang mga daliri niya ay dumampi sa aking leeg. “Walang kailang"ahghhhh.... ummmmm....Claire ang galing galing mo talaga! Hindi ka pa rin nagbabago." napapaungol niyang sabi. Pinaikot ikot ko ang aking mga dila sa ulo ng kaniyang talong habang sakal ng aking kamay ang leeg nito. Taas baba ko itong kinain, Naririnig ko ang malakas na pag ungol ni Edward. Hindi na nakatiis si Edward at mahigpit niyang hinapit ang aking balakang papalapit sa kaniyang katawan.Kinapitan ng isa niyang kamay ang aking batok at tila hayop sa laman na siniil niya ng halik ang aking mga labi. Hindi ko maiwasang hindi mapaungol habang walang tigil ang paglalaro ng dila ng aking asawa sa loob ng aking bibig. Bawat paghaplos ng mga palad niya sa aking katawan ay nagdudulot ng kakaibang sensasyon. Mapang akit niya akong tinititigan hanggang sa muli niyang inangat ang kaniyang mukha , muling naglapat ang aming mga labi pero sa pagkakataong ito mas intense, mas mariin at mas mapusok ang . Ang kaniyang mga kamay ay mas lalong nagin
CLAIRE POV Pagkatapos ng gabing iyon, nagpaalam kami ni Edward sa isa’t isa. Mahirap, pero pareho naming alam na kailangan naming maghiwalay ulit. Hindi pwedeng magpatuloy ang damdamin namin, lalo na’t mas magiging magulo lang kung malalaman ito kaagad nila Lexie. Kinabukasan, tinawagan ako ni Paolo. Nagulat ako dahil humingi siya ng tawad sa akin. “Claire,” bungad niya, mahina ang boses. “Sorry sa naging ugali ko noong nakaraan gabi. Alam kong mali ako, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.” Napabuntong-hininga ako. “Paolo, nasaktan ako sa ginawa mo, pero naiintindihan ko. Selos ang nagtulak sa’yo. Kaya lang sana sa susunod, matuto ka ding magtimpi. At makipag usap ka ng maayos” “Oo, Claire. Pangako, hindi na mauulit. Hindi kita gustong saktan,” sagot niya. Ramdam ko ang pagsisisi sa boses niya, kaya pilit kong kinalma ang sarili ko. Kaya medyo na guilty ako sa pagpunta ko kay Edward pero hindi ko iyon pinagsisihan. Matagal na panahon mula ng maging masaya ako kagaya n
Napairap ako kahit na napapangiti na. Alam kong sinasadya niya akong kiligin. Me: Tama na ‘yan, Edward. Focus muna tayo sa plano. Tuloy tayo kahit nasa US na ako, di ba? Edward: Of course. Hindi kita iiwan sa ere. Pero… mamimiss kita. Simula ng ngyari satin last night hindi ka na maalis sa isip ko. Me: Edward, stop. Edward: What? I’m just saying. Hindi mo ba ako mamimiss?! Huminga ako nang malalim, pero hindi ko maitago ang ngiti ko. Alam kong tinutukso niya ako. Me: Fine. Pero hindi ibig sabihin na babalik tayo dun, ha. Edward: Sino bang nagsabing babalik tayo? Pero kung ikaw ang magyaya, Claire, hindi ako tatanggi. Napahagalpak ako ng tawa. Napakaloko talaga niya. Me: Ang kapal mo talaga! Pero mamimiss din kita Edward. Biglang tumigil ang tawa ko. Sa simpleng mensahe niya, parang bumalik lahat ng alaala ng sandaling magkasama kami. Me: Edward… mag-focus ka na lang sa trabaho, ha. Mahirap na. Baka mahalata tayo. Edward: Fine, fine. Pero tandaan mo, Claire, kah
CLAIRE POV Isang linggo matapos naging pagtawag sakin ni Paolo, tumawag naman ang mommy niya. Nag-imbita siya ng dinner sa bahay nila. Sa totoo lang, nahihiya talaga ako dahil hindi naman kami officially couple at isa pa pagkatapos ng insidente sa Pinas parang mas lalong nawalan ng chance sakin si Paolo pero bilang respeto kay Tita, um-oo ako sa kaniya. Napabuntong hininga na lang ako pagkababa ko ng pag-uusap namin. Hindi nakauwi si Paolo dahil sabi niya ay nasa labas siya ng bansa ngayon . Hindi naman ito malaking isyu para sa akin. Ayos lang kahit wala siya. Saka, matagal ko nang gustong makipagkwentuhan kay Tita, kaya nagpasya pa rin akong dumaan. Pagdating ko sa bahay nila, medyo maaga pa, kaya habang naghihintay ako kay tita ay nakikipag kwentuhan na din ako sa kaniya. "naku tita pasensya na po at medyo na napaaga ako, dumaan na po kasi ako after work." sagot ko sa kaniya. "it's okay iha, patapos na din naman to" sagot niya sa akin "you need extra hand po?" "no need na
Kinabukasa pagkatapos ng dinner namin Tita, hindi ako mapakali. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga sinabi niya tungkol kay Paolo—yung aksidente niya, yung detalye na parehas na araw na naaksidente ako. Napakasakit isipin na hindi ko man lang alam ang nangyari sa akin noon, pero ang mas hindi ko matanggap ay parang may hindi siya sinasabi sa akin. At ang pinagsisisihan ko ay kung bakit hindi ko man lang ginawan ng paraan para malaman ko kung sino ang nakasagasa sakin noon sa takot ko na baka si Edward nga iyon. All these years poot na poot ako kay Edward pero ngayon naguguluhan na ko sino bang talaga?! kung sinasabi niyang hindi siya ang nagmamaneho ng sasakyan at si Lexie nga yun. Anong koneksyon naman ni Lexie at Paolo? Kinuha ko ang telepono at tinawagan si Paolo. Alam kong malalaman ko lang ang sagot kung maririnig ko mismo sa kanya. “Claire?” sagot niya, tila nagtataka. “Tumawag ka ulit? May problema ba?” Hindi ko na pinatagal pa. “Paolo, may kailangan akong itanong. A
Dahil hindi na ako mapakali. Pakiramdam ko, parang nasa isang malaking gulong ng mga tanong na walang sagot. Pagkatapos ng sinabi ni Tita, ang daming bagay na tumatakbo sa utak ko, pero ang pinakamatindi ay ang tanong: Ano ang tinatago ni Paolo? Habang hawak-hawak ko ang aking cell phone ay ilang beses kong iniisip kung dapat ba akong tumawag. Natatakot ako sa maaaring sagot, pero mas natatakot akong magkamali ng kilos. Sa huli, pinindot ko ang pangalan ni Edward. Pag-ring pa lang, sinagot niya agad. “Claire? Anong meron? Bakit parang… mabigat yung boses mo kanina?” “Edward…” Halos basag ang boses ko. “Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.” Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya. “Okay. Kalma, Claire. Sabihin mo sa akin. Ano na naman ang nangyari? may ginawa ba sayo si Paolo?" nag-aalala niyang tanong sakin. Sinimulan kong ikwento ang lahat-lahat pati ang sinabi ni Tita tungkol sa pagkaka-aksidente ni Paolo, at ang pagtanggi niya ng tanungin ko siya. “Edward,
EDWARD POV Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Claire ay ramdam ko ang bigat sa dibdib niya. Ang kaba at takot niya, pilit niyang itinatago, pero hindi niya ako maloloko. Kilala ko siya. Alam kong sobra siyang nag-aalala sa mga natutuklasan niya. Pero mas napapaisip ako sa mga sinabi niya tungkol kay Paolo at sa koneksyon na mayroon si Paolo at Lexie. “Konting tiis na lang, Claire,” malumanay kong sinabi sa kanya, kahit na sa loob loob ko ay hindi ko na mapigilan ang galit na nararamdaman ko. “Pangako Claire sa susunod na magkakasama tayo ay hinding hindi na tayo magkakahiwalay pang muli. Hindi ko hahayaang may sumira pang muli satin. P*tang ina. Lintik lang ang walang ganti pag natuklasan ko ang totoo” sabi ko sa sarili ko Napasubsob ako sa kamay ko. Paulit-ulit ang tanong sa isip ko: Anong nangyayari kay Paolo? Bakit tila may mga bagay siyang itinatago? At anong kinalaman ni Lexie sa lahat ng ito? Pagkababa ko ng tawag ko kay Claire, nanatili akong tahimik, nakatitig sa dingdin
CLAIRE POVNakahiga ako sa kama, nanginginig ang mga daliri ko habang hawak ang telepono. Ang isip ko ay puno ng katanungan, at ang mga tanong ni Edward kanina ay tumatakbo sa utak ko. Bakit bigla siyang naging interesado sa lahat ng detalye tungkol kay Paolo? Ano ang koneksyon ni Paolo kay Lexie? At bakit ako nagkakaroon ng hindi maipaliwanag na kaba tuwing naiisip ko ang mga ito?Hinawakan ko ang telepono nang mahigpit, huminga ng malalim at sinimulang i-dial ang numero ni Paolo. Ibinaba ko ang tingin sa screen, at naghintay ako ng ilang segundo bago marinig ang pamilyar na tunog ng kanyang boses sa kabilang linya.“Hello, Claire?” sagot niya, ang boses ay bahagyang pagod, pero may kalituhan sa tono. “Bakit bigla ka napatawag? May problema ba?”Napakurap ako, pilit na pinapakalma ang sarili ko. Pero kahit na ako’y huminga nang malalim, hindi ko maiwasang mag-alinlangan. “Wala lang. Paolo, gusto ko lang kitang kamustahin. Parang sobrang busy mo, ah?” sagot ko, para magmukhang natural
Ito pala ang plano ni Andrew mula pa noong una, balak pala niyang mag-propose sa akin sa mismong birthday ko.Hayop ka Jackie!, alam mo pala ang plano ng anak mong mag-pakasal sa akin sa pagbabalik niya mula sa business trip niyang ito. Kaya pala ganoon na lang ang pagmamadali niyong mag ina na itulak ako sa kama ng ibang lalaki! Sinong mag aakala na papalpak ang plano niyo at kay Arthur ako mapupunta!“napaka dimonyo mong ina!” Galit na galit ako!Sobrang galit na galit ako kay Jackie!Nagagalit ako dahil pinapatay ako ng kunsensya dahil sa biglaang pagtalikod ko kay Andrew. Pero ano pa nga ba ang magagawa ko kahit magalit pa ako?Tapos na ang lahat. Hindi ko na maaaring balikan ang nakaraan namin ni Andrew.Sunod-sunod ang pagtawag ni Andrew sa akin.Paulit-ulit kong kinakansel iyon, hanggang sa tuluyan ko ng patayin ang telepono ko at naupo nang mag-isa sa tabi ng park.Tahimik akong nakaupo roon, nakatulala nang matagal, bago ko muling binuksan ang telepono ko at tinawagan ko s
Ang buong restaurant ay napuno ng mga paborito kong bulaklak. Bago pumasok sa loob ng resto, ang mga puno ng sycamore sa magkabilang gilid ay nakasabit ang mga makukulay na ilaw at iba't ibang "birthday wishes" at "love" na mga card. Ang mga makukulay na ilaw ay kumikislap, ang simoy ng hangin sa gabi ay humahaplos sa aking katawan, at ang paligid ay puno ng isang romantikong atmospera. Sumunod ako sa kasamahan ni Andrew papasok sa looban ng resto nang medyo malabo ang iniisip. Hindi ko kagad nagets ang mga nangyayari pero na wiwirduhan ako. Nakita ko ang mga kasamahan ni Andrew sa kaniyang trabaho na may hawak na mga heart-shaped balloons ng iba't ibang kulay, na kusang bumubuo ng isang bilog, na may ngiting may pagpapala sa kanilang mga mukha. Sa gitna ng resto ay may malaking projection screen na kasing taas ng isang tao. Matapos ang dalawang malalakas na tunog, lumitaw ang imahe ni Andrew sa screen. Naka-Formal attite siya, may suot na pulang bow tie, may hawak na isang bu
SA OPISINANakahinga ng maluwag si Ella nang matiyak niyang alam ni Arthur na ngayong araw ay birthday ni Frances. Pagdating ng oras ng tanghalian, hinanap niya si Frances para mag-lunch.FRANCES POVBinuksan ko ang cellphone ko at tiningnan ito, at naalala ko na iniiwasan ako ni Arthur kaninang umaga kahit pa alam kong mag flight siya ngayon, kaya't bigla akong tumango ng malungkot.Pero dahil kilala ako ni Ella, alam niyang may hindi okay na nangyayari sa akin. Kinuha niya ang cellphone ko at tinignan ang mga message ko.Sa huli, nagbiro na lang si Ella sa akin "Baka gusto ka niyang sorpresahin ka. Pinipigilan niya lang ngayon at hindi ka pinapansin, tapos bibigyan ka ng sorpresa pagkatapos ng trabaho. Para maging emosyonal ka at ma touch ka!” Tumingin ako kay Ella at ngumiti "Saan mo na naman natutunan lahat ng 'yan?"Itinaas ni Ella ang kanyang baba nang may kumpiyansa, "Maghintay ka lang!"Pagdating namin sa canteen, tinawagan ko iba pa naming mga kasamahan at trineat ko sila
FRANCES POVKinabukasan, nagising ako ng maaga para magluto ng almusal, gusto ko sanang magka-ayos kami ng aking asawa sa aming alitan nitong nakaraang gabi. Halos hindi kasi niya ako pinapansin, sa di ko malamang dahilan. Masaya naman kami noong nakaraang araw pero biglang nagbago ang mood niya kagabi.Marahan akong kumatok sa pinto ng guest room pero walang Arthur na sumagot mula sa kabilang bahagi ng kwarto kaya naman nagdesisyon na akong pumasok na.Habang naglalakad, hindi maipinta ang mukha ko, kakaibang kalungkutan ang bumabalot sa aking katauhan.Pagdating ko sa pintuan ng Office ko ay biglang nanakbo si , Ella papunta sa akin at sinadya akong banggain, kinuha niya ang isang regalo at inabot sa akin . "Frances, Happy Birthday!"Sandali akong napatigil, at saka ko lang naalala na birthday ko pala ngayong araw. Magmula naman kasi ng mamatay si Mama, kinalimutan ko ng mag celebrate ng birthday. Para sakin ang araw sa buong taon ay normal lang. Kinuha ko ang regalo at walang gan
Sa totoo lang nainis ako sa mga sinabi niya kaya sinagot ko din sila ng nararapat na sagot.“Teka lang huh…Una sa lahat ang obligasyon namin si Papa, at FYI nagbibigay kami ng pang gastos ni Papa.Pangalawa, hindi niyo nga ako tinuring na anak niyo, ngayon kung maka-asta ka akala mo ay talagang ulirang ina ka?At pangatlo, bakit hindi niyo pag-trabahuhin yang si Ate Leonor. Hindi yung aasa lang siya sa binibigay namin kay Papa. Kung tutuusin siya ang pinaka-matanda sa amin pero siya ang pinaka-walang pinagka-katandaan.” agad na napa-ismid si Tita Mylene pero nagmatigas siyang umalis ng kusa.Napaisip ako, ngayon lang ako nakakita na niyawyawan ng kaniyang mapang-aping madrasta sa sarili nitong bahay, pagka bukas na pagkabukas pa lang ng pinto. ANo pa nga bang magagawa ko, kung palalayasin ko sila malamang na gagawan nila ito ng malaking issue kaya naman hinayaan ko na lang silang pumasok. Inalok ko na lang sila ng juice. Alam kong may naglalaro na naman sa isip ng mga ito kaya nand
Kagaya ng hindi ko pagyayabang, bumungad sa kanila ang isang mala mansyong bahay na tinitirahan namin ni Arthur. Hindi ko kailanman flinex sa aking social media account ang aming bahay dahil hindi naman ito sa akin. “Tang in*! Frances, ito ang bahay niyo?!” sigaw ng kasamahan kong bakla na halos ikahulog ko na sa golf cart sa sobrang pagkagulat.Napakamot ako ng ulo at napabuntong-hininga. “Bwisit ka bakla, gulat na gulat ako sayo!, oo ito yung bahay namin.” Ngunit hindi agad sila gumalaw. Nakabuka ang mga bibig nila, tila hindi pa rin makapaniwala sa nakikita nila sa kanilang harapan. Si Kristal, na kanina ay puro kayabangan ngayon ay halatang hindi makasabay sa pangyayari. Kahit na inaatake siya ng pride niya dahil sa dami ng paninirang sinasabi niya sa akin sa opisina ay hindi rin maipagkailang namangha din siya sa bahay na tinutuluyan namin ni Arthur. “Frances… ito ba talaga ang bahay mo?” tanong ng isa na hindi pa rin makapaniwala.“Hindi. Trip ko lang pumasok para sa staycat
FRANCES’ POV Pagdating ng Sabado, maaga akong nagbihis ng komportableng damit at tumungo sa tagpuan kung saan ko sasalubungin ang mga kasama ko sa trabaho. Isa-isa na silang dumating, at agad akong binati ng ilan sa kanila. “Congratulations sa promotion mo, girl!” sigaw ni Mary, sabay tapik sa balikat ko. Ngumiti ako at isa-isang nagpasalamat. Habang naghihintay pa sa iba, naisipan kong bumili ng maiinom sa mini-store sa kanto. Tahimik lang ang paligid nang biglang dumating si Kristal, ang babaeng kilalang mahilig mambara at laging may masasabi tungkol sa iba. “Oh, dito ba ‘yung inyo?” tanong niya, sabay irap sa mumurahing apartment sa harapan namin. “Anong apartment number ‘yung bahay niyo?” Bago pa ako makasagot, sumabat na ang isa pang kasamahan namin na malapit kay Kristal. “Oo nga, Ma’am! Dapat sa susunod lumipat ka na ng mas magandang apartment. Hindi bagay sa isang aviation manager ang nakatira sa ganitong klaseng bahay!” Napataas ang kilay ko at napatingin kay Ella. Hin
[Gusto ko lang magtanong, may boyfriend na nga ba talaga si Miss Frances?] Matapos ang maanghang na akusasyon laban kay Frances , ngayon lahat ay pumabor sa kaniya. Napapangiti naman si Mr. Rivera sa kaniya.Kagaya ng orihinal na dahilan kung bakit nagpunta si Frances sa restaurant ay nagsimula ang kanilang meeting. Ilang discussiona ng naganap sa pagitan nila at hindi din nagtagal ang meeting na iyon. Bumalik siya sa opisina. Nagulat siya ng salubungin siya ng kaniyang mga kasamahan.“Frances, congratulations!”“Frances, treat mo kami this time!”“Tama, Frances, weekends naman sa susunod na araw, mas okay siguro kung sa bahay niyo tayo mag-celebrate. Para makatipid at double celebration na din tayo. Ang pagkaka promote sayo officially at ang kasal mo.”Hindi naman kaagad nakasagot si Frances. Sa kalagitnaan ng pangungulit ng mga kasamahan niya ay biglang tumunog ang kaniyang cellphone. “Hello!”“Love, mukhang pagod ka? Hindi mo ata hiyang ang magpanggabi. Dibale malapit na din n
Pagkatapos sabihin ni Mr. Rivera ay naglakad na sila pabalik sa loob ng restaurant. Ngunit napansin ni Frances na mula sa di kalayuan ay may nagkakagulong mga tao at kumakapal na kamera na nagmumula sa mga vloggers, isang babae ang napansin nilang nagpunta sa isang sulok. Halata ang pagkabalisa sa kanyang mukha, at tila gusto niyang maglaho na lang sa hangin.Pero hindi nagtagal, agad siyang pinalibutan ng mga vloggers."Ikaw ang may pakana ng lahat ng ito! Sabi mo may relasyon si Mr. Rivera at Frances! Ng dahil sayo muntik pa akong makasuhan" singhal ng isang lalaki habang nakatutok ang camera sa kanya.“Oo nga, hayop ka. Mali-mali ang mga impormasyong sinasabi mo samin!”“Kaya nga pahamak ka!” "Ano ang masasabi mo na nalantad na ang totoo?" sigaw naman ng isa pa.Napayuko ang babae at hindi niya alam kung paano ipagtanggol ang kaniyang sarili. Pero wala na siyang lusot. Nalantad na ang katotohanan, ang mga maling ipinakakalat niya dahil sa galit kay Frances ay nalantad na. Si Al