LOGINShare
Kabanata 099
Last Updated:
2024-12-07 13:28:00"ahghhhh.... ummmmm....Claire ang galing galing mo talaga! Hindi ka pa rin nagbabago." napapaungol niyang sabi. Pinaikot ikot ko ang aking mga dila sa ulo ng kaniyang talong habang sakal ng aking kamay ang leeg nito. Taas baba ko itong kinain, Naririnig ko ang malakas na pag ungol ni Edward.
Hindi na nakatiis si Edward at mahigpit niyang hinapit ang aking balakang papalapit sa kaniyang katawan.Kinapitan ng isa niyang kamay ang aking batok at tila hayop sa laman na siniil niya ng halik ang aking mga labi. Hindi ko maiwasang hindi mapaungol habang walang tigil ang paglalaro ng dila ng aking asawa sa loob ng aking bibig.Bawat paghaplos ng mga palad niya sa aking katawan ay nagdudulot ng kakaibang sensasyon. Mapang akit niya akong tinititigan hanggang sa muli niyang inangat ang kaniyang mukha , muling naglapat ang aming mga labi pero sa pagkakataong ito mas intense, mas mariin at mas mapusok ang . Ang kaniyang mga kamay ay mas lalong naginRelated chapters
Play Me, I’m Yours Kabanata 100
CLAIRE POV Pagkatapos ng gabing iyon, nagpaalam kami ni Edward sa isa’t isa. Mahirap, pero pareho naming alam na kailangan naming maghiwalay ulit. Hindi pwedeng magpatuloy ang damdamin namin, lalo na’t mas magiging magulo lang kung malalaman ito kaagad nila Lexie. Kinabukasan, tinawagan ako ni Paolo. Nagulat ako dahil humingi siya ng tawad sa akin. “Claire,” bungad niya, mahina ang boses. “Sorry sa naging ugali ko noong nakaraan gabi. Alam kong mali ako, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.” Napabuntong-hininga ako. “Paolo, nasaktan ako sa ginawa mo, pero naiintindihan ko. Selos ang nagtulak sa’yo. Kaya lang sana sa susunod, matuto ka ding magtimpi. At makipag usap ka ng maayos” “Oo, Claire. Pangako, hindi na mauulit. Hindi kita gustong saktan,” sagot niya. Ramdam ko ang pagsisisi sa boses niya, kaya pilit kong kinalma ang sarili ko. Kaya medyo na guilty ako sa pagpunta ko kay Edward pero hindi ko iyon pinagsisihan. Matagal na panahon mula ng maging masaya ako kagaya n
Last Updated : 2024-12-08Play Me, I’m Yours Kabanata 101
Napairap ako kahit na napapangiti na. Alam kong sinasadya niya akong kiligin. Me: Tama na ‘yan, Edward. Focus muna tayo sa plano. Tuloy tayo kahit nasa US na ako, di ba? Edward: Of course. Hindi kita iiwan sa ere. Pero… mamimiss kita. Simula ng ngyari satin last night hindi ka na maalis sa isip ko. Me: Edward, stop. Edward: What? I’m just saying. Hindi mo ba ako mamimiss?! Huminga ako nang malalim, pero hindi ko maitago ang ngiti ko. Alam kong tinutukso niya ako. Me: Fine. Pero hindi ibig sabihin na babalik tayo dun, ha. Edward: Sino bang nagsabing babalik tayo? Pero kung ikaw ang magyaya, Claire, hindi ako tatanggi. Napahagalpak ako ng tawa. Napakaloko talaga niya. Me: Ang kapal mo talaga! Pero mamimiss din kita Edward. Biglang tumigil ang tawa ko. Sa simpleng mensahe niya, parang bumalik lahat ng alaala ng sandaling magkasama kami. Me: Edward… mag-focus ka na lang sa trabaho, ha. Mahirap na. Baka mahalata tayo. Edward: Fine, fine. Pero tandaan mo, Claire, kah
Last Updated : 2024-12-08Play Me, I’m Yours Kabanata 102
CLAIRE POV Isang linggo matapos naging pagtawag sakin ni Paolo, tumawag naman ang mommy niya. Nag-imbita siya ng dinner sa bahay nila. Sa totoo lang, nahihiya talaga ako dahil hindi naman kami officially couple at isa pa pagkatapos ng insidente sa Pinas parang mas lalong nawalan ng chance sakin si Paolo pero bilang respeto kay Tita, um-oo ako sa kaniya. Napabuntong hininga na lang ako pagkababa ko ng pag-uusap namin. Hindi nakauwi si Paolo dahil sabi niya ay nasa labas siya ng bansa ngayon . Hindi naman ito malaking isyu para sa akin. Ayos lang kahit wala siya. Saka, matagal ko nang gustong makipagkwentuhan kay Tita, kaya nagpasya pa rin akong dumaan. Pagdating ko sa bahay nila, medyo maaga pa, kaya habang naghihintay ako kay tita ay nakikipag kwentuhan na din ako sa kaniya. "naku tita pasensya na po at medyo na napaaga ako, dumaan na po kasi ako after work." sagot ko sa kaniya. "it's okay iha, patapos na din naman to" sagot niya sa akin "you need extra hand po?" "no need na
Last Updated : 2024-12-09Play Me, I’m Yours Kabanata 103
Kinabukasa pagkatapos ng dinner namin Tita, hindi ako mapakali. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang mga sinabi niya tungkol kay Paolo—yung aksidente niya, yung detalye na parehas na araw na naaksidente ako. Napakasakit isipin na hindi ko man lang alam ang nangyari sa akin noon, pero ang mas hindi ko matanggap ay parang may hindi siya sinasabi sa akin. At ang pinagsisisihan ko ay kung bakit hindi ko man lang ginawan ng paraan para malaman ko kung sino ang nakasagasa sakin noon sa takot ko na baka si Edward nga iyon. All these years poot na poot ako kay Edward pero ngayon naguguluhan na ko sino bang talaga?! kung sinasabi niyang hindi siya ang nagmamaneho ng sasakyan at si Lexie nga yun. Anong koneksyon naman ni Lexie at Paolo? Kinuha ko ang telepono at tinawagan si Paolo. Alam kong malalaman ko lang ang sagot kung maririnig ko mismo sa kanya. “Claire?” sagot niya, tila nagtataka. “Tumawag ka ulit? May problema ba?” Hindi ko na pinatagal pa. “Paolo, may kailangan akong itanong. A
Last Updated : 2024-12-09Play Me, I’m Yours Kabanata 104
Dahil hindi na ako mapakali. Pakiramdam ko, parang nasa isang malaking gulong ng mga tanong na walang sagot. Pagkatapos ng sinabi ni Tita, ang daming bagay na tumatakbo sa utak ko, pero ang pinakamatindi ay ang tanong: Ano ang tinatago ni Paolo? Habang hawak-hawak ko ang aking cell phone ay ilang beses kong iniisip kung dapat ba akong tumawag. Natatakot ako sa maaaring sagot, pero mas natatakot akong magkamali ng kilos. Sa huli, pinindot ko ang pangalan ni Edward. Pag-ring pa lang, sinagot niya agad. “Claire? Anong meron? Bakit parang… mabigat yung boses mo kanina?” “Edward…” Halos basag ang boses ko. “Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.” Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya. “Okay. Kalma, Claire. Sabihin mo sa akin. Ano na naman ang nangyari? may ginawa ba sayo si Paolo?" nag-aalala niyang tanong sakin. Sinimulan kong ikwento ang lahat-lahat pati ang sinabi ni Tita tungkol sa pagkaka-aksidente ni Paolo, at ang pagtanggi niya ng tanungin ko siya. “Edward,
Last Updated : 2024-12-10Play Me, I’m Yours Kabanata 105
EDWARD POV Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Claire ay ramdam ko ang bigat sa dibdib niya. Ang kaba at takot niya, pilit niyang itinatago, pero hindi niya ako maloloko. Kilala ko siya. Alam kong sobra siyang nag-aalala sa mga natutuklasan niya. Pero mas napapaisip ako sa mga sinabi niya tungkol kay Paolo at sa koneksyon na mayroon si Paolo at Lexie. “Konting tiis na lang, Claire,” malumanay kong sinabi sa kanya, kahit na sa loob loob ko ay hindi ko na mapigilan ang galit na nararamdaman ko. “Pangako Claire sa susunod na magkakasama tayo ay hinding hindi na tayo magkakahiwalay pang muli. Hindi ko hahayaang may sumira pang muli satin. P*tang ina. Lintik lang ang walang ganti pag natuklasan ko ang totoo” sabi ko sa sarili ko Napasubsob ako sa kamay ko. Paulit-ulit ang tanong sa isip ko: Anong nangyayari kay Paolo? Bakit tila may mga bagay siyang itinatago? At anong kinalaman ni Lexie sa lahat ng ito? Pagkababa ko ng tawag ko kay Claire, nanatili akong tahimik, nakatitig sa dingdin
Last Updated : 2024-12-10Play Me, I’m Yours Kabanata 106
CLAIRE POVNakahiga ako sa kama, nanginginig ang mga daliri ko habang hawak ang telepono. Ang isip ko ay puno ng katanungan, at ang mga tanong ni Edward kanina ay tumatakbo sa utak ko. Bakit bigla siyang naging interesado sa lahat ng detalye tungkol kay Paolo? Ano ang koneksyon ni Paolo kay Lexie? At bakit ako nagkakaroon ng hindi maipaliwanag na kaba tuwing naiisip ko ang mga ito?Hinawakan ko ang telepono nang mahigpit, huminga ng malalim at sinimulang i-dial ang numero ni Paolo. Ibinaba ko ang tingin sa screen, at naghintay ako ng ilang segundo bago marinig ang pamilyar na tunog ng kanyang boses sa kabilang linya.“Hello, Claire?” sagot niya, ang boses ay bahagyang pagod, pero may kalituhan sa tono. “Bakit bigla ka napatawag? May problema ba?”Napakurap ako, pilit na pinapakalma ang sarili ko. Pero kahit na ako’y huminga nang malalim, hindi ko maiwasang mag-alinlangan. “Wala lang. Paolo, gusto ko lang kitang kamustahin. Parang sobrang busy mo, ah?” sagot ko, para magmukhang natural
Last Updated : 2024-12-11Play Me, I’m Yours Kabanata 107
SA BAHAY NG PARENTS NI PAOLO Tahimik akong nakaupo sa loob ng sasakyan, hawak ang dala kong basket ng pagkain para sa pamilya ni Paolo. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko, parang may sasabog anumang oras. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon kong dumalaw ngayon, pero kailangan ko itong gawin. Kailangan kong malaman ang totoo. Pagdating ko sa bahay ng mga magulang niya, bumungad agad ang pamilyar na tanawin ng malawak na hardin at ang mainit na ngiti ng mommy ni Paolo. Gaya ng dati, napaka-welcome niya sa akin. “Oh, Claire! Buti naman at napadaan ka. Halika, pasok ka!” masiglang bati niya, sabay yakap sa akin. “Hi, Tita,” sagot ko, pilit na nagpapakita ng kasiyahan kahit sobrang bigat ng pakiramdam ko. “Na-miss ko na po kayo. Matagal na rin akong hindi nakakadalaw.” “Ay naku, buti at naisipan mong dumalaw. Alam mo naman si Paolo, ang daming ginagawa. Siguro dapat talaga mas madalas kang pumunta rito, para naman hindi ka malungkot.” Ngumiti ako nang pilit, pero hindi iyon sapat pa
Last Updated : 2024-12-11
Latest chapter
Play Me, I’m Yours Kabanata 163
“Miss Kerry, Vanessa, nais po sana naming magpasalamat. Ang anak namin, si Bea, ay isa sa mga natulungan ninyo. Noon, tahimik lang siya sa sulok ng kwarto, parang hindi na siya makakabangon. RPero dahil sa mga workshop ninyo, nagkaroon siya ng lakas ng loob na harapin ang mga takot niya. Ngayon, nag-aaral na siya ulit, at gusto niyang maging psychologist balang araw.” “Salamat po talaga,” dagdag ng asawa ni Marco, bakas ang pag-asa sa kanyang boses. “Hindi na namin alam kung anong gagawin noon. Pero dahil sa inyo, nakuha naming muli ang anak namin.” “Ang anak niyo ang gumawa ng paraan para makabangon,” sagot ni Vanessa, habang nasa tabi ni Kerry. “Kami lang ang naging tulay. Pero salamat sa tiwala ninyo.” Dahil sa dami ng mga taong nagpapasalamat, humaba ang oras ng seminar. Hindi na mabilang nina Kerry at Vanessa ang mga kwento ng pagbawi ng lakas ng loob at muling pagkabuo ng mga pamilya. Isa pang kabataan, si Ella, ang nagpasalamat sa kanila. “Miss Kerry, Miss Vanessa,” sabi
Play Me, I’m Yours Kabanata 162
After 2 days bigla akong tinawagan ni Jaime sa kalagitnaan ng meeting ko. “boss pasensya na sa abala. Meron akong good news sa inyo. Nakorner na namin ang babaeng nakita nila Mam Kerry.” Masayang pagbabalita niya sa akin. “Okay , im on my way!” Sagot ko naman. Agad kong tinapos ang meeting at dali-daling umalis ng bahay. Dinetalye sa akin ni Jaime ang ngyari. Ika nila Nasa likod ng isang lumang gusali siya, tila sinusundan si Kerry na nagpunta roon para makipagkita sa isang kaibigan. Kasama ko ang mga tauhan ko nang dumating ako. Nakita ko ang babaeng nakayuko, hawak ng dalawang tao ko, habang si Jaime ay nakatayo sa harap niya. “Ikaw ang sumusunod sa pamilya ko,” malamig kong sabi. Ang boses ko ay puno ng galit at pagkamuhi. “Ano’ng gusto mo? At bakit ka nagpapanggap na si Tara?” Tumingala ang babae. Halos matumba ako sa nakita ko. Mula sa hugis ng mukha niya hanggang sa paraan ng kanyang pagtitig, kamukhang-kamukha niya si Tara. Pero may mali. May kulang. “Hindi ako nag
Play Me, I’m Yours Kabanata 161
KERRY POV Mabilis kong tinawagan si Mommy. Hindi na kasi ako mapakali sa araw-araw na pagkaka-kita ko kay Tara. “Mommy… tanong ko lang po. Kumontak na ba sa inyo si Tara?” saglit akong napatigil sa paglalakas, pinakikiramdaman ko ang sagot ni Mommy mula sa kabilang linya. “Wala anak, dekada na ang nakalipas ng huling nakita namin si Tara” sagot ni Mommy, ang pagod at kaba’y ramdam sa boses niya. “Magmula nang umalis siya, ni anino niya wala kaming nakita. Pinahanap na namin siya sa imbestigador, pero kahit siya, wala ring nakapag-bigay ng lead.” Halos mabitawan ko ang hawak kong telepono. “Ano’ng sabi ng imbestigador?” tanong ko, pinipilit kong maging kalmado kahit na ang totoo ay napaparanoid na ako. “Ang huling balita na nakuha namin ay lumabas daw ng bansa si Tara. Pero wala ng nakuhang ibang detalye, walang flight records, walang destination. Parang naglaho lang siya. Hanggang sa sumuko na lang kami ng Daddy mo sa pagpapahanap sa kaniya.” Lumakas ang kabog ng puso k
Play Me, I’m Yours Kabanata 160
Habang abala si Arthur sa pagpili ng bagong sapatos na treat sa kaniya ng kaniyang ama, napatingin ako sa kabilang boutique. Sa gitna ng mga tao, may isang babae na agad kong napansin. Naka-sumbrero siya, at tila naka-wig. Kahit na may kalayuan, parang kilala ko siya. May kakaiba sa paraan ng pagtayo niya, sa tindig ng katawan, at sa paraan ng pagtitig niya sa amin. Napakabigat ng pakiramdam ng pagtama ng mga mata namin. Para siyang multo ng nakaraan na biglang sumulpot sa harapan ko.Hindi ko napigilan ang sariling mapahawak sa braso ni Enrique. “Enrique,” mahinang tawag ko, halos hindi ko marinig ang boses ko dahil sa kaba. “Parang si Tara.”Napalingon siya sa akin, halatang nagulat. “Si Tara? Saan?”Tinuro ko ang botique kung saan ko siya nakita, pero nang balingan namin ito, wala na siya roon. Parang nawala siyang parang bula. Agad kong naramdaman ang kaba sa dibdib ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa bigat ng alaala.“Sigurado ka ba?” tanong ni
Play Me, I’m Yours Kabanata 159
AT THE MALLKERRY POVHabang abala si Arthur sa pagpili ng bagong sapatos na treat sa kaniya ng kaniyang ama, napatingin ako sa kabilang boutique. Sa gitna ng mga tao, may isang babae na agad kong napansin. Naka-sumbrero siya, at tila naka-wig. Kahit na may kalayuan, parang kilala ko siya. May kakaiba sa paraan ng pagtayo niya, sa tindig ng katawan, at sa paraan ng pagtitig niya sa amin. Napakabigat ng pakiramdam ng pagtama ng mga mata namin. Para siyang multo ng nakaraan na biglang sumulpot sa harapan ko.Hindi ko napigilan ang sariling mapahawak sa braso ni Enrique. “Enrique,” mahinang tawag ko, halos hindi ko marinig ang boses ko dahil sa kaba. “Parang si Tara.”Napalingon siya sa akin, halatang nagulat. “Si Tara? Saan?”Tinuro ko ang botique kung saan ko siya nakita, pero nang balingan namin ito, wala na siya roon. Parang nawala siyang parang bula. Agad kong naramdaman ang kaba sa dibdib ko. Bumilis ang tibok ng puso ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa bigat ng alaala.“Sigur
Play Me, I’m Yours Kabanata 158
ARTHUR POVKinabukasan, nagising ako nang mabigat ang pakiramdam. Naiisip ko pa rin ang nangyari kagabi sa hapag-kainan. Nasagot ko si Mommy, at alam kong hindi iyon tama. Nagmukhang masama ang ugali ko sa harap nila Lola Claire, na palagi akong pinapaalalahanan na maging marespeto sa mga magulang ko.Pero hindi ko mapigilan ang pagtatampo ko. Dahil mahalaga sakin ang larong iyon. Pinakamalaking araw iyon sa buhay ko, at wala man lang kahit na isa sa kanilang lahat. Ako na nga ang nag-champion, pero hindi nila nakita. Parang hindi mahalaga ang pagkapanalo ko. Gayunpaman alam kong hindi iyon excuse.Kaya ngayong umaga, nagpasya akong bumawi kay Lola Claire. Pagdating ko sa bahay nila Lola Claire, nandoon siya sa hardin, nagdidilig ng mga halaman. Tahimik lang siya at halos hindi ako iniimik noong una. Ramdam ko pa rin ang bigat ng kahapon.Lumapit ako ng dahan-dahan, pero hindi ko alam kung paano sisimulan.“La...”Napalingon siya sa akin. Ang mga mata niya ay hindi galit, pero halata
Play Me, I’m Yours Kabanata 157
Pagkatapos naming maghapunan ay kinausap ko si Arthur ng makita ko siyang kumukuha ng tubig.Tumayo ako at lumapit kay Arthur, pero umatras siya.“Anak, hindi mo kailangang maramdaman na hindi ka mahalaga,” sabi ko, halos pabulong. “Alam kong nasaktan ka. Mali ako. Dapat nandun kami kanina.”Pero umiling siya. “Hindi lang ito tungkol sa laro, Mom. Parang sa lahat ng bagay, si Leo na lang ang iniintindi niyo.”Hindi ko alam kung paano siya papakalmahin. Ramdam ko ang kirot ng kanyang mga salita, dahil totoo ito hindi ko man sinasadya, napabayaan ko si Arthur.“Arthur,” sabi ni Enrique, mas kalmado ngayon, “mali ang ginawa namin. Pero hindi ibig sabihin noon na hindi ka mahalaga. Tanggap namin si Leo dahil pamilya natin siya ngayon, pero hindi ibig sabihin na nawala ka sa amin.”Tumahimik si Arthur. Kita kong naguguluhan siya, pero halatang pagod na rin siyang makipagtalo.“Arthur, anak,” dagdag ko, halos pabulong, “gagawin namin ang lahat para maitama ito. Bigyan mo kami ng pagkakataon
Play Me, I’m Yours Kabanata 156
AFTER A WEEKPagkarating ni Arthur, ramdam ko agad ang pagbabago sa enerhiya ng paligid. Malambing siyang bumati sa kaniyang lolo at lola pero halatang may bigat sa kanyang tinig, napansin ko ang pag-iwas ng kaniyang mata sa amin ng kaniyang Daddy. Nang imbitahan siyang sumali sa aming pagsasalo-salo, agad siyang nagdahilan na pagod siya.“Arthur, apo, halika na,” sabi ni Mommy Claire, may lambing sa boses. “Kahit saglit lang. Ngayon na nga lang kami ulit nakapunta ng lolo mo. Tatanggihan mo pa ba ang pag-aayan ni Mamila mo?”Napatingin siya kay Mommy Claire, at matapos ang maikling pag-aalinlangan, tumango siya. Pero alam kong wala talaga siyang gana.Habang nagkakainan at nagkukuwentuhan, ramdam ko ang tensyon na dala ni Arthur. Nang tanungin siya ni Mommy Claire kung kamusta na siya, tumigil siya sa pagkain at tumingin sa kanya, halatang hindi nagpipigil.“Okay lang, Lola,” sagot niya, pero puno ng sarcasm ang boses. “Katatapos lang namin ng final game kanina. Ang saya kasi ako lan
Play Me, I’m Yours Kabanata 155
KERRY POVLumipas ang ilang araw at pinatawag na din kami ng korte . Kabado kami na naghihintay ni Kerry. Pagkalabas namin ng korte, dala-dala na namin ang pinal na desisyon, legal na sa amin si Leo. Parang natanggal ang bigat ng mundo sa balikat ko. Hinawakan ko ang kamay ni Enrique habang buhat niya si Leo. Kitang-kita sa mukha niya ang saya at pagmamalaki.“Sa wakas, love,” bulong niya.Habang pauwi kami, hindi ko mapigilang mapaluha. Hindi lang dahil sa saya, kundi dahil sa lahat ng pinagdaanan namin para makarating dito.Pagdating sa bahay, nagbigay agad si Enrique ng pagkatuwa kay Leo habang nakahiga ito sa kanyang crib. Ay Magiliw niya itong kinausap“Leo, anak, legal ka na naming anak. Walang sinuman ang pwedeng kumuha sa’yo mula sa amin. Pangako namin, palalakihin ka naming puno ng pagmamahal.” napapangiti ako dahil sa reaksyong iyon ni Enrique. Noong una ay tutol siya sa gusto kong mangyari, marahil natatakot siya sa maaring mangyari.Tahimik akong nakamasid sa kanila, ramd
