Maya maya ay nakita kong papalapit na si Ricky at Claire sa aking opisina. Kaya naman nagmadali akong bumalik sa aking swivel chair. Halos madapa dapa ako sa pagmamadali. Tumama pa ang aking paa sa kanto ng coffee table na nasa loob ng aking opisina. Nagbusy-busyhan ako na kunwari ay kanina pa ako nakatutok sa aking ginagawa sa tapat ng aking laptop. Isang katok ang aking narinig mula sa labas.
"Come In" tugon ko dito habang nakatutok pa rin ang aking tingin sa aking email. "ah Sir na-tour ko na si Claire sa buong opisina. Iiwan ko na siya dito. " nakangising sabi ni Ricky. Alam ko ang naiisip nito. Bakit ba kasi hindi ko agad napansin kanina ang suot nitong hapit na long sleeves na naka tock in sa kaniyang maikling palda. Halos lumuwa ang kaniyang dibdib sa sobrang laking kaniyang dibdib sa hapit niyang damit. Pero sa totoo lang ang cute tignan ni Claire. Ang sexy, ang hot. "ah Claire if you need anything, I mean ANYTHING just call me okay?! (makalokohang sabi niya, nagets ko kagad ang ibig sabihin ni Ricky mabuti na lang ang masyadong inosente si Claire sa mga ganuong usapan kaya hinid niya ito na gets)" malanding nginingitian ni Ricky si Claire. "Sige na Ricky ako ng bahala kay Claire, you may leave. Don't disturb us for the last 2 days okay?!." pagtataboy ko kay Ricky na parang asong nauulol na kulang na lang ay tumulo ang laway ng makita si Claire. Lumabas na din ito dahil sa matalim kong tingin sa kaniya. Pinandilatan ko siya ng mata. Alam niyang bawal taluhin si Claire. Kilala ako ni Ricky, magkaibigan kami pero sa trabaho ay amo pa rin niya ako. "ahh Claire may iba ka pa bang damit na pwedeng mong suotin pag papasok ka dito sa opisina?" seryoso kong tanong sa kaniya habang nakasandal ako sa aking upuan at nakatingin sa kaniya mula ulo hanggang paa. "bakit Sir Edward panget po ba yung suot ko ngayon? hindi ba formal?" tanong niya sa akin na mukhang naasiwa, panay ang pagbaba niya sa kaniyang maiksing palda. Sa totoo lang hindi naman panget ang kaniyang suot. Perfect nga ito at bagay na bagay sa kaniyang katawan sadyang ayaw ko lang talaga na nagususot siya ng ganuong damit. Lalo na at mapapalapit ito kay Ricky. Sa edad ni Claire at sa kinis nito ay siguradong mabibighani ang mga bachelor sa circle kapag nakita siya. Para akong protective boyfriend. Uy Edward gising?! Boyfriend kagad e hindi ka nga makadiskarte! "Hindi naman okay lang, parang medyo maiksi lang . Anyway wag mo ng problemahin mamaya pag-uwi natin ay didiretso muna tayo ng mall. Mamili ka ng ilang damit. Dahil ikaw ang laging makakasama ko sa mga meetings ko either here in the Philippines o abroad man kailangan presentable ka laging tignan . Akong bahal sa full make over mo. Tatawagan ko ang aking kaibigang stylist." dire-diretso kong sabi. Hindi na siya makakatanggi sa aking sinabi dahil sinelyuhan ko na ito. Nagsimula na sila sa kanilang tutorial, dahil hands on talaga ako sa aking negosyo ay alam niya ang pasikot sikot ng ginagawa ni Andrea. Halos buong araw na ganuon ang kanilang naging scenario. Piit na piit ako sa aking sarili panay aking pagpapabalik balik sa banyo dahil sa pagtigas ng aking sandata sa tuwing magdidikit ang aming mga katawan dahil sa tuturuan ko siya sa mga filing sa computer. Nakakainis na tuwang tuwa ako samantalang siya ay walang pakielam , manhid ba ito? naiisip ko lang. Kanina pa dumidikit ang matigas kong sandata sa kaniyang likod pero wala pa rin siyang pakielam ang focus lang niya ay matuto siya. Bumalik na naman ang pagkainis ko sa kaniya. For the 1st time ngayon lang ako nabilisan sa oras. Parang kakapasok ko pa lang ngayon ay pauwi na kami. Dahil sa nag overtime na kami ay kami na lang ang tao sa opisina kaya naman hindi na niya kailangan pumunta pa sa kanto para isabay ko. Dumiretso na kami sa mall at inayusan na siya ng aking stylist. Kada labas ni Claire sa kanyang isinusukat na damit ay bagay na bagay sa kaniya. Sikreto akong napapangiti. "a Edwad which one you will take?" tanong ng kaibigan kong stylist. "i will take all" sagot ko sa kaniya "naku Sir, wala akong pambabayad sayo napakamahal naman ng mga damit na to. Pwede naman po ako sa tiangge mas mura pa. Wag na Sir. (nagmamadaling hinubad ni Claire ang mga damit ng makita niya ang presyo ng mga damit na kaniyang sinukat) sorry po hindi po namin kukuhain." nagmamadali siyang lumabas at lumapit sa akin. Napapabuga naman ako ng hangin napakatigas talaga ng ulo ng batang ito. "Its okay , hindi kita sisingilin. Parang bigay na lang ito ng company sayo dahil samin ka mag OJT. Its an honor na samin mag i-intern ang isang top honorable student kaya wag mong isipin ang gastos. " inabot ko ang aking card at nag transact na. Natatawa na lang sa akin ang aking kaibigan "thanks Michael" sabi ko sa aking kaibigang stylist. “Lets go Claire at kailangan na din nating umuwi. Maghahanda ka pa ng kakainin natin.” Naglakad na ako patungo sa parking lit, hindi ko siya tinulungan sa mga bitbit niyang paper bag. “Salamat dito Sir. Magagamit ko talaga to sa opisina.” Sabi niya sa akin. “Oo nga pala hindi ba nag iipon ka ng pera?! Para naman saan? Bakit parang ang laki ng kailangan mo?” Na curious kong tanong sa kaniya. “Long story Sir saka nakakahiya po. Basta po may pinag iipunan lang ako.” Nakangiti niyang sabi pero nasasalamin ko sa kaniyang mata ang matinding kalungkutan. Hindi ko naman siya kinulit. Kung hindi pa siya handang mag kwento ay hindi ko siya pipilitin. Ayoko ding magtanong kay Manang dahil ayokong magmukhang interesadong interesado ako kay Claire.AFTER 1 EDWARD POV Bilib na bilib ako kay Claire habang pinagmamasdan ko siya mula sa loob ng aking opisina habang ginagawa niya ang kaniyang trabaho . Sa di inaasahang pangyayari ay hindi na bumalik si Andrea dahil kinuha na ito ng kaniyang asawa pa Canada kaya officially ay si Claire na ang aking naging sekretarya matapos ang kaniyang graduation. This past few days ito ang pinagkakaabalahan ko, ang panuodin si Claire habang ginagawa niya ang kaniyang trabaho. Malakas ang loob kong panuodin siya mula sa aking glass wall dahil tinted naman ito. Pinasadya ko talaga ito para makita ko pa rin ang mga tao sa labas. Ngunit sa labas ay hindi nila ako nakikita. Naupo ako sa aking swivel chair at itinaas ko ang aking paa sa aking lamesa. Wala akong balak magtrabaho ngayong araw, gusto ko lang panuorin na naman si Claire. Magmula ng siya ang nagtrabaho bilang secretary ko ay malaki ang nabawas sa aking trabaho. Ipinasa ko na din sa kaniya ang iba kong trabaho
CLAIRE: 2 HOURS EARLIER "Good Afternoon Sir Ricky. May kailangan po ba kayo kay Sir Edward?" nagtataka kong tanong. Alanganing oras na kasi para umakyat ito sa taas at makipagpulong sa aking amo. "ah wala naman. Na bored lang ako tutal malapit na din naman ang uwian. Ano bang ginagawa ng boss mo?" tanong niya sa akin "naku Sir ewan ko, ang daming report ang ginagawa ko ngayon." sagot ko sa kaniya "kamusta naman ang amo mo? kamusta si Edward bilang amo? naka anong base na siya?" tanong niya sa akin. Napataas ang kilay ko sa pagtataka. "anong ibig niyong sabihin hindi ko kayo maintindihan." matalino ako pero minsan na slow talaga ako sa ibang mga usapin lalo na at hindi related sa trabaho. "ibig kong sabihin hindi ka ba na-attract sa amo mo? Matagal ka na din dito himala nagtagal ang sekretarya ni Edward ng walang reklamo. At himalang nagtagal ka ng hindi man lang nahuhulog diyan sa amo mo” direktahan
Matapos ang isang mahabang araw ng trabaho, bumalik na ako sa aking desk. Masyado kaming naging abala sa araw na ito dahil puro pag aayos ng schedule ng meeting at mga project na i-pe-present ni Sir Edward ang aking pinagkaabalahan kaya madaling madali na akong makauwi ng bahay. Inayos ko na ang mga kalat sa aking lamesa. Tinabi ko na ang mga folder at mga papeles na kailangan kong ibigay sa mga kliyente, pati na ang laptop na kasing bigat na ng aking mga iniisip. Kaya't naisipan ko ng magpaalam kay Sir Edward para makauwi na. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng opisina ni Sir Edward, umaasa na mabilis na makakapagpaalam at makakauwi. Pero sa sandaling sumilip ako sa loob, bumalot ang bigat sa hangin. Napatigil ako sa kaing kinatatayuan. Para talaga akong masisiraan ng ulo sa boss kong ito. Naabutan ko siyang nakikipag - niig sa isang babaeng ngayon ko lang nakita pa. Nakasubsob ang ulo nito sa desk ni Sir Edward at sarap na sarap habang kinakady*t ng aking boss. Hindi ako maka
CLAIRE: Pagkatapos ng tensyonadong pag-uusap sa pagitan naming dalawa ni Edward, walang akong nagawa kundi sumama kay Edward pauwi. Naging tahimik ang aming biyahe, walang usapan, walang tinginan. Ako ay abala sa aking mga iniisip, iniisip kung paano ko muling haharapin ang araw sa opisina matapos ang gabing ito. Samantala, si Edward, na tila walang alalahanin, ay huminga nang malalim habang minamaneho ang kotse. Nang makarating kami sa bahay ni Edward, napansin ko kaagad ang mga asul at pulang ilaw na kumikislap mula sa di kalayuan. Mabilis kong napansin ang maraming ambulansya at mga pulis na nakatayo sa harapan ng bahay. Ang tahimik na lugar na kanilang iniwan noong umaga ay puno ng ingay ng sirena at usapan ng mga nakamasid. Madaming mga kapitbahay ang nakasilip. “Ano’ng nangyayari?” tanong ko kay Edward, nababalot ng kaba habang tumitig ako sa eksena. Pumarada si Edward sa gilid ng kalsada, at nang bumaba kami, agad kaming sinalubong ng isang pulis. Ang mukha ng pulis ay
EDWARD: Nagtataka ako dahil hindi na naman pumasok ngayong araw sa opisina si Claire nag-aalala na talaga ako sa kaniya. Magmula ng pumanaw si Manang ay madalas na itong naglalasing na dati ay hindi naman niya ginagawa. Alam kong hindi din mataas ang kanyang tolerance pagdating sa alak. Pagpasok ko sa bahay naabutan ko si Claire na nasa bar area. Nagmumukmok na naman sa kalungkutan. Umiiyak na naman ito at bahagyang nagulat sa aking pagdating. “Nandiyan ka na pala. Nakapaghanda na ako ng makakain mo. Pasensya na hindi ako nagising ng maaga kanina , pero simula sa mga susunod na araw papasok na ako promise, sorry kung nagiging masyado na akong pabigat sayo. “ anas niya sa akin ng may lungkot sa mga mata “Kamusta ka na?! Okay ka lang ba Claire?!” Nag aalala kong tanong kay Claire. Pilit lang siyang ngumiti sa akin bilang tugon. Hindi siya sumagot at nagpatuloy lang sa paghahanda sa hapag ng makakain. Kahit na lugmok ito nakakaakit pa rin ang kaniyang itsura sa suot niyang mahabang
CLAIRE SANCHEZ: Bilga akong nakaramdam ng matinding hiya dahil sa aking ginawa, hanggang sa biglang nagsalita si Edward, pilit na binabasag ang tensyon sa pagitan naming dalawa. “Alam mo, Claire, may mga panahon sa buhay ko na parang katulad ng nararamdaman mo ngayon. Kaya maniwala ka man sa akin o sa hindi naiintindihan ko kung bakit ganyan ang nararamdaman mo.” “Paano?” tanong ko sa kaniya, bahagya akong tumingin kay Edward, napuha niya ang aking interes na makinig sa kaniya. Huminga siya ng malalim bago magsimulang magkwento sa akin, seryoso akong naghihitay sa kaniyang sasabihin. "Meron akong isang sikreto na sasabihin sayo, walang nakakaalam nito hanggang ngayon kundi ako lang pero dahil sa naging open ka sakin ikukwento ko na sayo. Mayroon akong mapait na karanasan saking pagkabata kung bakit ako may matinding galit sa mga babae” Napatingin ako kay Edward, tahimik lang akong nakikinig habang nagpatuloy siya sa kaniyang sinasabi, pakiramdam ko ay tumatagos ako sa paning
Kinabukasan, masakit ang aking ulo nang pumasok ako sa aming opisina, ang lakas ng hang over ko sa dami ng alak na nainom ko kagabi.Pagdating ko sa opisina, parang may kakaiba sa paligid. Naroon si Sir Edward at masayang nakangiti sa akin. "Ang weird , anong nakain nitong lalaking to at hindi ata sinimulan ng pagka badtrip ang umaga niya?!. hmmmm jusme ano bang ginawa ko? Baka naman kasi may kalokohan ako kagabi?” pilit kong hinahalungkat sa aking isip pero wala talaga akong maalala. Pakiramdam ko ay parang may katangahan akong ginawa kagabi pero hindi ko maalala kung ano iyon, "haist Claire , alam na kasing hindi ka naman nag-iinom anong kalokohan ang pumasok sa isip mo at nagpakalunod ka na naman sa alak kagabi" bulong ko sa aking sarili habang saplo ko ang aking ulo at hinihigop ko ang mainit na itim na kape. Halos hindi ako makapag focus sa aking trabaho. Nakaupo lang ako sa aking swivel chair at panay ang pagpapaikot ikot ko habang nakasandal ang aking likod. Mabuti na lang
PROLONGUE "D*mn You Claire, ano bang ginawa mo sa akin. Bakit ako natameme sa lahat ng sinabi mo? bakti parang ako ang sunod-sunuran sayo?! hindi maari ito hindi ang isang kagaya mo ang babalewala sa akin." iritableng sabi ni Edward ng tuluyan ng sumarado ang pintuan sa aking opisina habang nakikita niya mula sa kaniyang glass wall ang paglayo ni Claire Matapos ang tensyonadong pangyayari sa pagitan ni Claire at Edward ay napapangiti ito, Hindi niya din maintindihan pero ito kasi ang unang beses na may tumabla sa kaniya. Lahat ng babae ay humihingi pa ng appointment sa kaniya para lang makasama siya. "Oh Claire, mapapasakin ka din" nakangisi niyang sabi. Pero dahil sa galit niya kay Claire sa halip na mag-alala o makonsensya siya sa ngyari , ay nag-umpisa siyang mag-isip ng ibang paraan para makuha si Claire. Sa mas tiyak at madiskarteng paraan. Habang nakaupo sa kanyang mesa, naalala ni Edward ang kwento ni Claire noong lasing ito. Ang kapatid niyang si Christy na nasa mental
Nadatnan ko si Tara na abala pa rin sa kusina. Nakatalikod na siya sa akin, inihahanda ang mga gulay sa chopping board. Lumapit ako nang dahan-dahan.“Drake?” Lumingon siya at ngumiti “Gutom ka na ba? Malapit na ‘to. Konting hintay na lang.”Huminga ako nang malalim. “Tara, may kailangan akong sabihin sa’yo.”Napakunot ang noo niya. “Ano iyon? May problema ba?”“May resulta na ang DNA test,” simula ko, "DNA test? para saan? para kanino?" nagtataka niyang tanong sa akin."tungkol sayo at kay Leo. Hindi ko kagad sinabi sayo ang tungkol dito dahil gusto kong masigurado ang mga bagay bagay. Ang hirap kasing timbangin kung dapat ko bang sabihin sayo ang lahat ng mga sinabi ni Erwin during interrogation." sabi ko pa sa kaniya"bakit ano ba ang sinabi nila? " Nag isip ako ng salitang hindi masasaktan si Tara pero kahit anong pag iisip ko iisa lang ang kalalabasan ng lahat ng ito. Masasaktan at masasaktan pa rin siya. “Ikaw ay inutusan niya para mag-matyag sa akin pero dahil sa pagkahulog m
Tumingin ako kay Benie. “Dalhin n’yo si Erwin at Stephanie sa safehouse. Hindi rito matatapos ang lahat.”“Drake…” Tumigil siya sa paghalakhak at itinapat ang malamig niyang tingin sa akin. “Bakit tahimik ka ngayon? Hindi ito ang Drake na inaasahan ko. Nasan ang tapang mo Drake?!!” Tumawa ulit siya, ngunit mas malademonyo ngayon. “Ilang taon na ba?”Nagtataka akong tumingin sa kaniya“Alam ko naman kung anong dahilan ku
DRAKE POV “Paano yung plano natin, boss? Kailan natin sisimulan?” tanong ni Benie sa akin.. “Ngayon din,” sagot ko nang walang pag-aalinlangan. “Simulan niyo ng pagalawin ang mga tauhan niyo. Hindi pwedeng magtagal pa to. Alamin niyo ang bawat kilos ni Boss Ermac . At sa lalong madaling panahon hanapin niyo ang kinaruruonan ni Stephanie, hindi yan makakapagtago sa malayo. Siguradong magpapaikot-ikot lang yan malapit sa kung nasaan man ako. Siguraduhin niyong makikita niyo ASAP ang kinaruruonan niya” istrikto kong utos sa aking mga tauhan. Napapahampas ang aking kamao sa lamesa sa sobrang galit. Pagkatapos kong itawag ang pinag-uutos ko kay Benie, may biglang tumawag sa akin, si Detective Santos. “Boss,” bungad niya na may mabigat ang boses. “May impormasyon ako tungkol kay Erwin.” “Spill it Detective,” sagot ko, malamig ang tono. “May insider akong nakausap. Mukhang nagpatawag ng meeting si Erwin sa private estate niya ngayong gabi. Doon niya balak pag usapan kasama ng m
Nilapitan ko si General at hinawakan ito sa kaniyang pisngi. "hayop ka!, kung sino sino pa ang pinagbintangan kong kasabwat ni Jorge, ikaw lang pala! Hudas!" malakas kong sigaw sa kaniyang mukha.Naglakad ako papunta ng silya at naupo sa harapan niya habang naka dikwatro. Hinayaan ko sila Benie sa ginagawa nila pero hindi ako papayag na matapos lang ang buhay nito ng wala akong nakukuhang impormasyon . “Tama na muna,” utos ko sa kanila na may malamig na boses. Agad silang tumigil sa kanilang pagsuntok at parehong hingal na hingal. Tumingin ako kay General, na halos hindi makatingin pabalik sa akin.“General,” panimula ko, habang nakatingin nang diretso sa kanyang namamagang mukha. “Sinabi ko na sa’yo, di ba? Huwag na huwag mo akong ta-traydurin. Pero ano’ng ginawa mo? Hindi ka marunong makanig sa mga babala ko."Tahimik lang siya at pilit na iniiwasan ang tignan ako ng diretso sa aking mga mata. Tumayo ako at tumingin kay Benie. “Bitawan mo siya saglit.” Lumapit akong muli kay
BENIE POV2 HOURS EARLIER Kagaya ng pinag utos sa akin ni Boss Drake, sinimulan kong sundan si Stephanie mula sa bahay niya. Mula pa lang sa labas, kitang-kita ko na ang ngiti niya pagktapos pumutok ang balita tungkol sa pagkakasabog ng convoy ni Jorge. Parang abot hanggang langit ang saya niya habang naglalakad papunta sa sasakyan niya. Bago pa siya sumakay, napansin kong tumigil siya saglit. May kausap siya sa telepono. Malakas siyang tumawa, rinig ko iyon dahil naka park ang sasakyan ko sa tapat lang ng bahay niya sa di kalayuan. Sinadya kong buksan ang kabilang side ng bintana para mas marinig ko ang paligid. “Oo, Boss Ermac. Hindi ako sumablay. Siguradong wala silang makukuhang ebidensya” sabi niya bago pumasok sa sasakyan. Sinundan ko ang kotseng minamaneho niya kahit saan siya magpunta. Pagkatapos ng ilang minuto, huminto siya sa isang sikat na restaurant. Nag-park siya malapit sa entrance, habang ako naman ay naghanap ng puwesto sa kabilang parte ng parking lot. Mula
Tumalikod ako, tumingin sa labas ng bintana. Sa kabila ng galit ko, nararamdaman ko rin ang bigat ng responsibilidad. Pero isa lang ang malinaw sa akin—hindi matatapos ang laban na ’to hangga’t hindi ko nakukuha ang hustisya para kay Tara at sa Mama niya. “Tandaan niyo,” dagdag ko, “kapag sinimulan nila ’to, ako ang tatapos.”Pagkaalis ng mga tauhan ay mabilis na din akong umuwi sa bahay. Pagbukas ko ng pintuan, agad kong napansin si Tara na nakaupo sa sofa, hawak ang isang basang panyo. Puno ng luha ang kaniyang mga mata, at kahit pinilit niyang punasan ang mga ito, huli na, alam kong umiiyak siya. Lumapit ako sa kaniya nang marahan. Hindi ko inasahang malalaman niya agad ang tungkol sa ambush, pero sa isang iglap, naunahan na ako ng balita sa telebisyon. Sa screen ay paulit-ulit na ipinapakita ang footage ng nasunog na convoy, ang mga pulis na abala sa crime scene, at ang balitang wala nang natirang buhay. “Tara…” tawag ko, pero hindi siya sumagot. Hinaplos ko ang balikat
DRAKE POVSabay kaming napahiga sa aming kama. Habang nakahilig ako sa kaniyang mga braso ay biglang nag ring ang telepono ni Tara , nang tignan ko iyon ay pangalan ni General ang rumehistro. Tumango siya hudyat para sagutin niya ang tawag. Mabilis kong sinagot ang tawag ni General, halata sa boses niya ang pag-aalala habang binabalita ang bagong plano na gagawin ng mga kapulisan. “Sir, ililipat na si Jorge bukas ng tanghali sa pinakamalaking piitan. Ito na ang pagkakataon natin para mapadali ang imbestigasyon,” sabi niya nang direkta. "kapit din natin ang mga matataas na lider sa loob kaya naman dito siguradong aamin na siya. Masyadong malaki ang tao sa likod nito dahil hindi talaga siya mapaamin sa maliit na piitan. Handa siyang isakripisyo ang buhay niya kapalit nito" sagot ni General sa akin Napangiti ako ng bahagya, pero ramdam ko ang tensyon sa likod ng balita. “Magandang balita ’yan, General. Kailangang siguruhin nating maayos ang paglilipat. Ayoko ng kahit anong sablay.”
"yess...." halos pabulong kong pag ungol. Hanggang sa pumadausdos ang kaniyang bibig sa aking pechay . Pinaikot ikot niya ang kaniyang dila sa loob ng aking pechay. At ang kaniyang hinlalaki ay pinanlaro niya sa aking tinggil. “Oh Drake… ummmm i love you!”Inangat niya ang kaniyang ulo at matamis na ngumiti sa akin. “I love you more Maya” at muli niyang kinain ang aking hiyas. Ang kaniyang isang daliri ay mabagal niyang nilabas pasok sa loob ko. Halos mabali na ang aking ulo sa sarap ng kaniyang ginagawa.Tila nananadya niyang tinitigilan ang kaniyang ginagawa nang maramdaman niyang sarap na sarap na ako. “Oh baby, come on. Please wag kang tumigil…” mahina kong sabi sa kaniya ng tigilan niya ang kaniyang paglalaro sa aking pechay. Napangisi siya na tila nasisiyahan sa ginagawa niya. “Libog na libog ka na ba, Tara?!” Bulong niya sa aking tainga. Ramdam ko ang pang aakit ng kaniyang hininga sa bawat pagdampi nito sa aking balat. Bago pa ako makasagot ay siniil na niya akong muli n
Lumapit pa ako at niyakap siya nang mahigpit. Ramdam ko ang tibok ng puso niya habang nakasandal ang ulo ko sa dibdib niya. “Drake,” sabi ko habang nakatingala sa kanya, “wag ka ng masyadong mag alala, napaka misteryoso mo, wala naman akong pakielam kahit isa ka pang mafia o lider ng matataas na gangster dito sa pinas. Ang mahalaga kapag tayo ang magkasama ay isang normal na Drake ang kaharap ko at masaya ako” Hinawakan niya ang baba ko at dahan-dahang inilapit ang mukha niya sa akin. “I love you Maya” bulong niya bago niya inilapat ang mga labi niya sa akin.“Please Drake, call me Tara… TARA MURPHY, yan ang totoo kong pangalan. From now on .no more lies , no hidding from my past.” Nakita ko ang pagka gitla ng kaniyang mukha sa aking sinabi. Pero hindi ko na iyon pinansin.Ako na mismo ang sumunggab ng halik sa kaniya. At sa halik na iyon, naramdaman ko ang lahat ng emosyon niya , ang pagmamahal, ang pangako niyang hindi ako pababayaan, at ang lahat ng mga bagay na hindi niya kaya