Maging ang mga ito ay natatawa rin pero nangibabaw sakanila ang takot kay Frost kaya pinigilan nila. Nagmamadaling lumapit si Frost sa salamin, at nang magkita niya ang sarili niya, bigla siyang napatalon. “Waaah! Sino yan! Hindi ako yan!”“Hahahahhaa!” Hindi napigilan ni Aino na tumawa ng malakas. Sa sobrang saya niya, tumulo pa ang laway niya. Tumakbo siya papalapit kay Frost at sumilip sa salamin. Sobrang pangit talaga nito! Para itong matandang pulubi na panot ang ulo! Lalong natawa si Aino, at dahil dito, pati si Sebastian ay nahawa na rin. Galit na galit na sumigaw si Frost. Kanina pa siya nagtitimpi! Nago siya bugbugin ng lalaking sumugod sakanila, sinampal din siya nina Sabrina at Sebastian kanina! Bakit ba sobrang malas niya ngayong araw!“Sean! Sean! Tignan mo sila….”Galit na galit na sigaw ni Rose, na kababalik lang ng malay. Galit na galit na tumayo si Sean. “Sebastian! Nakikita mo ba ang sarili mo?”“Anong nangyari?” Kalamdong tanong ni Sebastian. May kutob na
Nagulat si Sabrina kaya napatingin siya kay Sebastian. “Siya ba yan?” Tanong nito. “Si Uncle Holden ba yan?” Tanong ni Aino. Umiiyak pa rin ito hanggang ngayon. Sobrang talino nitong bata at naintindihan niya kaagad ang buong sitwasyon dahil lang sa pakikinig sa usapan ng mga matatanda, kaya nga ganun ganun niya nalang na natanong ang lolo niya kanina.“Sobrang nakakaawa si Uncle Holden.” Humamagulgol na pagpapatuloy ni Aino. “Mahal na mahal niya ako kaya nga palagi niya akong pinapasan, Gusto ko lang naman ng uncle Holden ko na magkatoion ng tatay eh! Nasan ba ang nanay niya? Huhuhu nakakaawa talaga siya…” Hindi alam ni Sabrina kung anong isasagot niya, habang ang lalaki naman na nasa kabilang linya, ay hindi na napigilang maging emosyunal. “U..umiiyak ba si Aino?”“Holden Payne. I..ikaw ‘to diba? Kami ni Sebastian…yung asa….yung kapatid mo… hinahanap ka namin.:Medyo matagal bago sumagot ang lalaki. “Nagkakamali ka! Hindi ko kilala kung sino ang sinasabi mo. Masama akong ta
Pagkauwi nila, dumiretso si Sebastian sa study room habang si Sabrina at Aino nalang ay naglaro nalang muna hanggang sa mapagod sila at trinulungan nila si Aunt Lewis na magluto ng gabihan. Pagkatapos mag gabihan, naligo si Aino at natulog din ng maaga. “Mommy, sige na. Icomfort mo na si Sebastian.” Nagulat si Sabrina. “Ikaw bata ka…anong sabi mo?” “Sebastian!” Nakangiting sagot ni Aino. “Aba! Bakit tinatawag mo ang daddy mo sa pangalan niya? Gusto mo bang isumbong kita para paluin niya ang pwet mo?” “Hmph!” Inirapan ni Aino si Sabrina. “Madalas daddy ko siya, pero kapag ganyan siya na nagseselos na parang bata, kaibigan ko lang siya kaya alam ko na kailangan ka ng kaibigan ko ngayon.” Patagal ng patagal, lalong nagugulat si Sabrina sa mga naiisip ng anak. “Ahhh… kaya hindi na kita kailangang patulugin?” “Tumpak! Kaya puntahan mo na siya, Mommy. Pagpasensyahan mo na si Sebastian. Mahal na mahal ka lang talaga nun kaya ganun yun.” Kung magsalita si Aino ay para bang kaed
Ang araw ay sumisikat nang maliwanag at ang hangin ay napakapresko. Ang ganitong klase ng panahon ay nagbigay ng masayang kalooban sa mga tao.Kaninang umaga, si Aunt Lewis ay lumabas para kumuha ng mga sariwang ani. Nung siya ay bumalik, may dala siyang isang malaking bouquet na lahat ay kakapitas lang. Nung oras na pumasok si Aunt Lewis sa pinto, nakita niya na bumangon na sa kama si Aino."Aino, nasaan ang daddy at mommy mo?" tanong ni Aunt Lewis."Shh..." Agad na sinenyasan ni Aino si Aunt Lewis para manahimik. Bumulong siya nang napakahina, "Ang daddy at mommy ko ay kinukumpleto ang misyon na binigay sa kanila ng lola ko sa tuhod. Binigyan ng lola ko ang mama ko ng isang sikretong recipe."Ngumiti si Aunt Lewis. "Anong klaseng misyon yan?""Ang misyon na ito ay para hayaan ang mga magulang ko na gawan pa ako ng munting mga kapatid," pagmamalaking sinabi ni Aino.Ang ngiti ni Aunt Lewis ay mas naging mahinahon. Matapos na tumigil, sinabi niya. "Kung ganon hindi sila pwedeng m
Samakatuwid, nung nagmalasakit siya para kay Gloria, wala ring kahit kaunting hindi pagkakasundo. Mas mapagmahal pa nga siya kaysa kay Sabrina.Pagkatapos nila sa kanilang almusal, ang pamilya ay bumili ng isang trunk na puno ng regalo galing sa pamilihan sa malapit, at pagkatapos ay pumunta na sila sa bahay ni Gloria. Nakatayo sa isang tahimik na lugar sa bayan, ang maliit na patyo ay pumangit na talaga dati. Matapos itong ayusin ni Marcus, ang lugar ay mas naging masigla. Masigla at kakaiba.Nung nakaraang linggo, bumili si Sebastian ng labing-walong milyong dolyar na halaga ng mga muwebles para ilagay sa antigong kwarto na ito. Sa mga painting ng mga puno ng mansanas na iniwan ng yumaong Goldie, kahit si Sabrina ay natigilan sa nakita niya."Ma! Ang mga painting ng lola ko ay hindi ko inaasahang maganda pala at masining?"Si Gloria ay ngumiti nang may pagmamalaki. "Ibinuhos ng lola mo ang buong buhay niya sa pagpipinta ng mga puno ng mansanas. Ipininta niya ito buong buhay niya
Ang ekspresyon ni Sebastian ay malayelo ang lamig, pero ang galaw ng kamay niya ay agad na inipit ang babae sa ilalim niya. Ang hininga niya ay nasa mukha na nito. "Ang utos na sabay na ibinigay sa akin ng lola ko at ng nanay mo!"Bago pa makasagot si Sabrina, siya ay naipit na sa ilalim ng lalaki."Hindi, may trabaho pa ako bukas..." Bago pa matapos ni Sabrina ang mga salita niya, ang mga labi niya ay naharangan na ng labi ng lalaki. Nasa punto na sila ng walang balikan, kaya ano pa ba ang magagawa niya?Kinabukasan, si Sebastian ay nagising nang sobrang aga, pero si Sabrina ay talagang miserable. Matapos ang dalawang magkasunod na araw kasama siya, pakiramdam niya talaga ay nawasak ang katawan niya."Kung hindi maganda ang pakiramdam mo, wag ka nang pumasok ngayon!" sabi ni Sebastian."Hindi!" agad na tumanggi si Sabrina. "Masyado na akong maraming liban kamakailan lang. Iisipin ng mga tao sa kumpanya na ako ay arogante at laki sa layaw dahil ako ay pinsan ni Marcus. Hindi ako l
Pagkatapos nun, tinanong ni Sabrina, "Anak, bakit mo naman pinapagawa yun kay mommy?""Dahil po tingin ni Jennifer ay napakabuti ng mommy ko. Ang mommy ko ay mabait at mapagmahal sa akin, pero ang nanay niya ay medyo malamig. Kailanman ay hindi pa siya nahalikan ng nanay niya sa kanyang noo..."Nagbuntong-hininga si Sabrina."Ayos lang po ba yun, mommy?" Tinanong ulit siya ni Aino.Nagbuntong-hininga ulit si Sabrina. "Sige, pinapangako ko sayo na bibigyan ko si Jennifer ng isang halik, pero hindi ko alam kung papayag ba ang nanay niya o hindi. Kapag hindi pumayag ang nanay niya, hindi natin sila pwedeng pilitin, naintindihan mo ba?"Tumango si Aino. "Mm-hmm!"Pagkatapos ng almusal, sabay na bumaba ang mag-ina. Si Kingston ay naghihintay na sa kanila sa baba."Magandang umaga po, Uncle Kingston." Ang munting bata ay napakagalang, at siya ay talagang pamilyar na kay Kingston ngayon.Ngumiti si Kingston. "Magandang umaga, munting prinsesa. Magandang umaga, madam."Si Sabrina ay b
Si Sabrina ay naguluhan sa pagalit na sagot ng babae. Kahit si Aino ay napatingin din sa nanay niya nang may matinding kahihiyan. Nung tumingin si Aino sa babaeng yun, meron siyang kaunting mahiyaing ekspresyon.Pero, biglang humingi ng paumanhin ang babae. "Pasensya na, Mrs Ford, hindi...ko nakontrol nang maayos ang emosyon ko..."Tinaas ni Sabrina ang kilay niya. "Bakit? Anong nangyari?Nagbuntong-hininga ang babae. "Mrs Ford, ako ay isang tao lang na galing sa mga manggagawa. Hindi talaga ako maikukumpara sa mga mayamang tao tulad niyong lahat. Tingnan mo, natapakan ng anak ko ang sapatos ng asawa mo nung araw bago kahapon. Tumuwad ako para punasan ang sapatos niya, at kahit ang asawa mo ay kinamuhian ako..."Si Sabrina ay nanatiling kalmado at mahinahon. "Nayamot ka ba dahil dito?"Malamig na sinabi ng babae, "Paano naman yun magiging posible?"Tumigil siya bago nagsalita, "Sinasabi ko lang ang mga katotohanan ng sitwasyon. Ang mayayaman at maluhong mga tao at ang mga taong m
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu