Kabanata 122

Sa may sala niya, may mga gamit siyang pamatay ng tao. Tuwing may mga taong kumakalaban sa kanya, hindi niya na sila binibigyan ng pagkakataon para magmakaawa. Kahit kailan hindi niya pinatagal ang mga bagay, at tuwing papatay siya ng tao wala ng maririnig na salita sa kanya..

Sa oras na yun, hindi alam ni Sabrina kung ano ang nasa isip ni Sebastian. Ang pwede niya lang gawin ay kumalma.

Ang tono ng pananalita niya ngayon ay walang halong emosyon. "Ang sabi sa kontrata, babayaran lang kita pagkatapos mamatay ng nanay ko. Sa ngayon, buhay pa naman ang nanay ko."

Hindi alam ni Sabrina ang sasabihin niya. Nung natigilan siya, binuksan na ni Sebastian ang pinto at pumasok sa loob. Wala siyang intensyon na papasukin siya, kaya sinara niya ito at iniwan si Sabrina sa labas.

Nang sumara na ang pinto, nawala ang panlalamig sa mga mata ni Sebastian. Ilang beses niya ng gustong sakalin ang babaeng yun. Pero, pinigilan niya ang sarili niya. Lagi niyang naalala kung paano niya inalagaan nang m