"Hindi po, hindi hindi hindi. Young Master Nigel, wag po kayong magalit. Kasalanan ko ito, nagkamali po ako, okay na po?" nag-panic si Kenton at sinubukan bumangon sa kama, pero aksidente nitong natamaan ang sugat niya."Aray!" hinawakan ni Kenton ang namamaga niyang sugat. bumaluktot ang paa niya, at hindi niya sinadyang mapaluhod sa harap ni Nigel at Sabrina.Aroganteng ngumiti si Nigel. "Hindi na kailangan niyan."Walang nasabi si Kenton. Nakatingin lang siya habang matapang na dinala ni Nigel si Sabrina palabas ng ward, sa sobrang galit ni Kenton sinuntok niya ang bed frame.“Sino nga ba ang kinatatakutan ko!"Hindi na nagtangka pang magsalita ang mga alagad niya.Pinaghirapan ni Kenton kung anong meron siya ngayon, at marami siyang kilalang tao sa kalye. Akala niya walang sino man sa South City ang susubok na hamunin siya kahit pa nasa kadiliman sila o nasa liwanag. Pero, hindi niya inaasahan na mawawala ang kalahati ng yaman niya kay Sebastian, na isang bastardong anak ng F
Nang makita niya ang malamig na reaksyon ni Sebastian, pineke agad ni Selene ang emosyon niya."Young Master, nag-alala lang naman ako kaya hindi ko sinunod ang babala mo samin na wag pumunta dito. Alam kong malaking bagay sayo ang burol ng nanay mo, at hindi naman ako pumunta dito para gumawa ng gulo, pero si Kenton..." tumigil si Selene sa gitna ng sinasabi niya.Nang marinig niyang binanggit ni Selene si Kenton, nanlisik agad ang mga mata ni Sebastian.Si Kenton na naman pala!Bago mamatay ang nanay niya, nakita niya si Sabrina at Kenton na nagiging pisikal sa isa't isa sa labas ng ospital, at ngayon nabanggit na naman ang pangalan ni Kenton."Magsalita ka." halatang malamig ang boses ni Sebastian."Pwede ko bang banggitin si Sabrina?" tanong ni Selene."Oo."Natuwa si Selene. Tama nga ang mga magulang niya, ngayon na pumanaw na ang nanay ni Sebastian, hindi na kailangan ni Sebastian si Sabrina. Kaya ngayon na ang tamang oras para sirain si Sabrina sa mata ni Sebastian.'Sa
Kahit na ba meron ng nangyari sa kanila.Gayunpaman, hindi pwedeng pabayaan ni Sebastian ang sanggol sa tiyan ni Selene. Hindi niya hahayaang matulad sa kanya ang anak niya nung bata pa siya. Para sa sanggol sa tiyan ni Selene, kailangan niya itong pakasalan.Nagulat si Selene sa pagsaway sa kanya ni Sebastian. Nautal siya at sinabi, "Sige, a-alis na ako ngayon.""Umuwi ka na at magpahinga ka! Wag kang pupunta kung di ko naman sinabi! Pupuntahan kita pagkatapos kong ayusin ang mga bagay dito! Bilang isang ina, ang una mo dapat responsibilidad ay alagaan ang bata sa sinapupunan mo!""Na...naiintindihan ko." masiglang ngumiti si Selene bago siya tumalikod at umalisSa tabi niya, lumapit agad si Kingston kay Sebastian. "Young Master, yung mga sinabi ni Miss Lynn... totoo kaya yun?"Hindi sigurado si Kingston kung pwedeng pagkatiwalaan ang mga sinabi ni Selene.Pero, pinigilan niya na lang sabihin ito.Hindi sumagot si Sebastian sa tanong ni Kingston, may iniisip kasi siyang ibang
Sa ilalim ng ulan, nakaluhod si Sabrina sa harap ng puntod ni Grace at may hawak na itim na payong sa ulo niya. Sa harap ng puntod ni Grace ay mayroong isang bungkos ng dilaw at puting bulaklak. Umagos ang luha sa mga mata ni Sabrina habang sinasabi niya kay Grace, "Pasensya na Aunt Grace kung hindi kita naihatid sa huling hantungan mo nung inilibing ka. Alam kong patuloy ka lang sumasabay sa agos ng buhay at alam ko rin na lagi kang naghihirap. Pero, ngayon nasa maayos na kalagayan ka na. Nakalibing ka sa tabi ng mga magulang at kapatid mo. Hindi ka na mag-iisa ngayon sa kabilang buhay."Aunt Grace, naiinggit po ako sayo. Nung namatay ang nanay ko, ikaw na lang ang nag-iisang pamilya ko, pero ngayon nawala ka na rin."Humikbi si Sabrina.Mahina ang pag-iyak ni Sabrina, at kahit sila Kingston at Sebastian ay hindi ito narinig nung lumapit pa sila dito. Si Sabrina ang unang nakarinig ng mga yabag nila. Nakita ang malamig at seryosong si Sebastian, pati na rin si Kingston, na hindi ma
Yung mga sinabi niya ay para bang pangwakas na mga salita na kaya wala ng nasabi si Sebastian."Kung hindi mo ako gusto sa buhay mo sa ngayon, edi aalis na ako. Kung gusto mo naman akong patayin, pwede mo akong hanapin na lang." Lumihis ng tingin si Sabrina at umalis.Hindi na siya tumingin pa ulit."Hoy..." hindi napigilan ni Kingston ang sarili niya at sumigaw ito.Nagpatuloy lang sa paglalakad palayo si Sabrina. Meron siyang payong at hindi siya ganun kabagal maglakad. Pero mas mahaba ang biyas ni Sebastian, at mas matulin ang lakad niya. Hinarang niya agad si Sabrina."Gusto mo na bang kunin ang buhay ko ngayon?" Tanong ni Sabrina.Sinabi ni Sebastian ng walang emosyon. "Hindi pwede ipagwalang bahala na lang ang mga kontratang pinirmahan ko dati. Walang sino man ang mawawalan ng pera kapag nagbayad ako! At saka, walang halaga para sakin ang buhay mo! Masyadong matrabaho sakin para kunin ang buhay mo!"Nakahinga nang malalim si Sabrina. Gusto niya pa rin na bigyan siya ng per
"Anong sinabi mo?" Natigilan si Nigel. Nahimasmasan siya agad at tumingin kay Sabrina na parang nagbibiro ito.Ang mukha ni Sabrina ay kalmado at determinado. Dahil napagdesisyunan niyang ayusin ang pakikitungo niya sa lalaking ito, gusto ni Sabrina na maging tapat sa kanya."Alam mo naman na nakulong ako ng dalawang taon. Sobrang gulo sa loob nun, at hindi ko nga rin alam kung sino ang tatay ng anak ko. Pero, Young Master Nigel, patay na ang nanay ko. Si Aunt Grace naman na pinakamalapit sakin, ay kakalibing lang din. Wala na akong ibang karamay sa mundong 'to. Gusto kong mabuhay ang anak ko.""Alam kong hindi ako karapat-dapat para sayo. Kahit kailan hindi ko inaasam na pakasalan mo ako. Pwede mo akong tanggihan kahit kailan. Ayoko ng kahit anong yaman mo. Malapit ko na rin makuha ang sweldo ko ngayong buwan. Kapag nakuha ko yun, ibabalik ko na sayo yung tatlong libo na pinahiram mo sakin. Gusto ko lang na maging maayos tayo, kaya hindi ako magugulat kung hindi mo ako matatanggap.
‘Di mo nga alam kung sino ang ama ng bata sa tiyan mo.‘At si Sebastian, dapat ay ma-engage na siya sa madaling panahon at hindi magtatagal ay ikakasal na siya kay Selene’'Sabrina, hindi mo siya mahahangad!'Nang hapong iyon, nag-iisa si Sabrina sa cafe, nakatingin sa walang laman na puwang, pinahihirapan.Hindi mawala sa isipan niya ang imahe ni SebastianGayunpaman, ang hindi namalayan ni Sabrina ay, sa booth sa tabi niya, nakatago sa isang malaking haligi, pinaupo si Sebastian na may solemne na pagmumukha.Malinaw niyang nakita ang mga ngiti na binigay kay Nigel Tila ba ito ay reflex na lamang, kinuyom ni Sebastian ang kanyang kamao at nirelax ito paulit ulit.Sa simpleng pag-iisip nito, mahigpit niyang ikinuyom ang mga kamao na nagsimulang pumuti ang kanyang mga buko.Pinlano nila na opisyal na maghiwalay kinabukasan. Gayunpaman, kahit na ang diborsyo, abala si Sebastian sa pagmamasid kina Nigel at Sabrina habang nag-uusap sila.Para sa natitirang hapon, ang dalawa ay sim
Si Selene ay tumingin kay Sabrina ng mayabang. ‘Bukas! Ako! Ako ay mae-engage kay Sebastian! Tignan mo ang iyong sarili! Ikaw ay isang phoney lamang na walang kahihiyang nakawin ang aking asawa sa loob ng dalawang buwan! Pinahiya ka ba sa publiko ni Kenton? Mabuti, karapat-dapat sa iyo iyan! Galit lang ako na talagang nasugatan mo ang dating umut-ot na iyon, at kahit na pinrotektahan ka ni Nigel!’‘Sabrina, hindi mo na masasaktan ang asawa ko, kaya't nagpasyahan mong maging sanhi ng kaguluhan sa Young Master Nigel?’Kahit na nahaharap sa naturang kagalit-galit, pinilit ni Sabrina na kumalma at ngumiti kay Selene. ‘Binabati kita sa iyong pakikipag-ugnayan bukas, bilang ampon ng pamilya Lynn, tiyak na nandiyan ako bukas upang ipakita ang aking suporta.’‘Walanghiya ka!’‘Kung hindi ka aalis ngayon, pinapangako kong gagawin ko! Napilitan na ako sa isang sulok ninyong lahat. Wala akong magagawa!’ Sinamaan ni Sabrina ng masidhing tingin si Selene. ‘Bukas, sa iyong piging na pakikipag-ug
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu