Hindi makapaniwala si Sabrina. ‘Talaga?! Lahat nalang pinagseselosan niya?’‘HA!!!’Sa dami ng mga pinagdaanan nila, natatawa nalang si Sabrina kay Sebastian. Malayong malayo sa mood niya kanina, sobrang laki ng ginaan ng pakiramdam niya. Maswerte siya na hindi si Alex ang nakatuluyan niya dahil sigurado siya na kung sakanya mangyayari yung nangyari kay Jane, hindi naman siguro siya iiwanan ni Sebastian ng basta-basta. “Sebastian,” Biglang sabi ni Sabrina. “Hmm?” “Mahal kita!” Natatawang sabi ni Sabrina. Nagulat si Sebastian. Bigla tuloy naalala ni Sebastian noong mga panahong sobrang depressed siya dahil namatay ang Mommy niya, hindi siya iniwanan ni Sabrina. Hindi alam ni Sebastian kung paano siya sasagot, “Pumasok ka na nga at tapusin mo na yung ravioli mo! Malilipasan na tayo ng gutom!” Pagkatapos magsalita, biglang tumalikod si Sebastian at nagmamadaling pumasok sa loob ng bahay. Nagulat si Sabrina. Tama ba yung nakita niya? Na nagbublush ang asawa niya?!
Halos hindi makatingin si Old Master Shaw kay Gloria, na may dalang ravioli, “Gloria, Gloria…”Hindi makapag salita si Gloria. Noong oras na yun, galit ang naramdaman niya na para bang gusto niyang ibato sa mukha ni Old Master Shaw ang hawak niyang ravioli. Pero pinigilan niya ang sarili niya, “Paano ka nakapasok dito?” Pinunasan ni Old Master Shaw ang pawis sa noo niya at sumagot, “Ka..kanina pa ako sa labas…Naririnig ko kayong nagtatawanan kaya bandang huli, hindi ko na napigilan ang sarili ko na pumasok. “Wala naman akong planong manggulo, nasa loob lang ako ng sasakyan ko… Hindi ako bumaba kasi alam kong magagalit ka… Nakalayo na nga ako kanina eh…” “Bakit bumalik ka pa?” Noong nakita ni Old Master Shaw kung gaano kagalit si Gloria, hindi na siya nakapag salita. “Sumagot ka! Bakit bumalik ka pa?” Galit na sigaw ni Gloria. Dahil dito, sila Sabrina na nagtatawanan sa loob, ay biglang napatakbo palabas. Noong nakita nila si Old Master Shaw, kagaya ng naramdaman ni G
Sabi ni Old Master Shaw, "Gloria... Gloria, hindi... hindi ko man lang naranasan ang saya ng pagkakaroon ng pamilya sa loob ng maraming taon. Ako...""Lumayas ka!" Si Gloria ay biglang sumigaw sa galit.Si Old Master Shaw ay ngumiti nang sobrang nahihiya pero hindi siya nagsabi ng kahit ano.Sa oras niya, si Marcus ay lumabas galing sa loob nang may mahabang mukha. Nung nakita niya si Old Master Shaw, sinabi niya sa galit na tono, "Lolo, kanina mo pa ako sinusundan papunta dito, di ba?"Ang lolo niya ay walang alam sa lugar na ito, at lalong hindi niya alam na dito nakatira ang tita niya.Inamin din naman nang diretso ni Old Master Shaw. "Oo, sinusundan nga kita.""Marcus, simula nung naibalik mo ang tita mo, wala ka na halos mga araw na tinigil sa bahay. Hindi ka na rin masyado nagsasalita nung inaalagaan mo ako sa ospital. At saka, ang mga magulang mo ay talagang nakaramdam na nakagawa sila ng kasalanan dahil sa bagay na ito tungkol sa tita mo, kaya sila ay nagbubuntong-hininga
Si Sebastian ay agad na tumango. "Sige."Hinila ni Gloria sila Sebastian at Sabrina sa isang gilid, at sinabi nang masigasig, "Sabrina at Sebastian, si Aino ay halos anim na taong gulang na. Oras na para kayong dalawa ay magkaroon na ng pangalawang anak, at pangatlong anak naman pagkatapos nun.Sila Sebastian at Sabrina ay parehong walang nasabi.Si Sabrina ay agad namang namula. "Ma! Ano bang sinasabi mo dyan?"Sabi ni Gloria, "Ano bang bagay ang hindi ko pwedeng sabihin sa sarili kong anak? Hindi ko naman binalak na makipagkita ulit sa inyo dahil takot ako na maging pabigat pa ako sa inyo at makagulo pa ako sa buhay niyo. Pero, kayong dalawa ay napakabuti at trinato niyo ako nang maayos. Kaya, iniisip ko na kaya ko pa palang tumulong sa pag-alaga ng mga anak niyo dahil hindi pa naman ako ganun katanda."Hindi ko nabigyan si Sabrina ng magandang buhay sa buong buhay ko, at hindi rin ako makatulong sa kanya. Dinala ko si Sabrina sa bahay ng totoo niyang ama dahil gusto ko talagang
"Sabrina, anong problema? Meron ka pa bang iniisip? O hindi pa sapat sayo ang pagpunta mo sa lugar ng nanay mo kahapon?" Tinanong ni Ruth si Sabrina habang nagtatanghalian.Si Yvonne, na kakasubo palang ng pagkain niya, ay agad na sinabi, "Sabrina, ito ba ay dahil pinalungkot ka ni Old Master Shaw?"Umiling si Sabrina at sinabi, "Si Jane... iniisip ko kung kumusta na kaya si Jane ngayon. Ako ay isang buntis na tumatakas dati. Alam ko kung gaano kahirap ang mga ganong klaseng araw. Pero, nung oras na yun, andyan si Zayn para alagaan ako, pero paano naman si Jane?"Dahil minsan niya nang naranasan ang ganung kapalaran, kaya ni Sabrina na ilagay ang sarili niya sa sitwasyon ni Jane at siya ay nag-aalala para sa kanya.Ang dalawa niyang matalik na kaibigan ay nanatili ding tahimik at hindi nagsabi ng kahit ano.Si Sabrina ang unang ngumiti at sinabi niya, "Kalimutan niyo na. Walang ring kwenta, kahit pa gaano akong mag-aalala kay Jane. Kailangan muna nating alagaan maigi ang mga saril
'Siguro nandito siya para hulihin ako.'Tumungo naman si Jane at sinabi sa mababa at kalmadong tono, "Noah, siya yun."Walang nasabi si Noah.Nung dalawang araw na nakalipas, si Jane, Noah at ang kanyang ina at umalis sa siyudad sakay ng isang iligal na taxi, matapos nilang makalayo ng ilang daang kilometro, ang drayber ng iligal na taxi ay sumagot ng tawag.Ang tumawag pala ay ang bayaw ng drayber. "Anong ginagawa mo? Diba dapat nasa siyudad ka? Narinig ko na ang binatang namamahala ay nandito galing sa Kidon City. Ang apelyido niya ay Poole, parang Poole. Siya ay talagang makapangyariham, at siya ay naghahanap sa buong siyudad ngayon. Walang sinuman ang pinapayagang maglabas pasok sa siyudad. Ang kapatid ko ay malapit nang manganak, kaya hindi ka na pwedeng bumiyahe nang malayo sa panahon ngayon." Agad na hininto ng drayber ang sasakyan at ibinalik ang lahat ng kanilang pera kay Noah at Jane. "Pasensya na, ang... Ang perang ito, hindi ko na kukunin ang perang ito. Kailangan ko
Sabi ni Noah, "Wag na natin pag-usapan ang tungkol dyan. Magmadali na tayo at tingnan natin kung makakarating tayo sa susunod na bayan bago dumilim.""Noah, makinig ka sa akin," si Jane, na nasa likod ni Noah, ay mahinahong sinabi, "Makinig ka sa akin, Noah. Magtago tayo sa kabundukan. Mas mabuti kung mas malalim ang bundok."Si Noah ay agad namang umiling. "Hindi, Jane, hindi pwede yun. Kailangan mo ng sustansya ngayon, kaya paano tayo makakapagtago sa bundok?"Tumawa si Jane. "Dati sa South City, hindi ba nanirahan din tayo sa kabundukan? Ang hangin sa bundok ay maganda, at meron ding mga ligaw na prutas at ligaw na manok. Sa araw, pwede kang gumala gala sa paligid at mangaso sa malapit. Kaya nating mabuhay."Walang nasabi si Noah.Habang naglalakad at nagsasalita, silang dalawa ay nakarating na sa harap ng nanay ni Noah, na sang-ayon din naman sa balak ni Jane.Pagkatapos nun, silang tatlo ay nagtago na naman sa kabundukan.Pero, ang mga bundok sa norte ay iba sa mga nandoon
Nang maisip ito, si Jane ay biglang ngumiti nang miserable.Naramdaman niya na ang kanyang kapalaran ay tulad ng kay Sabrina.Nung nakalipas na anim na taon, si Sabrina ay tumakas sa South City. Narinig ni Jane kay Sabrina na gumulong siya sa burol at muntik na siyang mamatay dati. Nung oras na yun, si Sabrina ay buntis din.Napakahirap siguro ng pakiramdam na yun.Sa nakaraan, naramdaman ni Jane na si Sabrina ay hindi sumusuko, at hindi rin naman mapagkumbaba o arogante.Ngayon, matapos na personal na naransan ni Jane ang ganitong pakiramdam at ang ganitong klaseng buhay, naramdaman niya na ang hindi pagsuko ay hindi sapat.Kailangan niya rin magkaroon ng napakatatag na pag-iisip para matiis ang lahat ng klase ng paghihirap. Saka lang niya mararating ang kaligtasan sa sarili niya.Dati, si Sabrina ay tumatakas lang sa lahat dahil maraming tao sa South City ang gusto siyang patayin. Bukod dito, hindi talaga siya hinabol ni Sebastian.Pero, paano naman ang sitwasyon niya ngayon?
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu