Sabi ni Noah, "Wag na natin pag-usapan ang tungkol dyan. Magmadali na tayo at tingnan natin kung makakarating tayo sa susunod na bayan bago dumilim.""Noah, makinig ka sa akin," si Jane, na nasa likod ni Noah, ay mahinahong sinabi, "Makinig ka sa akin, Noah. Magtago tayo sa kabundukan. Mas mabuti kung mas malalim ang bundok."Si Noah ay agad namang umiling. "Hindi, Jane, hindi pwede yun. Kailangan mo ng sustansya ngayon, kaya paano tayo makakapagtago sa bundok?"Tumawa si Jane. "Dati sa South City, hindi ba nanirahan din tayo sa kabundukan? Ang hangin sa bundok ay maganda, at meron ding mga ligaw na prutas at ligaw na manok. Sa araw, pwede kang gumala gala sa paligid at mangaso sa malapit. Kaya nating mabuhay."Walang nasabi si Noah.Habang naglalakad at nagsasalita, silang dalawa ay nakarating na sa harap ng nanay ni Noah, na sang-ayon din naman sa balak ni Jane.Pagkatapos nun, silang tatlo ay nagtago na naman sa kabundukan.Pero, ang mga bundok sa norte ay iba sa mga nandoon
Nang maisip ito, si Jane ay biglang ngumiti nang miserable.Naramdaman niya na ang kanyang kapalaran ay tulad ng kay Sabrina.Nung nakalipas na anim na taon, si Sabrina ay tumakas sa South City. Narinig ni Jane kay Sabrina na gumulong siya sa burol at muntik na siyang mamatay dati. Nung oras na yun, si Sabrina ay buntis din.Napakahirap siguro ng pakiramdam na yun.Sa nakaraan, naramdaman ni Jane na si Sabrina ay hindi sumusuko, at hindi rin naman mapagkumbaba o arogante.Ngayon, matapos na personal na naransan ni Jane ang ganitong pakiramdam at ang ganitong klaseng buhay, naramdaman niya na ang hindi pagsuko ay hindi sapat.Kailangan niya rin magkaroon ng napakatatag na pag-iisip para matiis ang lahat ng klase ng paghihirap. Saka lang niya mararating ang kaligtasan sa sarili niya.Dati, si Sabrina ay tumatakas lang sa lahat dahil maraming tao sa South City ang gusto siyang patayin. Bukod dito, hindi talaga siya hinabol ni Sebastian.Pero, paano naman ang sitwasyon niya ngayon?
Si Jane ay sumiksik sa yakap ni Noah at sinabi habang umiiyak, "Oo, Noah. Tayo ay nakatadhana talaga. Ang pangalan mong Noah, ang ibig sabihin ay 'magpahinga', at ang pangalan kong Jane, ay dinadala ang kahulugan na 'ang Diyos ay mapagbiyaya'. Ganito tayo nakatadhana. Hindi na tayo aalis dito. Magtatago nalang tayo at magpapahinga dito. Ang Diyos ay magiging mapagbiyaya sa atin. Kung tayo ay magtagumpay na maiwasan ito, magiging matagumpay tayo!"Habang sinasabi niya yun, silang tatlo ay pumasok na ulit sa kweba.Sa loob ng makipot na kweba, silang tatlo ay nakasandal sa isa't isa at nagpalipas ng isa pang gabi.Si Jane ay dalawang araw nang hindi kumakain.Siya ay sobrang gutom na ang mga labi ay tuyot na at natanggal na ang balat nito. Siya ay nahihilo na din. Ang nanay ni Noah ay nakahiga nang hindi gumagalaw sa isang tumpok ng damo nang nakapikit ang mata.Si Noah ay natakot na baka may masamang mangyari sa kanyang ina, kaya maya't maya niya itong tinatawag, "Ma..."Ang nanay
Nang tumalikod si Jane, gulat na gulat siya. Dahil tumambad sakanya ang matangkad na lalaking nakatayo sa labas ng kweba at nakasuot ng pang sundalong uniporma na para bang nanggaling sa giyera. Kahit si Noah, na walang ideya sa anumang konektado sa pagiging sundalo, ay masasabing mukhang hindi basta-bastahin ang lalaki. “Siya….siya ba yan?” Tanong ni Noah. Gulat na gulat si Jane pero sumagot pa rin siya. “Hi…hindi siya si Alex…. Pero siya ang personal bodyguard ni Alex.” Hindi nakasagot si Noah. Sa tindig palang ng lalaki ay halatang sobrang lakas at hindi sila basta-bastang palalampasin nito. Ano ba namang laban nila? Halos tatlong araw na silang hindi kumakain kaya nanghihina na ang mga katawan nila pero kahit naman siguro nasa kundisyon ang mga katawan nila, mag isa lang siyang lalaki at isang matanda at isang buntis ang kasama niya kaya wala pa rin silang kawala. Kilalang kilala ni Jane ang lalaki. Yun ay si Garrett Zandra. Alam niya kung gaano ito katinik at kal
Sobra yung babaeng yun…. Pero mahal na mahal yun ni Master Alex. Siguro kasi sabay silang lumaki kaya kahit si Jane ay hindi kayang pantayan si Lily. Kahit na nalungkot si Garrett para kay Jane, hindi naman siya pwedeng magsalita. Dahil sino ba naman siya? Bodyguard lang siya ni Master Alex at ang kung ano lang ang iutos nito ay yun lang ang dapat niyang gawin. Nakatayo lang si Garrett sa labas ng kweba at nakatingin kay Jane. Nakatingin ito sakanya at halatang nanginginig ang buong katawan. May nakayakap dito na lalaki at may kasama din ang mga ito na matandang babae, na nakasuot gutay-gutay na damit. Tumayo ang matanda at paika-ikang lumapit kay Garret, “Ako nalang ang kunin mo. Sa akin niyo ibuhos ang galit niyo.” Hindi alam nio Garrett kung anong isasagot niya. Nakatitig lang siya kay Jane, na umiiyak sa sobrang takot. “Wa…wala akong utang kay Mr. Poole. Hindi ko kinuha ang pera niya. Yung isang milyon… kinuha na sa akin ng fiance niya… Dalawang beses niya akon
Noong nakita ni Garrett kung gaano nakakunot ang noo ng amo niya, lalo siyang napanatag na tama ang desisyong ginawa niya dahil mas naging sigurado siya na sasaktan lang nito si Jane. Wala siya sa posisyon para humusga, pero magkahalong inis at pag hanga ang naramdaman niya. Inis dahil paano nito nakakayang maging ganito kasama sa isang babaeng walang kalaban-laban, at paghanga naman na kahit isang dekada na ang lumipas, hindi pa rin nabago ang pagmamahal nito para kay Lily. ‘Kung sa loob ng mga lumipas na taon at isang babae lang ang minahal niya, ibig sabihin mabuti siyang tao, siguro nasagad lang din talaga siya ni Jane kaya umabot sa ganito…’Habang mas iniisip ni Garrett si Jane, mas lalo siyang naawa rito. “Master Alex, baka nandoon pa sila sa baryo na una nating pinuntahan? Ang sabi kasi ng doktor, imposibleng makalayo sila sa sitwasyon niya. Bumalik kaya tayo?.” Sobrang laki ng tiwala ni Alex kay Garrett at wala siyang naramdaman na bahid ng kahit anong pagdududa. “Tara.
Siguro dahil buntis siya. Pagkatapos nilang kumain, sumakay sila ng isang taxi papunta sa baryo nina Noah. Nakahinga si Jane ng sobrang luwag pagkasakay nila ng sasakyan. Niyakap ni Jane ang braso ni Noah at emosyunal na sinabi, “Noah, sa totoo lang… mabait naman sa akin si Alex. Nakatira ako sakanya bilang kasambahay, at kahit kailan hindi niya ako minaltrato at sa lahat ng mga kasambahay niya, sa akin siya naging pinaka mabait.” Yumuko si Noah at tinignan si Jane, “Mabuti ka kasing tao.” “Ako yung yung may kasalanan. Una palang, alam ko na mali na ako pero pinagpatuloy ko pa rin… Alam ko naman na wala talaga siyang gusto sa akin, pero pinilit ko siya na wag akong iwanan. Pagkatapos, binilhan niya ako ng mga magagandang damit at pinakain ng mga masasarap na pagkain kaya nakalimutan ko na katulong lang pala ako at masyadong tumaas nag tingin ko sa sarili ko. “Pero siyempre, panaginip lang ang lahat. “Isang araw, ginising ako ng katotohanan at ng ganun-ganun nalang, nawa
Nang maalimupngatan si Alex, dali-dali niyang nilabas ang kanyang baril at itinutok kay Garrett. “Gusto mo na bang mamatay?! Nanaginip ako! Bakit mo inistorbo ang panaginip ko?! Alam mo ba kung ano ang ginawa mo!” Ang panaginip niya. Kung saan niya nalang ulit nakita si Jane…Ang pinaka mabait na babaeng nakilala niya sa buong buhay niya na ngayon ay dinadala ang kanyang anak…Kung hindi dahil kay Garrett, nayakap na sana niya ito… ng sobrang higpit. Ngayon, hindi niya alam kung kailan niya ito ulit makikita o kung makikita niya pa ito ulit…“Ibalik mo ang panaginip ko!” Galit na galit na sigaw ni Alex. Sobrang naguguluhan si Garrett, “Master…Ta..tama ba yung narinig ko? Gu..gusto mong maging asawa si Miss Jane at hi…hindi mo na mahal si Miss Lily?” “Gusto mo na bang mamatay? Ilang taon na kaming magkasama ni Jane, sa tingin mo, hindi ko siya minahal? Isa pa! Noong nanganak ang asawa mo, wala akong planong bisitahin kayo! Si Jane ang may gustong pumunta. Nang marinig yun n
"Lahat kayo ay inakusahan ako! Ako, at si Ryan Poole, at iiyak na lang dito!"Sa sandaling iyon, wala kang mapapansing bahid ng pagkapiyok sa tinig ni Ryan. Alam ni Sabrina na nagmamalaki lang siya. Siya'y lubos na nagmamalaki."Dalhin mo kami agad kay Ruth! Kung hindi mo kami ipapakita ang daan, bubugbugin kita ng husto!" sabi ni Sabrina na puno ng inis."Sige ba! Aunt Sabrina!" Tumalikod si Ryan at tumungo papunta sa ward."Sandali, Ryan. Sandali!" Tawag muli ni Sabrina. Lumingon si Ryan at tumingin kay Sabrina. "Anong mayroon?""Sabihin mo muna sa akin, mayroon ka bang mga lalaki, babae, o kambal?""Hindi ko sasabihin! Hindi ko muna sasabihin! Hindi ko lang sasabihin sa iyo!" Sinabi ni Ryan na may walang katulad na bastos na ekspresyon.Napakayabang ni Ryan na nagawa pa niyang humini sa tono. Nainis doon si Sabrina at kahit ang grupo ng tao sa likod niya ay sobra rin nakaramdam ng galit at gulat. Gayunpaman, nang makitang naging ama lang si Ryan noong araw na iyon, hindi ni
Nakatayo mag-isa si Ryan sa labas ng delivery room at kakaiba ang kanyang ekspresyon. Takot na takot si Sabrina at sobra ang kalabog ng kanyang puso. Hinawakan niya si Ryan at nagtanong, "Nasaan si Ruth? Bakit hindi ko naririnig ang sigaw niya? Sabihin mo sa akin, kumusta si Ruth?"Tinaas ni Ryan ang mga kilay niya at tumingin kay Sabrina. "Alam mo ba, Aunt Sabrina?""Ano?" tanong ni Sabrina. "Si Ruth... pagkatapos niyang madala sa delivery room, inabot ng hindi aabot... hindi aabot ng isang oras at pinanganak niya ang dalawang bata!"Hindi nakapagsalita si Sabrina. Napatigil din si Sebastian."Walang sakit na naramdaman si Ruth, alam mo ba 'yon? Hindi pa ako kailanman nakakita nang ganoong kabilis na pagpapanganak, Aunt Sabrina. Talagang nirerespeto ko noon noong ikaw, si Aunt Jane, at ang asawa ni Zayn na si Hana, noong nanganak, lahat kayo ang pineke ang mahirap na proseso. Hahaha..."Walang masabi si Sabrina. Pagkatapos ng mahabang panahon, tinaas niya ang kanyang kamay at
Bago pa malaman ng kahit na sina, agad binuhat ni Ryan ang asawa niya at nagmadali palabas nang nagmamadali. Ang lahat sa kasal at masasabi na agad kung anong nangyayari. Tumabi sila nang sa dalawang grupo kasama ang isang grupo na umatras sa kasal ni Yvonne at ang iba ay sinundan si Ryan sa kasal. Doble ang saya ni Yvonne sa araw na iyon. Hindi dahil sa kasal niya lang, pero pati na rin dahil manganganak na ang kaibigan niya. Nadala pa rin ang kasal sa isang sobrang buhay kasiyahan. Pagkatapos matapos ang kasal at hinatid na nila si Yvonne at Marcus paalis para matapos na nila ang kasal pagkatapos ay si Sabrina at ang iba pang mga tao ay pumunta sa hospital. Hindi maikukumpara ang pag-alala ni Sabrina sa buong biyahe niya papuntang hospital. Dahil iyon din ang unang pagkakataon na manganganak si Ruth at kambal pa ito, hindi lang alam ni Sabrina kung magiging maayos ang magiging delivery ito at kung cesarean na seksyon ba ang kailangan. Sa buong paglalakbay, pinipilit ni Sabrina si
Hindi makapaniwalang tumingin si Old Master Shaw kay Yvonne. "Anak ko, pinag-isipan mo na ba ito nang mabuti? Hindi ka na ba... natatakot sa akin? Hindi ka na ba... galit sa akin?"Nakaramdam ng hiya si Yvonne. "Alam mo po 'yon?""Siyamnapung taon na ako. Magiging matandang halimaw na ako. Ano pa ba ang hindi ko malalaman? Inisip ko na ito. Kung ayaw mo sa akin, pupunta ako sa nursing na pabahay pagkatapos niyang makasal ni Marcus..." sabi ni Old Master Shaw. "Hindi..." Hindi ganoo'ng kawalang puso si Yvonne. "Pasensya na. Malapit ako kay Sabrina at natuklasan ko ang maraming tao na abusuhin at pahiyain siya. Mula nung mga impostora mo pong mga apo na patuloy siyang sini-set up para paulit-ulit na abusuhin si Sabrina. Talagang galit ako sayo nang sobra mula noon. Hindi mo maiisip kung paano tumakas si Sabrina at ang kanyang ina nang may ngipin sa mga balat nila. Sobrang nakakaawa sila. Kaya, sa mahabang panahon, natatakot po ako sa'yo dahil...""Simula ngayon, nag-iba na ang opinyon
Kahit na takot si Yvonne magpakasal, siya ang pinakamasaya sa lahat ng mga babae. Simula pagkabata, Parehas na minahal si Yvonne ng kanyang mama at papa, at kahit ang kanyang tito, tita, at pinsan ay minahal din siya ng sobra. Hindi kailanman nagdusa ng kahit anong paghihirap at pagdurusa si Yvonne sa paglaki niya. Lumaki siyang malambing na babae sa pamilya.Ang relasyon niya kay Marcus ang tanging nagparamdam sa kanya ng pagkagipit. Tulad ng naramdaman niya mula kay Old Master Shaw. Ito ay dahil nasaksihan niya kung paano malupit na tratuhin ni Old Master Shaw si Sabrina na siyang sobrang nakaramdam ng takot si Yvonne kay Old Master Shaw. Habang lumilipas ang panahon, kahit si Old Master Shaw ay naramdaman ang takot niya sa kanya. Sa isang pagkakataon, kumuha na ng inisyatibo si Old Master Shaw na tanungin si Yvonne, "Anak ko, para kang isang takot na maliit na uwak. Bakit sa tuwing nakikita mo ako ay lilingon ka sa iba at hindi makapagsalita kahit na isang katiting na salita sa a
Nagulat ang lahat sa sinabi ni Ryan.“Sa kasalukyan, buntis ang aking pinakamamahal na asawa ng kambal! Isipin niyo yun! Nabuo ang kambal namin habang sobrang abala siya sa pagdadraft ng architectural design! Ang galing ng asawa ko diba?” Masayang sabi ni Ryan. Dahil dito, biglang namula si Ruth. Siya ang bride kaya kung siya ang papapiliin, ayaw niya muna sanang iaannounce na buntis siya! Pero huli na ang lahat dahil saktong sakto ang sinabi ni Ryan para sindakin ang mga mayayabang na babaeng pinagtatawanan siya kanina. Sobrang laki ng benepisyo ng ginawa ni Ryan dahil may tradisyon sa KIdon City na sa araw ng kasal, ipapahiya ng mga bisita ang bride. Pero ngayong sinabi na ni Ryan na buntis siya, wala ng naglakas ng loob na gawin yun!Sobrang engrande ng kasal nina Ruth at Ryan, kaya sobrang nakatulong ito sa confidence ni Ruth. Alam niya na kumpara sa asawa nina Jane at Sabrina, hindi hamak na mas mababa si Ryan, pero dahil hindi naman nagkaroon ng engrandeng kasal ang mga ito
”Tamaaa! Pero ano pa nga bang magagawa natin. Siya ang type ng young prince kaya kahit na sumalampak pa tayo dito, wala na tayong magagawa.” “May naisip ako! Bakit kaya hindi natin batiin ng bagong kasal ng Spanish mamaya? Tignan natin kung anong magiging reaksyon niya.” “Uy, gusto ko yang ideya na yan.”“Haha! Gusto ko siyang makita na mamula sa kahihiyan.” “Eto nga… balita ko napaka baba daw ng self esteem niya.”“Haha! Tara batiin na natin siya..”Galing sa mga prominenteng pamilya ang grupo ng mga babae. Hindi sila maawat sa paguusap at pagtatawanan habang naglalakad papunta sa direksyon ni Ruth. Nang oras na yun, kasalukuyang nakikipag usap si Ruth sa mga Poole. Hindi naman siya nakakaramndam ng anumang kaba at takot dahil kagaya nga ng sinabi ni Sabrina, wedding niya yun at siya ang host kaya tama lang na kausapin niya ang mga bisita nila.Noong malapit na ang grupo ng mga magagandang babae kay Ruth, sakto namang may dumating na isang napaka gwapong foreigner na nakas
Ika-labing-apat ng Pebrero noon at malamig ang panahon. Subalit para sa Grand Enigma Hotel, ito ay tila nasa kalagitnaan ng tagsibol. Maraming magagandang babae at mga marilag na babae mula sa iba't ibang panig ng bansa ang nagtipon sa marilag na hotel na iyon. Ngunit ang pinakamagandang babae sa araw na iyon ay ang bungang-bisig na si Ruth.Normal na sobrang lamig tuwing February 14, pero pinainit ng mga nagagandahan at eleganteng kababaihan ang Grand Enigma Hotel. Siyempre, ang pinaka maganda sa lahat ay walang iba kundi ang bride na si Ruth. Ang wedding dress na suot niya ay nagkakahalaga ng mahigit one million dollar na personal na dinesign at pinatahi ni Sabrina sa ibang bansa. Sahill hindi nakasuot ng magandang wedding dress, gusto niyang maranasan ito ni Ruth. Habang nakaupo sa dressing room, hindi napigilan ni Ruth na humagulgol. “Sabrina, sobrang swerte ko talaga na nkilala ko kayo. Maaga akong nawalan ng mga magulang at pamilya kaya kung hindi dahil sainyo ni Yvonne, bak
Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu