LOGINShare
Dalawampot-tatlong Kabanata - Nakaraan
Last Updated:
2022-08-29 08:41:13Related chapters
Picture Perfect Paunang Salita
Galit, poot at pagkasuklam ang damdaming lumulukob sa buong pagkatao ko habang hindi ako mapakaling nakatayo sa madilim na bahagi ng aking kwarto sa gilid ng aking bintana. Kuyom ang kamao ko at nanggagalaiti ako na nakasilip sa labas habang ‘di ko alintana ang nanakit kong katawan. Kung may bagay man na siguradong-sigurado ako ay ang krimen na ginawa ni Geneviève Sanarez. Ang putang inang h*******k na babaeng iyon! Pagbabayaran niya ang lahat! Magbabayad siya! Hindi iyon isang haka-haka at higit sa lahat hindi isang kathang isip. Hindi ako nagsisinungaling! Nakita ko siya! Kitang-kita ng dalawang ng mga mata ko kung paano niya pinatay ang batang babaeng nakadamit ng puti ng araw na iyon! Nakita ko kung paano niya ginawa ang lahat! Subalit ng isinumbong ko sa pulisya ang nangyari ay ako pa ang naging masama! Sa akin nila isinisi ang lahat. Kung hindi ba naman sila isa't kalahating mga bobo! Ang mga lintik na pulis ay hindi man lamang sila nag-abalang siyasatin ng mabuti ang sinabi ko!
Last Updated : 2021-09-30Picture Perfect Unang Kabanata - Nakaraan
Mag-aanim na buwan na ang nakalilipas bago nangyari ang lahat… Nakatuon ang buong atensyon ko sa sinusulat ko. Itinatak ko sa isipan ko na kapag hindi ko natapos ang manuscript na kasalukuyan kong isinusulat ay siguradong ako ang tatapusin ng may saltik kong tagapatnugot (Editor) Binilisan ko ang pagtipa sa keyboard ko habang maganda pa ang daloy nang mga salita at pangyayari sa kalawangin kong utak. Iba rin kasi ang pakiramdam kapag alam ko iyong isinusulat ko at hindi ko pinipilit pigain ang utak ko para lang makabuo nang maayos na dialogo para sa mga karakters ko. Minsan kasi kapag pinipilit ko, lalo lang nagiging basura at pilit ang tunog ng mga dialogo ng mga tauhan ko sa kwento. Ayokong bigyan ang tagapatnugot ko ng gawa na ibabasura lang niya. Kaya hanggat maganda pa ang daloy ng kwento sa utak ko, kailangan kong magsulat at hindi bigyan pansin ang lahat ng hindi konektado sa pagsusulat ko. Kailangan kong isarado ang utak ko sa mga nangyayari sa paligid ko. “Talulla!” malaka
Last Updated : 2021-09-30Picture Perfect Ikalawang Kabanata - Kasalukuyan
Nagising ako dahil sa isang malakas na kalampag ng nahulog na bagay sa sahig mula sa labas. Dilat-mata akong napabangon ng wala sa oras at alerto akong napatingin sa buong paligid ko at dali-daling napasilip ako sa bintana ko. Subalit agad akong napa-igik ng maramdam ko ang sakit na nanunuot sa bawat bahagi ng katawan ko nang subukan kong tumayo. “Anak ng magaling,” bulong ko ng biglang umikot ang paningin ko. Lihim akong napamura nang muling bumalik sa akin ang pinagdaanan ko nitong nakaraang isang linggo. Ang mga pulpol na pulis na iyon. Palibhasa mga walang paninindigan at bumabahag ang buntot kapag nakikita nila si Mama. Ayaw nilang sumama ulit ang tingin ni Mama sa Departamento ng Pulisya simula ng mawala si Ate Letty kaya parati nilang inuuna na paluguran ito kaysa sa pagbibigay at paghahanap ng hustisya. Kulang na lang gawin nilang batas ang salita ni Mama. At ang h*******k na Genevieve ay sinasamantala ang pagkakataon upang lalong maidiin sa akin ang kasalanang hindi ko nama
Last Updated : 2021-09-30Picture Perfect Ikatlong Kabanata- Nakaraan
Hindi ko naiwasang mapalunok ng makarating kami sa Hardin ng Hacienda. Hindi ko inaasahan na may madatnan akong mga bisita ngayong gabi. Subalit ang hindi ko kayang tagalan ay ang pamilyar na paraan ng tingin na ipinupukol nila sa akin. Ang tingin na natanggap ko pitong taon na ang nakalilipas.Kanina ay agad silang natahimik nang makita nila akong paparating at hindi nila inaasahan na kasama ko si Mama. Kung tingnan nila ako aakalain kong nakasunod sa akin si kamatayan na bitbit ang kanyang karit, nakangiti at nagdadala ng kamalasan. Para sa kanila, isa akong tinik sa lalamunan ni Mama na kailangan ng tanggalin.Agad akong napayuko para iwasan ang mapang-uring tingin na ipinupukol nila sa akin. Binilisan ko ang paghakbang ko na para bang doon nakasalalay ang paghinga at buhay ko. Kung pwede lang akong lamunin ng lupa, pagka-apak ko pa lang sa loob ng Hacienda ay nagpalamun na ako. Kung maaari lang akong maglaho. Pilitin ko man minsan na ipagsawalang-bahala ang lahat subalit hindi ko k
Last Updated : 2021-11-01Picture Perfect Ika-apat na Kabanata - Kasalukuyan
“Dōshite nani ga okotta no ka oshiete kurenakatta no? (Bakit hindi mo sinabi sa akin ang nangyari?)” Galit at nag-aalalang bungad niya sa akin mula sa kabilang linya. “Keisatsu ga anata o oikakete iru no o shitta toki, watashi ga dorehodo shinpai shite ita ka shitte imasu ka? (Alam mo ba kung gaano ako nag-alala nang malaman kong hinahabol ka ng mga pulis?). Dōshite oshiete kurenakatta no? (Bakit ‘di mo sinabi sa akin?) Naze watashi ni denwa shinakatta nodesu ka?(Bakit di mo ako tinawagan?)” Walang preno-prenong sunod-sunod na tanong sa akin ni Daiki sa sarili niyang lenggwahe mula sa kabilang linya. Kapag ginamit na niya ang sarili niyang wika ibig sabihin seryosong-seryoso siya. Halata naman sa boses niya. Napag-usapan namin dati na tatawagan ko siya kapag kailangan ko ng tulong, subalit dahil takot akong madawit ang pangalan niya sa pangalan ko, pinili kong huwag ipaalam sa kanya ang mga nangyayari sa akin. Ganun naman talaga ‘di ba kapag mahalaga ang isang tao sayo? Uunahin at uu
Last Updated : 2021-11-02Picture Perfect Ikalimang Kabanata- Nakaraan
Bago ako dumiretso sa bahay ko ay huminto muna ako sa harapan ng artipisyal na lawa na gawa ni Kuya Celio, ang nakatatanda kong kapatid. Mapait akong napangiti nang maalala ko si Kuya Celion. Kamusta na kaya siya? Tatlong taon na rin kaming hindi nagkikita. Napalingon ako sa Dining House namin na nakatayo sa gitna ng lawa. Lalong tumingkad ang kulay perlas nitong kulay dahil sa sinag ng inang buwan. Napatingala ako at hindi ko maiwasang mapangiti. Kahit papaano ay napapawi ng buwan ang ‘di magandang damdamin na unti-unting lumulukob sa akin. Huminga ako nang malalim na malalim bago ko muling ibinaling ang tingin ko sa lawa. Maliwanag na maliwanag ang bilog na bilog na buwan kaya tila diyamanteng nakikislapan na inilatag ang sinag ng buwag sa artispisyal na lawa. Noong bata pa ako, dito kami naglalaro ni Kuya Celio tuwing wala siyang pasok sa eskuwela. Pero simula nang magkolehiyo siya ay naging madalang na ang paglalaro namin. Subalit tuluyan naputol ang samahan namin nang mangyari a
Last Updated : 2021-11-03Picture Perfect Ika-anim na Kabanata - Kasalukuyan
Inayos ko muna ang aking higaan bago ako lumabas sa aking kuwarto. Isang linggo rin akong nagpahinga. Ngayon na nanumbalik na ang lakas ko ay handa ko nang isakatuparan ang layunin ko. Ang tugisin si Genivieve Sanarez at parusahan si Mama. Sa loob ng isang linggo kong pahinga rito sa likod ng kambal na talon ay si Bibo ang nangangalap ng balita at impormasyon para sa akin. Hindi ko itatanggi na may talento ang batang ito pagdating sa pag-iimbestiga. Dahil sa kanya nalaman kong nag-utos si Mama na halughugin pati ang kagubatan para mahanap ako. Nagkaroon din ng pagpupulong sa bayan na bibigyan ng pabuya ang kung sino mang makakapagturo kung nasaan ako. Pero kampante akong hindi nila matutunton ang kinalalagyan ng bahay ko. Isa pa, mahigpit kong ipinagbilin kay Bibo na huwag na huwag babanggitin ang pangalan ko kahit kanino. At ang malala pa ay pinatira ni Mama sa Hacienda si Genevieve upang protektahan ito sa laban sa akin. Subalit sa kabila ng lahat, ay natuwa pa rin ako dahil ibinal
Last Updated : 2021-11-04Picture Perfect Ika-pitong Kabanata - Nakaraan
Dumiretso ako sa Bag End at pagkapasok ko ay pinili kong hayaan ang dilim ang muling umagapay sa akin. Hilam ang luha kong tahimik akong humiga sa kama ko at mahigpit kong niyakap ang sarili ko tulad ng sanggol na nasa sinapupunan pa lamang ng kanyang ina. Ang kaibahan lamang ay para akong walang buhay na nakahilata sa kama ko habang nakatitig sa labas at lumuluha. Ganito ba talaga ako kahina? Nakakapagod na. Pagod na ako. Pagod na pagod na ako. Paulit-ulit kong kinukumbinsi ang sarili ko na huwag akong maapektuhan. Na sanay na ako. Subalit, sa bawat pagbanggit nila sa pangalan ni Ate Letty, pakiramdam ko daig ko pa ang kriminal na paulit-ulit na kinukundina. Kasalanan ko ba talaga ang lahat? Hindi ko alam. Wala akong maalala. “Tiis ka lang, Talulla. Magtiis ka lang,” bulong ko sa sarili ko. Pero hanggang kailangan ako magtitiis? Hanggang kailan ako magdurusa sa kasalanan hindi ko maalala? Kailan ba ako patatawarin ni Mama? Pagak akong natawa nang biglang bumuhos ang malakas na mala
Last Updated : 2021-11-05
Latest chapter
Picture Perfect Dalawampot-tatlong Kabanata - Nakaraan
“Hi, little sis,” bati niya sa akin habang nasa counter ko pa rin ang kamay niya. Magandang-maganda ang ngiti niya habang nakatingin siya sa akin. Maaliwalas na maaliwalas ang mukha niya na para bang tapos na lahat ng problema niya sa mundo. Suot niya ang damit niya noong libing niya habang malayang nakalugay ang may paka-pula niyang buhok. Nababaliw na ba ako o panaginip lang ito? Wala sa loob kong napatingin kay Nanay Yasim. “Nay, may nakikita niyo po ba siya?” naguguluhan kong tanong sa kanya. Baka proyekto lang si Ate ng imahinasyon ko. Baka nababaliw na ako. “Anong nakikita, anak? Ikaw huwag mo akong pinag-aalala,” naguguluhang balik tanong sa akin ni Nanay Yasmin habang labis ang pag-aalalang nakatingin siya sa akin. Napahilamos ako ng mukha ng mapansin kong kulang na lang ay tumawag siya ng doctor. “N-nay? Pwede niyo po ba akong iwan mag-isa?” pakiusap ko sa kanya habang nanatiling nakapako ang tingin ko kay Ate Letty na masayang umupo sa counter ko. Ayokong lalong mag-alal
Picture Perfect Dalawampot-dalawang Kabanata - Kasalukuyan
Lahat ay nakatingin sa akin pag-apak na pag-apak ko sa loob ng Hacienda. Daig ko pa ang patay na bumangon sa hukay ko kung titigan nila ako. Ang iba ay nagtataka habang ang iba ay hindi makapaniwala na babalik ako.Subalit ang hindi ko inaasahan na kabilang sa babati at mag-aabalang magpakita sa akin ay si Genevieve. Hindi ko alam kong sadyang makapal lang talaga ang pagmumukha niya o sa tingin niya aasta akong may kasalanan katulad ng dati. “Talulla, you are back!” Masiglang pahayag niya habang nakangiti siyang naglalakad palapit sa akin. Akmang yayakapin niya ako pero agad ko siyang tinaasan ng kilay. Nilagpasan ko siya ng walang pasabi sa harapan ng mga matang lihim na nakamasid sa akin. Hindi ko maiwasang mapangiti ng makita ko ang pagkagulat sa mukha niya. Sa buong buhay niya wala pang tumanggi sa kanya. Parating siya ang tumatanggi sa iba sa harapan ng maraming tao. Subalit ibang usapan na ngayon. Noong araw na hinahabol ako ng mga pulis sa kasalanan hindi ko ginagawa kahit wa
Picture Perfect Kabanata Dalawampot-isa - Nakaraan
“Are you planning to stay here?” tanong ulit sa akin ni Kuya ng manatili lang ang tingin ko sa papalubog na araw sa dakong kanluran. “Oo. Siguro. Hindi ko pa talaga alam, Kuya,” sagot ko sa kanya. “By the way, I’m sorry about yesterday. Pagpasensyahan mo na si Mama. She can be very nuisance, most of the time. Hindi ko alam na hindi ka niya isinama. I slept in ranch villa kaya akala ko kasama ka nila,” May pag-iinggat na sabi sa akin ni Kuya Celio. Alam kong ayaw lang niyang masaktan o mapikon ako. “I’m sorry, Sis.” Ang tinutukoy niya ang pagbisita nila sa puntod ni Ate Letty kahapon. Lahat ay pumunta maliban sa akin, pati si Genevieve at Rhaia, maging ang ibang malalapit na tauhan sa Hacienda ay sumama sa puntod ni Ate Letty, subalit wala man lamang nag-abalang gisingin ako. Nalaman ko kay Nanay Yasmin na sa Main House sila pinatulog at mag-aalas Cuatro pa lang ng umaga ay umalis na sila at tanghali na sila umuwi. “Wala iyon, Kuya. Kalimutan mo na. Matagal ko nang tanggap na galit
Picture Perfect Dalawapong Kabanata - Kasalukuyan
“How did you do that?” manghang-manghang tanong sa akin ni Daiki ng maabutan niya ako. Pagkatapos niyang masigurado na tapos na ang laban ay mabilis siyang tumakbo papunta sa kinaroroonan ko na saktong pagkatapos kong kausapin si Rhaia. Oo, si Rhaia, ang nag-iisang taong hindi ko inaasahan na hahawak ng karit ni kamatayan mawala lang ako sa landas niya. Ibig sabihin alam na niya ang relasyon namin ni Daiki. Hindi naman sa itinatago ko na may relasyon kami ni Daiki, hindi ko lang ugaling ipagsabi. “Let me treat your wounds.” Agad napalitan ng pag-aalala ang ekpresyon niya ng mapadako ang tingin niya sa dumudugo kong pisngi. “Are you okay? God! Are you okay? Okay ka lang ba talaga? Daijoubo? Siguro ang relasyon namin ni Daiki ang pinaka-predictable o inaasahan ng lahat, mula sa magkaibigan hanggang sa magka-ibigan. Sinagot ko siya noong una dahil siya lang ang nag-iisang taong nagpakita sa akin ng totoong pang-unawa at pagmamahal. Para sa akin ayoko siyang mawala kaya sumang-ayon ako
Picture Perfect Labing-siyam na Kabanata - Nakaraan
Carrie? Kinusot ko ang ilong at pilit kong inaalala si Carrie sa utak ko. Wala akong kilalang Carrie. Sino ba siya?“Carrie?” kunot na kunot ang noo kong tanong sa sarili ko habang pinipilit ko pa rin siyang maalala. “Señorita Talulla, I suggest you to stop,” natatawa niyang suhestyon sa akin. “Alam ko kung bakit hindi mo siya maalala,” pahayag niya bago niya ibinababa ang hawak niyang bago tasa ng kape. “Huh?” Nalilito akong napatingin sa kanya. Anong kalokohan ang ibig niyang sabihin? “Anong ibig mong sabihin na alam mo kung bakit hindi ko siya maalala?” Matama niya akong tiningnan tapos maya-maya ay mayumi siyang ngumiti at sumusukong huminga ng malalim na para bang inaasahan na niya ang tanong ko. “Dahil kinakalimutan mo ang mga tao at bagay na walang kinalaman sa’yo, Señorita Talulla. Kinakalimutan mo ang mga bagay na sa tingin mo hindi mo mapapakinabangan at hindi na mahalaga sayo,” nakangiti niyang paliwanag sa akin pero iba ang sinasabi ng mukha niya, lalong-lalo na ang ma
Picture Perfect Labing-walong Kabanata - Kasalukuyan
"Bigyan mo ako ng dalawang linggo pa, Daiki. Pakisabi kay Attorney ihanda niya ang lahat pero kailangan ko ng dalawang linggo para alam lahat ng kailangan kong malaman, ipaalam mo rin kay Kuya Celio,” paliwanag ko sa kanya. “Pagkatapos ng dalawang linggo, sunduin mo ako sa Hacienda.” “Ano ang balak mong gawin ngayon?” Katulad ng paulit-ulit kong sinasabi, hindi madaling kalaban si Mama. Isa siyang higante sa buong mundo hindi lang sa larangan ng negosyo kundi ang pangalan niya ay itinuturing na mukha ng yaman at kapangyarihan, kilala siya ng lahat bilang tagapagmana ni lolo kayawalang gustong bumabangga basta-basta. Napantingin ako kay Daiki, maliban sa pagtulong ni Daiki ay alam kong hindi ko siya maaaring idawit sa problemang ito lalong-lalo na at problemang pampamilya ang puno’t-dulo ng bagay na ito. Malaki ang posibilidad na ang katiwaliaan at kasamaan ni Genevieve ay konektado si Mama subalit kung gusto ko siyang bumagsak, dapat ako hahawak ng susi. I will be the one who will p
Picture Perfect Labing-pito na Kabanata - Nakaraan
Pagkatapos kong makausap si Genevieve sa lumang tulay ay walang paalam ko siyang iniwan at bumalik ako agad sa Hacienda. Pinili kong tanggalin ang sinabi ni Genevieve sa utak ko at nagpasiya akong dumiretso ako sa bahay-aklatan. Agad kong hinahanap ang ARCHIVE section kung saan nakalagay ang lahat ng dokumento tungkol sa pamilya namin. Maliban sa mga impormasyon tungkol kay lolo na hanggang ngayon ay nasa bahay pa rin niya. Pinaandar ko ang lampara at kinuha ko ang hagdanan. Itinago lahat ni Mama ang lahat ng gamit ni Ate Letty, sa subrang pangungulila niya. Kulang na lang pagawan niya ng altar o monomento si Ate Letty. Noong una ay hindi ko maintindihan subalit pilit kong inintindi, iniisip ko na lang na karapatan niya ang mangulila at magluksa dahil nawalan siya ng anak, nawala sa kanya ang pinakapaborito niyang anak. Kinuha ko lahat ng impormasyon tungkol na nahanap ko pa tungkol kay Ate Letty at inilagay ko lahat iyon sa isang malaking kahon at binitbit ko pabalik ng Bag End. Ini
Picture Perfect Labing-anim na Kabanata - Kasalukuyan
Imbis na sagutin ako ni Daiki ay nakangti niyang hinawakan ang makabilang pisngi ko at walang paalam niya ako hinila at inangkin ang mga labi ko. Sa subrang gulat ko ay hindi ko nasundan ang mga sumunod na pangyayari, basta ang alam ko na lang ay kanlong na niya ako sa kandugan niya at patuloy akong hinalikan. Nanlalaki ang mata kong mabilis siyang itinulak ng tuluyang rumihistro sa utak ko ang ginagawa niya. “Stop!” gimbal at namumula kong pigil sa kanya. “But you haven’t kiss me back,” reklamo niya na lalong ikinapula ng pisngi ko. Dali-dali akong tumayo at iniwan siya sa kinauupuan niya. Wala sa sarili kong napakamot ako ng ilong at umupo sa sahig. “Don’t tell me you still don’t know how to kiss, love,” natatawang tudyo niya sa akin sabay tayo at naglakad siya papunta sa kinauupuan ko. “Gago,” namumula ko pa rin na sikmat sa kanyan. Ipinatong ko ulit sa lupa si Kei, ang relo ko, at muling inilabas ang keyboard kanina. Sinubukan kong ibalik ang pansin ko sa ginagawa ko kanina. An
Picture Perfect Labing-lima Kabanata - Nakaraan
Katulad ng inaasahan ko, hindi nga kaarawan ko ang dinatnan ko sa Skye Hall kundi ang napakalaking larawan ni Ate Letty na nakapaskil sa bulwagan ng Hall mismo. Masakit, hindi ko itatanggi iyon ngunit mas pinili kong magiging matatag katulad ng paulit-ulit kong ginagawa sa loob ng walong taon niyang pagkawala. Taas-noo akong pumasok sa Hall habang nakaalalay sa akin si Daiki. Pero katulad ng nakasanayan, pinaglalaruan pa rin ako ng tadhana. Aminado akong hindi ko dapat isinisi ang lahat ng kamalasang tinatamasa ko subalit hindi ko kontrolado ang buhay, ano ang magagawa ko kundi isisi sa tadhana, ‘di ba? Parang may direktor at planado lahat ang sumunod na nangyari. Pagpasok na pagpasok namin sa Hall ay si Mama na ang nagsasalita sa harapan at nagbibigay ng mensahe, hindi para sa akin kundi para kay Ate Letty. Pinili kong magtaingang-kawali lang at mahigpit na humawak sa bisig ni Daiki. Hindi ko sasayangin ang damit na regalo ni Lolo para bigyang ligaya si Mama sa ginagawa niya. Mas ti
