Novels by ngnlblank

“Hi, little sis,” bati niya sa akin habang nasa counter ko pa rin ang kamay niya. Magandang-maganda ang ngiti niya habang nakatingin siya sa akin. Maaliwalas na maaliwalas ang mukha niya na para bang tapos na lahat ng problema niya sa mundo. Suot niya ang damit niya noong libing niya habang malayang nakalugay ang may paka-pula niyang buhok. Nababaliw na ba ako o panaginip lang ito? Wala sa loob kong napatingin kay Nanay Yasim. “Nay, may nakikita niyo po ba siya?” naguguluhan kong tanong sa kanya. Baka proyekto lang si Ate ng imahinasyon ko. Baka nababaliw na ako. “Anong nakikita, anak? Ikaw huwag mo akong pinag-aalala,” naguguluhang balik tanong sa akin ni Nanay Yasmin habang labis ang pag-aalalang nakatingin siya sa akin. Napahilamos ako ng mukha ng mapansin kong kulang na lang ay tumawag siya ng doctor. “N-nay? Pwede niyo po ba akong iwan mag-isa?” pakiusap ko sa kanya habang nanatiling nakapako ang tingin ko kay Ate Letty na masayang umupo sa counter ko. Ayokong lalong mag-alal

Lahat ay nakatingin sa akin pag-apak na pag-apak ko sa loob ng Hacienda. Daig ko pa ang patay na bumangon sa hukay ko kung titigan nila ako. Ang iba ay nagtataka habang ang iba ay hindi makapaniwala na babalik ako.Subalit ang hindi ko inaasahan na kabilang sa babati at mag-aabalang magpakita sa akin ay si Genevieve. Hindi ko alam kong sadyang makapal lang talaga ang pagmumukha niya o sa tingin niya aasta akong may kasalanan katulad ng dati. “Talulla, you are back!” Masiglang pahayag niya habang nakangiti siyang naglalakad palapit sa akin. Akmang yayakapin niya ako pero agad ko siyang tinaasan ng kilay. Nilagpasan ko siya ng walang pasabi sa harapan ng mga matang lihim na nakamasid sa akin. Hindi ko maiwasang mapangiti ng makita ko ang pagkagulat sa mukha niya. Sa buong buhay niya wala pang tumanggi sa kanya. Parating siya ang tumatanggi sa iba sa harapan ng maraming tao. Subalit ibang usapan na ngayon. Noong araw na hinahabol ako ng mga pulis sa kasalanan hindi ko ginagawa kahit wa

“Are you planning to stay here?” tanong ulit sa akin ni Kuya ng manatili lang ang tingin ko sa papalubog na araw sa dakong kanluran. “Oo. Siguro. Hindi ko pa talaga alam, Kuya,” sagot ko sa kanya. “By the way, I’m sorry about yesterday. Pagpasensyahan mo na si Mama. She can be very nuisance, most of the time. Hindi ko alam na hindi ka niya isinama. I slept in ranch villa kaya akala ko kasama ka nila,” May pag-iinggat na sabi sa akin ni Kuya Celio. Alam kong ayaw lang niyang masaktan o mapikon ako. “I’m sorry, Sis.” Ang tinutukoy niya ang pagbisita nila sa puntod ni Ate Letty kahapon. Lahat ay pumunta maliban sa akin, pati si Genevieve at Rhaia, maging ang ibang malalapit na tauhan sa Hacienda ay sumama sa puntod ni Ate Letty, subalit wala man lamang nag-abalang gisingin ako. Nalaman ko kay Nanay Yasmin na sa Main House sila pinatulog at mag-aalas Cuatro pa lang ng umaga ay umalis na sila at tanghali na sila umuwi. “Wala iyon, Kuya. Kalimutan mo na. Matagal ko nang tanggap na galit

“How did you do that?” manghang-manghang tanong sa akin ni Daiki ng maabutan niya ako. Pagkatapos niyang masigurado na tapos na ang laban ay mabilis siyang tumakbo papunta sa kinaroroonan ko na saktong pagkatapos kong kausapin si Rhaia. Oo, si Rhaia, ang nag-iisang taong hindi ko inaasahan na hahawak ng karit ni kamatayan mawala lang ako sa landas niya. Ibig sabihin alam na niya ang relasyon namin ni Daiki. Hindi naman sa itinatago ko na may relasyon kami ni Daiki, hindi ko lang ugaling ipagsabi. “Let me treat your wounds.” Agad napalitan ng pag-aalala ang ekpresyon niya ng mapadako ang tingin niya sa dumudugo kong pisngi. “Are you okay? God! Are you okay? Okay ka lang ba talaga? Daijoubo? Siguro ang relasyon namin ni Daiki ang pinaka-predictable o inaasahan ng lahat, mula sa magkaibigan hanggang sa magka-ibigan. Sinagot ko siya noong una dahil siya lang ang nag-iisang taong nagpakita sa akin ng totoong pang-unawa at pagmamahal. Para sa akin ayoko siyang mawala kaya sumang-ayon ako

Carrie? Kinusot ko ang ilong at pilit kong inaalala si Carrie sa utak ko. Wala akong kilalang Carrie. Sino ba siya?“Carrie?” kunot na kunot ang noo kong tanong sa sarili ko habang pinipilit ko pa rin siyang maalala. “Señorita Talulla, I suggest you to stop,” natatawa niyang suhestyon sa akin. “Alam ko kung bakit hindi mo siya maalala,” pahayag niya bago niya ibinababa ang hawak niyang bago tasa ng kape. “Huh?” Nalilito akong napatingin sa kanya. Anong kalokohan ang ibig niyang sabihin? “Anong ibig mong sabihin na alam mo kung bakit hindi ko siya maalala?” Matama niya akong tiningnan tapos maya-maya ay mayumi siyang ngumiti at sumusukong huminga ng malalim na para bang inaasahan na niya ang tanong ko. “Dahil kinakalimutan mo ang mga tao at bagay na walang kinalaman sa’yo, Señorita Talulla. Kinakalimutan mo ang mga bagay na sa tingin mo hindi mo mapapakinabangan at hindi na mahalaga sayo,” nakangiti niyang paliwanag sa akin pero iba ang sinasabi ng mukha niya, lalong-lalo na ang ma

"Bigyan mo ako ng dalawang linggo pa, Daiki. Pakisabi kay Attorney ihanda niya ang lahat pero kailangan ko ng dalawang linggo para alam lahat ng kailangan kong malaman, ipaalam mo rin kay Kuya Celio,” paliwanag ko sa kanya. “Pagkatapos ng dalawang linggo, sunduin mo ako sa Hacienda.” “Ano ang balak mong gawin ngayon?” Katulad ng paulit-ulit kong sinasabi, hindi madaling kalaban si Mama. Isa siyang higante sa buong mundo hindi lang sa larangan ng negosyo kundi ang pangalan niya ay itinuturing na mukha ng yaman at kapangyarihan, kilala siya ng lahat bilang tagapagmana ni lolo kayawalang gustong bumabangga basta-basta. Napantingin ako kay Daiki, maliban sa pagtulong ni Daiki ay alam kong hindi ko siya maaaring idawit sa problemang ito lalong-lalo na at problemang pampamilya ang puno’t-dulo ng bagay na ito. Malaki ang posibilidad na ang katiwaliaan at kasamaan ni Genevieve ay konektado si Mama subalit kung gusto ko siyang bumagsak, dapat ako hahawak ng susi. I will be the one who will p