Kabanata 9

Nakaramdam si Catherine ng kurot sa kanyang dibdib. Napakasakit na halos hindi siya makahinga lalo na nang makita niya ang walang pakialam na tingin ni Ethan sa kanya na hindi man lang nagtagal.

Nagmadaling pumunta si James kay Rebecca. “Nagbigay ang HQ ng utos na ilipat ang project kay Rebecca.”

Nangatog si Catherine bago nilingon ang babae.

“Cathy, ‘wag kang magalit.” napaatras si Rebecca na para bang nagulat ito. Swerte siya at nasa maliit niyang likod nag kamay ni Ethan.

Mas lalo lang pinalala ng pangyayari ang sitwasyon.

“Rebecca, ano pang gusto mo? Nakuha mo na ang nobyo ko at ngayong pati ang project na pinaggugulan ko ng oras at effort ay kinuha mo rin. Ganun ka ba kainggit sa lahat ng meron ako?”

“Nakakatawa ka! Kailan mo pa naging nobyo si Young Master Lowe?” pangungutya niy James. “Iba ka rin, ano? Pinepeste mo si Young Master Lowe noon pero hindi siya nagpakita ng kahit anong interes sa’yo. Isa ba, sa tingin mo ba makukuha mo ang project kung hindi kinausap ni Master Lowe ang mga boss ng nasabing kumpanya?”

“James, tama na.” Pagsenyas ni Rebecca.

“Hindi. Ikaw ang fiancée ng Young Master Lowe, ikaw ang may karapatang makakuha ng project.”

“Sa tingin mo rin?” Tinitigan ni Catherine si Ethan na kanina pa nananahimik.

Sa totoo nga niyan, kinausap nga ni Ethan ang Young Master Clark para ipakilala siya rito.

Ngunit, ang dalawang lalaki ay hindi rin ganoon ka close. Si Catherine ang gumawa ng paraan para kitain ang Young Master Clark buong buwan para makapag-usap sila tungkol sa mga plano ng paulit-ulit bago mafinalize ang mga terms.

Napasimangot ng kaunti si Ethan. “Pumayag si Young Master Clark na kitain ka dahil sa akin.”

Umismid si James, “Alam ng lahat ‘to pero mukhang may gustong ipahiya ang sarili niya.”

“Hindi pwede ‘to. Pupunta ako kay Dad.”

Nagmaneho papunta sa main company si Catherine para hanapin si Jeffrey Jones.

“Dad, bakit mo binigay ang hotel project kay Rebecca? Alam mong ginugulan ko ng effort ay project na iyon.”

Si Jeffrey, na nasa kalagitnaan ng trabaho, ay hindi natutuwa sa biglaang pagsugod ng babae. “Bibigyan kita ng iba pang project. Anong sa tingin mo sa Campbell villa project?

“Ang mas maliit na project ay mas bagay kay Rebecca. Mas wala siyang karanasan sa industriyang to kaya mas tama kung magumpisa siya sa baba…”

Hinampas ni Jeffrey ang palad niya sa lamesa. “Siya ang nakakatanda mong kapatid at dapat magbigay ka ng respeto sa kanya. Walang duda na sinasabi ng mom mo na ikaw ay ‘di na makontrol.”

Nagulat si Catherine. Ang kanyang boses ay puno ng hinaing sa susunod niya sinabi. “Inagaw niya ang nobyo ko at ngayon aagawin niya pati ang project ko. Paano ko siya rerespetuhin bilang babae?”

“Hindi niya inagaw ang project dahil ang bawat project ay pagmamay ari ng Summit. Ako ang presidente at kaya kong ibigay kahit kanino ko gusto ang project. Isa pa, hindi kailanman naging sayo si Ethan. Pinili niya ang ate mo.”

Lumabas muna ang mga salita sa bibig niya bago niya mapigilan ang sarili niya. “Hindi niya pipiliin si Rebecca kung hindi niyo nilipat sa kanya ang 80% ng shares ng kumpanya sa kanya.”

“Hindi mo maiimagine ang hirap na pinagdaanan ng ate mo nung mga huling taon. Tulungan mo siya hanggang sa kaya mo. isa pa, humingi ka ng tawad sa nangyari kahapin,” sabi ng lalaki.

“Hindi ko iyon magagawa,” nagngingitngit na ngipin niyang sagot.

Hinampas muli ni Jeffrey ang lamesa. “Umalis ka na kung hindi mo kayang gawin iyon, walang utang na loob kang anak. Wala ka kung walang Summit.”

Ang galit niya salita ay sinampal siya sa mukha na parang bulos ng brutal na hangin. Ang kanyang mukha ay namula sa halong emosyon.

“Sige, aalis ako. Hindi ako naniniwalang ang magaling na designer tulad ko na may first-class architect certification ay hindi makakakuha ng trabaho sa ibang kumpanya.”

Bumalik siya sa opisina niya pagtapos nun. Nang may puso na puno ng hinaing at galit, binalot niya ang gamit niya sa cardboard box bago nagtungo sa entrance.

Maraming tao ang nagbulungan ng lampasan niya ang mga ito.

“Ang narinig ko kaya siya nasesante dahil masama ang pakikitungo niya sa inyo First Young Lady!”

“Napakakitid ng utak niya para isantabi ang kapatid niya. Usap-usapan din na ang First Young Lady ay nadukot noong maliit pa sila at nakasama lang nila ulit nito lang. Hindi ko maimagine ang hirap na napagdaanan niya ng mga taong iton.”

“Tumpak! Isa pa, hindi lang mabait ang First Young Lady madali ring pakisamahan. Binilhan pa nga tayo ng hapunan nung nagtatrabaho tayo ng overtime kagabi.”

“Dapat lang sa babaeng iyan ang nangyayari sa kanya!”