Kabanata 11

”Ah, bakit mo nalaglag ang twalya?!”

Si Catherine ay tuluyang napatanga dahil sa ito ang unang beses na naka salubong siya ng ganitong klaseng sitwasyon. Umabot siya para takpan ang kanyang mata at saka niya napagtanto ng ang puting twalya ay nasa kanyang kamay.

Siya ba ay… Siya ba ay aksidenteng nahatak ang twalya mula sa kanya kanina?

“Nalaglag ang twalya?”

Ang walang pakialam na boses ni Shaun ay dumaan sa kanyang pisngi na parang malamig na yelo. “Hindi pa ako nakakita ng babae na kasing walang hiya tulad mo.”

Para siyang napapaiyak, ngunit walang luha ang lumalabas. “Hindi ko plinano na gawin ito. Aksidente akong natapilok sa mat.”

“Naglalakad ako sa mat na ito bawat isang araw ngunit hindi pa ako natapilok dati. Kahit isang beses. Hindi mo ako makukumbinsi sa kalokohang palusot na ito.” Ang lalaking iyon ay hindi siya pinaniwalaan.

Napakurap siya ng walang ekspresyon. Ang sitwasyon ay lagpas na para ayusin ngayon, kaya inosente siyang tumugon, “Siguro matapos kong makita sandali ang iyong mala diyos at perpektong katawan, ang aking isip ay nagblangko at nawa ang aking abilidad na magfocus...”

Ang lalaki ay ngumisi sa galit. Nakasalubong na siya ng maraming babae sa kanyang buhay, ngunit hindi ganito ka walang hiya.

“Kung gayon ako na ang sinisisi mo ngayon?”

“Hindi, talaga, Kasalanan ko ito, talaga, kasi hindi ako nakakita ng mga bagay sa buhay...”

“Pwede ka bang tumigil sa kakatitig? Lumabas ka.” Hindi na makarinig pa si Shaun higit pa doon. Naramdaman niya ang kanyang dugo na kumukulo sa kanyang mga ugat at sinubukan niya talaga na pigilan na sipain siya sa mukha.

“Oo, syempre. Aalis kaagad ako.”

Si Catherine ay kaagad na tumayo at nagpunta sa pintuan.

“Tumayo ka lang diyan!”

Isang naguguluhang boses ang sumigaw sa likuran niya. Ang lalaki ay nagwawala sa galit at sinabi sa pagitan ng kanyang nagngingitngit na ngipin, “Ibigay mo ang aking twalya.”

Binaba niya ang kanyang mata sa twalya na kanyang hawak. Siya ay sobrang nahiya na hiniling niya na merong butas na pwede niyang pagtaguan.

“Heto.”

Nagpakita siya ng matapang na mukha at tinulak ang tuwalya sa kanyang kamay.

“...”

Siya ay ay walang masabi ng mapagtanto niya ang direksyon kung saan ito tumitingin.

Ang kapal ng mukha ng babaeng ito.

Slam! Binagsak ni Catherine ang pintuan sa likod niya, hinihingal.

Mukhang napansin niya ang mga dulo ng tenga ng lalaki ay namula bago siya umalis ng kwarto. Siya ba ay nahihiya?

Ito ay talagang nakakatuwa, sa totoo lang.

Subalit, matapos ang insidenteng ito, hindi siya naglakas loob na manatili pa sa sala at bumalik sa kanyang kwarto kaagad.

Gayunpaman, ang kanyang utak ay mukhang hindi kaya na makabawi mula sa gulat.

Wala siyang ideya kung gaano katagal ang oras na lumipas ng biglang mayroong kumatok sa pintuan.

Ang babae ay napatalon sa gulat. Ilang segundo pagkatapos, mahina siyang tumugon, “Maaari ba natin itong pagusapan bukas? Inaantok na ako.”

“Iniiwan mo bang bukas ang ilaw mo kapag natutulog?” Ang malalim na boses ni Shaun ay pumasok sa pagitan sa ilalim ng pintuan. “Huwag mo akong hayaan na kunin ang susi.”

Napakamot siya sa kanyang ulo sa kalituhan bago buksan ang pintuan.

Ang lalaki na nakatayo sa may pintuan ay naka bihis sa kanyang gray na pajamas. Ang preskong amoy ng kanyang pinag ahitan ay mabango.

Ang lahat ng butones ng kanyang shirt ay nakasara, kahit ang pinaka tuktok. Tinatakpan nito ang kanyang Adam’s apple. Autumn pa lang ngayon, kaya hindi pa naman ganoon kalamig.

“Ano ang tinitignan mo?”

Si Shaun ay lalo pang nagalit ng mapansin ang kanyang tingin. Ang babaeng ito ay talagang matapang!

Walang masabi, si Catherine ay hindi alam na ang ibig sabihin ng kanyang tumatagos na tingin. “Wala.”

“Mas alam ko kaysa sa ibang tao.”

Binaba niya ang kanyang ulo para tignan ang babae. Mula sa anggulong ito, ang kanyang leeg ay mukhang sobrang nipis at elegante. Siguro ito ay dahil sa ilaw o kung ano pang ibang rason, ngunit ang kanyang mukha ay parang naliwanagan ng nakakaakit na sinag ng paglubog ng araw.

Ang kanyang tingin ay bumaba papunta sa kanyang leeg ng kanyang cotton na pajamas.

Kaagad, ang kanyang mata ay nanliit habang siya ay mas determinado sa kanyang desisyon.

“Well. ano ang tinitignan mo?”

Sinabi niya din ang parehong tanong.

Ang tumatagos na tingin ng lalaki ay sobrang nakakatakot na siya na handa na akitin siya, ay kinakabahan ngayon. Binaba niya ang kanyang tingin at kaagad na ginamit ang kanyang kamay para takpan ang kanyang dibdib ng hindi namamalayan.

Na pangisi siya. “Sinusubukan kong makita kung paano mo ako aakitin.”

“...”

Siya ay walang masabi. Inaamin niya, pinagisipan niya ito dati ngunit sa ngayon.

“Ako’y hindi...”

Ngumuso ang babae. Ang kanyang walang makeup na mukha ay mukhang natural na malinis at presko.

Si Shaun ay inatras ang kanyang tingin at galit ang biglang bumalik sa kanyang gwapong mukha. “Pwede kitang bigyan ng pera para magpunta sa ibang lugar. Hindi nararapat para sa atin na manirahan sa parehon bahay.”

Pinaaalis niya siya sa kanyang bahay.

Si Catherine ay kinakabahan pagkarinig nito. “Paano ito hindi nararapat? Tayo ay kinasal ayon sa batas.”

Isang sarkastikong ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha. “Sa tingin ko alam ko ang tunay na rason bakit tayo nagpakasal.”

Pagkarinig noon, sinubukan niyang ipakita ang kanyang nakakaakit na ngiti habang sinusubukan na magmukhang nahihiya sa parehong oras. “Hindi ba dahil sa nahulog ako sa unang tingin? Simula ng sandaling iyon, ang aking batang puso ay malalim na naakit na sayo.”

“...”

Walang masabi.

Siya ay naakit ng gabing iyon.

Mula sa kawalan, sinabi niya, “Nakuha ko na ngayon. Siguro galit ka pa din tungkol sa insidente kanina. Alam ko na pakiramdam mo na ikaw ay naabuso at normal na ganun ang isipin mo.”

Kinagat niya ang kanyang pink na labi, mukhang parang sinusubukan na magdesisyon.

“Kung gayon… Paano kung ipakita ko din kung ano ang meron ako?”

Tapos, umabot siya para tanggalin ang butones ng kanyang pajamas.

Siya ay kusang napatigil sa paghinga ng ilang sandali bago siya tumalikod at binagsak pasara ang pintuan, hindi nakalimutang magsalita tungkol sa kanyang matapang na pag uugali.

Huminga siya ng malalim habang tumingin siya sa kanyang collarbones. Natatawa siya na umalis si Shaun bago pa man siya makapagpakita ng kahit ano.

Maliban sa kanyang masamang init ng ulo, siya ay isang disenteng lalaki pa din.

Mailap na para makakita ng ganitong lalaki sa panahong ito.

…

Sa gitna ng gabi. Si Catherine ay nagising sa ingay ng pusa na umuungol ng walang tigil.

Tumayo siya mula sa kama at binuksan ang bintana. Si Fudge ay nakahiga sa ilalim ng lamesa, nagsusuka ng mahina.

“Fudge.” Nagulat, inabot niya ang pusa, ngunit ang walang pakialam na boses ni Shaun ay narinig sa likod niya.

“Tumabi ka.”

Ang kanyang kamay ay napahinto sa gitna ng ere. Humakbang siya paharap para buhatin ang pusa.

Ang kanyang nakaukit na jawline ay mukhang kakaiba at malayo mula sa ilalim ng sinag ng ilaw. Gayunpaman, sa ilalim ng kanyang magulong itim na buhok, sa ilalim ng kanyang pares ng dark brown na mata ay may kumikinang na nakakaakit na kahinahunan.

“Anong nangyari sa kanya?”

Si Catherine ay parang nalilito at walang magawa na makita ang nakakatuwang pusa na nahihirapan.

“Ano sa tingin mo?” Tinitigan siya ni Sean na may galit sa kanyang mata. “Pusa siya ngunit pinapakain mo siya ng basura. Talaga bang iniisip mo na kaya ng tiyan niya ito.”

Siya ay sobrang nagsisisi. Nakakita siya ng mga pusang gala dati na kumakain ng kahit na ano na makita nila sa kalsada. Ito ang dahilan bakit inisip niya na ang mga pusa ay may matibay na sikmura.

“Pasensya na.”

“Hindi kita hahayaan kapag mayroong nangyaring masama kay Fudge!”

Tinitigan niya siya ng matagal at matindi bago itaas ang kanyang paa at kinuha ang susi ng kotse. Tapos nagmadali siya palabas ng bahay bitbit si Fudge sa kanyang mga braso.

Madali niyang sinundan ito sa elevator. “May kilala akong mahusay na beterinaryo. Hayaan mong dalhin kita doon,” Balisa niyang sinabi.

Nanlalamig niyang tinikom ang kanyang labi ng hindi siya kinikilala.

Huminto ang elevator sa parking lot at lumabas siya dito ng may malalaking hakbang.

Ng sila ay makasakay sa kotse, siya ay nagbukas ng pintuan papunta sa upuan ng pasahero ng may malakas na braso ang humatak sa kanya palayo mula sa likod.

Si Catherine, na siyang nakasuot ng tsinelas, ay napaatras. Dahil sa nawala sa kanyang balanse, siya ay nalaglag patalikod at bumagsak sa lapag.

Nakatayo siya sa harap ng kotse. Si Catherine ay natakot sa matinding galit na makikita mula sa kanyang madilim na mata. “Umalis ka dito kaagad, ayoko ng makita ka dito sa oras na ako ay makauwi. Hindi ako magtatanong ng magalang sa susunod.”

Tapos, si Shaun ay binuhat si Fudge sa kotse. Ang puting Lexus ay humataw papalayo ng mabilis.

Naiwan magisa sa madilim na parking lot, ang mata ni Catherine ay naipon ng luha habang siya ay nakatingin sa kotse na papaalis. Ang mga sama ng loob na kanyang ipiipin sa buong araw ay sa wakas tumulo pababa sa kanyang mukha na parang isang sirang dam.

Ang lahat ay hindi siya pinapansin ngayon, lumalayo mula sa kanya.

Hindi niya naramdaman na siya ay nararapat pa sa bahay ng Jones.

Si Fudge lang ang tanging natitira na mabait sa kanya.

Subalit, hindi man lang niya magawang manatili pa sa lugar na ito.

Ang kanyang labi ay nanginig sa sarkastikong ngiti. Biglaan, ang imahe ni Fudge na nagsusuka kanina ay lumitaw sa kanyang isipan at siya ay sobrang nagsisisi.

Alam ni Catherine na si Shaun ay hindi interesado sa kanya, pero kinulit niya siya anu pa man para lang makuha ang kanyang sariling layunin. Hindi niya tuluyang inisip ang kanyang sariling dignidad. Talaga bang ito ay worth it?

Nilagay niya pa si Fudge sa paghihirap na ito.

Siguro oras na para sa kanya na umalis.