Nanginig ang katawan ni Catherine. Mukhang nakalimutan na niya na ginawa niya ang cat pudding kanina base sa recipe sa librong ito.“Uh… Iyon ay talagang...”“Pwede kang gumawa ng kahit na ano para sa akin hanggat ito ay masarap.”Pinaalala ni Shaun sa kanya na may malagim na ekspresyon. Sa sandaling iyong, nagsimula siyang masuka pagtanto na kumain siya ng cat food.Walang magawa si Catherine. “Sa totoo lang, ginawa ko ito para kay Fudge, ngunit kinain mo ito at nagkomento pa na ito ay masarap. Sa sandaling iyon… ako ay sobrang takot na sabihin sayo ang totoo.”“Catherine.”Nagngitngit ang ngipin ni Shaun. Nabuhay ng 28 na taon, ito ang unang beses na gusto niyang pumatay ng babae ng sobra.Napayuko siya ng siya ay masigawan. “Sa totoo lang, ang mga sangkap… ay masustansya.”“Tutal ang pagkain ay masustansya, bakit hindi mo ito kainin mismo?”“Uh, hindi ito masarap para sa akin.”“Mahusay.”Habang tinuturo siya, naaalala ni Shaun ang pagpuri sa lasa ng pagkain. Siya ay nagi
Sa oras na nakabalik si Shaun sa bahay mula sa kanyang morning run, nagulat siya nang matuklasan niya ang engrandeng handa na nakalatag sa kainan.“Ikaw…”“Shaunny, sumama ang pakiramdam ko na kinain mo ang cat pudding kagabi kaya bumabawi ako sa’yo ng almusal na ‘to,” maalalahing sinabi ni Catherine habang pinaghahanda siya ng mangkok ng oat porridge.Mayroong kakaibang ekspresyon sa mukha ng lalaki. “Okay lang. Naparusahan ka na kagabi.”Tumayo siya roon na may nanghihigpit na pakiramdam sa kanyang lalamunan. “Totoong nandiri ako matapos iwan ang pagkain ng pusa kagabi,” mabagal siyang sumagot matapos ang ilang segundo.Ibinaba niya ang kanyang tingin sa lapag na wala nang sinabi pa.“Pupunta ka ba sa trabaho? Dapat ba kitang ihatid sa subway station?” tanong ng lalaki bago pumunta sa pinto ng matapos niya ang kanyang almusal.Nagulat si Catherine pero maya maya ay umiling. “Natanggal ako sa trabaho.” Ang kalungkutan ay maririnig sa kanyang boses.Halata sa noo niya na nakaku
Namula si Catherine sa kahihiyan.“Kasangkot ako sa pagdidisenyo sa Melbourne theater at airport. Bukod pa ron, may karanasan din ako sa project management, pero ‘di ako pinaniniwalaan ng mga tao dahil sa edad ko. Hindi rin posible na ibunyag ko ang pagkakakilanlan ko bilang dalaga ng pamilya Jones dahil baka makabuo ng opinyon ang mga tao sa matibo ko. ‘Yon ang dahilan kung bakit makakapili lang ako sa pagiging assistant sa malaking kumpanya o sa pagiging isang designer sa isang maliit na negosyo,” paliwanag niya habang mabilis na iniipon ang mga leaflets.“Ayokong maging assistant dahil ‘yon ay paggawa ng kakaibang pang-administribong gawain. Isang tao mula sa itaas ay walang alinlangang sasamantalahin ako at kukunin ang mga design concepts ko bilang kanya. Mas pipiliin kong magsimulang magtayo ng sarili kong profile sa maliit na kompanya. Hindi lang sa pwede ako makihati sa kita kapag nagcoclose ng deals, pero ang pamamahala ng isang proyekto ay makakapagbigay rin ng magandang swe
"Okay Jones, galingan mo pa ang trabaho mo. Siguro mas marami ang dadaan pagkatapos ng oras ng pananghalian. Sulitin mo na ang oportunidad na mamigay ng leaflets nang mas mabilis. Pumayag akong tanggapin ka dahil sa tingin ko na ang maganda mong itsura ay pwede mang-akit ng mga kliyente. Dapat magtrabaho ka ng mabuti. Ang isang magaling na designer ay walang kwenta kung hindi niya kayang makakuha ng deals.""Gagawin ko."Tahimik na pinatay ni Catherine ang tawag.Nagnakaw ng sulyap si Shaun mula sa sulok ng kanyang mga mata. Hindi maluwag ang sasakyan, kaya narinig nito ang buong usapan ng babae at ng kanyang boss."Kumibot ang kanyang labi sa isang mapait na ngiti. "Hindi mahalaga kung saang kumpanya ako magtrabaho. Lahat naman ay mahirap sa simula."Tinapik ng lalaki ang kanya mga daliri sa manibela at hindi na nagbigay ng karagdagang komento.Nagkataon, dumaan sila sa kakaiba ang itsura na gusali na may natatanging estilo. "Ano 'yong lugar na 'yon?" kaswal na tanong ng lalaki.
Syempre, hindi sinabi ni Chase ang kanyang opinyon. “Kilala ko ang taong namumuno sa center. Gawa ba ‘ko ng paraan para maibigay sa kumpanya niya ang proyekto? Sa pagkakaalam ko, maraming ibang malalaking kumpanya, kasama ang Summit, ay kasali rin sa bidding. Ito ay mabagsik na kompetisyon.”“Hindi na kailangan ‘yon. Ang pagkakataon ay naibigay na sa kanya. Kung hindi siya magtagumpay na makuha ang proyekto, ibig sabihin lang nun ay hindi siya mahusay. Siguraduhin mo lang na patas ang kompetisyon.”Namangha si Chase. Ang lalaking ito ay hindi nagpapakita ng awa kahit sa kanyang sariling asawa. “Okay, gagawin ko ang sinabi mo.”Limang minuto ang nakalipas, bumalik si Catherine na may bag ng streaky pork. “Naayos na,” kaswal na sinabi ng lalaki.Mukhang nagulat ang babae. Ganon lang ba iyon? Ang tiyuhin ni Ethan na ito siguro talaga ay isang makapangyarihang lalaki.“Salamat,” taos pusong sinabi ng babae.Ang sulok ng labi ng lalaki ay kumurba sa pagngiti. “Ngayon, umuwi na tayo pa
Biglang nagsalita ang project manager. "Hindi 'yun ganon kadali. Kabilang sa mga bidders ay dalawang kumpanyang nakalista, bukod pa non ang iba pang kumpanyang deka-dekada na ang karanasan at maraming branches. Sa tingin ko Summit ang magwawagi sa kompetisyong ito.” Nakaramdam si Catherine ng paninikip sa kanyang dibdib.Hindi kakaiba na sasali rin ang Summit. Kung sabagay, ang malalaking proyektong kagaya nito ay hindi lang magdadala ng malaking kita pero karangalan din.Matapos ang maiksing pagsasama-sama, sinabi ng babae, “President Yates dapat tayong maging matapang at tanggapin ang hamong ito. Ang Culture and Technology Center ay magiging bukas sa lahat sa hinaharap. Sa tingin ko ay pwede nating pagsamahin ang kultural na aspeto at konsepto ng agham sa disenyo upang mabigyan ang mga gagamit nito ng kakaibang karanasan sa future advancement.”“May punto,” pagpuri ni President Yates. “Kung ganon, ikaw at si Henry ay pwedeng magtulungan sa disenyo. Mayroon tayong kalahating buwa
“Oo, ito ang sketch ko. Ipaalam mo sa akin kung ano ang naiisip mo”Binuksan ni Catherine ang laptop at iniabot ito.Isang misteryosong dark blue na kulay ang kumalat sa mga mata ni Shaun. Sa unang tingin, pakiramdam niya ay naglalakbay siya sa isang space-time tunnel at napapalibutan ng kumikinang na mga bituin.Sinimulan niya ang pagpapaliwanag sa konsepto ng disenyo. “Ang sketch na ito ay tinatawag na ‘Cosmic Eye’. Tignan niyo, naiisip mo bang ang hindi mabilang na nebulae na ito ay kahawig ng mga pares ng matang kumikinang? Naniniwala ako na ang pinokapokus ng ating future expedition ay namamalagi sa universe. Nandito ang Fourth Dimensional World, na dinisenyo gamit ang estilong Escher…”Nakinig ang lalaki ng maigi habang pinapaliwanag niya ang bawat detalye ng may kasiguraduhan. Ang mga mata ng lalaki ay nanatiling kasing kalmado ng tubig bagaman sikreto siyang naoverwhelmed ng labis na pagkamangha sa loob.Ang pagiging malikhain na ito na may bahid ng eksplorasyon ay perpekt
”Sinasabi mong ninakaw niya ang konsepto mo?” Kumunot ang noo ni President Sawyer.“Tama ‘yan. May ebidensya ako sa laptop ko. Nagbuhos ako ng sobrang daming oras at nagsikap akong maiguhit ang mga ideyang ito, sinimulan ko pa ang 2D sketch mula sa wala. Nasa akin din ang paunang guhit.”“Ipakita mo sa akin.”Mabilis na kinuha ni Catherine ang kanyang laptop, ngunit sa kanyang gulat, lahat ng dokumento ay nawala. Hindi niya nahanap ang initial sketches na tinago niya rin sa kanyang pitaka.Sa bilis ng kidlat, inilingon niyang bigla ang kanyang ulo kay Henry na nakatayo sa malapit. “Dinelete mo ba lahat ng dokumento ko?”Wala na siyang maisip pang iba kundi ang lalaking ito.“Nababaliw ka na ba? Katrabaho mo ‘ko.” Pinadyak ang kanyang paa sa sobrang galit.Si Rebecca, na nakatayo pa rin sa podium, ay nagsabi sa istriktong boses, “Cathy, tama na ‘yan. Pwede nating resolbahin ang mga personal nating problema sa ibang oras, ngunit ito ay napakalaking pagkakataon para sa Summit. Kail
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging