"Ang sinabi ko ay katotohanan. Kung hindi, bakit magkakaroon ng babaeng mangangaliwa sa kanilang asawa, hindi lang sa isip kundi pati sa espirito. Hindi ba dahil sa kalungkutan?" Humipak ng mahaba si Chester. "Para naman sa 200 milyong dolyar na binigay ni Sarah kay Lucifer, naniniwala akong tinakot lang siya."Walang duda na si Chester ang pinaka kalmado sa tatlong lalaki nung oras na iyon.Kaagad ding napagtanto ni Shaun.Kung gusto lang makipagtalik sa lalaking iyon, hindi niya ito bibigyan ng 200 milyong dolyar."Saka na natin ito pag-usapan paglabas niya."Maya-maya, binuksan ni Shaun ang pinto at pumasok.Maraming bagay ang nangyari ngayon. Gusto niya lang kumalma saglit at isipin ang hinaharap nila ni Sarah.Makalipas ang ilang minuto, tinawagan niya si Hadley. "Kailangan ko lahat ng impormasyon sa kaso ni Sarah."...Isa't kalahating araw lang si Sarah sa prisinto.Ngunit, ang isa't kalahating araw ay parang isang taon. Kada minuto ay kinekwestyon siya ng pulis."Ala
“Shuanic, hindi ko sinadyang magsinungaling sa’yo. Pinilit lang ako. Ang taong iyon ay isa sa mga kriminal na kumidnap sa akin noon sa States. Dapat malaman mo kung gaano kasakit ang isidenteng iyon. Hindi na ako malinis pero ang taong iyon ay lumitaw ng parang demonyo.“Sabi niya meron siyang litrato ng nakaraan ko. Wala akong magawa. Natatakot akong mandiri ka sa akin kung malaman mo kaya binigyan ko siya ng pera. Binigyan ko siya ng 200 milyong dolyar pero hindi siya nakuntento. Nais niyang makipagtalik ako sa kanya.”Yumuko si Sarah at mapait na umiyak habang nagsasalita siya, “Diring-diri ako. Tuwing hahawakan siya ako, tumataas ang balahibo ko gusto kong sumuka. Shaunic, nagkamali ako. Mali ang ginawa ko sa’yo pero hindi ko iyon sinasadya. Mahal kita. Nandidiri ka na sa akin kaya susuka ka na tuwing hahawakan kita. Natatakot akong kamumuhian mo ako kapag nakita mo ang mga litrato.”“Tumayo ka.”Nilahad ni Shaun ang kamay niya para tulungan siyang tumayo.Itinapon ni Sarah an
”Hindi ito tayong dalawa, ako lang.” Hinimas ni Shaun ang kanyang mga kilay. Isang malalim na bahid ng kawalan ng pag-asa ang lumitaw sa makitid na mga mata ng lalaki. “Patawad, Sarah. Sa tingin ko pareho nating kailangan ng oras para magcool down.”Natigilan si Sarah. Hindi siya makapaniwala rito.Hindi pa ba nakakapagdesisyon si Shaun na tigilan ang pagpupursige sa usapin ngayon lang? Bakit bigla siyang aalis?!Hindi, hindi niya pwedeng hayaan na umalis ang lalaki.Hinablot ni Sarah ang kamay ni Shaun. “Shaunic, huwag kang umalis. Nagmamakaawa ako sayo. Anong kailangan kong gawin para patawarin mo ko? Sabihin mo lang, handa ako na gawin ang kahit ano.”“Sarah, huwag mong gawin ‘to…” Sinubukan ni Shaun itulak palayo ang kamay ng babae.Gayunpaman, ito ay tila nabaliw si Sarah. Ang kanyang mukha ay may marka ng mga luha. “Kung gusto mong magcool down, pwede mo itong gawin dito. Hindi kita iistorbohin. Shaunic, lahat ng nasa Canberra ay nakikita ako bilang isang katatawanan ngayon
”President Hill, hindi ka isang scumbag. Hindi mo lang… mahal na si Ms. Neeson.” ‘Matagal na ang nakalipas mula nang tumigil kang mahalin siya, pero nalinlang ka lang ng hypnosis ni Ms. Neeson,’ naisip ni Hadley.“Hindi ko siya mahal?” Mapait na ngumiti si Shaun. “Iniisip ko dati na kaya ko siyang mahalin magpakailanman.”“Mayroong harang sa pagitan niyong dalawa ni Ms. Neeson,” Sabi ni Hadley, “Ang kasiyahan ang pinakaimportanteng bagay sa dalawang taong nasa relasyon. Pero hindi kailanman ay naisip ko na masaya ka sa bawat beses na nakita kitang lumalabas ng villa.”Nabigla si Shaun. Hindi ba siya masaya?Nang isipin niya ito, ito ay tila tumpak. Hindi niya alam kung kailan ito nagsimula, pero mas pipiliin niyang magtagal sa trabaho sa kompanya.Nakita ni Hadley na natulala si Shaun. Patuloy niyang sinabi, “Bukod pa rito… kahit na sugpuin mo ang usaping ito, ang pulis ay lumitaw sa publiko para kunin si Ms. Neeson ng araw na iyon. Maraming tao na ang nakakaalam niyo. Kung ipipil
”Kung hindi dahil sa mabilis kong pag-iisip, muntik na akong madamay sa gulo mo. Aayusin ko pa lang ang kautangan sayo. BUkod pa rito, dapat isipin mo kung anong mayroon ka pa na may pakinabang sakin. Sa oras na iwan mo ang tabi ni Shaun, wala ka lang sa akin.”Walang awang natapos ang tawag. Nabigla si Sarah.Mahigpit niyang hinawakan ang phone niya. Alam niya una pa lamang na sa mga mata ng mga taong iyon, hindi mahalaga kung gaano siya kagaling sa larangan ng psychology at arts, isasaalang-alang lang nila ang family background. Ang pamilyang Neeson ay hindi kagaya ng dati. Kaya naman, magagawa niya lang na higpitan ang kapit kay Shaun, Rodney at Chester.Isang alon ng pagkataranta ang pumawi sa kanya. Dinial niya ang numero ni Rodney.Makalipas ang kalahating oras, nagmamadaling dumating si Rodney.Nahilamusan na ni Sarah ang kanyang mukha at nakapagpalit ng isang set ng puting mga damit. Umupo siya sa sopa sa sala, umiinom ng alak. Ang itsura niya ay yung sa isang taong walang
”Tama ‘yan, ang presidente ay sobrang tangkad at makapangyarihan. Malinaw sa isang sulyap na kaya niyang magtagal ng sobra. Hindi pa rin ba siya satisfied?”“Baka ang presidente ay mukha lang malakas sa labas?”“...”Si Hadley, na nanood kabang sila ay tuluyang nagtsismisan, ay nakaramdam ng galit.Kapag nagpatuloy sila ng ganito, ang pagkapribado ng Eldest Young Master Hill ay mawawala. “Itikom niyo ang mga bibig niyo. Nagtsitsismisan kayo tungkol sa presidente sa kumpanya? Ayaw niyo na bang magtrabaho rito?” Pagababanta ni Hadley.Napagtanto ni ng mga empleyado na nadadala na sila at umalis ng mabilis.Sa sandaling iyon, kumatok si Lea sa pinto at pumasok. “Nasaan si Shaun?”“Nasa opisina.” Agad na lumapit si Hadley sa babae at sinabi, “Madam, dapat mapilit mo si President Hill. Nagtatrabaho siya ng walang tigil sa loob ng dalawang araw at hindi pa nagpapahinga.”Binuksan ni Lea ang pinto at pumasok, sinara ang pinto sa likod niya.Ang naabalang si Shaun ay inangat ang kan
Umiling si Shaun.Oo, nawala si Sarah ng ilang taon overseas.Paano niya malalaman kung nagbago ba ang babae o hindi?Hindi maintindihan ni Lea si Mason sa loob ng 30 taon. Paano pa siya? Kilala niya lang si Sarah ng 20 taon.“Shaun, hindi ka ordinaryong tao. Ikaw ang namumuno ng Hill Corporation at nakatayo ka sa tuktok ng pyramid. Ang iba ay magbibigay pansin sa kasal mo. Divorced ka na ng isang beses, at nangyari ito nang ikakasal ka sa ikalawang beses. Ito ay magiging mantsa sa buhay mo.”Tumayo si Lea at seryosong sinabi, “Pag-isipan mong mabuti ang tungkol dito.”Tinapos niya ang pangungusap niya at tumalikod para umalis.Mag-isang umupo si Shaun sa upuan ng opisina ng mahabang panahon hanggang may kumatok sa pinto. Matapos nito, ang maliit na ulo ni Suzie ay sumilip mula sa labas. “Uncle, pwede ba akong pumasok?”Kahit na bad mood si Shaun, ang kanyang puso ay biglang nanlambot nang makita niya ang maingat pero masigasig makapagpasaya na paglitaw ng batang maliit. “Suz
Ito ay boses ni Catherine.Lumaktaw ang tibok ng puso ni Shaun. Lumingon siya sa likod para tignan si Suzie at nakita na binaba nito ang ulo niya para sabihin sa relo, “Nasa parking lot na kami. Malapit na kami dyan.”Pagkatapos ng tawag, mabilis na kumunot ang kilay niya. “Inimbita mo si Catherine?”“Yep.” Niyugyog ni Suzie ang binti niya.“... Bakit hindi mo sinabi sa akin kanina?” Sumama ang loob ni Shaun.“Dahil natatakot ako na hindi ka pupunta kapag sinabi ko.” Nilabas ni Suzie ang dila niya. “Sabi ni Grandma nakipaghiwalay ka, kaya tinanong ko si Daddy ano ang dapat gawin ng mga lalaki kapag nakipaghiwalay sila. Sabi ni Daddy ang pinakamagandang gawin ng lalaki pagkatapos ng hiwalayan ay pumasok ulit sa isang relasyon. Ang kilala ko lang ay si Aunty Cathy.”"..."Walang masabi si Shaun. Well, sa mata ng ibang tao, nakipaghiwalay na siya. “Um… Inimbitahan mo si Aunty Cathy at sumang-ayon siya ng ganon kadali?”“Yep.” Tumango si Suzie.Hinigpitan ni Shaun ang hawak sa man
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging