Kumulo ang dugo ni Shaun sa eksena na iyon, at hindi mapigilan na sumakit ang puso niya. Mabilis siyang kumuha ng tuwalya at nagmamadali ibalot maigi ang maliit na katawan. Pagkatapos ay kinuha niya si Suzie sa bisig niya at dali-daling naglakad palabas ng banyo.Habang karga niya si Suzie paputang kama, umiiyak ito. “Ang sakit… Sobrang lamig…” hinawakan ni Shaun ang balat niya, at nalaman na sobrang lamig nito, tinignan niya ang katawan niyo at nakita na may pasa siya sa may siko.“Suzie, okay na. Dadamitan ka kaagad ni Uncle.” kinuha ni Shaun ang quilt at ibinalot ito kaagad sa kanya. Pagtalikod niya, nakasalubong niya si Sarah, na papunta habang may hawak ng pares ng damit ng bata. Mukha siyang nagulat at naagrabyado.“Shaun, pasensya ka na. Hindi ko alam paano siya biglang nalaglag…”“Sinabi ko sa iyo na paliguan siya, ngunit ganito mo ginawa iyon? Nakaupo ka lang doon noong nalaglag siya.” isang matinding galit ang naramdaman ni Sarah. Iyon ang unang beses na hindi nakontrol n
Nangatog si Shaun. Kung ibang tao siguro ang nagsabi ng mga salitang iyon, marahil ay hindi niya ito paniniwalaan.Ngunit hindi isang basta-basta lamang na inosenteng bata si Suzie. Nasa edad ang bata na kung saan ay hindi pa ito marunong magsabi ng kasinungalingan. Kaya’t marahil ay totoo ang sinasabi nito.Hindi niya inaasahang sasabihin ni Sarah ang mga bagay na iyon.Isinisisi niya ba si Suzie dahil lamang sa pinagsabihan siya nito nang kaunti habang kumakain ng hapunan? Bago lamang sa kanya na makita ang ganitong pag-uugali sa babae. Ang alam lamang niya ay isang marahan, mapagbigay, mabait, at masiglang babae si Sarah. Inaasahan niyang magiging pasyensyosa rin ito patungo sa mga bata dahil sa kanilang planong mag-pamilya.Subalit matapos niyang dalhin doon si Suzie ay napagtantuan niyang walang pasensya si Sarah sa mga bata. Wala namang problema roon, ngunit papaano niya masasabi ang mga malulupit na salitang tulad noon sa isang batang kamamatay lamang ng ina? May nagbago ba
“Si Isaac Stinger.” Mahinang sinabi ni Catherine.“...”Naging maulap ang kaaya-ayang mukha ni Shaun. Gusto niyang sigawan at pagsabihan ang babae, ngunit hiwalay na sila, kaya’t wala siyang dahilan upang akusahan ito.“Bumalik ka na rito. May injury si Suzie. Narito ako sa inyong pintuan.”“Ha?” Tumunog ang kaba ni Catherine. “Papaano siya nasugatan? Nasa’n si Liam?”“Hindi ko alam. Pabaya masyado ‘yang si Liam. Bilisan mo. Mangiyak-ngiyak si Suzie at sinasabing gusto ka niyang makasama.” Wala gaanong inasahan si Shaun habang sinasabi ito. Hindi rin naman anak ni Catherine si Suzie.Ngunit ikinagulat niya noong sumagot si Catherine, “Sige, papunta na ako.”Matapos ibaba ang tawag, iniyuko ni Shaun ang kanyang ulo upang tignan ang batang nasa kanyang tabi. Hindi niya inaasahang pagtutuunan ng ganoong karaming pansin ni Catherine si Suzie. Tila ba’y anak ni Catherine ang bata.…Sa kabilang banda nama’y kinausap ni Catherine si Isaac matapos nitong ibaba ang tawag, “Pasensya ka
Sinamaan ni Shaun ang tingin sa babae matapos siya nitong akusahan.“Sino ka ba para sabihan ako nang gan’yan? Kung hindi mo lang siya sinigawan nang basta-basta, magugulat ba siya hanggang sa puntong mailalaglag niya ang phone ko? Ikaw kaya ang nasa mali rito.”“Nauunawaan mo ba, Shaun Hill? Bata pa siya, at hindi pa gaanong ganap ang kanyang paningin, kaya’t hindi pa dapat siya naglalaro ng phone.” Naglakad si Catherine papunta kay Suzie nang may seryosong itsura. “Tama ba ‘yong ginawa mo o hindi?”Inisip ni Shaun na matatakot si Suzie at iiyak. Bago pa man niya simulang pagsabihan si Catherine, masunuring tumungo si Suzie.“Mali po ako. Hindi na po ako maglalaro gamit ang phone.”“Kung gusto mong manood ng catoons, pwede mong buksan ang TV at manood nang saglit, pero huwag ka munang manood gamit ang phone.” Nagbago ang tono ni Catherine mula seryoso hanggang marahan. Masunuring tumungo si Suzie at iniunat pa nga nito ang kanyang mga kamay upang yakapin si Catherine.Binuhat si
Hindi alam ni Shaun ang kanyang sasabihin.Sige. Bagama’t iyon din ang kanyang iniisip, hindi niya pa natitikman ang mga luto ni Catherine na may pagmamahal ng isang ina. Marahil siguro’y iisa lamang ang lasa ng mga luto ni Catherine sa mga luto ng totoong nanay ni Suzie? “Nitmal naman sa mga batang magutom nang mga ganitong oras. Gagawan na lang kita...ng souffle.”Hinaplos ni Catherine ang ulo ni Suzie at tumungo sa kusina. Nasa kanya namang buntot si Suzie na para bang isang kuting na sabik na sabik kumain. Hindi pa nakakakain ng isang souffle si Shaun, ngunit narinig na niya mula kay Sarah na isa itong uri ng dessert.“Hindi nakabubuting kumain ng dessert ang isang bata nang ganitong oras.” Nakasimangot na puna ni Shaun. Hindi niya pa rin malinutan ang paninisi sa kanya niyo sa pagpapahiram ng kanyang phone kay Suzie. Hindi rin naman ganoong kagaling ang babae.Hindi siya pinansin ni Catherine dahil naglabas lamang ng tatlong pirasong itlog ang babae mula sa refrigerator. Ipina
Hindi mahanap ni Shaun ang kanyang isasagot matapos supladahan nang ganoon ni Catherine.Nagtatampo siya, ngunit tuluyan na siyang hindi pinansin ni Catherine. Noong nakalabas si Catherine ay tapos nang kumain si Suzie at dumighay pa ito. “Ang sarap! Parang gusto ko na pong matulog.”“Ikaw talaga. Magsipilyo ka muna, ha.” Naglabas ng isang panibagong sipilyong pambata mula sa kanyang bag. Nagulat si Shaun.“Bakit ka may ganyan sa bag mo?”“Binili ko ito kanina sa baba. Dahil gabi mo na dinala rito si Suzie, pihado ko’y dito na rin siya matutulog.” Matapos noo’y dinala na ni Catherine si Suzie patungo sa kwarto nito.“Teka, nasaan na ang sipilyo ko?” Sabi ni Shaun, “Hindi ako kumportableng iwanan si Suzie rito nang mag-isa. Kaya’t dito na rin ako matutulog.”“Pasensya ka na, pero hindi ko pinapayagang manatili rito ang mga lalaki, at ayokong sirain nanaman ng magkapatid na Neeson ang bahay,” Prangkang sinabi ni Catherine.“Hindi… alam ni Sarah na narito ako,” Malabong sinabi ni S
Kumibot ang kilay ni Catherine. “Kakapasok lang ba ni Shaun ngayon?”“Oo. ang masamang dadyy ay giniginaw, kaya binuksan ko ang pinto at pinapasok siya para bigyan ng kumot,” Nahihilong sabi ni Suzie.“...”Tumingin si Catherine sa malayo, sa chaise longue, galing sa may pintuan. Sapat na iyon para makita kung anong ginagawa ni Shaun sa banyo, ang pinto ay nakauwang ng kalahati kanina.Habang iniisip niya ang tanawin, kaagad niyang ginusto na patayin ang sarili sa hiya at galit.Piningot niya ay tenga ni Suzie at nagsalita, “Dahil tinawag mo ang iyong ama na masama, bakit may pakialam ka sa kanya? Kung giniginaw siya, e ‘di hinayaan mo dapat. Bakit mo siya pinapasok? Hindi mo ba alam na ako ay naliligo?”“Ano naman?” Kumurap siya sa pagkalito.Galit na nagpaliwanag si Catherine, “Tinuro ni mommy na dapat hindi mo hinahayaan ang hindi mo kakilala na makita ang katawan mo. Ito rin ang dahilan kung bakit hindi ako dapat makita ni Shaun habang naliligo. Naiintindihan mo ba?”“Oh,
Si Shaun na minsan lang magkasakit ay nagkasakit ngayon.… Sa susunod na umaga ng 7:00.Tulog pa rin si Suzie. Ngunit, nakasanayan na ni Catherine na gumising ng maaga at maghanda ng agahan.Dahil doon natulog ang anak, kailangan niyang maghanda ng masustansyang agahan.Nang dumaan siya sa living room, ginawa niya ang lahat para hindi pansinin ang nakahiga sa sofa.“Ahem.” Narinig niya ang ubo ni Shaun.Nagpanggap siyang hindi ito narinig at nilabas ang pakete ng pasta dough sa refrigerator.“May ubo ako.” Mahinang sabi ni Shaun na narinig sa may pinto.Hindi niya ito pinansin. Natatakot siyang pagtumalikod siya, maalala niya ang insidente kahapon at hindi matiis na palayasin si Shaun.“Sabi ko may ubo ako.” Mahinahong sabi ni Shaun habang naglalakad papunta sa kanya.“Wala akong pakialam kung may ubo ka.” Tumalikod si Catherine at tinignan niya ito nang may madilim at malinaw an mata. Meron ding bahid ng pamumula ang pisngi nito.Pumunas si Shaun ng blush nito. Saka tumin
Ng ibaba ni Freya ang kanyang tingin, napagtanto niyang may nilagay na diamond necklace si Ryan sa kanyang leeg."Ikaw…""Ito ay isang regalo para sayo." Hinalikan siya ni Ryan sa noo. "Hindi pa kita nabibigyan ng regalo kahit na matagal na tayong nagde date.""Hindi iyan totoo. Lagi kang bumibili ng mga regalo ni Dani…”“Walang kwenta iyan. Ang pagbili ng mga regalo para sa aking anak na babae ay natural. Ang pagbili ng mga ito para sayo ay isang bagay din siyempre."Labis na naantig si Freya. Si Dani ay hindi anak ni Ryan, ngunit sinabi pa rin niya ang mga salitang iyon…Minahal niya talaga siya.Gayunpaman, siya ay napakahina at mahiyain."Kailan mo balak umalis? Ihahatid na kita sa bago mong tahanan," Sabi ni Ryan.“Balak ko lumipat bukas. Pupunta ang mga magulang ko sa Canberra kinabukasan. Magkakaroon tayo ng family dinner sa gabi."“Mm. Sasamantalahin ko ang pagkakataong manatili at kumain kapag pinapunta na kita, okay?" Hinawakan ni Ryan ang mukha niya at nagtanong.
Ibinaba ni Freya ang mga bagay na hawak niya. Lumingon siya at umikot sa baywang ni Ryan gamit ang dalawang kamay. "Walang tutulong dito. Kung patuloy akong mananatili dito, at patuloy kang... ganito, matutuklasan din tayo sa madaling panahon.""Tulad ng ano?" Ang malungkot na boses ni Ryan ay umalingawngaw mula sa kanyang leeg.“Basta... ganito. Gaya ng ginagawa mo ngayon." Namula si Freya. "Palagi kang naghahanap ng mga dahilan upang mapunta ako sa iyong lugar sa umaga o pumunta sa aking lugar pagkatapos ng trabaho sa gabi. May makakahanap na kakaiba sa madaling panahon. Kung lilipat ako, walang mga taong tumitingin sa bawat galaw namin. Magiging mas maginhawang mag date din sa labas."Ilang oras ding tinitigan ni Ryan si Freya. Siya ay napabuntong hininga. “Pero kailangan kong magtrabaho ng dagdag na oras ng madalas. Malalaman ng tatay ko kung hindi ako babalik pagkatapos ng trabaho. Kung madalas akong lumabas, maghihinala sila."“Huh?”Napakurap si Freya. "Anong gagawin natin?
...Sa parking lot sa ibaba.Nag thumbs up si Freya kay Catherine dahil sa paghanga. "President Jones, ang iyong dominanteng aura ay nag uumapaw ngayon lang. Napakasatisfying panoorin.”“Naiinis din ako kay Rodney. Hindi pa rin siya malinaw sa kanyang sitwasyon hanggang ngayon. Siya ay kumikilos na parang salamat sa kanya na nakuha namin ang Osher Corporation." Binuksan ni Catherine ang pinto ng kotse at pumasok."Tama iyan. Gusto niyang magpakita tayo ng respeto sa kanya? Sino siya sa tingin niya?"Isang harrumph ang pinakawalan ni Freya. Pagkasuot pa lang niya ng seatbelt ay tinawag siya ni Forrest. “Nakatakda na ang petsa ng paglipat sa villa. Sa susunod na Lunes na. Ang pamilya Lynch ay magkakaroon ng piging sa isang hotel at mag iimbita ng ilang kamag anak at kaibigan sa Canberra."Malapit na yan..." Nagulat si Freya."Diba sabi mo gusto mong umalis sa lalong madaling panahon? Kaya naman pinatrabaho ko ang mga contractor ng overtime. Ang pagsasaayos ay natapos na sa loob ng
Makalipas ang limang minuto, bumalik si Freya. Si Catherine at ang abogado ay tapos ng tingnan ang mga dokumento. "Walang problema. Pirmahan natin."Pagkatapos maglagay ng pirma nina Freya, Catherine, at Rodney, nagmamadaling sinabi ni Rodney, “Malaking araw ngayon. Payagan akong imbitahan kayong lahat na kumain sa malapit na restaurant. Kunin natin ito bilang isang pagdiriwang para sa tagumpay ng pagkuha ng Freycatheli—”“Sasamahan ka ni General Manager Hoffman mula sa aming kumpanya, President Snow. Si President Lynch at ako ay may ilang iba pang mahahalagang bagay na aasikasuhin mamaya." Magalang na tumanggi si Catherine ng hindi hinintay na matapos ni Rodney ang kanyang pangungusap."President Jones, ginagawa mo akong masama." Hindi masyadong maganda ang ekspresyon ni Rodney. "Dapat mong malaman na maraming mga lokal at overseas na kumpanya ang interesado sa pagkuha ng Osher Corporation. Gayunpaman, hindi ko sila pinansin. Unang pumasok sa isip ko si Freycatheli, at hindi ko sin
“Magaling iyan.”Naghiyawan ang lahat ng nasa meeting room.Sinabi ng tagapamahala ng departamento ng marketing, "Naisip pa namin na ang pagkuha ay tatagal ng ilang buwan. Hindi ako makapaniwala na makukumpleto sa loob ng isang linggo. Masyadong nakakagulat.""Ang Osher Corporation ay isang ginugol na puwersa. Ang paghawak ay magiging isang pag aaksaya lamang ng pera." Ngumiti ng mahina si Catherine. "Sige. Kapag matagumpay nating nakuha ang Osher Corporation, magkakaroon ng malaking pagbabago sa loob ng mga panloob na empleyado ng kumpanya. Syempre, tataas din ang katayuan ng Freycatheli sa Australia, kaya dapat maghanda ang marketing department. Ipaalam sa mga tagalabas ang tungkol sa pagkuha na ito, at linawin sa kanila na ang magiging boss ng Osher Corporation ay hindi na si Rodney kundi ang Freycatheli.""Pagkatapos ng acquisition, dapat bang tanggalin ang shop-in-shop ng Osher Corporation sa mga mall?""Hindi, ngunit baguhin ang lahat ng mga signage sa Freycatheli."“...”
Pagsakay ni Freya sa sasakyan ay nakonsensya pa rin siya.Ang pakiramdam ng pagiging malihim sa The Lodge ay tiyak na magpapahirap sa kanya sa kabaliwan maaga o huli.Hindi nagtagal, pinadalhan siya ni Ryan ng isang mensahe sa WhatsApp: [I miss you…]Halos itapon ni Freya ang phone niya sa message na iyon. Binabaliw siya nito.Pagkarating niya sa kumpanya, isang katulong ang nagdala ng bouquet sa kanya. "Manager Lynch, may nagpadala sayo ng bouquet."Ibinaba ni Freya ang test tube sa kanyang kamay, tinanggal ang kanyang gloves, at kinuha ang mga bulaklak na nakabalot sa pink na wrapping paper. Hindi lamang isang uri ng bulaklak ang naroroon. Sa katunayan, ang mga hydrangea, bellflower, tulips, at marami pang ibang uri ng magagandang bulaklak ay pinagsama sama. Ito ay napakarilag at mabango.May maliit na card sa bouquet. Binuksan ni Freya ang card, na nakasulat, "I miss you, my princess..."Wala siyang maisip na iba pang magsusulat ng ganoong katamis na salita maliban sa isang t
Laking gulat ni Freya kaya bumilis ang tibok ng puso niya. Napasilip siya sa pintuan ng kwarto. Ng mapagtanto niyang nakasara na ang pinto ay nakahinga siya ng maluwag.Gayunpaman, hindi siya ganap na komportable. Medyo kinakabahan pa rin siya.Paano kung biglang umakyat ang katulong?Paano kung…"Mangyaring manatiling nakatutok."Ang malalim at mahinang boses ni Ryan ay narinig mula sa kanilang manipis na mga labi.Hindi nakaimik si Freya. Paano siya mananatiling nakatutok?Palusot sila at nagmukha siyang magnanakaw.“Halika na. Na miss kita." Binigyan siya ni Ryan ng mahaba at malalim na halik habang kinulong ang mukha niya. Sa gitna ng mapusok na halik, paos ang boses ng lalaki na para bang may dumaan na kuryente sa kanya. Namamanhid ang buong katawan niya. “Na miss mo ba ako?”"...Bilisan mo."Hindi mapakali si Freya."Tinatanong kita kung na miss mo ba ako." Kinagat ni Ryan ang kanyang labi. "Kung hindi ka tapat sa akin, hindi kita bibitawan.""Namiss kita. Namiss kita
Matagal na rin simula nang makatanggap ng ganoong sampal si Heidi. Siya ay lumipad sa matinding galit. “Oo, problema ito ng iyong pamilya, pero si Freya ay aking goddaughter. Mangyaring umalis sa aming bahay ngayon din."Ng matapos siyang magsalita, kinaladkad ng ilang bodyguard sa likod niya si Rodney palabas ng The Lodge.Nagbabala si Heidi, “Tandaan mo siya. Hindi ko na siya gusto sa The Lodge."Galit na galit si Rodney. "Aunty Heidi, huwag kang snob.""Snob ako?" Si Heidi ay nadala sa pagkagalit.Sa kabutihang palad, hindi nagtagal ay naalis si Rodney.Medyo natulala sina Freya at Ryan. Hindi nila inaasahan na magiging ganoon ang mga bagay.Si Nathan, na napahawak sa gitna, ay nakaramdam ng pinaka naiilang. "Bakit galit na galit ka sa isang bata?""Hindi mo ba narinig kung gaano siya sarcastic?" Galit na sinabi ni Heidi, "Sapat na ako sa kanya. Ang ginawa niya ay nagdulot ng napakaraming problema para sa amin, ngunit kailangan naming ayusin ang kanyang gulo. Bukod dito, ang
Dinala nina Freya at Ryan si Dani sa harap ng bakuran para mag almusal.Si Dani, na nasa yakap ni Ryan, ay tumingin sa paligid gamit ang malaki at maitim niyang mga mata.Walang kahihiyang sumama si Rodney. "Dani, ihahatid kita sa bahay ni Lola, okay?"Agad na napalingon si Dani. Pinulupot niya ang kanyang mga kamay sa leeg ni Ryan na para bang si Ryan ang kanyang biological father.Nagseselos si Rodney. “Ryan, ibalik mo sa akin ang anak ko. Ibinabalik ko siya sa dating tirahan, at ngayon lang sinang ayunan ni Freya.""Maaari mo siyang dalhin doon pagkatapos kong umalis para sa trabaho." Seryosong sabi ni Ryan, “Ayokong makipaghiwalay si Dani sa akin ngayon. Kung pilit ko siyang ibibigay sayo, iiyak siya. Hindi na siya ang sanggol na walang alam. Maaari na siyang gumulong, at mayroon siyang sariling mga opinyon. Naiintindihan mo ba?""Naiintindihan ko, at iyon ang dahilan kung bakit gusto kong makipag bonding sa kanya." Naiinip na sinabi ni Rodney, “Ryan, sinusubukan mong maging